مسعود مرادی دیگر در ایران سوت نمی زند

این خبر تو را خوشحال می کند یا ناراحت

● نمایشنامه هنری فدراسیون

در حال رانندگی هستید که از چراغ قرمز عبور می کنید. مأمور راهنمایی و رانندگی جلوی شما را می گیرد. می خواهید مدارک خود را آماده کنید که به شما دستور می دهد از خودرو پیاده شوید. جلو می آید و یک سیلی قائم زیر گوش تان می خواباند. بعد می گوید: «حالا برو!» چه کار می کنید شاید تلفن را بردارید و با مراجع رسیدگی کننده تماس بگیرید.

جرم مرتکب شده اید، ولی جریمه تان برابر با نوع جرم نیست. حالا متصور شوید تمامی مسؤولان و بالا رده های این مأمور راهنمایی و رانندگی، حامی او شوند. تصور کنید مأمور تهدید به کناره گیری از ایستادن بر سر چهارراه ها کند و با این راه حل، حمایتی نامتعارف را از سوی مقامات قضایی برای خود بخرد. غیر قابل تصور نیست.

در فدراسیون فوتبال ایران، جایی که هیچ چیز سر جایش قرار نگرفته دقیقاً عین این اتفاق می افتد. مسعود مرادی، شاهکار داوری فوتبال ایران و مردی که امروز در کارنامه اش، قضاوت های تاریخی و بی بدیلی مانند نیمه نهایی جام حذفی میان پرسپولیس - ابومسلم و فینال جام حذفی همان سال میان ابومسلم - صباباتری در مشهد به چشم می خورد که دقیقاً همانند فینال حذفی سال بعد در اصفهان میان سپاهان و پرسپولیس، ضعیف ترین قضاوت های تاریخ فوتبال کشور محسوب می شود و مردی که پس از یک قضاوت در جام ملت های ۲۰۰۷ آسیا، از سوی کنفدراسیون قاره از رقابت ها اخراج شد، امروز پس از خلق یک داوری خارق العاده دیگر در دیدار پرسپولیس و مس اعلام به استعفا از داوری های داخلی کرده است. آیا چنین خبری، هیچ کس را به اندوه وا می دارد چه کسی از کنار رفتن مسعود مرادی که برای داوری فوتبال ایران، کوهی از خاطرات را به جای گذاشته غم زده می شود کدام تماشاگر رشتی توانسته قضاوت او در بازی پلی آف پگاه - پیکان و امضایی که او با اشتباهات خود پای برگه صعود پیکان زد را از یاد ببرد !

● مرد است و حرفش!

خبرگزاری فارس ساعت ۱۰:۱۶ خبر از درخواست مسعود مرادی برای کناره گیری از قضاوت های داخلی می دهد. وقتی تیتر خبر را می خوانیم به این نتیجه می رسیم که احتمالاً از این پس مرادی را سالی دو بار در میادین می بینیم.

یک بار بازی های لیگ قهرمانان آسیا در مرحله انتخابی و اول را میان نماینده کویت و تاجیکستان قضاوت می کند و یک بار دیگر قاضی انتخابی جام ملت های آسیا خواهد بود. چند ساعت بعد از قرار گرفتن این خبر روی خروجی فارس، اخبار سیما از جدیت مرادی خبر داد. چیزی دقیقاً مانند یک پلتیک روانی و تبلیغاتی بود. شاید کمیته داوران و مسعود مرادی با طراحی چنین سناریو فیلم هندی انتظار داشتند مسؤولان ورزش و منتقدان، دست ها را به نشانه تسلیم بالا ببرند. سناریوی از پیش نوشته شده ای که حالا فقط در حال اجرا شدن است با حرف های سعید مظفری زاده و گفت و گویش با فارس ادامه پیدا می کند. دیگر داور بین المللی فوتبال کشورمان می گوید: «با توجه به شرایط کنونی، مرادی قصد داشت تصمیمی جدی تر از کناره گیری از قضاوت رقابت های داخلی بگیرد اما فعلاً از مسؤولان درخواست کرد چنین دیدارهایی را قضاوت نکند.»

و البته از زبان مظفری زاده می شنویم که تمامی جامعه داوری از حیث این تصمیم ناراحت شده اند و بی شک برای بازگرداندن مرادی به داوری های لیگ تمام تلاش خود را می کنند.

شاید بهترین اتفاق این باشد که سایر داوران لیگ اجازه بدهند مسعود مرادی اندکی به استراحت بپردازد. چیزی حدود ۴ یا ۵ سال استراحت برای بهترین داور لیگ مفید خواهد بود. می دانید این عنوان بهترین داور لیگ را چه کسی به مسعود مرادی اهدا کرد سلیمانی دبیر کمیته داوران فوتبال کشور که فیلمنامه را ادامه می دهد.

● دعوا، کری خوانی و غیبت

وقتی عنایت نیست، باید رفت سراغ سلیمانی! رییس کجاست همیشه در سفر! رضا غیاثی همین سفرها را بهانه ای می کند برای حمله به رییس و می گوید: «عنایت به دو مقوله نظارت داوری و تدریس علاقه زیادی دارد چون هم به مسافرت های متعدد می رود و هم از نظر مادی و حقوقی برایش سود زیادی داشته. برای همین است که حتی در مواقع بازی های حساس لیگ، کمیته را فدای کلاس می کند. مسعود عنایت هیچ وقت پای کار نیست. غیبت رییس کمیته داوران از جایی دردسرساز می شود که به خاطر اشراف نداشتن کامل به امور، در چیدن داوران دچار مشکل می شود.»

اما سلیمانی دبیر کمیته داوران اعتقاد دیگری دارد. او هرگونه اولتیماتوم فدراسیون به عنایت برای بازگشت به تهران را رد می کند و می گوید: «دیروز آقای تاج از من پرسید عنایت کی برمی گردد، من هم گفتم دوشنبه در تهران است. من نمی فهمم اگر او باشد در جریان بازی چه اتفاقی می افتد عنایت در سمینار اجباری فیفا شرکت کرده!»

حالا می توانیم به یک درک نسبی برسیم. اگر علی کفاشیان هم نباشد - که این روزها اصلاً خبری از او در ساختمان فدراسیون نیست - می توانیم به این نتیجه برسیم که فدراسیون برای خودش اداره می شود. عزیز محمدی هم نیاید چون برگزاری لیگ که رییس نمی خواهد! دبیر کمیته داوران توجیهاتی عجیب می آورد. بحث باز هم به مسعود مرادی می رسد. سلیمانی می گوید: «مگر فقط مسعود مرادی اشتباه می کند اگر مارک شیلد همان پنالتی را برای عربستان علیه ایران می گرفت الان عربستان ۶ امتیازی بود!» البته آقای سلیمانی دقت نمی کنند که مارک شیلد یک اشتباه دارد در یک سال، بعضی از داوران یک قضاوت درست دارند در همان یک سال!

● من بهتر از او

سلیمانی ادامه می دهد: «حرف منتقدان و کارشناسان برای ما ملاک نیست. ما دیدیم که ناظر مسابقه به مرادی نمره خوبی داده و اعلام کرده که آن هند هم پنالتی نبوده... نظر دیگران برای کمیته هیچ اهمیتی ندارد!» و همین جمله یعنی دگم شدن کمیته داوران... رضا غیاثی از دوره خودش مثال می زند: «در زمان ریاست من، فقط گزارش داور ملاک نبود. ما در بازی های مسأله دار، فیلم بازی را خودمان بارها و بارها تماشا می کردیم اما در کمیته کنونی چون رییس همیشه در سفر است و سایرین هم دغدغه های خاص خودشان را دارند، همان گزارش ناظر بازی ملاک قرار می گیرد...» دعوا ادامه دارد. رضا غیاثی که خود در زمان ریاست بر کمیته داوران، هیچ انتقادی را بر داوری نمی پذیرفت و حتی به یاد داریم در روزهایی که همین مسعود مرادی با سوت های اشتباه و صد در صد تأثیرگذار خود دو قهرمان جام حذفی را تغییر داد و البته ابهاماتی فراوان را در بازی پلی آف میان پیکان و پگاه آفرید، همین رضا غیاثی هیچ نقدی را نپذیرفت. سناریوی جالبی به راه افتاده. کمیته داوران می خواهد یک شلوغ بازاری راه بیندازد و در این بین به مقصودش که همان تبرئه کردن مرادی و افشاریان است برسد. مرادی استعفا داده و احتمالاً امروز و فردا نوبت به افشاریان می رسد که خود را از داوری کنار بکشد. این داوران زمان رضا غیاثی هم همین نوبرانه ها را به بار می آوردند.

● شما هیچ جا سوت نمی زنید

پرسپولس با جرایم سنگینی روبه رو خواهد شد. مثل استقلال، مثل سپاهان، مانند تمام بازیکنان و مربیان و تماشاگران و مدیران! اما عامل اصلی این جنجال در میان احترام همین صادرکنندگان رأی، حالا ناز و کرشمه می آید و می گوید: «دیگر قضاوت نمی کنم!» در قم پنالتی استقلال می سوزد و پرپر می شود و آنقدر خوش خیال نیستیم که باور کنیم قرار است افشاریان توبیخ یا تنبیه شود. کمیته انضباطی حکم می دهد و جریمه و محروم می کند. مسعود مرادی اما در امان است... حتی از یک درج در پرونده! داوری ما هرگز به جایی نخواهد رسید. سال ها است که نه داور و نه کمک داوری در جام جهانی نداریم، سال ها است که داوران ما حتی یک هشتم نهایی و یک چهارم نهایی باشگاه های آسیا را سوت نمی زنند، سال ها است داوران و کمک داوران ما از مرحله اول جام ملت ها بالاتر نمی پرند. می دانید چرا چون فیفا و کنفدراسیون فوتبال آسیا، ضعف های مشهود داوران ایرانی را دیده و پذیرفته. همان یک بار قضاوت شان در مراحل ابتدایی هم به احترام بعد و بزرگی فوتبال ملی ایران است و بس! لجاجت های فدراسیون در حمایت چشم بسته از داوران، داوری ما را به قهقرا می برد.