خداحافظ نیوکاسل

خیلی دشوار است یک مربی که با هزاران امید و آرزو به تیمی ملحق می شود و چندین و چند برنامه مدون هم ارایه می دهد و در یک کلام نهایت تلاش خود را می کند که تیم موفقی بسازد, هنوز به پایان فصل نرسیده مجبور به ترک تیم شود

خیلی دشوار است یک مربی که با هزاران امید و آرزو به تیمی ملحق می شود و چندین و چند برنامه مدون هم ارایه می دهد و در یک کلام نهایت تلاش خود را می کند که تیم موفقی بسازد، هنوز به پایان فصل نرسیده مجبور به ترک تیم شود. بعضا حواشی آنقدر زیاد می شود و دست های پشت پرده از نهایت نفوذ خود استفاده می کنند تا جلوی پیشرفت تیم را بگیرند که سرمربی چاره ای جز جدایی نمی بیند و در بسیاری از از موارد حتی شاید بهترین و عاقلانه ترین تصمیمی باشد که می توان گرفت، چرا که سکان هدایت تا زمانی می تواند به دست مربی باشد که اولا سران باشگاه با رغبت و تمایل از او حمایت کنند و ثانیا هواداران نیز به هنگام حضور در استادیوم علیه او شعار ندهند ، زمانی که هیچ کدام از این دو فاکتور در باشگاه دیده نمی شود مگر کاسه صبر مربی چقدر ظرفیت دارد و قطعا خیلی نمی تواند دوام بیاورد و سرانجام کاسه صبرش لبریز می شود.

این بار قرعه به نام نیوکاسل و سرمربی بدشانس این تیم سام آلاردایس افتاد که پس از گذشت تنها ۸ ماه طی توافقی دوطرفه از نیوکاسل جدا شد. او که تابستان سال گذشته به این تیم پیوست جایگاهی بهتر از رده یازدهم لیگ برتر را نتوانست برای نیوکاسل به ارمغان بیاورد که حاصل تلاش او در ۲۴ بازی، ۸ پیروزی، ۶ تساوی و ۱۰ شکست بود. از طرفی آلاردایس مربی کم تجربه ای نبود که به این راحتی ها میدان را خالی کند. او در مدت ۸ سال حضور در باشگاه بولتون نتایج چشمگیری کسب کرد که از جمله آنها می توان به دو بار راهیابی بولتون به جام یوفا اشاره کرد. موفقیت های او به حدی بود که سران نیوکاسل حاضر به امضای قراردادی ۳ ساله شدند و شخص آلاردایس هم خواهان حضور ۳ الی ۵ ساله خود در این تیم بود. از طرفی بسیاری از کارشناسان وی را جانشین مناسبی برای سرمربی اسبق تیم ملی انگلستان، اسون گوران اریکسون می دانستند. اما مربی ۵۳ ساله که درست یک روز قبل از واگذاری سهام، باشگاه به مایک اشلی توسط گلن رودر مالک اسبق نیوکاسل به این سمت رسید، نتوانست آن چنان که باید و شاید تجربیاتش را به شاگردانش منتقل کند و تمامی نقشه های سران باشگاه و هواداران را نقش بر آب کرد.

داستان از آنجا شروع شد که چند شکست سنگین در کارنامه آلاردایس به ثبت رسید. شکست ۴ بر ۱ پورتسموث، باخت خانگی ۳ بر صفر از لیورپول به علاوه ۳ شکست آخر نیو ناکامی های او را کامل کردند. شکست ۲ بر ۱ از چلسی، ۱ بر صفر از ویگان و ۲ بر صفر از منچستر سیتی. اما نهایت تحمل اشلی که چندان دل خوشی از او نداشت تساوی بدون گل مقابل تیم نه چندان مطرح استوک سیتی از سری مسابقات جام حذفی انگلیس بود و آخرین پیروزی آنها به ۱۵ دسامبر آن هم در مقابل فولهام برمی گردد. بحران زمانی به اوج خود رسید که نیوکاسل از ۴ بازی که در تعطیلات کریسمس انجام داد تنها یک امتیاز کسب کرد که دیگر مایک اشلی و کریس مورت رییس باشگاه تاب نیاوردند و رای به برکناری آلاردایس دادند. البته کمتر کسی انتظار چنین برخوردی از آنها داشت چرا که بازی روز شنبه آن در برابر منچستر یونایتد که سرالکس فرگوسن را از سال ۱۹۸۶ روی نیمکت خود می دید از حساسیت بالایی برخوردار بود و این در حالی بود که نیوکاسل طی این مدت بارها دست به تعویض مربیان خود زده است. با این حال دستیار اول آلاردایس، نیگل پیرسون هدایت تیم را برابر منچستر یونایتد برعهده داشت.

● آخرین کلمات

مطمئنا هر کسی جای او بود تمایل چندانی به صحبت نداشت، بلکه چیزی برای گفتن به خبرنگاران پیدا نمی کرد: خیلی متاسفم که نیوکاسل را ترک می کنم ولی از صمیم قلب آرزوی موفقیت این تیم را دارم. امیدوارم هر کسی که بعد از من روی نیمکت نیوکاسل می نشیند تیم را به جایگاه اصلی اش بازگرداند. قصد دارم مدتی استراحت کنم و دور از هیاهوی رسانه ها وهمراه خانواده ام باشم. اما پس از مدت کوتاهی دوباره کارم را از سر می گیرم و من به این راحتی ها از حرفه ام دست نمی کشم.

اما بد نیست که سخنان کریس مورت را هم بخوانیم که با زیرکی خاصی قصد دارد توجه اذهان عمومی را به نقطه ای دیگر معطوف کند و خود را بی تقصیر نشان دهد: من و اشلی صمیمانه از زحمات سام تشکر می کنیم و آرزوی موفقیت او را در هر تیمی داریم. باید بگویم که هنوز گزینه ای جدی برای جانشینی او معرفی نشده است و فکر می کنم که اندکی زمان ببرد تا جایگزین مناسب که در حد و اندازه نیوکاسل باشد بیابیم. انصافا از حمایت بی دریغ هواداران نمی توان گذشت اما تیمی مانند نیوکاسل نباید ۳ شکست سنگین را در کارنامه ببیند و درست اینجا بود که حمایت به اعتراض تبدیل شد و دیگر از دست ما کاری ساخته نبود. شاید این گونه به نظر برسد که ما فقط به جنبه های اقتصادی توجه می کنیم اما حقیقت هم غیر از این نیست و می بایست پیروز شویم تا اسپانسرها را از دست ندهیم و مهم تر از آن هواداران پر و پا قرص تیم را راضی نگه داریم. قبول دارم که در چند بازی اخیر شانس با ما یار نبود و خیلی راحت فرصت های گلزنی را از دست داریم. اما من مجبورم مصلحت باشگاه را در نظر بگیرم و تصمیم گیری کنم. از طرفی قصد داریم که چند بازیکن جدید را هم به ترکیب اضافه کنیم که عقیده من این است که آنها را در تابستان به تیم بیاوریم چرا که هیچ گاه نقل و انتقالات زمستان فرصت خوبی برای جذب ستاره ها نبوده و به علاوه فرصت کمی هم برای تطبیق دادن بازیکن جدید با سایرین وجود دارد.

● ردپای شیرر و ردنپ

نهایت ناامیدی برای یک مربی لحظه ای است که خود روی نیمکت تیمی باشد اما هواداران نام کس دیگری را فریاد بزنند آن هم به علامت اعتراض به حضور او و ناکامی هایش،چرا که آنها از آلاردایس که خیری ندیدند بلکه از کاپیتان اسبق انگلستان و نیوکاسل چیزی عایدشان شود. اما نقش ردنپ از شیرر هم جدی تر بود به طوری که از اصلی ترین گزینه های جانشینی آلاردایس یاد می شد. وی که سرمربی پورتسموث است و در نیم فصل گذشته با ۴ گل نیوکاسل را درهم شکست، اما خود او که به شدت هرگونه رابطه با سران نیوکاسل را تکذیب کرده و منکر هرگونه علاقه به رسیدن به نیوکاسل شده ،گفت: من اصلا علاقه ای به ترک تیم خودم ندارم و نمی دانم این حرفها از کجا به گوش مطبوعات رسیده است چرا که وضعیت بسیار خوبی در پورتسموث دارم. وقتی خبر جدایی سام را شنیدم تنها گزینه ای که به ذهنم رسید شیرر بود. اما با وجود این همه تکذیب معلوم شد که مذاکره او صحت داشته و او فقط قصد بازارگرمی داشته است. در نهایت هم او با رد پیشنهاد سرمربیگری نیوکاسل به همه شایعات خط بطلان کشید: موقعیت بسیار مناسبی بود اما من هم اکنون تیم خوبی در اختیار دارم و هیچ تمایلی برای رفتن به سنت جیمز پارک ندارم.

اما اشلی و مورت اصلا زمان مناسبی را برای سر و سامان دادن به تیمشان انتخاب نکردند چرا که قبل از بازی با منچستر نباید شوکی آن هم به این شدت به تیم وارد می شد. همین امر نیز کاملا به سود شاگردان سر الکس فرگوسن تمام شد. نیوکاسل بازی را واگذار کرد آن هم با تحمل ۶ گل. البته فرقی هم نمی کرد چون کمتر تیمی پیدا می شود که بتواند از پس شیاطین سرخ زمانی که ۶ گل از حریف پیش هستند برآید.

شیوا نوروزی