جولان در باغ های خاكستری

باغ های خاكستری یكی از نمایش های مطرح امسال برادوی كه اخیراً در تالار «والتركر» به صحنه رفته است و قبلاً در خارج از برادوی اف برادوی بر صحنه بود, می تواند یكی از موفق ترین های عرصه تئاتر امسال تلقی شود

باغ های خاكستری یكی از نمایش های مطرح امسال برادوی كه اخیراً در تالار «والتركر» به صحنه رفته است و قبلاً در خارج از برادوی (اف.برادوی) بر صحنه بود، می تواند یكی از موفق ترین های عرصه تئاتر امسال تلقی شود. یكی از وجوه بارز این نمایش، حضور و بازی دو بازیگر زن آن است كه به اعتقاد خیلی ها آن ها را به كاندیداهای اصلی تصاحب جوایز «تونی» (اسكار تئاتر) امسال بدل كرده است. آنها كریستین ابر سول و مری لوییس و یلسون هستند كه اگر به ترتیب برنده «تونی» بهترین بازیگر زن نقش اول در یك نمایش كمدی و برترین بازیگر زن نقش دوم در چنین نمایش هایی نشوند بسیار جای تعجب خواهد داشت.

برخی منتقدان از این هم بیشتر پیش می روند و معتقدند: تعلق گرفتن این جوایز به افراد مذكور باید از حالا قطعی و اعلام شود، تا سایر كاندیداها دچار ابهام و استرس نشوند و دائماً درباره شانس های پیروزی شان از خود و دیگران پرس وجو نكنند و در چنین عوالمی بسر نبرند.

باغ های خاكستری تنها نمایش جدید در برادوی در آستانه زمستان نیست و بد نیست از موارد شاخص دیگری نیز در این ارتباط یاد كنیم: یكی از آنها «كرانه اتوپیا» كار تام استاپارد است كه در ویویان بومونت روی صحنه خواهد رفت. بازیگران اصلی این نمایش ریچارد ایستن، «جنیفرالی، برایان اف اوبراین، بیلی كرادوپ، اتان هاوك، ایمی اروینگ و مارتاپلیمپتون هستند و كارگردانی نیز برعهده جك اوبراین است. تام استاپارد روایتگر مسائل خانوادگی و برخوردهای اجتماعی در قصه ها و نمایش های خود است و در كرانه اتوپیا» هم از ارتباط ها و تلاش هایی می گوید كه به بیراهه رفته است.

همچنین نمایشی به نام «هیلدگارد بی نظیر» به تازگی در تالار اوك روم برادوی به اجرا در آمده است و « آندریا ماركوویچی» بازیگر زن پرسابقه تئاتر و سینما با بازی در آن بیستمین سال حضور خود را در این تالار معروف و قدیمی تجربه كرده است. این نمایش جدید در باره یك خواننده مشهور اوایل قرن بیستم است و داستان زندگی او را توضیح می دهد. این در حالی است كه او سال پیش در ۹۹ سالگی در گذشت و در این نمایش تلاش شده است اضافه بر قصه زندگی وی از خصوصیات هنری اوایل قرن گذشته هم یاد شود. در آن زمان ها تالار های امپایر دوم و پلازا در منهتن محل های اصلی اجرای تئاتر در شهر نیویورك محسوب می شدند و در این نمایش از این نكته هم یاد شده است.

اگر از «آندریا ماركوویچی» و بیستمین سال حضور متوالی اش در تالار اوك روم یاد كردیم، باید حتماً از «ایلین استریچ» هم نام ببریم، زیرا او در اواخر پاییز دوباره به صحنه تئاتر بازگشته و این بار در سالن كارلایل به ارائه برنامه مشغول است. همگان معترف اند: وقتی بحث قبضه كردن یك نمایش به تنهایی پیش آید، هیچ چیز و هیچكس با «استریچ» برابری نمی كند و او بخصوص استاد نمایش های تك نفری است و اگر بخواهیم از بازیگری انتظار داشته باشیم كه باحضورش در صحنه ایفاگر نقش چند كاراكتر متفاوت در یك زمان و یامجری نمایشی تك نفری باشد، او «ایلین استریچ» است. شاید نمایش «جدید» او در سالن كارلایل چنین فرصتی را به او نبخشیده باشد، اما باز در

لابه لای همین نمایش و در فضای همین كار محدود هم می توان مهارت های وی را دید.

تعداد نمایش های تك نفره و تئاترهایی كه در آن فقط یك نفر صحنه گردان باشد و همه چیز به وی ختم شود، در دهه های اخیر دائماً در برادوی و وست اند ( مركز تئاتر لندن) رو به كاهش داشته و به همین خاطر به محض این كه چنین نمایش هایی از راه رسیده، بیشتر سرو صدا كرده است. نمایش جدید او به سبك و سیاق و اسم یكی از ترانه های «استیفن ساندهایم» ، با نوانی كه ناهار می خورند» نامگذاری شده است و جالب تر این كه این ترانه در سال ۱۹۷۰ در اجرای نمایش اوری ژینال «كمپانی» مورد استفاده و اجرا قرار گرفت. در شروع زمستان ۲۰۰۷ این نمایش و حضور «استریچ» در آن بهترین عامل نوید بخش برای آینده هنر تئاتر و برای سیزون بهار است كه تا چشم بهم بزنید از راه خواهد رسید و شروع آن از ۱۵ اسفند ۸۵ و پایان بخش آن اول خرداد ۸۶ خواهد بود. و از اول خرداد ماه سیزون تابستانی در برادوی شروع خواهد شد. سیزون هایی كه بعید است تك صحنه گردانانی مثل «آندریا ماركوویچی» و «ایلین استریچ» در آن نقش مشخصی را بازی نكنند. تا آن زمان مجریان و برنامه ریزان «باغ های خاكستری» می توانند به خود ببالند، زیرا به نظر می رسد نمایش آنها ازمعدود نمایش های سیزون پائیز ۲۰۰۶ باشد كه حداقل تا تابستان ۲۰۰۷ استمرار خواهد یافت و بعید است كه تا آن موقع جوایز «تونی» مورد بحث را نبرده و بدان گونه جولان نداده باشد.هرچه باشد این باغ ها آن قدر ها هم خاكسری نیستند.

ترجمه: وصال روحانی

منبع: Newyork post