زنبورها داروسازان بالدار

عسل مزایای کمیاب و خاصی از خود ارائه می دهد که هیچ یک از داروهای امروزی دارای آن مزایا نیست. مزه اش گوارا است و آدمی بدون تجویز می تواند آن را مصرف کند ( ولی بهتر است با تجویز پزشک باشد) و بدون احتیاط خاصی انرا بخورد. در عین حال ، دارویی گرانبها و محصول غذایی بسیار عالی است. در وضع فعلی خواص پیشگیری پزشکی عسل به وسیله پژوهشهای علمی و نتایج بالینی تایید شده اند.
عسل در بهبود زخمهای چرکین یا ریشه دار و درمان آنها کمک می کند، با مرهم گذاری ,تاریکی دید را می زداید و بهترین درمان اختلالات دهان است، در زیاد شدن ادرار موثر است ، دردهای شکم و سرفه را آرامش می بخشد ، گزیدگیهای مار، گاز گرفتن سگ هار ، دردهای دستگاه تنفس و هر درد مفصلی را تسکین می دهد.
درمان بیماریهای حاصل از سرماخوردگی. به طور کلی عسل را داروی بیماریهای ناشی از سرماخوردگی شناخته اند و آن را به طور خالص یا آمیخته با غذا و دارو مصرف می کنند. با شیر گرم ( یک قاشق سوپ خوری عسل در یک لیوان شیر) ، با آب لیمو ( آب یک لیمو برای ۱۰۰ گرم عسل) ، در دم کرده اکلیل کوهی ( یک قاشق سوپ خوری برای یک فنجان جوشانده) ، یا به شکل شربت آب ترب و عسل ( به مقدارهای برابر) می نوشند.
بدین ترتیب کسی که عسل را چون دارو می خورد، باید ۲ تا ۳ روز استراحت کند. عسل( بویژه عسل زیرفون) عرق زیاد می آورد.
● درمان بیماریهای ششی (ریوی)
مصرف عسل در درمان بیماریهای ششی از دوره های باستانی شناخته شده و در آن دوران بقراط عسل را به عنوان خلط آور و مسکن سرفه مصرف می کرده است. ابن سینا در نخستین مراحل سل آن را توصیه، و خوردن هر بامداد آمیخته ی عسل با برگ گل سرخ را ترجیح داده است. عسل آمیخته با فندق، به عقیده ابن سینا، بهترین دارو برای یک سینه درد مزمن است و موجب بیرون ریختن اخلاط می گردد.
قرنها بیماران مبتلا به سل ششی را با عسلی که در شیر ریخته بودند یا آمیزه ای از روغن حیوانی درمان می کردند. تقریبا" ۱۰۰ سال است کسانی که دچار خونریزیهای ششی می شوند عسل خالص یا آمیخته با آب هویج یا شلغم می خورند. شواهد بسیار بر این دلالت دارد که عسل دارویی قوی بر ضد سل ششی است که به همین دلیل نمی توان از خواصی که در این زمینه دارد چشم پوشید. با این وصف می توان تایید کرد عسل تقویت کننده ای ضروری برای افزایش پایداری تن در مقابل عفونت سلی است.
عسل در اساس از گلوکز ساخته شده و به آسانی قابل گوارش است، و در نتیجه مصرف آن اثر خوبی روی ماهیچه قلب دارد. پزشک آالمانی به نام تئوبالد در این مورد می نویسد: " در بیماریهای مختلف قلب ، عسل در کار ماهیچه ضعیف شده قلب کمک شایسته ای می کند. حتی در بیماری قند (دیابت) این دارو با وضع بیمار مغایرت ندارد، زیرا ورود قند میوه (فروکتوز) با عسل در بدن نتیجه اش بهبود یافتن فعالیت ماهیچه قلب است. "
● بیماریهای لوله گوارشی
توده مردم بر این عقیده اند که : " عسل بهترین دوست معده است." بعضی مطالعات و آزمونها معلوم می کنند که عسل فرایند جذب را در معده آسان می سازد و در رفع یبوست موثر است.
● کاربرد عسل برای بهبود بیماریهای گوناگون:
۱) بیماریهای کبد
کبد را بحق مرکز شیمیایی تن به حساب می آورند. پزشکان آزمایش عسل را برای درمان عوارض کبدی فراوان به کار می برد.در مورد بیماریهای کبد و مجاری صفرا، اینک در بیمارستان ها مقدار زیادی عسل مصرف می شود. عسل با پنیر سفید، جوشانیده ی ( جو سیاه، جو سفید، جو،...) سیب و غیره، برای اشخاصی که دچار این بیماریها هستند توصیه گردیده است.
۲) بیماریهای کلیه ای
در کتابهای مختلف پزشکی اشاره به بررسی های راجع به اثر عسل در بیماریهای کلیه ای شده است و آن را بویژه در موارد شدت درد توصیه می کنند و مربوط به این می دانند که در عسل کمی پروتئین وجود دارد و تقریبا" در آن نمک نیست. اینها دو مادهای هستند که نقش مخالفی در عوارض کلیوی دارند. عسل را با خیسانده ی گیاهان دارویی می خورانند. پزشکان توصیه می کنند عسل را با جوشانده های نسترن (۳۰ گرم میوه های نسترن در هر لیتر آب) ، با شیره ی سیاه (۱/۲ تا یک فنجان در روز ) ، و در موردی که سنگ کلیه باشد با روغن زیتون و آب لیمو ( یک قاشق سوپخوری سه بار در روز ) مصرف کنند.
۳) ناخوشیهای دستگاه عصبی
می دانیم که مردم مدتهاست به طور معمول عسل را از نظر بهبودبخشی دستگاه عصبی مصرف می کنند. مشاهدات بالینی نشان داده اند که محلول تقویت کننده ی تزریقی گلوکز نتایج سریعی در درمان بعضی ناخوشیهای دستگاه عصبی دارند. به طور معمول ، پس از سومین تزریق کاهش سر درد ، بهبود چشم آشکار می شود.
۴) ناخوشیهای چشم
در عصر ما با وجود زرادخانه های دارویی تازه که در دسترس است( سولفامیدها، آنتی بیوتیک ها و داروهای دیگر)، عسل اهمیت خود را از دست نداده است و اغلب بر حسب تجویز چشم پزشکان در درمان بیماری های گوناگون چشم به کار می رود.
۵) ناخوشیهای پوست
عسل، به علت داشتن توانایی بخشی و از بین برنده ی باکتری، اثر شفابخشی روی پوست دارد. عسل به بافت های پوششی و همچنین انشعابات عصبی زیر پوستی غذا می رساند.
۶) هداشت زیبایی پزشکی
بهداشت زیبایی ( یا هنر زیبا ساختن) هدفش بهداشت و زیبایی پوست است. هر کس می داند که نقش پوست حمایت تن در برابر عوامل خطرناک بیرونی است. پس از چهل سالگی ، نشانه های لاغری و زوال که بیشتر عبارتند از دگرگون های حاصل در بافت های پیوندی و پوششی، در پوست پیدا می شوند. تدریجا" پوست خاصیت جذب آب را از دست می دهد، خشک و چین خورده می گردد، غده های چربی دیگر عمل خود را به خوبی اتجام نمی دهند.
باری، امکان زیادی وجود دارد که بتوان این پژمردگی پوست با پدیده ی کاملا" فیزیولوژیکی را به تاخیر انداخت. در بین عوامل پیشگیری که به پوست نیرو و تندرستی می دهد عسل جای شایسته ای دارد.

دانیال تارمست

منبع : علوم ورزشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد پرند