عیدی منتقدانه به سیاستمداران!

انتخابات مجلس هشتم در آستانه آغاز سال نو و پس از نشیب و فرازها و با تلخی و شیرینی هایی برگزار شد. تعطیلا ت نوروزی هم در شرایطی به پایان می‌رسد که برخی حرف و حدیث‌ها و اعتراض‌ها از سکه افتاده است. شاید هم اصولا ً انتخاب روز ۲۴ اسفند ماه برای برگزاری انتخابات، بی ارتباط با این نتیجه نبوده باشد. اما به هر حال مجلس هشتم با ترکیبی نه چندان متفاوت نسبت به نتایج اعلا م شده فعلی، تشکیل خواهد شد و بعید است که اعتراض‌ها و انتقادها، تغییر چندانی در لیست راه یافتگان به مجلس ایجاد کند. مصلحت کشور نیز ایجاب می‌کند که همه گروهها، ضمن حفظ حق اعتراض برای خود، به دنبال راههایی باشند که قدرت مجلس برای انجام <وظایف فراموش شده> را افزایش دهد و عوامل منجر به ناکامی‌مجلس را به حداقل برساند. البته این سخن به آن معنی نیست که رسوبات ناشی از برخی شائبه‌ها و تردیدها، در اذهان باقی نمی‌ماند. اما به هر حال مجلس هشتم، مجلسی خواهد بود که اختیارات آن نه بامجلس ششم متفاوت است و نه با مجلس هفتم. در حالی که مردم امیدوارند نه موانعی که بعضاً در برابر مجلس ششم وجود داشت مـانع انجام وظیفه نمایندگان مجلس هشتم باشد و نه رودربایستی هایی که گروهی از نمایندگان مجلس هفتم به بهانه حفظ وحدت اصولگرایان با آن مواجه بودند، کارآیی مجلس را کاهش دهد.
امروز کمتر کسی است که وجود اشکالا ت اساسی در برخی سیاست گذاریها و برنامه ریزی‌ها را قبول نداشته باشد. هم اصولگرایانی که نام جبهه متحد را برای خود انـتـخـاب کـرده‌انـد، گـرانی، تورم و برخی ضعف‌های مدیریتی را برای مردم آزار دهنده می‌دانند و هم دوستان آنها در ائتلا ف فراگیر اصولگرایان و فراکسیون حزب الله و ائتلا ف حزب الله. اصلا ح طلبان هم در ماه‌های گذشته بعضاً به خاطر پافشاری بر وجود همین مشکلا ت، مورد حمله رقبای خود قرار گرفته‌اند. پس با اطمینان می‌توان گفت برخی مشکلا ت برای مردم، دغدغه مشترک همه گروه‌هاست و حل این مشکلا ت از موارد نادری است که مورد اجماع رقبای دیروز و امروز قرار دارد! بسیاری از کسانی کـه از جبهه متحد اصولگرایان به مجلس راه یافته‌اند، امروز در خصوص مشکلا ت معیشتی مردم همان سخنانی را می‌گویند که سایر اصولگرایان از جمله معترضان به بداخلا قی‌های انتخاباتی اخیر، در ماه‌های گذشته بر آن پافشاری داشته‌اند. از سوی دیگر سخن این دو گروه، چیزی نیست جز آنچه رد صلا حیت شدگان و راه یافتگان اصلا ح طلب به مجلس هشتم، از دو سال قبل تاکنون گفته‌اند و مورد بی توجهی قرار گرفته است. اعتراض به عدم وجود استراتژی در برنامه ریزی‌های اقتصادی دولت، هم از زبان اصولگرایان راه یافته به مجلس هشتم مورد تاکید قرار گرفته و هم رقبای اصلاح طلب آنها، این نکته را هشدار داده‌اند. البته اصولگرایان، مسئولیت مستقیم در ایجاد وضعیت فعلی دارند، اما به هر حال امروز پیدا کردن مقصر به‌اندازه یافتن راه حل برای مشکلا ت اهمیت ندارد. آنچه انتظار طبیعی مردم از مجلس هشتم است فقط <نو> شدن در ترکیب نیست بلکه <نو> کردن رفتار و نشان دادن صداقت، مهمترین توقعی است که عده‌ای از مردم از مجلس هشتم دارند؛ اگر چه با کمال تاسف باید به ناامیدی مطلق عده‌ای از هموطنان نسبت به کارآمدی و تاثیرگذاری مجلس – که در میزان عدم مشارکت آنها در بعضی شهرها از جمله تهران، متجلی شد– اذعان کرد.
حقیقت آن است که آنچه در انتخابات مجلس هشتم اتفاق افتاد، افتخاری برای هیچ یک از جناح‌های سیاسی نیست. بسیاری از افراد به هنگام انداختن رای خود به صندوق یا پس از آن، علت حضور در انتخابات را تقویت جایگاه کشور و نظام در عرصه بین المللی و پاسخ عملی به بعضی بدخواهان دانستند. اما نگاهی دقیق به ترکیب آرای راه یافتگان به مجلس، نشان می‌دهد که اکثر کسب کنندگان بالاترین آرا در شهرهای کوچک و بزرگ، حتی موفق به جلب نظر مساعد ۱۰، ۱۵ درصدی واجـدان شـرایـط نـشـده‌انـد. در پـایـتـخت کشور که سـرشـنـاس‌تـرین چهره‌های سیاسی از دو جناح در انـتخابات شرکت کرده‌اند، رای متوسط سی نفر از کسانی که به عنوان دارندگان بالاترین آرا معرفی شده‌اند، حدود ۲۶ درصد شرکت کنندگان و تقریبا ۱۰ درصد واجـدان شـرایـط مـی‌بـاشـد. (بـه فرض صحت آمارهای غیررسمی در مورد شرکت ۴۰ درصد تهرانی‌ها در انتخابات)
در همین انتخابات، کسی که از نخستین روزهای حضور در مجلس هفتم، شدیدترین حملات را متوجه اصلاح طلبان کرد و در آستانه انتخابات اخیر نیز با عباراتی نه چندان مناسب به توصیف اصلاح طلبان پرداخت، حدود ده درصد- به نسبت آراء ماخوذه- از مدیرمسئول یک روزنامه منتقد دولت جلوتر بود و مجموع آرای آنها از ۱۵ درصد واجدان شرایط تجاوز نکرد! البته این سخن به فرض صحت و دقت آمارهای ارائه شده و عدم صحت ادعاهایی است که اصلا‌ح‌طلبان نسبت به روند شمارش آرا در تهران اعلا‌م کرده‌اند.
اما این وضعیت، یک پایان قطعی نیست و عملکرد نمایندگان مجلس هشتم می‌تواند این بحران پنهان برای مدعیان خدمت به مردم در دو جناح را کاهش دهد. این انتخابات همچنین یک پیام ویژه برای کسانی داشت که در میان گروههای سیاسی، به عنوان نزدیک‌ترین‌ها به دولت نهم تلقی می‌شوند که اگر این <پیام> به خوبی گرفته شود، دولت می‌تواند نقش اساسی‌تری در ایجاد تناسب میان اعتماد به <نظام و انقلا‌ب> با اعتماد به <برخی کارگزاران> ایفا کند. دولت نهم، در میان رقبا و رفقا، به پرکاری شهره است. اگر این دولت از نقیصه‌ای که توسط برخی حامیان اصولگرا همچون محمدرضا باهنر مورد تاکید قرارگرفته است - عدم وجود استراتژی در بعضی برنامه‌ها - فاصله بگیرد و به قول احمد ‌توکلی دارای قطب‌نما در برنامه‌ریزی‌های اقتصادی شود، مطمئناً صندلی‌های مجلس نهم در اختیار کسانی قرار خواهد گرفت که آرای آنها با آرای ده- پانزده درصدی و کمتر از آن در مجالس هفتم و هشتم قابل مقایسه نخواهد بود.
ما نیز وعده می‌کنیم که با کنار گذاردن - و نه فراموش کردن - دلخوری‌ها، برای تنظیم قطب‌نما به دولت کمک کنیم. امیدواریم دولتمردان این عیدی را از ما بپذیرند و عیدی آنها به منتقدان خود در مطبوعات، تعویض عینک بدبینی و پذیرش این نکته باشد که <دیگران هم به کشور خود عشق می‌ورزند و برای اصلا‌ح کژی‌ها، به اندازه قدرتمندان، وظیفه و مسئولیت دارند.>

منبع : روزنامه آفتاب یزد