فراموشی ‌خوب ‌است ‌اما...

چندی پیش در یکی از سایت‌ها عکس بالا را دیدم، با عنوان خودکشی با آب! (سالانه میلیون‌ها نفر به خاطر آب آلوده می‌میرند.)‌ عکس آنچنان تکان‌دهنده و تاثیرگذار بود که نیازی به هیچ نکته …

چندی پیش در یکی از سایت‌ها عکس بالا را دیدم، با عنوان خودکشی با آب! (سالانه میلیون‌ها نفر به خاطر آب آلوده می‌میرند.)‌ عکس آنچنان تکان‌دهنده و تاثیرگذار بود که نیازی به هیچ نکته و کامنتی نداشت، اما خواستم همین چند جمله را هم در کنار آن بنویسم. یکی از موهبت‌های الهی که خدا در انسان به ودیعت نهاده نعمت فراموشی است.

بله فراموشی، که بسیاری از ما از آن ناراحت هستیم. اما اگر خداوند این نعمت را به انسان عطا نمی‏کرد ادامه حیات برای او مقدور نبود.

قطعا برای همه ما مصیبت‌ها و تلخی‏های بسیاری در زندگی اتفاق افتاده است و لحظات بسیار سختی داشته‏ایم، اما با گذشت زمان اثر آن کم‌رنگ شده و پس از مدتی از یاد ما می‏رود و فقط گاهی اوقات آن را به خاطر می‏آوریم. کسی که عزیزی را از دست داده در روزهای اول بسیار بی‌تابی کرده و ناراحت است، اما با گذر ایام کم‌کم داغ را فراموش کرده و به جریان زندگی باز می‏گردد هرچند گاهی ممکن است داغ را به خاطر آورد و چند قطره‏ای اشک بریزد.

چه آن که اگر انسان داغ را فراموش نمی‏کرد و همیشه عزادار باقی می‏ماند، مسیر حیات به هم می‏خورد. پس می‏بینیم که حتی همین فراموشی هم از نعمت‌های بزرگ خدادادی است اما از این نعمت هم می‏توان مثل بسیاری از نعمت‏ها به طرز ناصحیحی استفاده کرد.

وقتی که من عکس زیر را دیدم بسیار ناراحت شدم و به فکر فرو رفتم که چگونه دنیایی است این دنیا؟ در گوشه‏ای از جهان بسیاری از افراد در انواع امکانات مادی غوطه‌ورند و در گوشه‏ای دیگر کودکانی از فقر و گرسنگی و آب آلوده جان می‏دهند، اما آن چه مرا بیشتر آزار می‏داد این نکته بود که مبادا در اثر گذشت زمان من هم به فراموشی مادیونی دچار شوم که حتی از دیدن بدترین عکس‌ها هم دلشان به رحم نمی‏آید یا حتی اگر ناراحت هم شوند پس از مدتی کوتاه آن را از خاطر می‏برند.

خدایا من که کاری بیش از شکر نعمت‏هایت و بیدار کردن نفوس در مقابل این ظلم جهانی نمی‏توانم انجام دهم، اما تو وجود مرا از درد مستضعفان و محبت نسبت به بندگانت خالی مکن!

محمدجواد

وبلاگ رسانه