تأثیر فشارهای روحی بر احتیاجات تغذیه ای بیماران

اختلالات فیزیولوژیکی - روانی اغلب سبب تشدید بیماری می گردد و ممکن است روی احتیاجات غذائی بیمار نیز تأثیر عمیقی به جا بگذارد . تجربیات انجام شده روی بیماران بستری نشان می دهد که عدم تحرک یا به عبارت دیگر بستری بودن بیمار موجب افزایش سوخت پروتئین ها و در نتیجه دفع ازت در ادرار می شود . همزمان با کمبود مواد پروتئینی میزان کلسیم و سایر موادمعدنی استخوانها نیز به دلیل طولانی شدن زمان بستری کاهش می یابد . مثلاً در اکثر آسیب های بدنی از قبیل شکستگی استخوانها ، جراحات یا عفونت دفع ازت و الکترولیت های مختلف از بدن افزایش می یابد . مطالعات انجام شده روی عده ای از نوجوانان سالم نشان می دهد که هیجانات روی از قبیل امتحان دادن و یا هر یک از مراحل جنسی زندگی زن از قبیل رسیدن به سن بلوغ و شروع قاعدگی ، بارداری و بالاخره رسیدن به دوران یائسگی همراه با افزایش دفع ازت و کلسیم است .
در واقع بدن در تحت این شرایط به سختی قادر به برگشت به تعادل اولیه خود می باشد . وجود فشارهای روحی در بیماران ممکن است سبب تشدید یا افزایش دفع این گونه مواد گردد . بنابراین وظیفه کارشناس غذا درمانی بیمارستان و پرستار است که با تماس مرتب با بیمار و شنیدن درددلهای او و در نظر گرفتن احساسات بیمار تا آنجا که ممکن است راه حلی برای تقلیل فشارهای روحی او بیابند . در غیر این صورت امکان حل مشکلات بیمار و یافتن دلیل مشخصی برای عدم پیروی او از دستورات غذایی به سادگی میسر نخواهد بود .
در این رابطه مهمترین نکته این است که کارشناس غذادرمانی طرز فکر و رفتار خود را نسبت به بیماران مورد مطالعه قرار دهد . زیاد از حد افسوس خوردن در مورد مطلبی که از بیماری می شنوید یا احساس برتری کردن بر او ، عدم تحمل نشان دادن ، عصبانی شدن از بیمار هرگز نتایج خوبی در برنداشته است . لازم است رفتار با بیمار از هر طبقه ای که هست محترمانه باشد و او را به چشم یک فرد بالغ نگریست . کارشناس تغذیه درمانی باید از میان واژه ها و جملاتی که القاء کننده طرز فکر منفی در مورد غذاست خودداری نماید . برعکس اطمینان دادن ، بیمار در مورد اثر مفید رژیم غذائی تجویز شده برای او از ضروریات است ولی نباید فراموش کرد که موفقیت درمان با تغذیه در بیماران متفاوت است . تضمین بهبودی بیمار فقط به صرف پیروی از رژیم غذائی نه تنها عمل عجولانه ای است بلکه اصولاً روش درستی نیست . برای مثال یک رژیم غذائی محدود از چربی ممکن است دربیماری که مبتلا به سنگ مثانه است مفید باشد ولی نیاز به عمل جراحی را که ممکن است بعدها ضرورت پیدا کند تضمین نمی کند . همین طور ممکن است تغییر کمی و کیفی چربی الگوی غذا در یک بیمار مبتلا به بیماری های قلب و عروق بسیار مفید باشد ولی به طور کلی موفقیت تغذیه درمانی در این بیمار بسیار متغیر است .
بنابراین بهتر است برای تشویق بیمار به پیروی از رژیم غذا از این گونه روش ها استفاده نشود . بهترین روش معمولاً تشویق بیمار به پیروی از تمام دستورات مفید به حال او توأم با یکدیگر می باشد و این به معنای مصرف داروها ، غذا و استراحت کافی همراه با سایر نکات ضروری است .

منبع : واحد مركزی خبر