بر نوشته، هیچ بنویسد کسی

دوران مدرسه را به یاد داری که وقتی می خواستی روی تخته سیاه چیزی بنویسی اول تخته سیاه را خوب پاک می کردی و آن گاه می نوشتی چون کسی بر نوشته نمی نویسد و اگر هم بنویسد، نوشته اش قابل خواندن نیست و خوانده نمی شود.
همانگونه که یک باغبان نهال را در جایی که پیش از آن نهالی کاشته باشند نمی کارد و هر کشاورزی تخم را در جایی می کارد که در آنجا کشت نشده باشد.
بر نوشــتـه هیــچ بنویســـد کســی
یـــا نهالـــه کــارد انـــدر مَغَرســی
کاغذی جوید که آن بنــوشته نیسـت
تخم کارد موضعی کـه کشتــه نیسـت
تو بـرادر موضــع نــاکشتـــه بــاش
کـاغـــذ اسپیـــد نابنـوشـتــه بــاش
شما ببین خداوند خانه کعبه و صفا و مروه را در کجا قرار داد، در جایی که به قول قرآن کریم هیچ زرع و زراعتی صورت نگرفته و کاملاً بکر و دست نخورده بود. و این خود یک فرمول است که باید خالی شده تا او ما را پر کند. درست مثل نی که ابتدا از درون تهی و خالی شده و سپس نی نواز در آن می دمد.
نشنیدی که عرفا یکی از مراتب عرفانی و سیر و سلوک را «تخلیه» نامیده اند
خود شما تا یک شیشه خالی نشده باشد چیزی به آن می افزایی.


[محمدرضا رنجبر]

منبع : روزنامه ایران