گرشاسپ, شروع راهی بی پایان

پرونده ای برای پر سروصداترین بازی رایانه ای ایرانی

طی سال‌های اخیر صنعت بازی سازی در ایران هم دست خوش تغییرات و پیشرفت‌های بسیار خوبی در زمینه ساخت بازی‌های رایانه‌ای شده است و هر روز شاهد بازی‌های جدید ایرانی هستیم که هر روز از روز دیگر بهتر و هر یک از آنها با دیگر بازی‌ها متفاوت تر است. البته درست است که بازی‌های ایرانی را نمی‌توان با بازی‌های بزرگ و معروف خارجی مقایسه کرد ولی همین که شرکت‌های ایرانی دست به ساخت بازی زده‌اند، نوید بخش توسعه و رونق این صنعت در ایران خواهد بود. بازی گرشاسپ با دیگر عناوین داخلی که تاکنون تجربه کرده‌ایم متفاوت است.

این بازی،نه یک گام بلکه چندین گام صنعت بازی سازی کشور را به جلو هدایت کرده است. تیم توانمند فن افزار شریف با مدیریت صحیح و خوش درخشیدن در رویدادهای مختلف داخلی و بعضا خارجی و همینطور با فعالیت‌ها و ارتباطات عمومی درست و هوشمندانه خود، توانستند به خوبی توجهات زیادی را به خود معطوف کنند و اکنون با انتشار بازی ثابت کردند که شایستگی این همه توجه را داشته‌اند. همانطور که همه دوست داریم ، یک بازی ایرانی با داشتن یک داستان ایرانی و به خصوص اساطیری و افسانه‌ای که در فرهنگ ملت ما نهاده شده باشد بسیار موفق تر از دیگر بازی‌ها خواهد بود و سازندگان هم به این امر بسیار توجه کرده‌اند و آقای آرمان آرین را مامور داستان نویسی و شخصیت پردازی بازی کرده‌اند.

داستان بازی توسط میان پرده‌هایی که در بین مراحل بازی به نمایش در می‌آیند، روایت می‌شود. همچنین سیر داستانی بازی به صورت خطی است. این بدین معنا نیست که با یک عنوان بی‌نقص و کامل طرف هستیم، گرشاسپ نیز مشکلات قابل وصفی دارد که در ادامه به‌طور کامل به آنها خواهیم پرداخت.پیش از عرضه گرشاسپ به واقع صنعت بازیسازی کشور به دلایل مختلف از حداقل‌ها هم پایین‌تر بود و عناوین پر سروصدا و به ظاهر بزرگ ایرانی، ناامید کننده و با نواقص متعدد و عجیب فراوانی عرضه می‌شدند.

علاوه بر این، رقابتی هم آنطور که باید بین تولیدکنندگان دیده نمی‌شد اما حال با عرضه گرشاسپ به نظر می‌رسد یک تلنگور محکم به این صنعت در کشورمان وارد شده که جای بسی امیدواری است.

البته تلنگور اصلی در حقیقت زمانی زده شد که این بازی در نمایش‌ها و کارگاه‌های مختلف خود در رویدادها‌ی داخلی، توانست خود را برای عموم به اثبات برساند و نشان دهد یک بازی حرفه‌ای چگونه باید ساخته شود داستان بازی در مورد دلاوری‌های پهلوان بزرگ اساطیر کهن ایرانی، گرشاسپ، از نیاکان رستم است. از آنجایی که در این دوره کمتر به این پهلوان مهم ایرانی پرداخته شده و عده کمی از حماسه‌های او آگاهی دارند، نبردهای گرشاسپ می‌تواند موضوع بسیار خوب و مفیدی برای ساخت یک بازی فاخر ایرانی باشد. مدتی بعد از آزادی سرزمین خونیراث (ایران) از تاریکی و نابودی ضحاک، این سرزمین مجددا مورد هجوم دیوان قرار می‌گیرد.

هیتاسپ زرین تاج که از جمله فرمانروایان قدرتمند و بی‌رحم دیوان محسوب می‌شود، به دهکده سیاوشگرد که محل فرمانروایی اوروخشیه، برادر گرشاسپ است هجوم می‌آورد و در نبردی اوروخشیه را از بین می‌برد و گرز ثریت که متعلق به خاندان گرشاسپ است را به چنگ می‌آورد.

حال گرشاسپ برای انتقام خون برادر و باز پس گیری گرز ثریت راهی جنگ با هیتاسپ می‌شود اما قبل از آن باید از شر دیوان و هیولاهای زیر دست او خلاص شود.اشکالی که از روند داستان و روایت بازی می‌توان گرفت مربوط به مقوله مهم شخصیت پردازی است. کل بازی تنها دارای دو کاراکتر قابل ذکر است، یعنی گرشاسپ و هیتاسپ که این مسئله ضعف بزرگی برای یک عنوان داستان محور محسوب می‌شود.

سازندگان باید کاراکترهای محوری دیگری هم در دل داستان بازی قرار می‌دادند تا گرشاسپ به دلایل مختلف با آنها ملاقات داشته باشد و بدین شکل می‌توانستند با عمق بیشتری که به داستان می‌دهند، علاوه بر اینکه باعث افزایش جذابیت بازی می‌شوند، آن را تا حدودی طولانی‌تر هم کنند اما به نظر می‌رسد آنها هیچ توجهی به این موضوع مهم نداشته‌اند.

به علاوه، کم‌حرفی یا بهتر است بگوییم بی‌حرفی همان دو کاراکتر در طول بازی نیز سبب می‌شود که نتوانیم از شخصیت آنها آنطور که باید آگاه شویم. گیم پلی یکی از قوی‌ترین بخش‌های این بازی است. اما مشکل اصلی شباهت بیش از اندازه این بخش به سری بازی‌های God of War است.

پیش از تجربه این بازی فکر می‌کردم که گرشاسپ فقط از نظر سبک مشابه God of War است، همانطور که Castlevania: Lords of Shadow شبیه God of War است یا همانند شباهتی است که بین Prince of Persia و God of War وجود دارد اما گرشاسپ اینطور نیست و دقیقا برداشتی از خود God of War است و این مسئله برایم بسیار عجیب و ناخوشایند بوده است.

روند مراحل، مبارزات و دشمنان، کنترل بازی، HUD، سیستم ارب‌ها و آپگرید اسلحه، QTE و... همه اینها، دقیقا به همان شکلی که در God of War تجربه کردیم، بعضا به شکل ناقص‌تری در گرشاسپ گنجانده شده‌اند. متاسفانه مسئله نوآوری چیزی است که اکثریت قریب به اتفاق عناوین بزرگ ایرانی از آن رنج می‌برند و به نظر می‌رسد سازندگان ما اصلا در مورد آن فکری نمی‌کنند، به‌طور خواسته یا ناخواسته یک بازی بزرگ را هدف قرار می‌دهند و می‌خواهند مثل آن باشند و تمام سعی‌شان هم بر همین است.

چه می‌شود که یک بازی ایرانی تعدادی ویژگی در خود داشته باشد که در هیچ بازی دیگر در سطح جهان دیده نشده یا حداقل کمتر مورد استفاده قرار گرفته است؟! به شخصه اعتقاد دارم هیچ چیزی به اندازه مسئله نوآوری و ایده‌های خلاقانه نمی‌تواند یک بازی از سوی سازندگانی گمنام را در سطح جهان مورد توجه قرار دهد و فکر نمی‌کنم تحقق چنین امری برای ذهن خلاقی که جوانان کشورمان دارند چندان دشوار باشد. بازی، گیم پلی نسبتا خوبی دارد.

روند مراحل و مبارزات جذاب و رضایتبخش هستند؛ سبک بازی ترکیبی است از مبارزات، پلتفورمینگ و حل معماها که البته معما به اندازه کافی در بازی وجود ندارد و اندک معماهای بازی هم چندان چالش برانگیز نیستند. کنترل بازی نیز شامل ضربه سریع، ضربه سنگین، دفاع، پرش و غلتیدن به همراه کلید تعامل و تعویض اسلحه می‌شود. کلیدهای بازی در طول مبارزه اکثرا کاربردی هستند و نمی‌توان گفت بازی یک Button Smashing کامل است. استفاده از کلید‌های غلتیدن و به‌ویژه دفاع در مبارزه با Bossها و دشمنان سرسخت بسیار حیاتی است و برای عملکرد خوب حتما باید آنها را به موقع به کار گرفت.

قسمت‌های پلتفورمینگ هم به خوبی در بازی قرار گرفته و کاملا توانسته‌اند بازی را از یکنواختی خارج کنند. از دیگر قسمت‌های خوب و تنها نوآوری کوچک اما قابل توجهی که در مراحل گرشاسپ دیده شده قسمت پایین آمدن او از دیوارهای بلند یا تنه بلند درخت است که برای رسیدن به انتهای آنها باید از موانع مختلفی عبور کرد. شما بازی را با یک شمشیر آغاز می‌کنید اما در اواسط بازی یک گرز منحصر به فرد نیز به دست خواهید آورد که سلاح کارآمدی است و استفاده از آن لذت خاص خود را دارد.

در این بازی کمبوهای مختلفی هم با زدن دکمه‌های ترکیبی قابل اجراست.گرشاسپ توانایی اجرای این کمبو‌ها را با ارتقای هریک از سلاح‌هایش به دست می‌آورد؛ در طول بازی با جمع‌آوری مقدار مشخصی از ارب‌های قرمز می‌توان سلاح مورد استفاده گرشاسپ را ارتقا داد و به واسطه آن کمبوهای جدیدی به‌دست آورد. HUD (رابط کاربری) بازی علاوه بر نوار سلامتی دارای نوار خشم نیز هست که در طول مبارزات و با ضربه زدن به دشمنان پر می‌شود و با استفاده از آن می‌توان دسته‌ای از ضربات ترکیبی که قدرت بالایی را دارند اجرا کرد و هربار استفاده از این ضربات مقداری از این نوار قرمز را کم می‌کند، البته روند بازی به گونه‌ایست که شما نیازی به استفاده از اینگونه ضربات نخواهید داشت. نوار خشم در بازی شمشیر نادر هم دیده شده و این تنها تفاوت عنوان گرشاسپ با بازی God of War در است.

و اما دشمنان؛ خوشبختانه تنوع دشمنان در این بازی بسیار بالاست و حتی می‌توان گفت سازندگان بیشتر از ظرفیت بازی برای گرشاسپ دشمن طراحی کرده‌اند و شما خیلی از این دشمنان را به اندازه کافی در طول مراحل تجربه نخواهید کرد. رفتار دشمنان و تنوع در عملکرد و توانایی‌هایشان همگی در سطح قابل قبولی قرار دارند و هریک از آنها می‌توانند به نحوی شما را به چالش بکشند که تمام اینها یک نقطه قوت خوب برای عنوانی در این سبک به حساب می‌آید.

نرگس محمدی