همسران و موهبت محبت

این روزها دیگر آمار ازدواج های اجباری مانند گذشته بالا نیست و بسیاری از جوانان از روی شناخت, آگاهی و علاقه با هم ازدواج می کنند

این روزها دیگر آمار ازدواج های اجباری مانند گذشته بالا نیست و بسیاری از جوانان از روی شناخت، آگاهی و علاقه با هم ازدواج می کنند.اما بر سر این محبت و علاقه چه می آید که گاه با گذشت چند سال از زندگی مشترک، دیگر نمی توان آن را از لا به لای صحبت ها، نگاه ها و رفتارهای زوج ها به وضوح حس کرد؟یک شهروند ۳۹ ساله بجنوردی در این باره می گوید: اگر زوج ها از همان ابتدا از روی آگاهی و علاقه یکدیگر را انتخاب کنند و برای شریک زندگی و زندگی خود ارزش قائل باشند، گذشت زمان نمی تواند از میزان علاقه و محبت آن ها کم کند.«تجلی» اضافه می کند: درست است که مسائل اقتصادی و مشکلات زندگی باعث فشار روحی و درگیری جسمی و روانی افراد در تمام روز و هفته می شود ولی در یک زندگی موفق به برکت معجزه عشق می توان آرامش خود را بازیافت و همواره امیدوار و شاد بود.

یک بانوی ۴۲ ساله خانه دار هم عنوان می کند: تمام زندگی من در مهیا کردن وسایل آسایش همسر و فرزندانم خلاصه شده است و احساس می کنم با خدماتی که به آن ها می کنم، باید به میزان عشق و علاقه من نسبت به خود پی ببرند.«یزدانی» که پدر ۳ فرزند است هم می گوید: من به طور تمام وقت کار می کنم تا همسر و فرزندانم از نظر مالی مشکلی نداشته باشند و دیگر نیازی نمی بینم که دوست داشتن خود را به زبان بیاورم زیرا علاقه من به خانواده در از خودگذشتگی و تلاش مداوم من برای تأمین معاش آن هاست.

● برای آن که بتوانیم محبت کنیم ...

یک روان شناس عقیده دارد: برای آن که بتوانیم به کسی محبت کنیم اول از همه باید دیدگاه او را درباره چگونگی ابراز محبت بدانیم و این کار را می توانیم در ابتدای آشنایی و برای شناخت بهتر روحیات طرف مقابل خود انجام دهیم.دکتر «محبوبه مفتاحی» اضافه می کند: برای این منظور باید از نامزد یا همسر خود بپرسیم که «کسی که شما را دوست دارد بهتر است چگونه محبت خود را ابراز کند؟» جواب این سؤال دیدگاه شریک زندگی ما را درباره یکی از اساسی ترین ملزومات زندگی مشترک یعنی نیاز به دریافت و احساس عشق، محبت و صمیمیت آشکار می کند.به گفته وی، بعضی از افراد «محبت» را بیشتر در «مادیات» می بینند و یک غذای گرم یا یک کادوی گران قیمت آن ها را شاد و راضی می کند و برخی دیگر گفتار عاشقانه و محبت آمیز، حضور فیزیکی، صحبت کردن یا انجام فعالیت های تفریحی و ورزشی مشترک را نمود عشق و محبت می دانند.وی تصریح می کند: آگاهی همسران از روحیات شریک زندگیشان، این امکان را به آن ها می دهد که محبت خود را آن طور که همسرشان دوست دارد ابراز کنند و از تلاش مداوم خود، دلخوری همسر و نتیجه ای که عایدشان نمی شود سرخورده نشوند.

● وقتی کسی را دوست داریم ...

به عقیده این کارشناس، عشق و محبت احساسی است که به دلایل مختلف در ما نسبت به کسی ایجاد می شود ولی نمی توانیم فکر کنیم که ابراز آن به همسرمان تنها از طریقی که ما انتخاب می کنیم، کافی است.وی تأکید می کند: وقتی کسی را دوست داریم باید برای این دوست داشتن کارهای زیادی را انجام دهیم و بسیاری از رفتارها را نیز در خود کنترل کنیم یا کاهش دهیم و تنها با ابراز علاقه، تأمین مخارج زندگی یا تهیه شام و ناهار نمی توان عشق خود را به کسی ثابت کرد.وی خاطر نشان می کند: وقتی همسرمان را دوست داریم نباید به او دروغ بگوییم، غرورش را بشکنیم و تحقیرش کنیم، او را به باد انتقادهای بی رحمانه بگیریم، با او لجبازی کنیم؛ بلکه باید به او احترام بگذاریم، در قبال اشتباه های خود از او عذرخواهی و او را در تصمیم های خود دخیل کنیم.دکتر «مفتاحی» می گوید: اگر همسرمان را دوست داریم باید در کارها به او کمک کنیم، اگر مخالفتی با او داریم با کلام خوش قانعش کنیم، اگر گاهی بی حوصله و غمگین است برایش سرگرمی و برنامه های شاد ترتیب دهیم و به گونه ای رفتار کنیم که به راحتی بتواند با ما سخن بگوید و احساس صمیمیت کند.وی می افزاید: ما باید بتوانیم به راحتی اشتباه های کوچک شریک زندگی خود را ببخشیم و این گذشت از مصادیق دوست داشتن است، باید از این که در کنار هم هستیم احساس آرامش و شادی بکنیم. درست است که انسان گاهی به تنهایی و خلوت و زمانی به شلوغی و جمع دوستان خود برای تخلیه روانی و هیجانی نیاز دارد ولی همسرانی که به راستی همدیگر را دوست دارند در بیشتر مواقع از مصاحبت با هم لذت می برند.این کارشناس عنوان می کند: کارها و رفتارهایی که از همسرمان انتظار داریم، می تواند روش خوبی برای به دست آوردن دل او باشد ولی نباید تنها به آن اکتفا کنیم. به طور حتم باید از علایق، نیازها، خواسته ها و کارهایی که شریک زندگی ما را خوشحال می کند، اطلاعاتی به دست آوریم و به آن ها عمل کنیم.

● دوست داشتن باید نمود داشته باشد

یک کارشناس علوم تربیتی عنوان می کند: رفتارهای ما از شخصیت، افکار و احساس های ما منشأ می گیرد و درست است که گاهی احساس با فکر دچار تضاد می شود ولی می توان از روی اراده و انگیزه این تضادها را کنترل کرد. «اعظم خادمی» می افزاید: به طور مثال اگر مردی شرم دارد که عشق خود را نسبت به همسرش به زبان بیاورد، در حالی که این نیاز را در همسرش احساس می کند و خود نیز به آن تمایل دارد، باید محدودیت های ذهنیتی و خانوادگی خود را تغییر دهد و به دامنه دید خود نسبت به مسائل مختلف وسعت ببخشد.وی می گوید: وقتی کسی را برای ازدواج انتخاب می کنیم یعنی او را از صمیم قلب دوست داریم و آن فرد یا با افکار، احساسات و شخصیت ما هم خوانی دارد و یا ما باید بر افکار، احساسات و شخصیت خود مدیریت و تغییراتی در آن ها ایجاد کنیم.به گفته وی، دوست داشتن باید نمود داشته باشد و نمی توان آن را فقط یک احساس درونی تعریف کرد زیرا تنها رفتارهای ماست که می تواند نشانگر احساس درونی ما باشد.

وی اشاره می کند: برعکس این موضوع هم مصداق دارد یعنی نمی توان به دوست داشتنی که قلبی نیست تظاهر کرد و اگر محبت کردن از سر وظیفه و بدون صداقت قلبی انجام بگیرد تأثیر مطلوبی نخواهد داشت.وی تصریح می کند: برخی افراد تصور می کنند که چون در مقطعی از زندگی به همسرشان محبت کرده اند، عشق آن ها اثبات شده است و شریک زندگیشان تا آخر عمرش باید این موضوع را بداند، اما این تصور اشتباه است.وی می افزاید: همسران باید همیشه و در همه مقاطع زندگی، حمایت و محبت خود را به هم ابراز کنند تا هیچ گاه به بی مهری متهم نشوند و باید توجه داشت که این محبت با توجه به شرایط باید به گونه های مختلف نمود پیدا کند؛ گاهی به طور زبانی، گاهی با همکاری و گاهی با انجام دادن کارهای مورد علاقه همسرمان.«خادمی» تأکید می کند: یک زوج موفق به خوبی می دانند که هیچ چیز در این عمر فانی با ارزش تر از عشق، صداقت، آرامش و شادمانی نیست.