۲۰ فوریه ۲۰۰۸ ـ فیدل کاسترو؛ روزی که گفت رئیس دولت بودن بس است و به کار مقاله نگاری و دادن اندرز پرداخت

دکتر فیدل کاسترو ۲۰ فوریه ۲۰۰۸، و ۴۸ سال پس از ملی کردن شعب کمپانی های ایالات متحده در کوبا که ۲۲ فوریه ۱۹۶۰ اعلام شده بود و ۴۹ سال و سه روز پس از به دست گرفتن ریاست دولت، در اعلامیه …

دکتر فیدل کاسترو ۲۰ فوریه ۲۰۰۸، و ۴۸ سال پس از ملی کردن شعب کمپانی های ایالات متحده در کوبا که ۲۲ فوریه ۱۹۶۰ اعلام شده بود و ۴۹ سال و سه روز پس از به دست گرفتن ریاست دولت، در اعلامیه ای که با یک تیتر سراسری در روزنامه «گرانما» چاپ شده بود چنین نوشت: «به این وسیله به هموطنانی که چند روز پیش بازهم به من افتخار دادند و با آراء خود نماینده پارلمان کردند اطلاع می دهم که نه خواهان هستم و نه می پذیرم که (در اجلاس پارلمان که ۲۴ فوریه ۲۰۰۸ گشایش می یابد) باردیگر سمت ریاست شورای کشور و فرماندهی کل قوا برعهده من گذارده شود. تکرار می کنم: نه آرزوی این شغل را دارم و نه بار دیگر آن را خواهم پذیرفت.».

هفته ها پس از فرار «باتیستا» دیکتاتور کوبا از این کشور و افتادن زمام امور به دست انقلابیون مسلح، کاسترو ۱۶ فوریه ۱۹۵۹ (و در آن روز ۳۲ ساله) نخست وزیر کوبا (رئیس دولت این کشور) شده بود.

کاسترو در بیستم فوریه ۲۰۰۸ و در ۸۱ سالگی و پس از بهبودیافتن از بیماری دستگاه گوارش به مقاله نگاری پرداخته است که در وبسایت خود و نیز در روزنامه «گرانما» چاپ هاوانا و به نقل از این دو منبع در رسانه های سراسر جهان منتشر می شود. کاسترو در این مقالات نظران خود را منعکس می کند که پس ار انتشار و نقل، مورد تفسیر قرار می گیرد. وی در ۳۱ ژوئیه ۲۰۰۶ و پس از انتقال به بیمارستان، وظایف خود را به برادرش رائول که پنج سال کوچکتر از اوست و همرزمش از دوران جوانی بود واگذار کرده بود.

درباره تصمیم کاسترو، اظهارنظرها به یک شکل است: در یک نظام ایدئولوژیک، یک مقام قدیمی و از بانیان نظام پس از کنار رفتن هم دارای نفوذ و حتی حق «وتو» است. کاسترو که پنج دهه خود و کشورش در تحریم آمریکا قرارداشت از راه خود بازنگشت، کوتاه نیامد و باقی ماند و از این لحاظ مورد احترام و تکریم جهانیان است. محل سکونت فیدل کاسترو در هاوانا از زمان بازنشستگی اشت محل رفت و آمد سران کشورهای آمریکای لاتین و کشورهای دیگر که ریشه سوسیالیستی داشته اند از جمله چین و روسیه شده است. نفوذ فیدل کاسترو در آمریکا لاتین همینقدر بس که چند ساعت پیش از رفراندم ۱۵ فوریه ۲۰۰۹ ونزوئلا گفت: اگر این رفراندم شکست بخورد همه ما شکست خواهیم خورد و با انتشار این کلام، آن شمار از ونزوئلایی ها که هنوز مردد بودند به محل صندوقهای رای گیری شتافتند و رفراندم پیروز شد.<

فیدل کاسترو در یکی از مقاله هایش که سال ۲۰۰۸ در «گرانما» انتشار یافته بود ضمن بررسی رقابت های انتخاباتی وقت در آمریکا نوشته بود که «مک کین» نامزد حزب جمهوریخواه آمریکا گروگان مافیای این کشور است و در نتیجه فاقد اراده. کاسترو نوشته بود: مک کین (که چند دوره سناتور است) نان اسیر شدن خود در حمله هوایی به ویتنام را می خورد (که خلبان بمب افکن بود و هواپیمایش سرنگون شد). این، پیش شرط سناتور شدن و چنین مقام انتخابی نیست. تبلیغ نباید چشم مردم را به روی اصول (شرایط عضو مقننه بودن) ببندد. به هر حال، دست کم وی نباید اخلاقیات را فراموش کند و در نطق هایش دروغ بگوید و برای احراز مقام به هرکاری دست بزند.ph۱>