ناصر خان خاطرت هست؟! بعد از این همه سال برگشته‌ای که چه؟

یادت هست ناصر خان ؟ بعد از شکست انزلی ، ایستادی وسط زمین تمرین و با صدای بلند گفتی : صمد و صادق بمانند ، همه بروند ! آقا صادق، رفت و برگشت هایت در انزلی بودار بود ... صمدخان ، شما چرا در شش قدم دروازه را کج دیدید ... حالا بعد از ۱۰ سال صمد و صادق کنار دستت نشسته‌اند که مثلا عصای دستت باشند ...
یادت هست ناصر خان ؟ بازی بعد رفتید تبریز . اکبرپور ماشین سازان ، شده بود مارادونا .
دست آخر پنالتی دقیقه ۹۰ را منصوریان چنان به آسمان زد که دیگر کسی شک نداشته باشد ... می گفت مادرم مریض بوده ، تو مسیر با ماشین زده بودم به یک پیرزن ... وقتی برگشتی ، گفتی یازده مرد می خواهی ... یازده تا پیشکش ! تو فقط یکی نشانم بده ...
یادت هست ناصر خان ؟ حرفهای خصوصی چای خوری خانگی با آن دو بازیکن ، فردا در روزنامه ها چاپ شده بود ؛ دیوانه شده بودی . تو نسبت به همه‌ی واقعیتهای کثیفی که دیگران راحت می‌پذیرند ، حساسیت داشتی ... حالا بیا و ببین ژنرال کوتوله‌ای که پرچم عزیزمان سمت چپ سینه اش را پوشانده ، با یک دست به بچه‌ها امضا می‌دهد و با دست دیگر تراول‌های چرک را به تماشاگران می‌سپارد تا رقیبانش را لجن مال کنند ...
یادت هست ناصر خان ؟ بازی با سایپا ، دروازه‌بانت انگار دست نداشت ... هنوز هم گل اول را که می‌بینم وحشت می‌کنم ؛ از فرط تصور افکار توی کله‌ی برومند ؛ با دستهای کت بسته شیرجه می‌زد ... بعد توی سینه‌ات ایستاد و گفت : حالا ببینیم بازی بعد هم مربی هستی یا نه ... و نبودی ... حالا استقلال ۱۲ مرد می خواست ...
ده سال گذشته ... بعد از این همه سال برگشته‌ای که چه ؟ می‌خواهی قهرمان آسیا شوی ؟! کم شده بودی قبل‌ترها ؟!! آن موقع که لااقل پول گرفتن و قلم‌زدن سفارشی ، « حرفه‌ای» خوانده نمی‌شد ، بازی‌های روزگار ساده‌تر بود ، تراول‌های چرک کمتر رد و بدل می‌شد و آدم‌هایش بوی لجن کم‌تری می‌دادند ...

افشین اسدی

منبع : پارس فوتبال