جمعه, ۱۴ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 3 May, 2024
منزلت دانش دانشمند و دانشجو
در متن فرهنگ و معارف اسلامی با روش های گوناگون و با تعابیر مختلف و در قالب های مناسب و مساعد منزلت و ارجمندی علوم و فنون و دانش ها و بینش ها نمایانده شده است . اگرچه این تعابیر و روش ها همواره متنوع بوده اند لکن هر چه بیشتر پیش رویم و به کندوکاو بپردازیم باز هم قالب ها و عبارات و شیوه های دیگر می یابیم و این نشان می دهد که فرهنگ اسلامی نه تنها از هر شیوه و روشی برای نمایاندن منزلت علم و دانش بهره جسته است که تلاش نموده هیچ روش و تعبیر و قالبی را در این حرکت زیبا و تاثیرگذار رها نسازد و باقی نگذارد تا به این وسیله آنگونه که شایسته است دیدگاه عمیق و راهگشای تعالیم و معارف دینی را درباره ارجمندی و مقام و منزلت دانش تبیین و تشریح نماید.
در کلامی بسیار ژرف از حضرت امام جعفرصادق (ع ) درباره جلوه ای از ابعاد و جنبه های گوناگون تعالیم اسلامی که در آنها با بهره برداری از تعابیر و عبارات خاص درصدد نمایاندن منزلت و عظمت علم ودانش و پویندگان این راه پاک و والا و سعادت بخش می باشد چنین آمده است :
« دوست ندارم جوانی از شما مسلمانان را ببینم مگر آن که صبح کند و رفت و آمدش در یکی از این دو حالت باشد : یا عالم و دانشمند باشد یا محصل و دانشجو. کسی که چنین نباشد در انجام وظیفه قصور و کوتاهی کرده است و قصور و خودداری از انجام وظیفه تضییع حق است و چنین تضییعی جرم و گناه است و جایگاه چنین گنهکاری آتش خواهد بود. »
در این رهنمود آگاهی بخش تامل و تفکر روا می داریم :
۱) اولین پیام این کلام گهربار بزرگداشت « دانش » است . در نگاه این رهنمود علم ودانش از چنان مقام و جایگاهی برخوردار می باشد که هیچ جوانی از جامعه اسلامی حق ندارد در تلاش و فعالیت پی گیر و وقفه ناپذیر برای دسترسی به مراتب و درجات مختلف علم تسامح و غفلت ورزد بلکه باید از سرمایه جوانی بهره وری مناسب و مستمر نماید تا تمام استعدادهای بالقوه و نهفته در وجودش ـ که به طور فطری و توسط خداوند متعال در متن خلقت و آفرینش او تعبیه و ذخیره شده است ـ به تجلی و ظهور درآید و با مطالعه و کاوش و تحقیق به صورت آثار مفید و موثر و راهگشا برای رشد و پیشرفت جامعه و کشور به عینیت کامل برسد.
۲) دومین پیام منزلت و ارجمندی « عالم و دانشمند » در فرهنگ و تفکر اسلامی است به گونه ای که یک حالت از دو حالت ارزشمند در تلاش و فعالیت های علمی باید به عالم گردیدن و دانشور شدن در علوم و دانش ها منتهی گردد که عالمان و دانشمندان ـ در هر علم و دانش و در هر رشته و تخصص ـ با توجه به نیازهای حیاتی و ضروری جامعه و کشور دارای اکرام خاص و ارجمندی ویژه می باشند و باید حاصل و ثمره نهایی کنکاش و پژوهش هایشان به بهره برداری کامل و بهینه درآید و از اندیشه ها و دیدگاه های بکر و نوین و تحول زای آنان استقبال شود و دولت و ملت زمینه های لازم را به منظور تداوم تحقیقات و ارائه نظرات جدیدشان آماده و مساعد نمایند.
۳) پیام سوم اهمیت و ارزشمندی تحصیلات و علم آموزی توسط جوانان جامعه و کشور اسلامی است که از نگاه حضرت امام صادق (ع ) از چنان درجه و مرتبه ای برخوردار است که به هیچ وجه قابل اغماض و چشم پوشی نمی باشد به گونه ای که امام (ع ) با صراحت تمام اعلام می نمایند که دوست ندارم جوان مسلمانی را مشاهده کنم که به کار دانشجویی و علم آموزی همت نگمارده و وقت و انرژی های سرشار خود را به بهره وری نرسانده و استعدادهای الهی ذخیره شده در فطرت خویش را مدفون و بدون استفاده باقی گذارده و لحظات عمرش را ـ که از بهترین اوقات و عالی ترین فرصت ها می باشد و چنانچه از دست رود به دست نیاید ـ در بیهودگی و ناهوشیاری و فرصت ناشناسی های معمول و متداول سپری ساخته است .
۴) پیام چهارم این است که خودداری از انجام وظیفه در اتصاف به دو صفت و حالت مزبور ـ یعنی یا عالم و دانشمند شدن یا دانشجو و علم آموز بودن ـ قصور و کوتاهی می باشد و آن گونه نیست که چنانچه افرادی در عین داشتن استعدادهای درونی و نهفته در فطرتشان و نیز با وجود تراکم انرژی های سرشار برای حرکت در مسیر علم اندوزی از دانش آموزی و دانشجویی امتناع ورزند و چنین بپندارند که قصور و تقصیری نداشته وا نجام این وظیفه و اجتناب از آن با هم یکسان و مساوی می باشد.
۵) پیام پنجم این است که خودداری از انجام وظیفه در تلاش علمی و فرهنگی مستمری که باید به عالم و دانشمند گردیدن ختم شود و نیز خودداری از حرکت در مسیر علم آموزی و دانشجویی برای رسیدن به ثمره و حاصل نهایی صعود به قله های اندیشه ورزی و ابداع نظرات نو « تضییع حق » محسوب می شود. این تضییع حق ـ که شامل تضییع حق خود و تضییع حق ملت و جامعه و کشور می باشد ـ امری کوچک نیست و نباید با نگرش های سطحی و ظاهری با آن مواجه گردید.
« تضییع حق خود » به فردی که باید جوینده دانش و بینش بود و چنین نبود مربوط می شود که به راستی چنین کسی حق قطعی و مسلم و طبیعی و فطری خویش را زیرپا نهاده و ضایع ساخته است . زیرا او دارای « استعداد » بوده و آن را متجلی نکرده است و از « انرژی » برخوردار بوده و آن را به کار نگرفته است . استعداد او به صورت بالقوه در خلقت و سرشت او ممزوج و آمیخته گردیده و او نخواسته آن را به فعلیت و عینیت درآورد. و انرژی او در اعضا و جوارح وتوانمندی های ذهنی و فکری و عینی و عملی او تعبیه و ذخیره گردیده و او آن را به کار نگرفته است .
« تضییع حق انسانیت » به حقوق ملت و جامعه و کشور مربوط می شود که فرد قصور کننده در علم آموزی تمام امکاناتی که از ناحیه آحاد مردم جامعه و به وسیله دولت و حکومت می توانست در اختیار او قرارگیرد تا با مطالعه و کنکاش و تحقیق به طی مراحل مختلف دانش بپردازد و موجبات رشد و بالندگی و پویایی کشور را فراهم آورد بدون استفاده گذاشته است و یا به سوی اخذ و بهره وری از آنها نرفته و یا آنها را دریافت کرده و نتوانسته به بهره برداری و بازدهی برساند و از میانه راه بازگشته است .
آیا چنین کسی گناهکار نیست و قابل مذمت و نکوهش نمی باشد و نباید مورد بازخواست الهی قرار گیرد و حاصل و ثمره قصور و غفلت ها و گناهکاری هایش را در سرای دیگر مشاهده نماید.
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
pameranian.com
پیچ و مهره پارس سهند
تعمیر جک پارکینگ
خرید بلیط هواپیما
انتخابات عراق احمد وحیدی حسن روحانی حجاب مجلس شورای اسلامی دولت نیکا شاکرمی مجلس رهبر انقلاب شهید مطهری رسانه
ایران هواشناسی سیل آتش سوزی یسنا تهران روز معلم قوه قضاییه پلیس معلم شهرداری تهران آموزش و پرورش
قیمت خودرو سهام عدالت قیمت طلا دولت سیزدهم مالیات طلا بازار خودرو قیمت دلار خودرو بانک مرکزی حقوق بازنشستگان ایران خودرو
مهران غفوریان موسیقی تلویزیون سریال عمو پورنگ ساواک سینمای ایران عفاف و حجاب تبلیغات مسعود اسکویی سینما دفاع مقدس
رژیم صهیونیستی فلسطین اسرائیل غزه جنگ غزه آمریکا روسیه ترکیه حماس نوار غزه انگلیس اوکراین
استقلال فوتبال پرسپولیس علی خطیر سپاهان باشگاه استقلال لیگ برتر تراکتور جواد نکونام لیگ برتر ایران رئال مادرید لیگ قهرمانان اروپا
ناسا هوش مصنوعی فناوری اپل گوگل اینستاگرام تلفن همراه کولر
طب سنتی خواب فشار خون کبد چرب دیابت