سه انگشتی ها

یک ضرب المثل چینی می گوید وقتی انگشت اتهام را به طرف کسی نشانه می گیری متوجه باش که سه انگشتت هم به طرف خودت نشانه رفته است

یک ضرب المثل چینی می گوید: وقتی انگشت اتهام را به طرف کسی نشانه می گیری متوجه باش که سه انگشتت هم به طرف خودت نشانه رفته است.

ضرب المثل جالبی است. ولی چرا راه دور برویم؟ مگر در تعالیم و آموزه های دینی خودمان کم از نفی تهمت و بهتان در مناسبات اجتماعی و روابط فردی و تاکید بر حسن ظن در مواجهه با مسلمین گفته شده است؟ به تعابیر زیبای اخلاقی در سوره حجرات رجوع کنید که چقدر امروز مغفول مانده است و صدها آیه و حدیث و روایتی که عمل به آنها جامعه را حیات می بخشد ... اما چه راههایی که نمی رویم تا آبرو و اعتبار دیگران را به فرش کشیم شاید از این رهگذر به عرش رسیم!

این روزها، نمی دانم از بد روزگار است یا از شرایط نزدیکی به انتخابات که میزان به کارگیری فرمول عرش و فرش به طور چشمگیری افزایش یافته و سر که بچرخانی یکی از این طرف و یکی از آن طرف با انرژی وصف ناشدنی مشغول این عمل پرثمر در عرصه وحدت ملی هستند.

دیروز، پریروز با سخنان جالب جناب آقای دکتر داوودی در رسانه ها مواجه شدم. این معاون اول عزیز که خوشبختانه از فیض تحصیل در آمریکا بهره برده است انگشت اتهامش را به سوی تلاش های چندین و چند ساله برنامه ریزان کشور گرفته و گفته است: در تدوین برنامه های ۵ ساله نامحرمان حضور داشته اند.

برایم سوالی پیش آمد: قوای نظارتی کشور، نمایندگان مجلس، شورای نگهبان، فقها و مراجع کجا بودند و چگونه شد در مقابل این نامحرمانی که اومانیسم و سکولاریسم را برگرفته از سیاست های آمریکا و غرب وارد برنامه های کشور کردند، ساکت ماندند؟ آحاد مسلمان و این همه دلسوخته انقلاب کجا بودند؟ و شما کجا بودید آقای داوودی؟

آقای داوودی; شاید ما اصلاح طلبان از شما بسیجی تر باشیم، چه می دانید؟ حداقل بسیاری از اصلاح طلبان، تکنوکرات ها و کسانی که این گونه بی پروا به آنها حمله می کنید از شما در ایثارگری و حضور در عرصه های انقلاب و جبهه و جهاد سابقه بیشتری دارند.

آقای داوودی; اظهار امیدواری کرده اید رگه های پوسیده ای که از غرب در میان دانشجویان، متفکرین و استادان کشور وجود دارد، خشکیده شود. آیا دستاوردهای درخشان جمهوری اسلامی ایران در عرصه های علمی و فناوری که بارها و بارها مقام رهبری و دوست و دشمن به آنها اشاره کرده اند و می تواند مایه مباهات و افتخار هر مسلمان در جهان باشد ناشی از همین رگه های پوسیده غرب است؟ چگونه است رگه های پوسیده تحجر را که پا به پای سیاست های غرب برای ضربه زدن به قلب انقلاب اسلامی فعالیت می کند نمی بینید؟ یا شما چطور زحمات اساتید علوم انسانی را طی سی سال گذشته به این راحتی زیر سوال می برید و آنها را با انگ تاثیر گرفتن ازمکاتب غربی می رانید؟ پس نقش شورایعالی انقلاب فرهنگی تا این حد ضعیف بوده است؟

سخنان شما چرا و چگونه های بسیاری دارد که شنوندگان خود می دانند و وجدانشان. فقط در مورد اینکه فرمودید مقام معظم رهبری بارها از اسراف صحبت کرده اند و پرسیده اید که آیا شاخصی برای اندازه گیری اسراف درست کرده ایم؟ لازم می دانم بگویم همان برنامه ریزان نامحرم وقتی برنامه ۵ ساله چهارم را می نوشتند و نیز در بودجه سال های ۸۲ و ۸۳ در کنار رویکرد کلی و مثبت نسبت به این موضوع به طور مشخص و بارز قانون دولت سبز را برای کاهش هزینه های جاری و اصلاح الگوی مصرف خود دولت در مصارف انرژی، آب و کاغذ به تصویب رساندند و دو سال مقدماتی آن را نیز اجرایی کردند.

اما آقای داوودی; این مصوبه بنا بر اخبار واصله در دولت نهم مانند بسیاری از بندهای قانون برنامه چهارم رها و مغفول است... خوبست نگاهی به دستتان در حالی که انگشت اتهام را به دولت قبل نشانه رفته اید، بیندازید!

این، از این طرف و اما از آن طرف بشنوید از رییس جدید ستاد انتخابات کشور که احزاب و جریانات سیاسی را در مورد حرکت در جهت عملیات روانی دشمن انذار می دهد. انگارکه از نظر ایشان کارکرد احزاب همین است و بس. آقای افشار هم همین دیروز و پریروز تحلیل کاملا جانبدارانه ای را نسبت به دولت های قبل ارایه کرده است. ایشان به جای آنکه از موضع فراجناحی وزارت کشور پیوستگی دولت های نظام را که زیر نظر ولی فقیه فعالیت و تلاش داشته اند برجسته نماید، آن چنان به نفی دولت های قبل پرداخته که هر شنونده ای از خود می پرسد پس این دولت ها با این نوع گرایش ها مشروعیت خویش را از کجا به دست آورده بودند؟

به زعم ایشان حرکت دولت ها در دوره های اصلاحات و سازندگی براساس جدایی دین ازسیاست و به سبک لائیک بوده است که البته این تعبیر ارتباطی با لایی سیسم ندارد. شاید ایشان تفاوت بین سکولار و لاییک را نمی داند، چون این تعبیر را در جای خود به کار نبرده است.

به هر حال امیدوارم این جانبداری ها و تهمت زدن ها در عملکرد کسی که حساس ترین نقش را در انتخابات آتی بر عهده دارد و قرار است انتخاباتی سالم، بی طرفانه و به دور ازهر گونه شائبه دخالت دولت را برگزار کند، اثر نگذارد. اما واقعا اثر نمی گذارد؟ آیا نباید رییس ستاد انتخابات از موضع وحدت و انسجام ملی و اخلاق مداری در عرصه انتخابات وارد شود؟

آقای افشار; شما هم خوبست نگاهی به سرانگشت های خود بیندازید وقتی انگشت اتهام را به سوی رقیب گرفته اید.

نویسنده : معصومه ابتکار