حنای کم رنگِ قهرمانی قرمزها, در همدان

قرمزهای پایتخت, در همدان, نتوانستند آن تیمی باشند که باید باشند بردند اما نه در اندازه ی تیم بزرگی چون پرسپولیس این روش ِ بازیِ قطبی و یارانش اگر بر پایه ی اندیشه ی نتیجه گرایی باشد, چندان گناهی بر آنان نیست ولی قطبی, خود, پیش از این گفته بود ما بیش از هرچیز به دنبال هم پیروزی و هم بازی ِ زیبا هستیم

قرمزهای پایتخت، در همدان، نتوانستند آن تیمی باشند که باید باشند. بردند؛ اما نه در اندازه‌ی تیم بزرگی چون پرسپولیس. این روش ِ بازیِ قطبی و یارانش اگر بر پایه‌ی اندیشه‌ی "نتیجه‌گرایی" باشد، چندان گناهی بر آنان نیست. ولی قطبی، خود، پیش از این گفته بود ما بیش از هرچیز به دنبال هم پیروزی و هم بازی ِ زیبا هستیم. او، خود، گفته بود بازی اگر زیبا باشد، پیروزی هم به دست می‌آید...و البته این نیز گفته بود که گاهی، و فقط گاهی پیش می‌آید مربی، برای رسیدنِ به پیروزی، چاره‌ای ندارد که بازی ِ زیبا را فراموش کند. پس بر پایه‌ی این سخن ِ قطبی، "نتیجه‌گرایی" نباید تنها اندیشه‌ی قطبی باشد. اما و هزار اما، اکنون، سه بازی است که شاگردانش بازی ِ زیبا را فراموش کرده‌اند؛

به‌ویژه که از این سه بازی، دو بازیِ خانگی را کمابیش واگذار کرده‌اند! اگر این روند، همین‌گونه جلو رود، آیا این روند، در راستای همان سخنی است که قطبی گفته بود؟! آیا میلیون‌ها هوادار ِ سرشار از شور و هیجان، می‌پذیرند این را؟! اگر قهرمان ِ دل‌های میلیون‌ها هوادار ِ شورانگیز و شیدا، کم و بیش، بخواهد در خانه‌ی خود، احساسی بازی کند و در بیرون از خانه، دست و پاشکسته ببرد، آیا هواداران، تهِ دلشان خرسند و خوشنود خواهند شد؟!

هواداران شیدا و شورانگیز پرسپولیس، نمی‌خواهند تیم‌شان احساسی بازی کند؛ می‌خواهند تیم‌شان احساس‌شان را پاس بدارد. قطبی باید بداند که سرشتِ پرسپولیس، سرشتی برزیلی است. بازی‌های پرسپولیس باید مثل ِ برزیل، زیبا باشد. باختش هم باید زیبا باشد؛ بُرد، که دیگر، جای خود دارد! آری؛ بی‌گمان، هواداران ِ عاشق ِ پرسپولیس، بُرد می‌خواهند، اما به چه بهایی؟! هواداران، بُرد را به "بها" می‌خواهند نه به "بهانه"! خیل ِ هواداران ِ پرسپولیس، بُرد را می‌خواهند: هم به‌بهانه‌ی قهرمانی، و هم به‌بهای بازی ِ زیبا. شاید هم اکنون، بسیاری از هوادارانِ عاشق، از این‌گونه بُردهای نازیبا خرسند و خوشنود باشند، اما این خوشنودی‌ها و خرسندی‌ها، کوتاه و گذراست.

هواداران، از بس که سال‌هاست جامی را بالای سر نبرده‌اند، شاید از سر ِ کمبودی درونی باشد که برای این‌گونه بازی‌ها، خوش‌دلانه کف می‌زنند و شاد هستند، اما گمان نمی‌کنم این کف‌زدن‌ها و شادی‌ها، عمر ِ بلندی داشته باشد! باری؛ این بردها، برای قرمزها، فرخنده باد! به‌هر روی، ما خرسندیم که پرسپولیس می‌برد. تیمی به این بزرگی، با میلیون‌ها هوادار، روشن است که جشن ِ قهرمانی می‌خواهد، اما و دو صد اما، جشنی که حنای آن، تر و تازه و پر رنگ باشد. حنای قهرمان ِ هواداران، در همدان، چندان رنگی نداشت!

سید هادی جعفری