تلاش زنان برای صلح

در این اجلاس که با حضور رهبران زن از کشورهایی نظیرافغانستان، عراق، سومالی، سودان، بوسنی، روآندا، کلمبیا و قرقیزستان در شهرهای کمبریج و واشنگتن برگزار شد، شرکت کنندگان کوشیدند با ارائه گزارشی از وضعیت زنان در کشورشان، راههای فعال کردن آنها را در فرآیند صلح به بحث و گفت وگو بگذارند.
برگزارکنندگان، هدف از برپایی اجلاس ۲۰۰۶ را فعال کردن زنان کشورهای در حال توسعه، به منظوراستقرار صلح و مقابله با جنگ طلبی دولت ها و گروههای مسلح عنوان کردند.
آنها گفتند که تلاش برای صلح از طریق توانمند سازی زنان در ایجاد فرصت های راهبردی جهت استقرار عدالت، همبستگی و حمایت سازمان یافته، گامی است که می تواند جامعه جهانی را به این هدف برساند.
آنها بر این باورند که زنان صاحب قدرت و موقعیت اجتماعی اعم از نمایندگان مجلس، وزیران، معاونین و مشاورین رئیس جمهور، قضات، و رهبران جامعه مدنی در کشورهای در حال توسعه، می توانند با فراگیری مهارت های راهبردی و توسعه ارتباطات، نقش مهمی در فعال کردن زنان جوامع شان در فرایند صلح ایفا کنند. به همین سبب، کوشیدند در این اجلاس با برگزاری نشست هایی با تصمیم گیران سیاسی _ اجتماعی شهرهای «بوستون»، «نیویورک»، «واشنگتن» و نیز اساتید دانشگاه هاروارد، زنان را به این هدف نزدیک سازند.
شرکت کنندگان، نزاع های داخلی، نقض حقوق شهروندی، کمرنگ بودن نقش زنان در فرایند تصمیم گیری، خشونت علیه زنان، فقدان دموکراسی، وجود قوانین مردسالاری، محدودیت های سیاسی _ اجتماعی و نابرابری جنسی را به عنوان مهمترین مشکلات زنان در کشورهای در حال توسعه عنوان کردند. از سوی دیگر، رشد کمی و کیفی سازمانهای غیر دولتی (NGO) زنان و افزایش مشارکت سیاسی - اجتماعی آنان به عنوان نقاط قابل اتکا برای تسریع فراگیری مشارکت همه جانبه زنان، مورد توجه قرار گرفت.
قدرت طلبان نمی توانند منادی صلح باشند
«قدرت طلبان نمی توانند منادی صلح باشند. این را می توان از زنان انتظار داشت.» «زهره راسخ» مسؤول اداره حقوق بشر وزارت امور خارجه افغانستان که به همراه هیأتی از این کشور در اجلاس شرکت کرده بود، با بیان این جملات گفت: «از آنجا که زنان هیچ گاه جنگ طلب نبوده اند، می توانند در استقرار صلح پایدار نقش ایفا کنند. این کارازمردانی ساخته نیست که با حس قدرت طلبی خود هر لحظه طرح و برنامه ای برای جنگ در سر می پرورانند.»
به اعتقاد او، زمانی می توان انتظار داشت که جهان عاری از جنگ به پیش رود، که میزان حضور زنان در تصمیم گیری ها افزایش یابد. چراکه آنها هرگزبه جنگ نمی اندیشند. به گفته وی، زنان به شرطی که از انزوا خارج شوند، قادرند با در اختیار داشتن اکثریت جمعیتی در هر کشور، نقش مهمی در استقرار صلح ایفا کنند.
راسخ، نقش زنان افغانی در استقرار صلح در این کشور را حائز اهمیت دانست و گفت: «در زمان حکومت طالبان، با اینکه فشارها برای انزوای مطلق زنان بسیار زیاد بود، ولی بودند زنانی که می کوشیدند با فعالیت های مخفیانه با سیاست های زن ستیزانه طالبان مبارزه کنند و موفقیت های بسیاری نیز کسب کردند.»
این فارغ التحصیل رشته روابط بین الملل دانشگاه «جورج واشنگتن» آنگاه با اشاره به تلاشهای زنان افغانی جامعه آمریکا افزود که این زنان کوشش زیادی کردند تا سیاست آمریکا در قبال افغانستان را مطابق منافع مردم این کشور تغییر دهند.
وی وضعیت زنان پس از روی کارآمدن دولت جدید را بسیار متفاوت با دوران حکومت طالبان دانست و گفت که زنان تمام حقوق از دست رفته شان را به دست آورده اند، ولی هنوز تمام انتظاراتشان برآورده نشده است.
راسخ افزود: زنان در حکومت دخیل شده و کرسی های متعددی در مجلس به دست آورده اند، ولی اینکه تا چه حد توانسته اند در تصمیم گیری ها سهیم باشند، بحث دیگری است که هنوز نمی توان به آن پاسخ روشنی داد. وی یادآور شد که هنوز در سطوح عالی قضایی و اقتصادی زنان، غایب اند و این عرصه ای است که در انحصار مردان قرار دارد.
راسخ در پایان با بیان اینکه خشونت علیه زنان همچنان جدی ترین مشکل آنهاست، گفت: «ما نیازمند ارتقای فرهنگی، علمی و اجتماعی جامعه افغانستان هستیم.»
●پاکسازی عراق از وجود تروریست ها نیازمند مشارکت زنان
«زکیه حقی» نماینده مجالس مقننه و خبرگان قانون اساسی عراق که به همراه تعدادی از زنان صاحبنام وطنش در این اجلاس شرکت کرده بود، گفت: «پاکسازی عراق از وجود تروریست ها جز با مشارکت زنان محقق نمی شود و تا آنان علیه این ارعابگران به صحنه نیایند، ما باید شاهد اقدامات تروریستی در این کشور باشیم.»
اولین قاضی زن سیستم قضایی عراق، تروریست ها را بزرگترین مشکل امروز جامعه خود دانست و گفت: «آنچه تروریست ها نشانه گرفته اند، حقوق انسانها ست که انتظار می رود آمریکا با جبران اشتباهاتش به اقدامات تروریستی در این کشور پایان دهد. چراکه این تنها عراقی ها نیستند که قربانی این گونه اقدامات می شوند، بلکه فرزندان آمریکایی نیز دارند هدف این کارهای تروریستی قرار می گیرند.»
حقی معتقد است برای فعال کردن زنان در فرآیند صلح باید ابتدا به احیای حقوقشان اندیشید. چرا که آنها با استیفای حقوقشان است که می توانند گام های بلندی برای صلح و مردم سالار کردن جوامع بردارند.
وی سازمانهای غیر دولتی زنان را شبکه ای فعال و تأثیرگذار بر تحولات جامعه عراق دانست و گفت: «زنان با مذاهب و ادیان متفاوت، سازمانهای غیر دولتی متعددی راه اندازی کرده اند، هماهنگ با یکدیگر اقدام می کنند و نیارمند حمایت هستند.»
وی با بیان اینکه عراق ۳۷ سال زودتر ازآمریکا صاحب یک وزیر زن شده است، گفت: با پایان حکومت شاهنشاهی در عراق، زنان این کشور از حقوق سیاسی _ اجتماعی برخوردار شدند، ولی بعثی ها با پایمال کردن حقوق زنان مسیر رو به رشد آنان را متوقف کردند. به همین سبب است که زنان امروز با برخورداری از پشتوانه ای تاریخی به آینده عراق می اندیشند.
به گفته حقی، هرچند، تا تحقق کامل مطالبات زنان عراقی هنوز راهی دراز در پیش است، اما آینده عراق از آن ایشان خواهد بود.
اختتامیه اجلاس در شهر واشنگتن و با حضور ۴۰۰ نفر از تصمیم گیران سیاسی و فعالان جامعه مدنی حاضر در آمریکا و سفیر «ژان ماری گوئنو» معاون دبیر کل سازمان ملل متحد در عملیات حفاظت از صلح، در حالی برگزار شد که شرکت کنندگان با ابراز نگرانی از نا امنی موجود در دنیا، خواستار حمایت همه جانبه از سازمانهای غیر دولتی صلح طلب در سطح جهان شدند. آنها بر این نکته نیز تأکید کردند که حمایت ها باید با در نظر گرفتن شرایط کشور مورد نظرباشد.
«سوآنی هانت» رئیس «بنیاد هانت» و مسؤول برگزاری اجلاس نیز در سخنان پایانی این نشست، با تأکید بر تلاش های صورت گرفته برای توقف جنگ اظهار داشت: «جهان برای تغییر جنگ به صلح، نیازمند عزم جدی زنان است.»
منبع: سایت اینترنتی «واشنگتن پریزم»

منبع : روزنامه ایران