اسراییل یک زبان می شناسد و آن زبان زور است

عرب ها و مسلمانان پس از این كه اسراییل همه نوع كینه توزی را ابراز داشت و با تجاوز به غزه و لبنان، همه قطعنامه های جهان را به هیچ انگاشت، چه چیزی را انتظار می كشند؟
رهبران عرب و مسلمان اگر وعده های ایالات متحده امریكا- هم پیمان اصلی كشور عبری- مبنی بر این كه اسراییل به زودی به همه قطعنامه های جهانی و پیامدهای آتش بس صادره از سوی كشورهای اروپایی، پای بندی نشان خواهد داد را باور كنند، سخت در توهم به سر می برند.
اسراییل كه در سال ۱۹۴۸ در مركز امت عربی كاشته شد فقط یك زبان را می شناسد و آن زبان زور است. اگر كشورهای عربی و اسلامی وحدت كلمه داشتند و براساس یك راهبرد صحیح عمل می كردند اسراییل هرگز جرأت آن را نمی یافت كه برای آزادی یك سرباز ربوده شده توسط نیروهای قهرمان مقاومت فلسطین، غزه را مورد تهاجم وحشیانه قرار دهد.
اقدام مقاومت فلسطین در اسیر كردن یك سرباز اسراییلی و همچنین به اسارت درآمدن ۲ سرباز اسراییلی دیگر توسط حزب الله بیانگر سرخوردگی عمیق دو نیروی مقاومت فلسطینی و لبنانی از وعده های عربی و سكوت جامعه جهانی در برابر كشتار بی امانی كه اسراییلی ها در اراضی فلسطین و لبنان به راه انداخته اند، می باشد. اسراییل در روز روشن در برابر دیدگان جهانیان رهبران نیروی مقاومت را تحت پیگرد و پاكسازی فیزیكی قرار می دهد و طی مدت ۶۰ سال اشغالگری، كشتار و مهاجرت و آواره كردن فلسطینی ها را به انجام می رساند ولی نه شورای امنیت و نه كشورهای عربی و نه هیچ كس دیگری، كاری انجام نمی دهد.
ملت عرب از اقیانوس آرام تا خلیج فارس دیگر از وعده های برخی رهبران عرب و مسلمان كه در سخنرانی ها به صورت تهدید علیه صهیونیست ها ایراد می شود واقعاً خسته و ملال آور گشته است.
رهبران عرب و مسلمان در مراسم ویژه، سخنرانی های آتشینی می كنند و می گویند اسراییل باید بداند كه ما می توانیم او را محو كنیم و به دریا بریزیم و به او هشدار می دهیم كه مبادا به بخشی از وطن بزرگ، حتی فكر تجاوز به مخیله اش خطور كند زیرا در آن صورت باید بهایی بسیار سنگین بپردازد....
در مقابل ما شاهد هستیم كه قسمت اعظم غزه در آتش می سوزد و صدها نفر از ساكنانش كشته می شوند و زیرساخت ها با خاك یكسان می شود و عین همین حالت نیز در جنوب لبنان اتفاق می افتد و اسراییل تهدید رهبران عرب و مسلمان را به هیچ انگاشته زیرا او به خوبی می داند كه كشورهای عرب و مسلمان كه به شدت دچار پراكندگی و آشفتگی هستند نمی توانند در برابر آن ها مقاومت كنند، اسراییل می داند كه رهبران عرب و مسلمان دچار عجز و درماندگی و فلج شده اند.
همان طور كه در آغاز بیان شد اسراییل فقط یك زبان را می شناسد و آن زبان زور است.
رهبران عرب و مسلمان باید بدانند كه آن ها هرگز نمی توانند اسراییل را شكست داده و اراضی عربی اشغال شده در فلسطین و لبنان و جولان را آزاد كنند مگر آن كه وحدت كلمه داشته باشند و بدون آن كشورهای عربی و مسلمان هیچ هیبتی در جهان نخواهند داشت. از ابراز عقیده یك بانوی فاضل عرب و مسلمان كه با یكی از تلویزیون های ماهواره ای عرب سخن می گفت بسیار شگفت زده شدم. آن بانوی عرب با قدرت تمام می گفت: «از وزرای خارجه عرب بخواهید كه در مورد تجاوزات اسراییل به غزه و لبنان، نشست فوق العاده برگزار نكنند... زیرا ما می دانیم كه آن نشست چه مواردی را در پی خواهد داشت. ما از مفاد آن حتی پیش از تشكیل نشست آگاهی داریم... ما از بیانیه های محكومیت و فراخوان به شورای امنیت... خسته شده ایم و این حالت برای ما كاملاً ملال آور شده است. ما به رهبری نیاز داریم كه در كنفرانس مطبوعاتی آن چیزی را كه واقعاً خواستار ان است هم بیان كند و هم به اجرا گذارد و اگر دیگر كشورها به مخالفت با او برخاستند هرگز از آن ها ترس و واهمه نداشته باشد و اصلاً مخالفت آن ها را به حساب نیاورد. آن بانوی فاضل صحبت خود را این چنین به پایان برد: «اگر توانستیم چنین رهبری را بیابیم، مطمئن باشید می توانیم اسراییل را شكست دهیم.»

منبع: اخبار الخلیج، چاپ بحرین
۱۶/۷/۲۰۰۶

منبع : روزنامه جوان