قیصر تمام نشدنی ژرمن ها

به انگیزه شصت و سومین سال تولد فرانس بکن باوئر

وقتی جنگ جهانی دوم تمام شد شاید کسی فکر نمی کرد کمتر از یک ماه بعد، کودکی در ویرانه های مونیخ متولد شود که بعدها به ستار ه ای بی بدیل در تاریخ فوتبال آلمان غربی تبدیل شده و مرهمی بر زخم های این کشور جنگ زده شود. صحبت از قیصر است و لقبی که به خاطر قدرت رهبری، شیوه منحصر به فرد بازی و البته نام کوچک او فرانس، نام امپراتورهای اتریش، به فرانس بکن باوئر داده شده است.

● آغاز آماتور

فرانس آنتون بکن باوئر در یازدهم سپتامبر سال ۱۹۴۵ متولد شد، او پسر دوم فرانس بکن باوئر بزرگ، کارگر پست، و آنتونی بود و در منطقه متوسط گیسینگ رشد یافت، با وجود نگاه منفی پدرش نسبت به فوتبال او از سن ۸ سالگی بازی را در تیم نوجوانان مونیخ ۰۶ آغاز کرد.

ابتدا در پست سانترفوروارد بازی می کرد و در جریان جام جهانی ۱۹۵۴ از فریتز والتر مهاجم آلمان غربی که نقش به سزایی در قهرمانی این تیم داشت، به عنوان الگو یاد می کرد و طرفدار تیم دوم شهر مونیخ یعنی مونیخ ۱۸۶۰ بود هرچند که آن موقع ها از دسته اول یعنی اوبرلیگا به دسته پایین تر سقوط کرده بود.

اما سرنوشت دیگری برایش رقم خورده بود و علی رغم میل باطنی اش، در سال ۱۹۵۹ به تیم جوانان بایرن مونیخ پیوست. ۴ سال طول کشید تا دتمار کرامر مربی تیم اول بایرن مونیخ او را مورد توجه قرار داده و برای نخستین بار در یک بازی رسمی مقابل اشتوتگارت کیکرز در لیگ منطقه ای جنوب از او به عنوان گوش چپ استفاده کند. د

ر اولین فصل حضورش، بایرن جواز حضور در لیگ ملی آلمان غربی، بوندس لیگا، که به تازگی شکل گرفته بود، را به دست آورد.

● دوران حرفه ای

بایرن خیلی زود به تیمی قدرتمند مبدل شد و در فصل ۱۹۶۷-۱۹۶۶ به قهرمانی در جام حذفی دست یافت و همان سال قهرمان جام برندگان جام اروپا نیز شد. بکن باوئر در فصل ۱۹۶۹-۱۹۶۸ کاپیتان بایرن مونیخ شد و تیم را به نخستین قهرمانی لیگ هدایت کرد ضمن این که در همین زمان تجربه بازی در پست سوییپر(لیبرو) را آغاز کرد که بعدها یکی از بهترین نمونه های سوییپر هجومی را ارائه کرد.

در دوران حضور او در بایرن، این تیم سه قهرمانی متوالی در بوندس لیگا در فاصله سال های ۱۹۷۲ تا ۱۹۷۴ به دست آورد و از آن مهمتر سه قهرمانی متوالی در جام باشگاه های اروپا در سال های ۱۹۷۴ تا ۱۹۷۶ به دست آورد که افتخار حفظ جام به طور دائم را برای بایرن به ارمغان آورد.

او در سال ۱۹۷۷ با قراردادی پرسود حاضر به بازی در لیگ فوتبال امریکای شمالی و تیم نیویورک کاسموس شد و تا سال ۱۹۸۰ برای این تیم بازی کرد و سه قهرمانی لیگ را با این تیم به دست آورد.بکن باوئر پس از ۲ سال بازی در هامبورگ (۱۹۸۲-۱۹۸۰) و یک فصل دیگر برای کاسموس از فوتبال باشگاهی کناره گیری کرد. او در کل رقابت های باشگاهی در ۵۸۷ بازی به میدان رفت و ۸۱ گل به ثمر رساند.

● فوتبال ملی

بکن باوئر نخستین بازی ملی خود را در سال ۱۹۶۵ انجام داد و در ۱۰۳ بازی ملی خود ۱۴ گل به ثمر رساند، او یکی از اعضای تیم نایب قهرمان جام جهانی ،۱۹۶۶ تیم سوم جام جهانی ۱۹۷۰ و تیم قهرمان جام جهانی ۱۹۷۴ و همچنین تیم قهرمان جام ملت های اروپا در سال ۱۹۷۲ و تیم نایب قهرمان جام ملت های اروپا در سال ۱۹۷۶ بود.

در جریان جام جهانی ۱۹۶۶ بکن باوئر در برابر تیم های سوییس، اروگوئه و اتحاد جماهیر شوروی موفق به زدن ۴ گل شد و به عنوان بازیکنی بیرون از خط حمله در رده سومین گلزن برتر جام قرار گرفت که برای این بازیکن ۲۱ ساله افتخاری بس بزرگ محسوب می شد.

در جام جهانی ۱۹۷۰ پس از صدرنشینی در مرحله گروهی، آلمان در تکرار فینال دوره قبل به مصاف انگلیس رفت و در حالی که ژرمن ها با ۲ گل از حریف عقب بودند بکن باوئر در دقیقه ۶۹ گلی استثنایی به ثمر رساند تا تیمش به بازی برگردد و بازی را به تساوی کشانده و در وقت اضافی این دیدار را به سود خود خاتمه دهد.

در نیمه نهایی آلمان به مصاف ایتالیا رفت که بسیاری این دیدار را «بازی قرن» می خوانند، پس از انجام دو تعویض مجاز، روی او خطایی انجام شد که به شکستگی استخوان ترقو ه اش انجامید اما او به بازی ادامه داد و در نهایت ایتالیا در وقت اضافه ۴-۳ برنده از میدان خارج شد و آلمان با پیروزی یک -صفر برابر اروگوئه در دیدار رده بندی به مدال برنز کفایت کرد.

در جام جهانی ،۱۹۷۰ آلمان به عنوان میزبان به قهرمانی دست یافت و در دیدار فینال ۲-یک تیم بسیار خوش دست و تکنیکی هلند را که آن زمان از «فوتبال کامل» و بازیکنانی نظیر یوهان کرویف بهره می برد، شکست داد. در این دیدار بکن باوئر که بازوبند کاپیتانی را نیز در اختیار داشت، با مهار کرویف اجازه نداد ستاره آن زمان فوتبال هلند خودی نشان دهد. پس از پایان جام «ژول ریمه» بکن باوئر نخستین کاپیتانی بود که جام جدید جهانی را بالای سر برد.

● مربیگری

در بازگشت به آلمان هدایت تیم ملی آلمان غربی به بکن باوئر داده شد و او جانشین یوپ دروال شد و تیم را به فینال جام جهانی ۱۹۸۶ هدایت کرد که با شکست برابر آرژانتین همراه بود.

در سال ۱۹۹۰ قبل از اتحاد آلمان، بکن باوئر آخرین تیم آلمان غربی را بدون بازیکنان آلمان شرقی در جام جهانی هدایت کرد و در فینال انتقام خود را از آرژانتین که آن روزها از حضور مارادونا بهره می برد، گرفت. بکن باوئر و ماریو زاگالو تنها کسانی هستند که به عنوان کاپیتان و مربی با تیم های ملی کشورشان به قهرمانی جهان دست یافت ه اند. او سپس یک سال مربی المپیک مارسی بود و با این تیم قهرمان فرانسه شد، در دو دوره کوتاه مدت هدایت بایرن مونیخ را عهده دار شد که با قهرمانی در بوندس لیگا و جام یوفا همراه بود. بسیاری موفقیت های بعدی بایرن را مدیون مدیریت فوق العاده او می دانند، او در سال ۱۹۹۸ نایب رییس اتحادیه فوتبال آلمان شد و نقش مؤثری در اعطای میزبانی جام جهانی ۲۰۰۶ به این کشور ایفا کرد ضمن این که ریاست کمیته برگزاری این رقابت ها را نیز بر عهده داشت.

● افتخارات فردی

بکن باوئر ۲ بار جایزه توپ طلا را به خود اختصاص داده و ۲ بار نیز نفر دوم این جایزه شده است، او جایزه بهترین بازیکن جوان جام جهانی ،۱۹۶۶ جایزه توپ طلای جام جهانی ۱۹۷۴را دریافت کرد و در سه دوره جام جهانی و دو دوره جام ملت های اروپا در تیم منتخب جای گرفت ضمن این که ۴ بار بازیکن سال فوتبال آلمان شناخته شد.

در نظرسنجی سال ۱۹۹۹ فدراسیون بین المللی تاریخ و آمار فوتبال(IFFHS) پس از یوهان کرویف دومین بازیکن برتر اروپا و سومین بازیکن جهان پس از پله و کرویف در قرن بیستم لقب گرفت. همه این ها علاوه بر چندین سمت اجرایی در یوفا و فیفا کافی است تا فرانس بکن باوئر قیصر تمام نشدنی فوتبال آلمان ها لقب بگیرد.

سیدعلی بلندنظر