رونالدینیو (۱۹۸۰-)

رونالدو ده آسیس موریرا در ۲۱ مارس سال ۱۹۸۰ در پورتو آلگره، برزیل به دنیا آمد.
وی بیشتر با نام رونالدینیو گائوچو یا تنها رونالدینیو شناخته می‌شود. رونالدینیو در زبان پرتغالی …

رونالدو ده آسیس موریرا در ۲۱ مارس سال ۱۹۸۰ در پورتو آلگره، برزیل به دنیا آمد.

وی بیشتر با نام رونالدینیو گائوچو یا تنها رونالدینیو شناخته می‌شود. رونالدینیو در زبان پرتغالی به معنی رونالدوی کوچک است و به خاطر تشخیص دادن او از رونالدو استفاده می‌شود.

مادر رونالدینیو، میگوئلینا، سابقا فروشندهٔ خانه‌به‌خانه بوده‌است و بعدها پرستار شد. پدر او، ژائو، کارگر کشتی بود و در ضمن فوتبالیست آماتوری برای تیم کروزیرو.

پدرش هنگامی که وی ۸ سالش بود، هنگام شنا در استخر خانوادگی دچار حملهٔ قلبی شد و درگذشت. برادر بزرگ رونالدینیو، روبرتو، در سطح حرفه‌ای و برای باشگاه گرمیو بازی می‌کرد اما مصدومیت باعث شد فوتبال را کنار بگذارد.

رونالدینیو در سرزمین فوتبال رشد کرد و از کودکی در سواحل گرمیو با توپ بازی می‌کرد. در خانواده تقریبا فقیری رشد کرد و با از دست دادن پدر نه تنها ضربه روحی بزرگی خورد بلکه مشکلات زندگی بر خانواده تاثیرات بسیار بدی گذاشت.

در این دوران سخت بود که برادر بزرگتر سرپرستی خانواده را در اختیار گرفت. آسیس کوچک شب و روز در ماسه‌های داغ و سوزان توپ را با خود می‌دواند و وقتی شب گرسنه و کوفته به خانه می‌آمد با شرمندگی مادرش روبه رو می‌شد.

وی ابتدا به طور آماتور در یک تیم سالنی بازی می‌کرد. در آنجا همه هم سن‌های خود را به راحتی جا می‌گذاشت و گاهی با چندین دریبل سرپای پشت سر هم چهار پنج نفر را به سرسام می‌آورد! وقتی دید در آنجا رقیبان درخوری ندارد به کمک برادرش به عضویت تیم زادگاهش گرمیو درآمد.

رونالدینیو در سال ۱۹۹۷ به عضویت تیم ملی جوانان درآمد و در جام جهانی مصر قهرمانی برزیل را با آقای گلی‌اش به ارمغان آورد. در سال ۱۹۹۹ در حالی که حدود ۱۹ سال داشت به تیم ملی دعوت شد و در همین سال به مقام قهرمانی کوپا آمریکا رسید.

اولین تورنمنتی که او در آن شرکت داشت جام ملت‌های آمریکای جنوبی ۱۹۹۹ بود که او در اولین بازی خود در مقابل ونزوئلا گلی را به ثمر رساند و در پیروزی برزیل نقش داشت.

وقتی در سال ۲۰۰۱ با پیشنهاد خوبی از باشگاه پاریسن ژرمن مواجه شد فرصت را غنیمت شمرد و راهی تیم محبوب پایتخت فرانسه شد. هواداران گریمیو در این زمان به او لقب پول‌پرست دادند. در لیگ فرانسه و با شماره ۱۰ حرکاتی را با توپ انجام می‌داد که برخی از آنها جدید بودند.

با توجه به دوسال حضور موثر در پاریسن ژرمن به موفقیت خاصی دست نیافت! اما با کسب قهرمانی جام جهانی ۲۰۰۲ کره و ژاپن جبران شد.

رونالدینیو ۲۱ ساله عضو ۱۱ نفره اصلی تیم بود و اکثر ضربات پنالتی را هم او می‌زد. او به دلیل حضور بازیکنانی چون رونالدو و ریوالدو به نوعی هافبک بازیساز به شمار می‌رفت.

در دیدار مقابل انگلستان او تک ستاره آبی پوشان در آن بازی بود. گل اول برزیل را از فاصله‌ای در حدود ۳۵ متر به تور دروازه چسباند و بازی طلایی‌اش را در نیمه دوم تکمیل کرد.

او در همان بازی به علت خطا روی دنی میلز اخراج شد و نیمه نهایی را از دست داد اما مجدداً در فینال به میدان آمد و در پیروزی دو بر صفر مقابل آلمان و فتح جام شرکت داشت.

پس از جام جهانی و درخشش ویژهٔ مورد پیشنهادات بسیار قرارگرفت و بالاخره در ۲۰۰۳ قصد جدایی خود از پاریسن‌ژرمن را اعلام کرد. نتیجتا باشگاه‌های بزرگ جهان همگی شروع به ارائهٔ پیشنهادهای خود کردند. منچستر یونایتد و بارسلونا مهم‌ترین پیشنهاددهنده‌ها بودند.

در ۱۹ جولای ۲۰۰۳ رونالدینیو با مبلغ ۱۸ میلیون پاوند به بارسلونا پیوست. خوان لاپورتا، رئیس وقت بارسلونا، ابتدا قول آوردن دیوید بکهام را به هواداران داده بود اما پیوستن بکهام به رئال‌مادرید او را بر آن داشت که به دنبال رونالدینیو برود و نهایتا از سد رقبایی چون منچستر یونایتد گذشت و رونالدینیو را جذب کرد.

او در اولین فصل حضورش در لالیگا به همراه بارسلونا به نایب قهرمانی رسید. در ۲۰ دسامبر ۲۰۰۴ رونالدینیو از سوی فیفا به عنوان بازیکن برگزیدهٔ سال انتخاب شد و در این راه تیری آنری و آندری شوچنکو را پشت سر گذاشت.

در ۱۹ نوامبر ۲۰۰۵ هنرنمایی رونالدینیو و به ثمر رساندن دو گل از سمت او بود که باعث پیروزی سه بر صفر بارسلونا مقابل رئال مادرید شد.

رونالدینیو در سال ۲۰۰۴ و ۲۰۰۵ به خوبی برای تیمش به میدان رفت و به عنوان بهترین بازیکن اروپا و بهترین مهاجم جام قهرمانان اروپا انتخاب شد. وی سومین فوتبالیست برزیلی تاریخ است که عنوان بهترین بازیکن سال اروپا را به دست می‌آورد.

در ۹ ژوئن ۲۰۰۵ او به عنوان کاپیتان تیم ملی برزیل در مسابقات جام کنفدراسیون‌ها شرکت کرد و به همراه برزیل فاتح آن مسابفات شد. فینال آن بازی‌ها بین آرژانتین و برزیل بود که به پیروزی ۴-۱ برزیلی‌ها انجامید و رونالدینیو بهترین بازیکن این دیدار شناخته شد.

رونالدینیو با تیم برزیل در جام جهانی ۲۰۰۶ حضور داشت ولی به سبب نمایشی ضعیف مورد انتقاد شدید قرارگرفت.

وی در سال ۲۰۰۶ نیز در جام قهرمانان اروپا برای بارسلونا به میدان آمد. در ۷ مارس ۲۰۰۶ او در بازی برگشت مقابل چلسی در نوکمپ انتقام سال گذشته را با به ثمر رساندن یک گل در تساوی یک بر یک مقابل چلسی گرفت. این تساوی باعث صعود بارسلونا به یک چهارم نهایی بازی‌ها شد.

رونالدینیو در ۱۸ آوریل ۲۰۰۶ و در بازی رفت نیمه‌نهایی مقابل آث میلان با پاس خود، پایه‌گذار تک گل بازی توسط لودویک ژولی شد. بازی برگشت نیز بدون گل تمام شد تا رونالدینیو به همراه بارسلونا به فینال بازی‌ها راه پیدا کند.

در ۳ می ‌۲۰۰۶ بارسلونا با شکست دادن یک بر صفر سلتاویگو قهرمان لیگ اسپانیا شد و رونالدینیو نیز این افتخار را به کارنامه‌اش افزود. در ۱۷ می ‌۲۰۰۶، بارسلونا به فینال جام باشگاه‌های اروپا رفت و آن‌جا آرسنال را ۲ بر یک مغلوب کرد. رونالدینیو این فصل را با مجموع ۲۵ گل تمام کرد.

رونالدینیو با تیم بارسلونای اسپانیا به قهرمانی لیگ اسپانیا (۲ بار) و جام قهرمانان اروپا رسیده‌ است. او تا سال ۲۰۰۷ دو بار از سوی فیفا به عنوان بهترین بازیکن سال برگزیده شده‌است.

وی در ۱۷ ژوئیه سال ۲۰۰۸ با امضای قراردادی ۳ساله به ارزش ۲۱ میلیون یورو از جمع بازیکنان بارسلونا خارج شد و به عضویت آ.ث. میلان ایتالیا درآمد.