تمرین هایی برای مثبت اندیشی

ذاتا یک فردخوش بین نیستید با استفاده ازاین تمرین های ساده می توانید ذهن خود را پرورش دهید تا خوش بین تر باشید اگر تجربه انجام بازی ویدئویی Tetris بازی کامپیوتری که در آن کاربر مربع های رنگی را که از بالای صفحه نمایش به پایین می ریزد مرتب می کند را داشته باشید, می دانید که حتی بعد از پایان بازی بازهم آن مربع های رنگی کوچک در ذهن شما باقی می مانند

ذاتا یک فردخوش‌بین نیستید؟ با استفاده ازاین تمرین‌های ساده می‌توانید ذهن خود را پرورش دهید تا خوش‌بین‌تر باشید. اگر تجربه انجام بازی ویدئویی Tetris (بازی کامپیوتری که در آن کاربر مربع‌های رنگی را که از بالای صفحه نمایش به پایین می‌ریزد مرتب می‌کند) را داشته باشید، می‌دانید که حتی بعد از پایان بازی بازهم آن مربع‌های رنگی کوچک در ذهن شما باقی می‌مانند. دانشمندان علوم رفتاری معتقدند پایدار ماندن تصاویر تتریس در ذهن، اثر یک بازی ویدئویی نیست، بلکه نشان دهنده نکته مثبتی در ساختار ذهنی ما است که به آن انعطاف‌پذیری ذهن گفته می‌شود.

شاید باورش دشوار باشد؛ ولی والتر چن بنیانگذار موسسه‌ دان دیس مطالعات گسترده‌ای را درباره آثار بازی ویدئویی تتریس انجام داده است. در این مطالعات مشخص شده است که انجام این بازی برای چند ساعت در هفته در یک دوره یک ماهه تغییراتی را در مغز افراد به وجود می‌آورد.

چن می‌نویسد: «هربار که به یکی از مدارها واکنش نشان می‌دهید، بازدهی سینماتیک (شاخه‌ای از دانش مکانیک کلاسیک است که حرکت اجسام و سامانه‌ها (گروهی از اجسام) را بدون درنظرگرفتن نیروهای عامل حرکت بررسی می‌کند) مغز افزایش یافته، پیوندها بادوام‌تر شده و در نتیجه واکنش‌ها آسان‌تر می‌شوند. » او مهم‌ترین یافته این تحقیق را این‌گونه خلاصه می‌کند: «هر گاه شما عملی را به صورت مداوم انجام دهید، در هر نوبت تکرار آن عمل نیروی کمتری از مغز شما به آن عمل اختصاص می‌یابد.»

● یادگیری مثبت نگری

برای نواختن پیانو، صحبت به زبان‌های خارجی یا حتی ضربه زدن به توپ تنیس، یادگیری امری عادی و شیوه‌ای متداول تلقی می‌شود. نکته اینجا است که همان انعطاف ذهنی که باعث می‌شود شما در کارهای ساده یا ورزش‌ها مهارت پیدا کنید، همچنین این امکان را برای شما فراهم می‌آورد که مثبت اندیشی را بیاموزید.

شوان آچور نویسنده کتاب «مزایای خوشبختی» نقل می‌گوید: «همان‌طور که مغزما شکل‌ها و طرح‌ها را در بازی تتریس تشخیص می‌دهد و نحوه چیدن سریعتر آن‌ها را فرا می‌گیرد، می‌توانیم به مغزمان بیاموزیم که چیزهای خوب در زندگی را کاوش کند (به دنبال نکات مثبت باشد) تا بتوانیم امکانات بیشتری را مشاهده کنیم، انرژی بیشتری احساس کنیم و به سطوح بالاتر موفقیت دست یابیم.» آچور این اثر را «اثر مثبت تتریس» می‌نامد.

● تمرین شاد بودن

چگونه این کار را انجام دهیم ؟ چن چهار فعالیت ساده را پیشنهاد می‌کند که به وسیله آنها می‌توان مغز را آموزش داد تا به پدیده‌ها نگاه مثبت‌تری داشته باشد:

جست‌وجوی روزانه برای سه نکته مثبت. در پایان هر روز از سه اتفاق خوبی که آن روز برای شما رخ داده است، فهرست تهیه کنید و درباره عوامل رخ دادن این اتفاقات تامل کنید. اتفاقات خوب می‌توانند هرچیزی باشند، دیدن یک دوست قدیمی، نکته جالبی که یکی از همکاران در محل کار تعریف می‌کند یا حتی یک غروب آفتاب زیبا. ثابت شده است که جشن گرفتن موفقیت‌های کوچک باعث افزایش انگیزه و شعله‌ور شدن شادی می‌شود. ثبت روزانه اتفاقات خوشایند باعث می‌شود که احساس بهتری داشته باشید و وقایع بهتری برای شما رخ دهند.

روزانه از یک نفر تقدیر کنید. این روش را خیلی دوست دارم. برای داشتن چیزهای خوبی که به دست می‌آورید باید آنها را تشخیص دهید و اجازه دهید که دیگران هم بدانند که آن موضوع برای شما هم اهمیت دارد و شما متوجه آن شده‌اید. زمان بگذارید و از تلاش یک نفر از اقوام یا دوستان‌تان در برابر دیگران تشکر یا تمجید کنید. یک روش دیگر ارسال ایمیل‌های روزانه برای یک شخص است. آن شخص می‌تواند معلم قدیمی مدرسه شما باشد که زمانی به شما نصیحت ارزشمندی کرده است و اکنون هر روز از آن سپاسگزاری می‌کنید. از خودتان شجاعت نشان دهید و از یک همکار یا حتی کسی که فقط یکبار او را ملاقات کرده‌اید، تشکر کنید.

یک کار نیک انجام دهید. انجام کارهای نیک (حتی کار کوچکی مانند آوردن لبخند بر لبان یک نفر در محل کار) باعث افزایش سطح خوشحالی می‌شود. متوقف کردن انجام کاری که انرژی فکری زیادی لازم دارد این قدرت را به شما می‌دهد که از حلقه منفی‌نگری خارج شوید. سعی کنید کارهای خوب کوچک شما محسوس باشند؛ مثلا خرید یک فنجان قهوه برای کسی.

مراقب ذهن‌تان باشید. تمرکز یعنی توجه داشتن به زمان حال بدون قضاوت درباره آن، باز کردن درهای آگاهی و رها کردن ذهن فرا‌تر از محدودیت‌های منفی که می‌تواند به برقراری تعادل و مثبت دیدن تصاویر پیرامون کمک کند.

منبع:Inc

ترجمه: مهدی سریرچی