کمال گرایی

هیچ کس کامل نیست! کمال گرایان اشخاصی هستند که سعی می کنند هرکاری را در حد بالاترین استانداردهایش انجام دهند. چه در محیط کار، چه در ورزش، آشپزی، کارهای شخص و... مانند تمامی ویژگی …

هیچ کس کامل نیست! کمال گرایان اشخاصی هستند که سعی می کنند هرکاری را در حد بالاترین استانداردهایش انجام دهند. چه در محیط کار، چه در ورزش، آشپزی، کارهای شخص و... مانند تمامی ویژگی های اخلاقی دیگر، آنها در درجات مختلفی از کمال گرایی قرار می گیرند.

کمال گرایان را می توان بر اساس انعطاف پذیری درباره استانداردهایشان به دو دسته تقسیم کرد: کمال گرایان نرمال: استانداردهای بالایی برای خود در نظر می گیرند اما در موقع لزوم استانداردهایشان را پایین می آورند.

کمال گرایان عصبی: هیچگاه حس نمی کنند که کارشان را به درستی انجام داده اند. آنهادرباره خطا بسیار متعصب و بی گذشت اند و خود را به باد انتقاد می گیرند.

ریسک بیماری

کمال گرایان نرمال معمولاً در زندگی به موفقیت های خوبی می رسند. کمال گرایی معمولاً صفت اخلاقی خوبی است، چه شما یک بانکدار باشید، یا یک قهرمان ورزشی، هنرمند، بازیگر یا ساختمان ساز، زیرا شما را در آنچه انجام می دهید به موفقیت می رساند. برای مثال بسیاری از قهرمانان بزرگ ورزشی از نظر کمال گرایی نمره بالایی می آورند.

اما کمال گرایان افراطی یا عصبی که به شدت از خود انتقاد می کنند، خود را از نظر اختلالات روانی و جسمانی در ریسک قرار می دهند و دچار عوارضی بشرح ذیل می شوند:

افسردگی – اعتیاد به مشروبات الکلی – فوبیای اجتماعی – بیماری های قلبی عروقی – وسواسی شدن حاد – وسواس شخصیتی شدید – خودکشی – بی اشتهایی عصبی – ناتوانی در تفکر و نوشتن

ابعاد کمال گرایی:

طبق یک آمار ابعاد متفاوت از کمال گرایی به شرح زیر است:

۱) نگرانی درباره اشتباهات: کمال گرایان در هنگام اشتباه بیشتر از مردم عادی ناراحت می شوند زیرا می ترسند دیگران درباره شان بد بیندیشند. درنتیجه این افراد برای تصحیح اشتباه خود کمتر از دیگران کمک می خواهند و اصرار زیادی برای پوشاندن اشتباه دارند. نگرانی زیاد درباره خطاها می تواند منجر به عنوان فوبیا و اختلالات روانی شود.

۲) استانداردهای شخصی: تعیین استانداردهای بالایی که شما فکر می کنید حتماً باید به آن رسید، یک ویژگی معمول دربین هر دونوع کمال گرایی است. در صورت عدم انعطاف پذیری می تواند منجر به اختلال در اشتها (بی اشتهایی عصبی) شود.

۳) توقع والدین: تلاش فراوان برای زندگی طبق توقعات والدین نیز یکی از صفات معمول کمال گرایی است. دلیلش زندگی مدام با خانواده و دریافت عشق و محبت از آنها بصورتی است که فرزند به سوی توقعات آنها راهنمایی شده و در همین راه بزرگ می شود. این فرزندان از ترس رد شدن از سوی خانواده برای مقبول بودن هرکاری می کنند. گاهی اوقات به دلیل انتقاد بیش از حد والدین فرزند دچار این حس می شود که هیچ گاه به کمال مطلوب والدین نخواهد رسید و این ترسی در او ایجاد می کند.

۴) شک در کارها: احساس بی اطمینانی نسبت به کاری که انجام و تمام شده یکی دیگر از صفات معمول این اشخاص است. بنابراین کار را رها نمی کنند تا زمانی که از آنها خواسته شودو همواره دچار دو دلی هستند.

۵) سازماندهی: کمال گرایان مدام از خود ایراد می گیرند و سخت گیری می کنند و البته همواره تمایل دارند همه چیز منظم و مرتب باشد. این از نتایج مستقیم کمال گرایی نیست اما در راه رسیدن به استانداردهایشان کمکشان می کند.

همانطور که گفته شد کمال گرایی در حد مطلوب صفت پسندیده ایست، پس اگر چنین ویژگی را در خود می بینید، سعی کنید با رعایت اعتدال از به وجود آمدن هرگونه اختلال در زندگی خود به این دلیل، جلوگیری کنید.