رازداری و پزشکی

افراد، موسسات و حکومت‌ها بر رازداری پزشکی ارج می‌نهند و در راه تحقق آن گام بر می‌دارند. آنها تلاش دارند دسترسی به اطلاعات سلامت را محدود سازند، استقلال پزشکی را حفظ کنند و …

افراد، موسسات و حکومت‌ها بر رازداری پزشکی ارج می‌نهند و در راه تحقق آن گام بر می‌دارند. آنها تلاش دارند دسترسی به اطلاعات سلامت را محدود سازند، استقلال پزشکی را حفظ کنند و انتظارات نسبت به حفظ عفت افراد و روابط خصوصی آنها و امانتداری [پزشک] نسبت به بدن بیمار و مالکیت هر فرد بر خودش را محترم بدارند.

نکته نخست درباره این موضوع این است که افراد معمولا و بدون توجه به تفاوت‌ها و ذائقه‌های مختلف نسبت به شرافت و ترس و شرم هر فرد، امور مربوط به سلامتی‌شان را مربوط به خودشان می‌دانند. آنها هنگامی ‌که از اطلاعات مربوط به سلامت حسی دیگران برخوردار می‌شوند، اغلب احتیاط و رازداری لازم فرهنگی را اعمال می‌کنند. به دلیل اعمال چنین رازداری‌هایی، خانواده‌ها، دوستان، کارکنان، محققان و حکومت نمی‌توانند هرگاه که خواستند به اطلاعات پزشکی دست یابند.

توانایی عملی افراد برای کنترل و حفظ محرمانه بودن اطلاعات مربوط به سلامت‌شان تقریبا تابع موقعیت اجتماعی اقتصادی آنهاست. بچه‌های در حال رشد، کنترل چندانی بر اطلاعات محرمانه پزشکی خود ندارند، زیرا از حیث ذهنی آمادگی چنین کنترلی را ندارند و حقوق آنها در این مورد وابسته به برنامه‌های حقوقی حکومتی است.

دومین نکته این‌که بسیاری از پزشکان، بیمارستان‌ها، بیمه‌گذارها و دیگر نهادهایی که به اطلاعات سلامت دسترسی دارند حفظ محرمانه بودن ارتباطات پزشکی و ایمنی پرونده‌های پزشکی را بزرگ‌ترین مسوولیت حرفه‌ای تلقی می‌کنند. دامنه این حساسیت، اطلاعات مربوط به سلامت ذهنی و پرونده‌های دارویی را نیز در بر می‌گیرد. بعلاوه، فعالان عرصه سلامت/ پیراپزشکان / health care providers و محققان پزشکی به‌طور کلی در جستجوی یکسان کردن انتظارات معقول بیمار درباره رازداری هستند.

سومین نکته مهم درباره رازداری در اخلاق پزشکی این است که، جوامع رازداری را به نحوی گسترده و تعهدات حقوقی مربوط به حق انتخاب شخصی اعضای خود را اعمال می‌کنند. تعهدات قانونی، رازداری شهروندان را نسبت به یکدیگر و همچنین فعالان حوزه پزشکی، پیراپزشکان، بیمه‌گذاران، پردازشگران اطلاعات سلامت، محققان سلامت، موسسات عمومی‌ سلامت و حکومت را نسبت به اطلاعات سلامت محدود و مقید می‌کند. بدین‌سان در تعدادی از نظام‌های قانونی، فاش کردن امور پزشکی شخصی یا نقض تعهدات رازداری پزشکی ممکن است منجر به دیون و مسوولیت‌های اجتماعی شود. قانون تعهداتی را نسبت به حفظ حرمت رازداری اطلاعات، رازداری فیزیکی، رازداری معاشرتی، رازداری مالکیت‌ و رازداری مربوط به تصمیمات واجب می‌کند.

نویسنده: آنیتا آلن / مترجم: محیاسادات اصغری