عقب ماندن از منحنی

در طول زمان پیش از رای گیری خصوصا توسط اخبار تلویزیون اینگونه به مردم گفته شده بود که برنامه پرزیدنت اوباما برای رونق اقتصادی ، برنامه ای بزرگ ، عظیم و گسترده است. در هنگام تماشای اخبار ، تنها سوالی که ممکن بود به ذهن هر کس خطور کند این بود که آیا این برنامه خیلی عظیم و بلند پروازانه است ؟
در واقع تا کنون بسیاری از اقتصاددانان از جمله خود من گفته ایم که این برنامه بسیار کوچک و محتاطانه بود.آخرین اطلاعات این نگرانی را تایید میکند و حاکی از این است که هم اکنون سیاست های اقتصادی حکومت اوباما از منحنی عقب مانده است.
برای اینکه ببینید چه قدر این اعداد نادرست است، به این موضوع توجه کنید:برنامه های بودجه دولت که کمتر از دو هفته پیش منتشر شد،نرخ متوسط بیکاری تا پایان امسال را ۸/۱ درصد در نظر گرفته است، اما در حقیقت ، بیکاری در ماه فوریه به این میزان رسیده است و به سرعت در حال افزایش میباشد.
میزان اشتغال در رکود اقتصادی کنونی ، بیش از رکود اقتصادی سال ۸۲-۱۹۸۱ که به عنوان بدترین رکود تلقی شده بود ، افت داشته است.در نتیجه بدون اغراق میتوان گفت که وعده آقای اوباما مبنی براینکه تا پایان سال ۲۰۱۰، ۵/۳ میلیون شغل ایجاد یا حفظ خواهد کرد،چندان خوشحال کننده به نظر نمیرسد.وعده اوباما پذیرفتنی است - اقتصاد دانانش متفقا به عنوان گرایش عمده بودجه های مالیات به کار بردند- اما ۵/۳ میلیون شغل تا دو سال آینده ، در مقابل اقتصادی که تا کنون ۴/۴ میلیون شغل از دست داده است و هر ماه بیش از ۶۰۰۰۰۰ شغل از دست میدهد، کافی نمیباشد.
هم اکنون سه سوال اساسی درباره سیاست اقتصادی مطرح است.اول اینکه آیا دولت تشخیص میدهد که اقدامات بیشتری باید انجام دهد؟ دوما، آیا برای انجام اقدامات بیشتر آماده شده است؟ و سوما، آیا کنگره با سیاست های قدرتمندتر موافقت میکند؟
در مورد دو سوال اول ، در آخرین مصاحبه آقای اوباما ،با روزنامه تایمز ، دریافتم که او فقط دوباره اطمینان خاطر میداد.
پرزیدنت اوباما گفت: « اعتقاد و انتظار ما این است که امسال از همه حمایت ها در جای خود برای بهبود اوضاع بهره بگیریم ». اعتقاد و انتظاری که توسط هیچ یک از داده ها یا الگوهایی که میدانم، حمایت نمیشود. بی تردید اینگونه تصور میشود که رهبران ، افرادی آرام و مسلط هستند. اما در مقابل داده های نگران کننده ،اظهارات اوباما دور از دسترس به نظر میرسید.
وهیچ نکته دیگری در ارتباط با آمادگی برای اقدامات بیشتر در این مصاحبه وجود نداشت.
شاید راه حلی واقعی برای رفع مشکلات سیستم بانکداری ، ناکافی بودن برنامۀ اوباما را جبران کند. بنابراین شنیدن اینکه آقای اوباما ،هر روز، حداقل یک ساعت از وقت خود را با مشاوران اقتصادی اش ، درباره چگونگی نزدیک شدن به تجارت های مالی ، میگذراند، خوشحال کننده بود.ولی او برای اقدام قاطعانه درخواست ها را رد کرد ، چنانکه در «بلاگها» می آید (در حقیقت ، از جاهای دیگری که حداقل شامل یک رییس سپاه ذخیره فدرال است،می آید) و پیشنهاد داد که کارشناسان خواهان ملی شدن تمامی بانکها هستند.(موردی که هیچ کس پیشنهاد نداده است)
آنگونه که من تعبیر میکنم ، این کنارگذاشتن - همراه با شکست مداوم برای اعلام برنامه ای گسترده در جهت ساماندهی مجدد بانکها - به این معناست که کاخ سفید تصمیم گرفته است برای نجات بانکها ، با تکیه بر بهبود اقتصادی ، بجای دیگر راهها ، به نوعی اوضاع مالی را راست و ریس کند وبه وسیله برنامه ای بسیار کوچک ، بحران اقتصادی را نجات دهد….. خب، خودتون اوضاع را تصور کنید.
دیر یا زود حکومت تشخیص خواهد داد که اقدامات بیشتری باید انجام شود. اما زمانی که این موضوع به پول بیشتری مربوط میشود، آیا کنگره موافقت خواهد کرد؟
هم اکنون جمهوری خواهان به طور جدی بر این عقیده هستند که در پاسخ به بحران اقتصادی کاری جز کاهش مالیات نباید انجام داد. البته آنها همیشه میخواهند بدون توجه به شرایط عمل کنند.اگر اوباما برای دور دوم محرک بازگردد،جمهوری خواهان نه تنها به او کمکی نخواهند کرد،بلکه ادعا میکنند سیاست های اوباما شکست خورده است.
درست برعکس،بیشتر مردم طرفدار اقدامی قدرتمند هستند. بر طبق نظرسنجی اخیر نیوز ویک ، اکثر رای دهندگان از این محرک حمایت میکنند و شگفت انگیزتر اینکه اکثریت نسبی معتقدند که بودجه اضافی لازم خواهد بود. اما آیا این حمایت تا شش ماه دیگر ادامه دارد؟
همچنین اکثریتی چشمگیر ، معتقدند که دولت ، هزینه زیادی را صرف کمک به موسسات مالی بزرگ میکند. این موضوع حاکی از آن است که پول حکومت در جهت سیاست مالی پوچ ، سرانجام سرمایه سیاسی حکومت را تهی خواهد کرد.
بنابراین ، این تصویری است که من از آن وحشت دارم:سپتامبر ۲۰۰۹ است، میزان بیکاری از ۹ درصد گذشته است و علیرغم وجود بودجه محرک ، بیکاری همچنان روبه افزایش است. نهایتا آقای اوباما تصدیق میکند که محرک بزرگتر مورد نیاز است.
اما اوباما نمیتواند برنامه جدیدش را از طریق کنگره عملی کند،زیرا احتمال تصویب سیاست های اقتصادی اش توسط کنگره تا حدی به این دلیل که سیاستش با شکست مواجه شده است و همچنین به دلیل شکست سیاست های اشتغال زایی در اذهان عمومی ، کاهش می یابد.
خب، این یک پیشگویی نیست ، تنها یک هشدار است. اما سیاست اقتصادی در حال عقب ماندن از منحنی است و خطر واقعی و رو به رشدی وجود دارد که هیچ گاه جبران نخواهد شد.

پل کروگمان / برنده نوبل اقتصاد سال ۲۰۰۸ نیویورک تایمز
برگردان محمود رمضانی

گرفته از دنیای ما: http://domaa.info/?p=۴۸۷۸

منبع : پایگاه اطلاع‌رسانی فرهنگ توسعه