زنده باد افیون فوتبال!

میخواهم مقادیری در مورد یک چیز خیلی مهم که بخشی از زندگی همه ی ما را تشکیل میدهد حرف بزنم چیزی که همه ی ما آن را به اندازه ی مامانمان و یا شایدهم کمی بیشتر و شاید هم کمتر دوست میداریم، …

میخواهم مقادیری در مورد یک چیز خیلی مهم که بخشی از زندگی همه ی ما را تشکیل میدهد حرف بزنم چیزی که همه ی ما آن را به اندازه ی مامانمان و یا شایدهم کمی بیشتر و شاید هم کمتر دوست میداریم، بله همانطور که در تیتر این مطلب دیدید آن چیز فوتبال عزیز است.

فوتبال یک چیز است، یعنی یک کاسبی است، نه نه نه! ببخشید، منظورم این است که فوتبال یک ورزش است، بهرحال ما مردم که فکر میکنیم ورزش است، خب ورزش هم خوب است و من با آن موافق میباشم. همانطور که شما هم میدانید و اصولاً بر هیچ کس پوشیده نیست ، ورزش برای اعتیاد ضرر دارد و این اتفاق بسیار خوب و میمون است بنابراین فوتبال حرفه ای (که ما فعلاً توی این پرانتز فرض را بر این امر محال میگیریم که یک ورزش است!) هم خیلی خوب و گوگوری مگوری هست و فقط عده ی معدودی از فوتبالیستهای بزرگ و بین المللی و حرفه ای و کاردرست( که میشود با اعداد موجود آنها را شمارش کرد) در دنیا وجود دارند که معتادند، که آنها هم خیلی خوب هستند و حتی از بقیه هم بهترند، و از همه مهمتر اسپانسرهای کله گنده ی فوتبال ،شرکتهای چند ملیتی و دلالان و کارچاقکنها و بقیه ی کسانی هستند که از حاشیه ی فوتبال تغذیه میکنند، که از همه بهترند و اساساً همه ی ما (به دلایلی که احتمالاً اگر تا به پایین برسم فراموششان نکنم ) باید از آنها ممنون باشیم.

بله ،اینجا همان پایینی است که در پرانتزبالا در باره ی آن سخن گفتم و در نتیجه به بحث در باره ی ازخودگذشتگان فوتبال ادامه میدهم، اگر یادتان باشد در بالا گفتم که ما باید از اسپانسرهای عزیز کله گنده ، شرکتهای چند ملیتی و دلالان و کارچاقکنها ممنون باشیم، خب اکنون متمایل میباشم که دلایل آن را به اطلاع عموم برسانم؛ ببینید، افراد و نهادهای مذکور بسیار ارزشمند هستند و آنها هستند که به زندگی بیهوده و بی هدف ما معنا و مفهوم میدهند، برای روشنتر شدن قضیه توجه شما را به پاراگراف پایین جلب میکنمَ؛

فکرش را بکنید اگر ما (اعم از پیر و جوان و زن و مرد و بچه های کوچک و بزرگ و قنداقی و غیره) چیزی به نام فوتبال حرفه ای نداشتیم که در باره ی آن به بحث و جدل و زد و خورد و گفتمان و ... بپردازیم، خب چکار میخواستیم بکنیم؟! خواهش میکنم قدری بیشتر در این امر تعقل و تعمق کنید، واقعاً اگر مسائل حاشیه ای مربوط به فوتبال، بازیگران سینما ، مُد، اتومبیلهای جدید، گوشیهای موبایل و به طور کلی لوازم و مسائل مصرفی نبود، ما باید چه خاکی به سرمان میریختیم؟!

یک امکان محتمل این است که اگر فوتبال حرفه ای و یا به طور کلی ورزش حرفه ای و جود نداشت و مسائل مربوط به بازیگران سینما به ما مربوط نبود و صنعت در خدمت بشریت میبود و مُد وجود نمیداشت و پولهای سرسام آوری که امروزه بشریت به خاطر این چیزها هیزنه میکند، صرف کمک به مردم برای ترقی علمی و خوادآگاهی میشد، همه ی ما به بدبختی دچار شده و احتمالاً به تعالی میرسیدیم و حتی با یک دیدگاه بدبینانه تر میتوان گفت حتی این امکان وجود داشت که بشریت به یک جور مدینه ی فاضله دست پیدا کند و آنوقت هیچ چیزی نبود که ما به خاطرش توی سر همدیگر بزنیم و به درجه ی انسانیت واقعی میرسیدیم!اَه اَه اَه ! چه خسته کننده میشد!

پس بیایید همه با هم فریاد بزنیم؛ مرگ بر ورزش آماتور! مرگر بر خودآگاهی ! زنده باد استثمار! زده باد ازخودبیگانگی! زنده باد افیون! زنده باد اعتیاد!

[ هیوا سعید پور ]