تجربه اجتماعی شدن و روان شناسی جنسیت

امیلیا نرسیسیانس

انسان قوانین مربوط به تعامل اجتماعی را در مقاطع مختلف از روند زندگی و در شرایط گوناگون فرا می گیرد. او با آگاهی از این قوانین و با به کار گیری آنها قادر به کنترل تعاملات اجتماعی خود با دیگرانی که نسبت به او موقعیت های گوناگون دارند است. ممکن است آنها پیرتر یا جوان تر و یا از نظر اجتماعی مقام و منزلت کمتر یا بیشتری نسبت به او داشته باشند (Gumperz, 1982). انسان این قوانین را اولین بار به عنوان کودک در تعاملات خود با اولیا و مربیان فرا می گیرد و در دوران نوجوانی در تعاملات خود با دوستان و همسالان توسعه می دهد. قوانین مربوط به تعامل با دوستان همان قوانینی است که او از همسالان خود فرا می گیرد به همین دلیل این قوانین آن چیزی نیست که والدین در خانه به فرزندانشان بیاموزند. به عبارت دیگر سن فراگیری تعاملات اجتماعی از پنج تا پانزده سالگی است همان سنینی که هر کدام از جنس ها عمده وقت خود را با همجنس خود می گذرانند. این دوره از سوی روان شناسان به عنوان دوره انسجام نقش های جنسی و از سوی انسان شناسان به دوره فراگیری فرهنگ ویژه جنسیتی نام گذاری شده است. در این دوره اعضای هر گروه به صورت آگاهانه رفتار خاص جنسی خود را تا افراطی ترین حد آن فرا می گیرند. هر دو جنس به خوبی می دانند که رفتار دخترانه چگونه است و رفتار پسرانه باید دارای چه مشخصاتی باشد. آنها فرهنگ ویژه جنسیتی را که از همسالانشان فرا می گیرند. کودکان تمایل به توسعه الگوهای قالبی و رفتاری بزرگ تر ها را دارند. به کار گیری گونه های زبانی زنانه و مردانه نیز جزء الگوهای رفتاری محسوب می شود. کسانی که تجربه کار کردن با کودکان دبستانی را داشته اند به خوبی می دانند که رفتار، نحوه صحبت و بازی های دختران و پسران از یکدیگر متفاوت است.

برای خواندن مقاله در اینجا کلیک کنید.