احترام به همه ادیان

چند روز پیش ترجیع‌بند معروف هاتف اصفهانی را برای چندمین بار می‌خواندم، تضارب اندیشه‌ها کاملا در آن موج می‌زند.
واقعا لازم نیست که ما همه مثل هم فکر کنیم و بیندیشیم، بلکه باید …

چند روز پیش ترجیع‌بند معروف هاتف اصفهانی را برای چندمین بار می‌خواندم، تضارب اندیشه‌ها کاملا در آن موج می‌زند.

واقعا لازم نیست که ما همه مثل هم فکر کنیم و بیندیشیم، بلکه باید حقوق همدیگر را رعایت کنیم و به افکار یکدیگر احترام بگذاریم خداوند هستی بخش نیز ما‌ها را متفاوت و با جهان‌بینی‌های گوناگون آفریده است و این گوناگونی را موجب معرفی ما عنوان فرموده است و ملاک‌هایی را مثل تقوا، علم و جهاد برای کرامت و برتری معرفی کرده است. قانون طلایی اخلاق که در همه ادیان بخصوص در اسلام و بویژه در کلام امام علی(ع) آمده است نیز موید منظور ماست.

این قانون می‌گوید: «هرچه بر خود نمی‌پسندی بر دیگران نیز مپسند» و عبارت دیگرش آن‌که «با دیگران چنان رفتار کن که خوش داری با تو همان کنند» پس وجود اندیشه‌های متکثر و متفاوت و چندصدایی بودن جامعه واقعیتی است که آفرینش بر آن صحه گذاشته است. از این منظر و با نگاه اصیل دینداری همه ادیان، همه اندیشه‌ها، تمامی فرهنگ‌ها و... قابل احترام بوده و تعامل و تعاطی آنها باعث رشد و توانمندی جامعه می‌شود، هیچ فضیلتی نیست که همه مردم جهان یا همه مردم یک کشور مثل هم فکر کنند، بلکه فضیلت در اخلاقی بودن جامعه و رعایت حقوق یکدیگر است.

قطعا جامعه‌ای که در آن تهمت، غیبت، دروغ، آبروریزی، ناسزاگویی، هتک حرمت، ریا و چاپلوسی و سایر رذیلت‌های اخلاقی رواج داشته باشد جامعه دینی نیست. گرامی داشتن اندیشه‌ها نشانه بزرگی و دینداری است. در وبلاگ یک تحصیلکرده علوم اجتماعی جمله زیبایی نگاشته شده بود: «وقتی همه ما یک نوع می‌اندیشیم، هیچ یک از ما نمی‌اندیشد.»

وبلاگ گپ‌نوشت