|
Verapamil HCL
|
|
وراپاميل
|
موارد و مقدار مصرف:
موارد و مقدار مصرف
الف) کنترل آنژين متغير يا پرينزمتال، آنژين صدري ناپايدار و پايدار مزمن.
بزرگسالان: ابتدا مقدار 80 ميلي‌گرم هر 8-6 ساعت از راه خوراکي مصرف مي‌شود. مقدار مصرف را مي‌توان در فواصل هفتگي افزايش
داد. بعضي از بيماران ممکن است تا مقدار mg/day 480 از دارو احتياج داشته باشند.
ب) تاکي‌آريتمي‌هاي فوق بطني.
بزرگسالان: مقدار mg/kg 0.15-0.075 (10-5 ميلي‌گرم) طي دو دقيقه تزريق وريدي مي‌شود. در صورت عدم پاسخ، مقدار 10 ميلي‌گرم ديگر (mg/kg 0.15)، 30-15 دقيقه بعد از نوبت اول، تزريق مي‌شود.
کودکان 15-1 ساله: مقدار mg/kg 0.1-0.3 (5-2 ميلي‌گرم) طي دو دقيقه به صورت مقدار مصرف سرشار تزريق وريدي مي‌شود. مقدار مصرف نبايد بيش از پنج ميلي‌گرم باشد. در صورت عدم پاسخ، مي‌توان مقدار مصرف را طي 30 دقيقه تکرار کرد (مقدار تام مصرف نبايد از 10 ميلي‌گرم تجاوز کند).
کودکان کوچک‌تر از يک سال: مقدار mg/kg 0.1-0.2 (2-0.75 ميلي‌گرم) طي دو دقيقه، به صورت مقدار مصرف سرشار، تزريق وريدي مي‌شود. در صورت عدم پاسخ، مي‌توان مقدار مصرف را طي 30 دقيقه تکرار کرد.
پ) جلوگيري از عود تاکيکاردي گهگير فوق بطني (PSVT).
بزرگسالان: از راه خوراکي، مقدار mg/day 480-240 در 4-3 مقدار منقسم مصرف مي‌شود.
ت) کنترل ضربانات بطني در بيماران ديژيتاليزه مبتلا به فلوتر و يا فيبريلاسيون دهليزي مزمن.
بزرگسالان: از راه خوراکي، مقدار mg/day 320-240 در 4-3 مقدار منقسم مصرف مي‌شود.
ث) زيادي فشار خون.
بزرگسالان: در شروع درمان، معمولاً 80 ميلي‌گرم سه بار در روز مصرف مي‌شود. مقدار مصرف را مي‌توان در فواصل هفتگي افزايش داد. دوز اوليه از فرآورده‌هاي آهسته رهش 120 الي 240 ميلي‌گرم در روز از کپسول يا قرص آهسته رهش صبح‌ها است. دوز را بر حسب اثربخشي مي‌توان هر روز 120 ميلي‌گرم افزايش داد. حداکثر دوز در اين حالت 480 ميلي‌گرم در روز است.
|
موارد منع مصرف و احتياط:
تداخل دارويي
مصرف همزمان با داروهاي مسدودکننده گيرنده بتا ممکن است موجب بروز اثرات اضافي شود که به نارسايي احتقاني قلب، اختلالات هدايتي، آريتمي، و کمي فشار خون منجر مي‌گردد؛ به خصوص در موارد زير تداخل اين داروها و عوارض آن شديدتر است:
مصرف مقادير زياد مسدودکننده گيرنده بتا، مصرف وراپاميل به صورت تزريق وريدي، وجود نارسايي احتقاني نسبتاً شديد قلب، کارديوميوپاتي شديد يا انفارکتوس اخير ميوکارد.
مصرف همزمان وراپاميل خوراکي با ديگوکسين ممکن است غلظت سرمي ديگوکسين را در هفته اول درمان حدود 75-50 درصد افزايش دهد.
مصرف همزمان با داروهاي کاهنده فشار خون ممکن است به ترکيب اثرات کاهنده فشار خون منجر شده و در نتيجه، از لحاظ باليني سبب کمي قابل ملاحظه فشار خون شود.
مصرف همزمان با داروهايي که پاسخ آلفا آدرنرژيک را کم مي‌کنند (مانند پرازوسين و متيل‌دوپا)، ممکن است موجب کاهش شديد فشار خون شود.
مصرف همزمان با ديسوپيراميد ممکن است سبب ترکيب اثرات اينوتروپيک منفي شود.
مصرف همزمان با کينيدين (براي درمان کارديوميوپاتي هيپرتروفيک) ممکن است موجب بروز کمي شديد فشار خون شود.
مصرف همزمان با کاربامازپين ممکن است سبب افزايش غلظت سرمي کاربامازپين و متعاقباً مسموميت با آن شود.
مصرف همزمان با ريفامپين ممکن است به ميزان زيادي فراهمي‌زيستي وراپاميل خوراکي را کاهش دهد.
مصرف همزمان با دانترولن ممکن است باعث هيپرکالمي و دپرس يون ميوکارد شود.
مصرف همزمان با فلکاينيد ممکن است باعث تشديد اثرات اينوتروپ منفي اين دارو و طولاني‌تر شدن زمان هدايت گره AV گردد.
مصرف همزمان با بيهوش‌کننده‌هاي تنفسي ممکن است باعث تشديد دپرسيون سيستم قلبي عروقي گردد.
فني‌تويين ممکن است باعث کاهش غلظت وراپاميل شود.
وراپاميل ممکن است باعث افزايش اثرات ليتيم شود. دوز ليتيم در اين حالت مي‌بايست تنظيم شود.
وراپاميل ممکن است باعث تشديد اثرات شُل‌کننده‌هاي عضلاني شود.
فنوباربيتال ممکن است باعث افزايش کليرانس وراپاميل شود.
وراپاميل ممکن است غلظت تئوفيلين را افزايش دهد.
ويتامين D ممکن است اثرات وراپاميل را کاهش دهد.
غذا باعث افزايش جذب دارو مي‌شود، بهتر است به بيمار توصيه شود که دارو را با غذا استفاده نمايد.
وراپاميل ممکن است باعث افزايش اثرات الکل شود.
|
|
|
|
|
تداخل دارويي:
عوارض جانبي
اعصاب مرکزي: سرگيجه، سردرد، خستگي.
قلبي- عروقي: کمي گذراي فشار خون، نارسايي قلبي، براديکاردي، بلوک دهليزي - بطني، آسيستول بطني، ادم محيطي، ادم ريوي، فيبريلاسيون بطني.
دستگاه گوارش: يبوست، تهوع (عمدتاً با مصرف شکل خوراکي).
کبد: افزايش غلظت آنزيم‌هاي کبد.
توجه: در صورت کاهش فشار خون سيستوليک به کمتر از mmHg 90 ، بدتر شدن نارسايي قلبي، بروز آريتمي، براديکاردي (که از لحاظ هموديناميک قابل ملاحظه باشد)، يا بلوک درجه دو يا سه قلبي، بايد مصرف دارو قطع شود.
مسموميت و درمان
تظاهرات باليني: عمدتاً عبارت‌اند از تشديد عوارض جانبي ، مانند بلوک قلبي، آسيستول، کمي فشار خون (که از وخيم‌ترين عوارض جانبي هستند و احتياج به توجه فوري دارند).
درمان: ممکن است به تزريق وريدي ايزوپروترنول، نوراپي‌نفرين، اپي‌نفرين، آتروپين، ياگلوکونات کلسيم با مقادير معمول نياز باشد. از تأمين کافي آب بدن بيمار بايد اطمينان حاصل شود.
در بيماران مبتلا به کارديوميوپاتي هيپرتروفيک، براي حفظ فشار خون بايد از داروهاي آلفا آدرنرژيک، از جمله فنيل‌افرين استفاده شود (بايد از مصرف ايزوپروترنول و نوراپي‌نفرين اجتناب شود). داروهاي اينوتروپيک ، از جمله دوبوتامين و دوپامين، ممکن است در صورت لزوم استفاده شوند.
در صورت بروز اختلال‌هاي شديد هدايتي، مانند بلوک قلبي و آسيستول همراه با کمي فشار خون که به درمان دارويي پاسخ نمي‌دهد، بايد بلافاصله دستگاه ضربان‌ساز مصنوعي قلب گذاشته شود و همراه با آن احياي قلبي- ريوي شروع گردد.
در بيماران مبتلا به سندرم W-P-W يا L-G-L، ضربان سريع بطن ناشي از هدايت رو به جلو از راه فرعي (که از لحاظ هموديناميک قابل ملاحظه باشد) را مي‌توان توسط الکتروشوک قلبي به ريتم عادي تبديل کرد. ليدوکائين و يا پروکائين‌آميد ممکن است به عنوان داروهاي کمکي مصرف شوند.
|
مکانيسم اثر:
مکانيسم اثر
اثر ضد آنژين: وراپاميل از طريق کاهش پس بار (afterload) در زمان استراحت و فعاليت بدني مصرف اکسيژن را کاهش مي‌دهد و در نتيجه آنژين ناپايدار و ثابت مزمن را کنترل مي‌کند. هم‌چنين، اين دارو نياز اکسيژن ميوکارد و کار قلب را کم مي‌کند (از طريق اثر اينوتروپيک منفي)، ضربان قلب را کاهش مي‌دهد، اسپاسم شريان کرونر را برطرف مي‌سازد (از طريق گشاد کردن شريان کرونر) و عروق محيطي را گشاد مي‌کند. نتيجه اين اثرات برطرف شدن درد و آنژين ناشي از ايسکمي است. در بيماران مبتلا به آنژين متغير پرينزمتال (Prinzmetal's angina) وراپاميل اسپاسم شريان کرونر را مهار مي‌کند و انتقال اکسيژن به بافت ميوکارد را افزايش مي‌دهد.
اثر کاهنده فشار خون: وراپاميل عمدتاً از طريق گشاد کردن عروق محيطي موجب کاهش فشار خون مي‌شود. اثر اينوتروپيک منفي اين دارو مکانيسم‌هاي رفلكسي را که به افزايش فشار خون منجر مي‌شود، مهار مي‌سازد.
اثر ضد آريتمي: اثرات همزمان وراپاميل بر روي گره‌هاي سينوسي - دهليزي و دهليزي - بطني موجب کنترل آريتمي مي‌شود. اثر عمده دارو بر روي گره دهليزي - بطني است. آهسته شدن سرعت هدايت به کاهش ضربانات بطني در تاکي‌آريتمي دهليزي و انسداد مسيرهاي عبور مجدد در آريتمي گهگير فوق بطني منجر مي‌شود.
فارماکوکينتيک
جذب: از دستگاه گوارش به سرعت و به طور کامل جذب مي‌شود. با اين وجود، به دليل اثر عبور اول (از کبد) فقط حدود 35-20 درصد دارو به گردش خون سيستميک مي‌رسد. بعد از مصرف خوراکي، اوج اثر طي 2-1 ساعت و بعد از تزريق وريدي، اثر دارو طي چند دقيقه بروز مي‌کند و معمولاً تا 60-30 دقيقه باقي مي‌ماند (هر چند ممکن است تا شش ساعت باقي بماند).
پخش: حجم انتشار دارو در حالت پايدار در افراد سالم حدود L/kg 7-4.5 است، اما ممکن است تا Lt/kg 12 در بيماران مبتلا به سيروز کبدي افزايش يابد. حدود 90 درصد از داروي در حال گردش به پروتئين‌هاي پلاسما پيوند مي‌يابد.
متابوليسم: در کبد متابوليزه مي‌شود.
دفع: به صورت تغيير نيافته و متابوليت‌هاي فعال از طريق ادرار دفع مي‌شود. نيمه‌عمر دفع دارو معمولاً 12-6 ساعت است ، ولي در بيماران مبتلا به سيروز کبدي تا 16 ساعت افزايش مي‌يابد. نيمه عمر دفع دارو در شيرخواران ممکن است 7-5 ساعت باشد.
|
|
|
فارماكوكينتيك:
موارد منع مصرف و احتياط
موارد منع مصرف:
کمي شديد فشار خون (فشار خون سيستوليک کمتر از mmHg 90) يا شوک با منشأ قلبي (اثر کاهنده فشار خون دارو اين موارد را تشديد مي‌کند)، بلوک درجه دو يا سه دهليزي- بطني يا سندرم سينوس بيمار (مگر آن که دستگاه ضربان‌ساز مصنوعي در بطن قرار داده باشد) (دارو بر روي سيستم هدايت قلب اثر مي‌گذارد)، اختلال شديد عملکرد بطن چپ (با فشار گوه‌اي ريوي بالاي mmHg 20 و کسر تخليه‌اي بطن چپ زير 20 درصد مشخص مي‌شود) (مگر آن که تاکيکاردي فوق بطني موجب نارسايي قلبي شود، زيرا در غير اين صورت با مصرف دارو ممکن است تشديد شود). در مصرف به صورت وريدي بهتر است همزمان با داروهاي بتابلاکر وريدي استفاده نشود ، زيرا ممکن است باعث بروز آسيستول شود. حساسيت مفرط شناخته شده نسبت به دارو، اختلال عملکرد متوسط تا شديد بطني يا نارسايي قلبي (به علت عود يا تشديد آن)، فلوتر يا فيبريلاسيون دهليزي (از جمله آنهايي که با راه‌هاي فرعي هدايتي همراه هستند مانند سندرم ولف- پارکينسون- وايت [W-P-W] يا سندرم لون- گانونگ- لوين (ممکن است بروز عوارض جانبي مخاطره‌آميز مانند فيبريلاسيون بطني يا ايست قلبي را تسريع کند)، تاکيکاردي بطني يا کمپلکس پهن (ممکن است موجب بدتر شدن بارز وضعيت هموديناميک و فيبريلاسيون بطني شود).
موارد احتياط:
بيماراني که اين دارو را به صورت تزريق وريدي مصرف مي‌کنند (احتمال بروز عوارض جانبي هموديناميک و تغييرات الکتروکارديوگرام، براديکاردي و بلوک قلبي وجود دارد). نارسايي کليه يا کبد ، افزايش فشار مغز (ICP) بيماران مبتلا به مياستني‌گراو.
|
اشكال دارويي:
اشكال دارويي:
Injection: 2.5 mg/ml, 2m
Tablet: 40, 80mg
Tablet, Extended Release: 240mg
|
اطلاعات دیگر:
طبقه‌بندي فارماكولوژيك: مسدود کننده کانال کلسيم.
طبقه‌بندي درماني: ضد آنژين، کاهنده فشار خون، ضد آريتمي.
طبقه‌بندي مصرف در بارداري: رده C
نکات قابل توصيه به بيمار
1- بروز هر گونه علائم نارسايي احتقاني قلب، مانند تورم دست‌ها و پاها يا تنگي نفس را به پزشک اطلاع دهيد.
2- در صورت مصرف نيترات، در حين تنظيم مقدار مصرف وراپاميل، بايد دستورات را به‌طور کامل رعايت کنيد.
مصرف در سالمندان: بيماران سالخورده ممکن است به مقادير کمتر دارو احتياج داشته باشند. براي به حداقل رساندن خطر بروز عوارض جانبي در اين بيماران، تزريق وريدي اين دارو بايد حداقل طي سه دقيقه انجام شود.
مصرف در كودكان: در حال حاضر براي درمان تاکي‌آريتمي فوق بطني در کودکان، فقط از تزريق وريدي وراپاميل استفاده شود.
مصرف در شيردهي: وراپاميل در شير ترشح مي‌شود. براي جلوگيري از احتمال بروز عوارض جانبي در شيرخواران، بايد شيردهي در طي مصرف دارو قطع شود.
ملاحظات اختصاصي
1- در صورت تجويز وراپاميل در بيماراني که کاربامازپين مصرف مي‌کنند، ممکن است کاهش مقدار مصرف کابامازپين تا حد 50-40 درصد ضروري باشد. بيمار از نظر بروز علائم مسموميت به‌طور دقيق پيگيري شود.
2- مقدار مصرف در عيب کار کليه يا کبد بايد کاهش يابد.
3- در صورت تزريق وريدي وراپاميل، EKG بيمار به طور مداوم پيگيري شود.
4- در صورت تجويز وراپاميل در بيماراني که ديگوکسين مصرف مي‌کنند، مقدار ديگوکسين حدود 50 درصد کاهش يابد و متعاقب آن غلظت سرمي ديگوکسين کنترل شود.
5- در صورت درمان همزمان و طولاني مدت وراپاميل و ديگوکسين، EKG بيمار به‌طور دوره‌اي پيگيري شود تا بلوک دهليزي - بطني و براديکاردي مشخص شود، زيرا اين داروها احتمالاً اثرات اضافي بر روي گره دهليزي - بطني دارند.
6- آزمون‌هاي عملکرد کبد به‌طور دوره‌اي انجام شود.
7- بيماران مبتلا به نارسايي شديداً مخاطره‌آميز قلب و آنهايي که داروهاي مسدودکننده گيرنده بتا مصرف مي‌کنند، به مقدار کمتري از وراپاميل احتياج دارند. وضعيت اين بيماران به‌طور دقيق پيگيري شود.
8- مصرف ديسوپيراميد 48 ساعت قبل از شروع درمان با وراپاميل قطع گردد و نبايد تا 24 ساعت بعد از قطع مصرف وراپاميل مصرف آن شروع شود.
|
