گل آرایی ژاپنی

گل آرایی ژاپنی در سال ۱۳۹۰ میلادی در زمان مورد ماچی آغاز شد، ابتدا این نوع گل آرایی به قصد مراسم مذهبی انجام می شد.
به طوری كه دسته های گل یا گلبرگ ها را بر روی آب می ریختند و بعد، …

گل آرایی ژاپنی در سال ۱۳۹۰ میلادی در زمان مورد ماچی آغاز شد، ابتدا این نوع گل آرایی به قصد مراسم مذهبی انجام می شد.

به طوری كه دسته های گل یا گلبرگ ها را بر روی آب می ریختند و بعد، آن را در معابد به بودا هدیه می كردند. این گل آرایی ابتدا از هند به چین و از چین به ژاپن انتقال یافت و در ژاپن به اوج شهرتی رسید كه هنوز ادامه دارد به شكلی كه در حال حاضر تنها در یكی از مدارس معروف ژاپن هزار مربی مشغول تعلیم این هنر به هنرجویان هستند و مدارس متعدد دیگری به منظور آموزش این فن در ژاپن و دیگر نقاط جهان وجود دارد. در ژاپن هدف از مطالعه و پرداختن به هنر، بیداری و روشنایی دل است، نه صرفاً هنر برای هنر.در تاریخ فرهنگ مردم ژاپن، هنر و دین رابطه ای تنگاتنگ دارند.

از این دیدگاه، گل آرایی، صرفاً امری تزئینی تلقی نمی شود بلكه بیان ابعادی بسیار عمیق و پیچیده درون آدمی است. گل آرایی باید شكوه طبیعت را تداعی كند. در گل آرایی ژاپنی تركیب مثلث نقش بسزایی دارد. بنابر اصل مثلث، كل گیتی به سه بخش تقسیم می شود: آسمان، زمین و جهان آدمیان.اصل مثلث كه اساس گل آرایی است، ریشه در آیین بودا دارد، كه اصلی معنوی به شمار می رود.اندیشه عدد سه در آیین بودا از هند به چین و از آنجا به ژاپن راه یافت و آغاز این سه گانگی، نقطه عزیمت شاخه های گوناگون هنر قرار گرفت. در اصل مثلث انسان هم خود و هم غیر را می آراید، زیرا دل گل و دل عالم و آدم یكی است، انسان در زندگی اش با گیاه و نیز با كل عالم، پیوند ذاتی دارد، هم راه به جهان دارد هم راه به خاك. در چرخه این مثلث، جای انسان، بین آسمان و زمین است. شاگرد راستین این هنر نه تنها از جهان روبرنمی گرداند، بلكه با دیدی بهتر به جهان می نگرد و سرنوشت خود را با روی باز می پذیرد، به آنچه در اختیار اوست رضایت می دهد و به انكار جهان نمی پردازد.

در آیین نامه گل آرایی ژاپنی چنین آمده است:در مجلس درس خاموش و نیك رفتار باش ؛ فروتن باش و مپندار كه بیش از دیگران می دانی كه این بس شایسته است و به خود نیز غره مباش؛ نادان است كسی كه می پندارد استاد گل آرایی است اما از ظرافت هنری و حس انسانی بویی نبرده است؛ چیره دستی و ظرافت از آن كسی است كه با ذوقی خاص خانه را گل آرایی كند، حتی اگر شیوه گل آرایی اش چندان استادانه نباشد؛ شرط ادب آن است كه با گل رفتاری نرم و مهربان داشته باشیم؛ بیش از ذات گل از او چیزی نطلبیم.بنابر یك سنت قدیمی استاد گل آرایی باید نه خصلت داشته باشد تا به جان (تعلیم راستین) راه یابد و این حاصل نمی شود مگر این كه به روح آن تعلیم دست یابد.

۱ - گل آرایی، میان بالا و پست، پیوندی معنوی پدید می آورد.

۲ - هیچ را در دل داشته باش كه خود همه چیز است.

۳ - فارغ از تمامی غم ها بودن.

۴ - با گیاهان و ذات طبیعی پیوند داشتن.

۵ - تمام آدمیان را دوست بدار و حرمت ایشان را نگه دار.

۶- خانه را از نظم و حرمت سرشار كن.

۷ - روح راستین، زندگی را با روح می سازد، گل آرایی را با احساس دینی درآمیز.

۸ - هماهنگی جسم و جان.

۹ - عدم پیروی از نفس و رهایی از بدی ها و حفظ خویشتنداری.