درباره ایتالیا(7): رم

ترجمه ملیحه درگاهی - گروه بین المللی و ترجمه

رم، شهر پایتخت ایتالیا متشکل از ناحیه ی لاتزیو و استان رم، واقع بر رودخانه ی تیبر (Tiber)، در بخش مرکزی کشور نزدیک به دریای تیرانی ( Tyrrhenian)،واقع است. شهر واتیکان، پیش از اینکه ناحیه ای محصور در رم به شمار آید، جایگاه مقام پاپ کلیسای کاتولیک بوده و به عنوان ایالتی مستقل به واسطه ی یک

رم، شهر پایتخت ایتالیا متشکل از ناحیه ی لاتزیو و استان رم، واقع بر رودخانه ی تیبر (Tiber)، در بخش مرکزی کشور نزدیک به دریای تیرانی ( Tyrrhenian)،واقع است. شهر واتیکان، پیش از اینکه ناحیه ای محصور در رم به شمار آید، جایگاه مقام پاپ کلیسای کاتولیک بوده و به عنوان ایالتی مستقل به واسطه ی یکدولت ایتالیایی از سال 1929، شناخته شده است. گنبد با شکوه باسیلیکا ی سن پتر (saint Peter 's Basilica) در شهر واتیکان بر خط افق رم مستولی شده است.
برای قرن ها، رم با عنوان شهر ازلی (Eternal City) نامیده شده است، عنوانی که بواسطه ی اهمیت این شهر به عنوان یکی از شهر های بزرگ تمدن غرب و نیز به عنوان پایتخت امپراطوری رم، و مرکز جهانی کلیسای کاتولیک رم، کسب شد. این شهر از سال 1871 پایتخت ایتالیای متحده بوده است.

چشم اندازهای شهری:
بر اساس عقیده ای موروثی، رم در سال 753 پیش از میلاد در یکی از تپه های هفت گانه (Seven Hills) – عنوانی که قرنها بری توصیف تپه های کاپیتولاینه (Capitoline)، کویرنال (Quirinal)، ویمینال (Viminal)، اسکولاین (Esquiline)، سیلیان (Caelian)، اَونتین (Aventine) و پالاتین (Palatine) که اجتماع کهن را در برمی گیرند، به کار می رفت- پایه گذاری شد. هر چند شواهد باستان شناسانه نشان از این دارند که قدمت سکونتگاههای انسان در این مکان اقلا به 1000 سال پیش از میلاد باز می گردد. تپه ی کاپیتولاین (Monte Capitoline) مدت مدیدی جایگاه حکومتی رم به شمار می آمد و تپه ی Palatine مقر عمارت های عظیمی همچون کاخ فلاویانس (Flavians)، بود که توسط دومیتیان (Domitian)، امپراطور رم، ساخته شد. در نتیجه ی ساخت و سازی که طی سال ها صورت گرفته، بیشتر این تپه های هفت گانه در حال حاضر به سختی قابل تشخیص از جلگه های مجاور خود هستند. دیگر تپه های رم از جمله پینچیان  Pincian یا Pincio پینچیو و ژانیکولوم  Janiculum، هستند.
رم به آسانی قابل تفکیک به دو ناحیه است: شهر درونی محصور در دیوار اورلی (Aurelian) که در اواخر قرن سوم پس از میلاد ساخته شد تا نواحی اطراف تپه های هفت گانه را پوشش دهد؛ و شهر بیرونی رو به گسترش به همراه حومه های خود. مرکز تاریخی شهر ناحیه ی کوچکی است که تقریبا تمامی بخش های آن در شرق ساحل تیبر، واقع شده است. یادواره های بیانگر عظمت پیشینه ی رم، در بیشترین بخش درون مرکز تاریخی، در تقابل سرسختی با نواحی مدرن، قرار دارند. الگوی خیابان در شهر رم بازتابنده ی تاریخ طویل و پیچیده ی آن است. ویا دل کورسو (Via del Corso) بخش های زیادی از مرکز تاریخی شهر یعنی از پاتزا ونزیا (Piazza (Venezia، مرکز جغرافیایی رم، تا پیاتزا دل پوپولو (Piazza del Popolo)، واقع در دامنه ی تپه ی پینچیو Pincio، را می پیماید. تاریخ استفاده از این مکان به قرون وسطی، هنگامیکه کورس مسابقات اسب دوانی بود، باز می گردد. یادواره ی ویکتور امانوئل دوم (Victor Emmanuel II)، اولین پادشاه ایتالیای متحده، در میانه ی سال های 1895 و 1911، به عنوان وجهه ای برای پاتزا ونزیا، ساخته شد. از دیگر معابر اصلی همچون ویا ویتوریو ونتو (Veneto Via Vittorio)، که یادآور پیروزی نهایی ایتالیا در جنگ جهانی اول (1918-1914) است و در قلب ناحیه ی توریستی واقع شده، در اواخر قرن 19 طراحی و ساخته شد. ویلا بورگس (Villa Borghese) یکی از بزرگترین پارک های عمومی در رم است که بر تپه ی پینچیو Pincio در شمال مرکز تاریخی شهر، واقع شده.

مناطق دیدنی
رم به عنوان شهر اصلی در اروپا، برای مدت زمان مدیدی خزانه ی بی همتایی از یادواره ها در تمامی اعصار، از عهد اتروسکان گرفته تا دوران مدرن، بوده است. دوره ی مرتبط با تاریخ کهن رم، تحت حاکمیت پادشاهان اتروسکان و جمهوری، با آثار باستانی به نسبت اندک خود، به نمایش کشیده شده؛ میراث به جا مانده از دوره ی بعدی، در زمان امپراطوری رم، در قیاس با عهد عتیق آن بسیار وسیع تر است. یادواره های رم متعلق به معبد پانتئون (Pantheon) ( تأسیس در سال 27 پیش از میلاد؛ بازسازی در 128-118 پس از میلاد) ، به عنوان یکی از عالی ترین معابد بر جای مانده از روزگار باستان که هنوز هم گیرا و مؤثر است، مطرح شده - اگرچه بخشی از آن تخریب شده-  کولوسیوم  Colosseum( گشایش در سال 80 پس از میلاد)، آمفی تئاتر عظیمی بود که صحنه ی نبرد گلادیاتورها و دیگر تماشاچیان، به شمار می آمد. دیوارهای شهر باستانی، طاق های پیروزی، مکان های وسیع برای همایش های عمومی بزرگ، کلیساها و کاخ ها، همگی در رم پایه گذاری شده اند. در میان بهترین یادواره ها دادگاه رم (Roman Forum) و دادگاه امپراطوری (Imperial Forum)، مراکز باستانی تجارت و مذهب؛ استخرهای کاراکالا Caracalla، هستند که در حدود سال 217 پس از میلاد ساخته شدند و حالا به عنوان جایگاهی برای اجراهای اپرای تابستانی به کار میروند؛ دخمه های قبور، تونل های باستانی زیر شهری که در آن مسیحیان نخست به مشق مذهب پرداخته و به خاک سپرده شدند؛ و کاستل دل آنجلو  Castel Sant Angelo، به عنوان مقبره ای برای امپراطوری رم، هادریان (Hadrian)( در سال 139-135 پس از میلاد) ساخته و در اعصار میانه بدل به دژی مستحکم شد. کلیسای سن جان لاتران (Saint John Lateran)، کلیسای جامع رم، در قرن 4 ساخته و در قرون 17 و 18 به گونه ای اساسی مورد بازسازی قرار گرفت؛ کلیسای سن پاول (Saint Paul) خارج از دیوارها در قرن 4 تأسیس شد و پس از تخریب بوسیله ی آتش در سال 1823، مورد بازسازی قرار گرفت؛ و کلیسای سن پتر ((Saint Peter واقع در چاین (Chain) که در قرن 5 پایه گذاری شد در قرن 15 مورد بازسازی قرار گرفت در برگیرنده ی مجسمه ای از حضرت موسی است  که توسط هنرمند رنسانس، میکلانژ، شکل گرفته است.
از دیگر نقاط تاریخی جالب توجه و مشهور، پیتزا دل کامپیدولیو ، میدانی شامل یک مجسمه ی برنز از امپراطور مارکوس اورلیوس (Marcus Aurelius) است که در طول قرن 2 پس از میلاد تکمیل شد؛ پاتزا ناوُنا (Piazza Navona) با سه فواره به نام های 4 رودخانه(Four Rivers) ساخته ی پیکر تراش ایتالیایی ژیان لورنتزو برنینی (Gianlorenzo Berini)؛ فواره ی ترِوی (Trevi)، فواره ی باروکی متعلق به قرن 18 که گردشگران با توجه به آرزویی که در سر دارند سکه های خود را به داخل آن پرتاب می کنند؛ و فواره ی پیاتزا دی اسپانیا (Piazza di Spagna) که در آن اسپانیایی مشهور قدم گذاشته، در قرن 18 ساخته شد. شاید عالی ترین آثاری که نزدیکی بیشتری با دوران مدرن دارند، ساختمان هایی هستند که برای برگزاری بازی های المپیک 1960 ساخته شدند، چندی از این ساختمان ها توسط یکی از معماران پیشروی معاصر ایتالیایی، پیر لوئیجی نروی (Pier Luigi Nervi)، طراحی شد. در عرض رودخانه ی تیبر در مقابل استادیوم المپیک، جایگاه اولین مسجد اسلامی که تا حال در رم ساخته شده، قرار دارد. این مسجد که در سال 1995 پس از گذشت 20 سال از ساخت آن گشایش یافت سبک های معماری اسلامی و رومی را با یکدیگر تلفیق می کند.
رم برای بیش از 2000 سال یک مرکز شهری بوده است و اگر چه بقعه های به جای مانده از دوره های تاریخی شهر هنوز هم پا بر جا هستند، تأثیر مخرب آلودگی و نوسانات ناشی از ترافیک سنگین وسائط نقلیه به تدریج منجر به افزایش تلاش ها در جهت حفاظت از این یادواره ها می شود، از جمله این کوشش ها منع عبور ومرور ماشین ها و بارکش ها در مراکز تاریخی است.

نهادهای فرهنگی و آموزشی:
رم جایگاه بزرگترین نهاد تحصیلات عالی یعنی دانشگاه رم (1303) در ایتالیا است که در میانه ی سال های 1990 در حدود 185 هزار دانشجو را مورد پذیرش قرار داد. دانشگاه بین المللی مستقل مطالعات اجتماعی رم (1945) نیز در این شهر واقع است.
رم تا اندازه ای به خاطر غنای فوق العاده ای که در آثار هنری داراست، مرکز مهم جهانی برای هنرهای آفرینشی به شمار می آید. مدارس ویژه ی پژوهشی در رم شامل فرهنگستان هنر های عالی (Fine Arts)، آکادمی ملی رقص، فرهنگستان ملی هنرهای دراماتیک، هنرستان موسیقی سانتاسیچیلیا (Santa Cecilia) و نهاد مرکزی ترمیم آثار هنری ( Restoration of work of art)، هستند.
رم نقش پیشرویی را در زمینه ی هنر های نمایشی و آفرینشی و نیز در بیشترین جنبه های زندگی فرهنگی ایتالیا، ایفا می کند. اپرا در خانه ی اپرا، یکی از بهترین ها در کشور، و نیز به هنگام تابستان در استخر شنای سر پوشیده ی کاراسلا (Caracalla)، به اجرا در می آید. شهر همچنین 20 سالن تئاتر و 6 سالن اصلی اجرای کنسرت دارد که مجموعه ی متنوعی را طی فصول پاییز، زمستان و بهار، ارائه می دهد.
موزه های شهر با تمامی ابعاد هنری و علوم مرتبط بوده و در میان عالی ترین های جهان جای می گیرند. قدیمی ترین مجموعه ی هنری در رم در موزه ی کاپیتولاینه ((Capitoline قرار گرفته، موزه ای که در سال 1471 پایه گذاری شده و آثاری استثنایی از دوران باستان را در بر می گیرد. در میان دیگر موزه های رم، موزه ی ملی ویلا جولیا (Villa Giulia)، در بر گیرنده ی مجموعه ی برجسته ای از هنر اتروسکان و رم است که در خانه ی ییلاقی نیمه ی قرن 16 پاپ ژولیوس سوم (Pop Julius III) واقع شده  ، و گالری بورگزه (Borghese Gallery)، موزه ی نقاشی ها و مجسمه ها ی متعلق به کاخ اوایل قرن 17، قرار می گیرند. موزه ی ملی رم که توسط میکلانژ طراحی شده، نمایشگر جلوه هایی از پیکر تراشی یونانی و رمی، شامل مجموعه ی باستانی لودویس (Ludovisi)، است. همچنین مجموعه ی مهمی از قطعات زینتی و هنری در برخی کاخ ها از شهر های دیگر قابل مشاهده است. د رمیان این کاخ ها، کاخ فارنس (Farnese Palace)، ساخته شده ما بین سال های 1514 و 1589 ، کاخ ونتیان (Venetian Palace) با مجموعه ی قابل ملاحظه ای از برنز های متعلق به رنسانس؛ و کاخ باروکی پالاتزو باربرینی (Palazzo Barberini)، متعلق به قرن 17 با گالری عکس جالب توجه خود، قرار دارند.

رم امروز:
کمی آن سوتر از یک قرن پیش، رم شهری آرام با جمعیتی ( طبق آمار 1870) برابر با 226 هزار نفر بود؛ مردم این شهر تا حد زیادی در گذشته زندگی می کردند. رم امروز تنها پایتخت و مرکز اصلی ایتالیا نیست بلکه به عنوان جایگاهی برای کلیسای کاتولیک رم و قرارگاه دفاتر مهم بین المللی و شرکت های چند ملیتی، به شمار می آید، شهری که به عنوان مکانی با اعتبار جهانی، مورد ملاحظه قرار گرفته است. جمعیت رم ( طبق برآورد سال 2007) 2705603 نفر است.

منبع:

Microsoft ® Encarta ® 2009. © 1993-2008 Microsoft Corporation. All rights reserved.