در جستجوی متحد بهتر برای اسرائیل

به عقیده تحلیلگران هرچند رویکرد اوباما موجب نارضایتی دولت ائتلافی رژیم صهیونیستی شد, اما هیچ کمکی نیز به فرآیند سازش نکرد

باراک اوباما به محض ورود به کاخ سفید موضوع سازش میان اسرائیل و فلسطین را به عنوان یکی از اولویت‌های سیاست خارجی خود برگزید. هرچند رویکرد اوباما موجب نارضایتی دولت ائتلافی رژیم صهیونیستی شد، اما هیچ کمکی نیز به فرآیند سازش نکرد. در این میان، میت رامنی اعلام کرده ‌ دولت وی دوست و متحد بهتری برای تل‌آویو خواهد بود و با اعمال فشار بر اسرائیل برای مصالحه با فلسطینی‌ها مخالفت خواهد کرد. در این بخش چهار تفاوت مهم رویکرد اوباما و رامنی در قبال تل‌آویو مورد بررسی قرار می‌گیرد.

● تهدید رژیم صهیونیستی در حمله به ایران

باراک اوباما به مقام‌های اسرائیلی اعلام کرده که پیشرفت اتمی ایران هنوز به نقطه‌ای نرسیده که مستلزم حمله نظامی به این کشور باشد، اما در مقابل، میت رامنی به این موضوع اشاره کرده که به تل‌آویو این امکان را خواهد داد تا خود درخصوص حمله به ایران تصمیم‌گیری کند. فرماندار پیشین ماساچوست در سفر خود به سرزمین‌های اشغالی مدعی شد، ایران مهم‌ترین کشور بی‌ثبات‌کننده امنیت جهان است.

دان سنور، مشاور ارشد امنیت ملی رامنی نیز به این موضوع اشاره کرده که رامنی در صورت پیروزی در انتخابات ریاست‌جمهوری به اسرائیل اجازه خواهد داد تا به‌طور یکجانبه به ایران حمله کند. دیدگاه‌های باراک اوباما و میت رامنی درخصوص ایران یک تفاوت مهم و اساسی دارد و در حالی که اوباما بر این امر اصرار دارد که به ایران اجازه توسعه و کسب تسلیحات اتمی را نخواهد داد، نامزد حزب جمهوریخواه اعلام کرده که مخالف دسترسی ایران به توانمندی تسلیحات هسته‌ای است؛ موضعی که به مواضع افراطی بنیامین نتانیاهو نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی نزدیک‌تر است.

● جایگاه فرآیند سازش

باراک اوباما از بدو ورود به کاخ سفید اعلام کرده بود که خواستار ایجاد سازش میان اسرائیل و فلسطینی‌هاست، اما این دیدگاه‌ها به دلیل واکنش منفی بنیامین نتانیاهو به درخواست واشنگتن از تل‌آویو برای متوقف کردن احداث شهرک‌های صهیونیست‌نشین، شکست خورد.

رژیم صهیونیستی طرح توسعه شهرک‌ها را در کرانه باختری و ایجاد خانه‌های جدید در بخش عربی بیت‌المقدس به تصویب رساند. اظهارنظر دیگری از سوی اوباما مبنی بر لزوم بازگشت به مرزهای سال ۱۹۶۷ به عنوان مبنای آغاز مذاکرات سازش، موجب تعمیق تنش‌ها میان تل‌آویو و واشنگتن شد. اوباما همچنین در برابر طرح تشکیل دولت مستقل فلسطینی در سازمان ملل مخالفت کرد، موضوعی که وی ابتدای ورود به کاخ سفید از آن حمایت کرده بود.

در مقابل، رامنی بارها عنوان کرده است که اقدامات و سیاست‌های اشتباه باراک اوباما و همراهی نکردن با بهترین متحد و دوست خود در خاورمیانه، شرایط فاجعه باری به وجود آورده است. فرماندار پیشین ماساچوست همچنین در یکی از جلسات مناظره میان نامزدهای جمهوریخواه ۲۶ سپتامبر ۲۰۱۱ اعلام کرد در صورتی که فلسطینی‌ها درخواست‌های دولت آمریکا را انجام ندهند، کمک‌های واشنگتن را به آنها قطع خواهد کرد.

● کدام‌یک متحد بهتری برای تل‌آویو است؟

این موضوع از این جهت حائز اهمیت است که رویکرد رای‌دهندگان یهودی می‌تواند در برخی ایالت‌های کلیدی از جمله فلوریدا نقشی تعیین‌کننده بازی کند. از سوی دیگر، میت رامنی در تلاش است از این ابزار برای به دست آوردن حمایت اونجلیکال‌های مسیحی استفاده کند. رامنی در سخنرانی‌های خود همواره این پرسش را مطرح کرده است که کدام نامزد می‌تواند دوست و متحد بهتری برای رژیم صهیونیستی باشد؟

وی معتقد است: تصمیم اوباما برای مذاکره با روسیه، جهان اسلام و حتی ایران موجب بروز تنش میان واشنگتن و تل‌آویو شده است. رامنی همچنین اعلام کرده، پس از پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری، سرزمین‌های اشغالی را به عنوان اولین مقصد سفر خود انتخاب خواهد کرد؛ اقدامی که هیچگاه از سوی باراک اوباما صورت نپذیرفت. در مقابل، دموکرات‌ها نیز اعلام کرده‌اند ریگان نیز هیچگاه از سرزمین‌های اشغالی دیداری به عمل نیاورد و جورج بوش نیز تنها در سال آخر دوره دوم ریاست جمهوری خود این دیدار را انجام داد. آنها همچنین اعلام کرده‌اند دولت اوباما به جای شعار دادن، اقدامات مهمی را در حمایت از تل‌آویو انجام داده است. تامین مالی استقرار سامانه دفاع موشکی «گنبد آهنین» برای حمایت از رژیم صهیونیستی در برابر حملات موشکی از غزه از جمله مواردی است که دموکرات‌ها به آن اشاره می‌کنند. دموکرات‌ها همچنین از تلاش‌های دولت اوباما برای حفاظت از جان مقامات سفارت رژیم صهیونیستی در قاهره در برابر معترضان به عنوان حمایت واشنگتن از تل‌آویو نام می‌برند. جمهوریخواهان همچنین بهبود روابط واشنگتن و تل‌آویو در چند ماه اخیر را تنها یک بازی سیاسی و نه تعهد به داشتن روابط نزدیک با اسرائیل می‌دانند.

● مساله بیت‌المقدس

اوباما نیز همانند رامنی در سفر خود به سرزمین‌های اشغالی پیش از پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۰۸ اعلام کرد که بیت‌المقدس پایتخت رژیم صهیونیستی است؛ موضوعی که با واکنش مقام‌های فلسطینی رو‌به‌رو شد، اما وی پس از ورود به کاخ سفید به همان سیاست روسای جمهور پیشین آمریکا از زمان رونالد ریگان بازگشت؛ به این معنا که همه روسای جمهور آمریکا اعلام کرده‌اند که بیت‌المقدس را به عنوان پایتخت رژیم صهیونیستی به رسمیت می‌شناسند، اما این مورد آخرین موضوعی است که باید به آن در مذاکرات سازش پرداخته شود. در مقابل، رامنی اعلام کرده هرچند این موضوع به سیاست ثابت دولت آمریکا تبدیل شده است، اما وی در نهایت سفارت آمریکا را به بیت‌المقدس به عنوان پایتخت رژیم صهیونیستی منتقل خواهد کرد.