آش نخورده و دهان سوخته

هر گاه كسی گناهی مرتكب نشده باشد و مردم او را گناهكار بدانند،این مثل را گویند.
آورده اند كه ....
روزی شخصی به خانهٔ‌ یكی از آشنایانش رفت،صاحبخانه آش داغی برایش آورد .
مهمان هنوز …

هر گاه كسی گناهی مرتكب نشده باشد و مردم او را گناهكار بدانند،این مثل را گویند.

آورده اند كه ....

روزی شخصی به خانهٔ‌ یكی از آشنایانش رفت،صاحبخانه آش داغی برایش آورد .

مهمان هنوز دست به سفره نبرده بود كه دندانش درد گرفت و از شدت درد،دست،جلوی دهانش برد.

صاحبخانه به خیال اینكه مهمان عجله كرده و مهلت نداده،آش سرد شود به او گفت:

اگر صبر می كردی آش سرد می شد،دهانت نمی سوخت،مهمان از شنیدن حرف صاحبخانه عرق شرم به پیشانی اش نشست و گفت:

«آش نخورده و دهان سوخته !»