این فوتبال آلوده به حاشیه

در مطلبی در یکی از سایت ها خواندم تیم ملی به رابین هود نیاز دارد تا دوباره زنده شود

در مطلبی در یکی از سایت‌ها خواندم تیم ملی به رابین‌هود نیاز دارد تا دوباره زنده شود. نمی‌دانم این دوست من چطور این عبارت را به کار برد. رابین هود اصلاً کسی را زنده نمی‌کرد. او از ثروتمندان پول می‌دزدید تا به فقرا پول بدهد. او برای بخشی از جامعه قلک بود و برای بخشی از جامعه یک راهزن. به‌کار بردن این عبارت‌ها برای فوتبال ما چندان درست نیست. اگر چه این روزها به‌کار بردن هر عبارتی برای این فوتبالی که در سیل حاشیه‌های ریز و درشت در حال غرق شدن است، معمول و مرسوم و جایز است. من نمی‌خواهم از فوتبال ما که به دلیل حمله برخی از دوست‌نماها به این روز افتاده دفاع کنم و آن را فوتبالی قوی نشان بدهم. این فوتبال همان‌طور است که همه می‌بینند؛ اما ضعیف نشان دادن بیش از حد ما روا نیست.

تیم ملی به دلیل اتفاقاتی که در ۴ سال اخیر افتاد و مثبت هم نبود روندی نزولی را طی کرد اما اینکه برخی دوستان رنکینگ فیفا را نشان می‌دهند و می‌گویند فوتبال ما نابود شده این ترفند مناسبی نیست. اگر ما در رده ۲۰ رنکینگ قرار می‌گیریم این به هیچ عنوان به معنای این نیست که ما یکی از ۲۰ قدرت اصلی فوتبال دنیا هستیم.

اگر هم به رده ۶۰ دنیا نزول می‌کنیم این به معنای نزول فاحش ما نیست و فوتبال ما نزول کرده اما رنکینگ نباید دلیلی باشد که ما با صعود در آن جشن بگیریم و با سقوط در آن خودکشی کنیم. در بسیاری از رنکینگ‌ها عدالت نادیده گرفته شد. بلغارستان بالاتر از هلند ایستاد. تیمی که در یک بازی با تیم ۹ نفره حریف صاحب پنالتی شده و با یک گل به برتری رسیده بود صعودی چشمگیر در رنکینگ داشت. این رنکینگ به این دلایل نمایشگر واقعیت‌ها نیست. ایتالیا که یکی از تیم‌های برتر دنیا در رنکینگ است به این دلیل که اسیر رده‌اش در این رنکینگ می‌شود در جام کنفدراسیون‌ها تحقیر می‌شود تا مشخص شود در فوتبال دنیا همه تیم‌ها درحال حرکت‌ هستند.

هر تیمی که بایستد از بقیه عقب می‌افتد. این حرکت در رنکینگ معنا ندارد. این را فوتبال به همه نشان می‌دهد. اینکه چقدر فاصله تیم‌ها با هم کم شده. دیگر شرایط به آن صورت نیست که تیمی خود را از پیش برنده بداند. ما در برابر تیم بحرین که این روزها برای دو بازی پلی‌آف جام‌جهانی آماده می‌شود، از اردوی تدارکاتی برگشته و روحیه بسیار خوبی دارد آن هم بدون بازیکنان اصلی‌مان قرار گرفتیم. اینکه چرا برخی از دوستان من تا این حد از هر شکستی برآشفته می‌شوند برای من قابل درک نیست. به‌هرحال هر تیمی در دنیا شکست می‌خورد. برزیل قهرمان جهان حتی در بازی‌های مقدماتی جام‌جهانی در آمریکای لاتین هم شکست می‌خورد. منچستریونایتد که دو سال پیش قهرمان لیگ قهرمانان اروپا شد در اولین بازی لیگ‌برتر انگلیس مقابل تیمی ناشناخته و تازه‌وارد به این لیگ مغلوب می‌شود. این ذات فوتبال است.

فرق ما با بسیاری از بزرگان دنیای فوتبال این است که آنها زمان بعد از شکست‌ها را به تحلیل و واکاوی شکست می‌پردازند تا از این راه به برد و موفقیت برسند. اما ما زمان بعد از شکست را به تخریب همدیگر و مطرح کردن خود و به هم‌زدن بیشتر فضا صرف می‌کنیم. مشخص است که ما با این شیوه دوره شکست‌ها و ناکامی‌ها را طولانی می‌کنیم. در این مدت اخیر که در ایران بودم انتقادها و تحلیل‌های مختلفی را دیدم. همه شکل و حالت تخریب داشت. کمتر دوستی را دیدم که بیاید راه نشان بدهد. بگوید این کار را باید بکنید تا موفق شوید. همه نوشته‌اند و گفته‌اند ما افت کرده‌ایم، به بن‌بست رسیده‌ایم، درجه سوم شده‌ایم، اعتباری نداریم و حرف‌هایی مثل این. دیگر نیامده‌اند چراغ روشن کنند. من فکر می‌کنم فوتبال ما آنقدر اسیر حاشیه‌ها شده که در این فضای غبارآلود نمی‌تواند راه را تشخیص بدهد.

هر کسی می‌آید حرف خودش را می‌زند. من فکر می‌کنم وقت آن رسیده که اهالی محترم فوتبال دست از این علاقه مفرط‌شان به حاشیه‌ها بردارند. راه نشان بدهند و کاری کنند که فوتبال از این وضع نجات پیدا کند. ما برای رهایی از این وضع باید ببینیم دنیا چه‌کار کرد. دنیا آن‌طور که من در درس‌های پیشرفته فیفا می‌بینم نجات را در دو چیز عنوان کرده، اول تربیت بازیکن و دوم تربیت مربی. ما آنقدر استعداد داریم که حتی در نقاطی که فکر می‌کنیم فوتبال، هیچ ریشه‌ای ندارد به باروری برسیم. در تربیت مربی هم کارهایی شده و خوشبختانه اولین کلاس مربیگری حرفه‌ای را در تهران به پایان رساندیم که دوره‌های دیگری هم دارد. من فکر می‌کنم باید کمی منطقی به فوتبال نگاه کنیم. تیم جوانان ما که در آسیا حذف شد هیچ جایگاهی در تیم ملی فعلی ندارد.

بازیکنان این تیم الان کجا هستند. چرا مربیانی که در رده‌های پایه خوب کار می‌کنند برای اعزام به مسابقات قهرمانی جهان در مصر انتخاب نشدند تا در آن مسابقات تجربه به دست بیاورند. این‌ها نکاتی است که می‌تواند به صعود پله‌ای فوتبال کمک کند. تا تیم‌های رده پایه ما در تیم‌های رده بعد جایگاهی پیدا نکنند و تا رشد فوتبال در کشور، علمی نشود نمی‌توانیم به پیاده شدن شیوه‌های مدرن امیدوار باشیم.

مرتضی محصص