روز نیمه رجب ,محبوب ترین زمان در نزد خداوند

مهمترین چیز در دعا کامل نمودن شرایط آن است و کمال شرایط به این است که خداوند متعال را به طور اجمال و بگونه ای شناخته که در خور دعاکننده باشد و این شرط را حتما باید دارا باشد

مهمترین چیز در دعا کامل نمودن شرایط آن است و کمال شرایط به این است که خداوند متعال را به طور اجمال و بگونه ای شناخته که در خور دعاکننده باشد. و این شرط را حتما باید دارا باشد. و هنگام دعا او را حاضر ببیند بلکه دعای خود را هم که بر زبانش جاری شده است از ناحیه خدا بداند؛ به او خوش گمان بوده و به اجابت او در صورتیکه مضمون دعا بصلاح باشد امیدوار باشد.

یکی از بزرگترین روز های ماه رجب ، روز نیمه رجب می باشد که این روز به عبارتی آخرین روز اعتکاف معتکفین می باشد .

● خواندن نماز سلمان رحمه الله

از کارهای بسیار مهم در این روز خواندن ده رکعت از نماز سلمان محمدی (صلی الله علیه و آله و سلم ) است . کیفیت این نماز همانطور است که در روز اول ماه خواند؛ ولی فرقش با روز اول این است که بعد از سلام هر دو رکعت نماز، دستهای خود را به دعا بلند کرده و بجای دعایی که در روز اول ماه گفتیم این دعا را می خواند لا اله الا الله وحده لا شریک له ، له الملک و له الحمد یحیی و یمیت و هو حی لا یموت بیده الخیر و هو علی کل شی ء قدیر الها واحدا اءحدا فردا صمدا لم یتخذ صاحبة و لا ولدا سپس دستهای خود را به صورتش می کشد.

در اقبال با استناد به ((ابن ابی عیاش )) روایت شده است که : « حضرت آدم (علیه السلام ) عرضه داشت خدای من ! چه روزها و و اوقاتی را بیشتر دوست داری ؟ خداوند متعال به او وحی کرد: ای آدم ! محبوبترین اوقات پیش من روز نیمه رجب است .

ای آدم ! در این روز با فرمانبرداری و میهمانی کردن ، روزه ، دعا، استغفار و گفتن ((لا اله الا الله )) به من به نزدیکی بجوی . ای آدم !

مشیت من بر این تعلق گرفته است که یکی از فرزندان تو را - که مهربان ، کریم ، دانا، بردبار و بزرگ بوده و از بداخلاقی ، خشونت و تندخویی بدور است - به پیامبری برانگیخته و روز نیمه رجب را به او و امتش اختصاص دهم .

در این روز چیزی از من نمی خواهند مگر این که به آنها عطا می کنم و از من بخشش گناهان نمی خواهند مگر اینکه آنان را می بخشم . روزی از من نمی خواهند مگر این که آنها را روزی می دهم . از من نمی خواهند جلو لغزششان را بگیرم مگر این که این کار را انجام می دهم .

از من بخشش نمی خواهند مگر این که آنها را می بخشم . ای آدم کسی که روز نیمه رجب را روزه گرفته و ذاکر و خاشع بوده و از فرج خود محافظت نماید و از مال خود صدقه دهد، پاداشی جز بهشت نزد من ندارد. ای آدم به فرزندانت بگو خود را در رجب حفظ کنند زیرا گناه در آن بزرگ است .

پس در استغفار کوتاهی نکن و بکوش در استغفارت صادق بوده و بپرهیز که استغفار را تبدیل به استهزاء نمایی . برای دعای تو وعده اجابت داده است سرمایه بزرگ را ازدست ندهیم !

بعد از اینکه عاقل فهمید این روز در نزد خدا چه ارزشی دارد، باید به خود رحم کرده و نگذارد این سرمایه بزرگ برای جبران حالتهای سابق و کوتاهیها و تقصیرات گذشته ، از دستش برود. زیرا می تواند در یک روز گذشته و آینده خود را اصلاح کند. و باید مانند دوستی دلسوز به خود بگوید: چرا در این اندرز و نصیحت الهی تأمل نمی کنی ! اندرزی که اگر به آن عمل کنی ، تو را از آتش جهنم و شکنجه دردناک رها و از تاریکیها به نور می برد.

متوجه باش خدای بزرگ تو را به مجلس رحمت و امان و بخشش پادشان و سلطان و عطای خلعتها و هدایا و اسناد فضل و امتیاز فرا خوانده و تو را در مجلس دوستان خود حاضر کرده و تو را برای رفاقت دوستان صمیمی و برگزیدگان خود برگزیده و در وعده های خود تصریح کرده که با استغفار تو را می بخشد.

● در استغفار کوتاهی نکنیم !

پس در استغفار کوتاهی نکن و بکوش در استغفارت صادق بوده و بپرهیز که استغفار را تبدیل به استهزاء نمایی . برای دعای تو وعده اجابت داده است . بنابراین به خواندن الفاظ و کلمات دعا بسنده نکرده و حال دعا را نیز در خود به وجود آور. زیرا گاهی انسان فقط الفاظ دعا را می خواند و خیال می کند واقعا دعا کرده است .

● شناخت دعا در هنگام دعا را فراموش نکن!

مهمترین چیز در دعا شناخت خدایی که به درگاه او دعا می کنیم و امیدواری به اجابت اوست . اغلب مردم در شناخت خداوند دچار تنزیه صرف می شوند که ملازم با انکار خداوند است .

عده ای نیز خیال می کنند خداوند چیز توخالی است که بر همه چیز احاطه داشته و در بالای ستارگان قرار دارد و به همین جهت خدایی را که در مکان بالایی قرار دارد می خوانند یا گمان می کنند که خود و عالم بی نیاز و قائم به نفس هستند.

خلاصه این که مهمترین چیز در دعا کامل نمودن شرایط آن است و کمال شرایط به این است که خداوند متعال را به طور اجمال و بگونه ای شناخته که در خور دعاکننده باشد. و این شرط را حتما باید دارا باشد. و هنگام دعا او را حاضر ببیند بلکه دعای خود را هم که بر زبانش جاری شده است از ناحیه خدا بداند؛ به او خوش گمان بوده و به اجابت او در صورتیکه مضمون دعا بصلاح باشد امیدوار باشد.

● رعایت شرایط دعا

در اول دعای خود تعدادی از اسامی جمالیه خدا یا آنچه با دعایش ‍ مناسب است را بگوید؛ مدح و ثنای الهی را بجا آورده و سپس هفت بار ((یا ارحم الراحمین )) گفته و به گناهان و عیوب خود و سزاوار نبودنش برای اذن در دعا و اجابت آن اقرار کند. سپس بر محمد و آل محمد (صلی الله علیه و آله و سلم ) صلوات بفرستد؛ به آنها متوسل شده و خداوند را در اجابت دعا به حق آنان قسم بدهد. و نیز مطلوب خود را جداگانه نگفته و آن را شرط یا قید یا صفتی برای صلوات آنان قرار دهد.

بهتر است مثلا بگوید: بر آنها صلوات بفرست صلواتی که گناهان مرا بخاطر آن ببخشی . سپس دعایش را با صلوات و با گفتن ((ما شاء الله لا قوه الا بالله )) به پایان برساند. نیز هنگام دعا گریه کند گرچه اشک او به اندازه سر سوزنی باشد. و حتما تمام این مطالب را چهار بار تکرار کند. زیرا خدا گدای لجوج را دوست دارد. و برای دعا شرایط دیگری نیز هست که در جای خود گفته شده .

بدان که به کمال اجابت و خیر دعا نمی رسی مگر اینکه باطن و روح و قلب تو نیز متصف به صفات دعا باشد و اتصاف به صفات دعا این است که باطن و روح و قلب تو دعا کند مثلا وقتی می گویی : ارجوک لکل خیر (امید به تمام خیرات از جانب تو دارم ) با باطن و روح و قلبت امیدوار به خدا باشی.

سالک باید اعتقاد به راستی وعده های خدای متعال را در خود تقویت نماید. و در مورد این وعده ها و بزرگی این سعادت فکر کند. و متوجه این باشد که این روز و این مقام محال است که دو بار در سال بوجود بیاید. و هیچ اطمینان و گمانی نیست که در سال آینده چنین روزی را درک کرده و بتواند تقصیرات خود در این روز را جبران نماید. و هنگامی که این توجه را در خود بوجود آورد، نخواهد گذاشت این روز بدون بهره از دست برود. بخصوص که شدت احتیاج خود را به مانند آن در بامداد فردا می بیند هنگامی که در پیشگاه پادشاه جبار برای حساب حاضر شود. روزی که بزرگتر از آن ، نیست . و اگر توانست باید دعای استفتاح را با شرایط آن بجا بیاورد و اگر نتوانست حتما دعای تنها را بخواند و امام حسین (علیه السلام ) را زیارت کند.

بهتر است چهار رکعت نماز و دعای پس از آن را که امیرالمومنین خواند، بخواند. دعایی که اول آن چنین است : ((یا مذل کل جبار!)) و سپس ‍ حاجات خود را بخواهد. و در طول روز بیاد داشته باشد که این روز از اموری است که مخصوص به این امت بوده و بخاطر این اختصاص و کسی که به خاطر او این اختصاص بوجود آمده است ، خدای را شکر نماید و بر محمد (صلی الله علیه و آله و سلم ) و آل او بسیار صلوات فرستاده و دعای زیادی به آنها بکند. و روز خود را با آنچه روزهای شریف را با آن به پایان می رساند و بارها گفته شد، به پایان برساند.

● دعا را با تمام وجود انجام دهیم !

بدان که به کمال اجابت و خیر دعا نمی رسی مگر اینکه باطن و روح و قلب تو نیز متصف به صفات دعا باشد و اتصاف به صفات دعا این است که باطن و روح و قلب تو دعا کند مثلا وقتی می گویی : ارجوک لکل خیر (امید به تمام خیرات از جانب تو دارم ) با باطن و روح و قلبت امیدوار به خدا باشی .

کسی که امید در باطن و روح او بوجود آمده باشد گویا تمامی وجودش ‍ امید و زندگیش همراه با امید است . و کسی که با قلبش امیدوار باشد اعمالی که با اختیار و تصمیم انجام می دهد به همراه امید خواهد بود. بنابراین بپرهیز از این که امید در هیچ جنبه ای از جنبه هایت پیدا نشود.

فرمایش معصوم (علیه السلام ) را نشنیده ای که فرمود: ((کسی که امید به چیزی داشته باشد آن را طلب می کند)) و واقعا چنین است زیرا اگر در حالات امیدواران اهل دنیا در امور دنیوی بنگری ، می بینی آنها اگر از شخص یا چیزی امید خیری داشته باشند، به اندازه امیدشان آن را از آن شخص یا آن چیزی که به آن امید دارند، طلب می کنند. مثلا تاجری که تجارت کرده و کارگری که کار می کند همه و همه به این جهت است که خیر و خوبی را در تجارت و کار می بینند. و همچنین هر گروهی خواسته های خود را از جایی که امید دارند طلب می کنند و تا رسیدن به آن از پای نمی نشینند. ولی اکثر امیدواران بهشت و آخرت و فضل و کرامت خدا چنین نیستند و بهمین علت هیچگاه هم به آرزوی خود نمی رسند. زیرا اگر امید به این امور داشتند، طبق قانون فوق در پی آن می رفتند. و بهر اندازه امید در انسان پیدا شود، به همان مقدار نیز اثر آن که همان طلب است بوجود می آید.

منبع :

مراقبات ماه رجب ، مرحوم آیت الله حاج میرزا جواد ملکی تبریزی (ره )