فرار به جلو

آقای باهنر هفته گذشته اظهار کرد که زندگی برخی نمایندگان مجلس ششم به خاطر رافت نظام است. این شاید خشن ترین اظهارنظری باشد که از یکی از مسوولان حکومتی صادر می شود و به همین جهت نمی توان از کنار آن به سادگی گذشت. سوال اینجاست جرم نمایندگان مجلس ششم چه بوده که مستوجب چنین داوری های خشنی هستند؟ در رابطه با این سخنان چند نکته گفتنی است.
۱) دموکراسی به عبارتی ساختاری برای بالا بردن آستانه تحمل نیروهای سیاسی و فکری و ایجاد زمینه های مدارا نسبت به یکدیگر است. از این منظر می توان گفت اندیشه دموکراسی در پی کسب غیرخشن ترین مکانیسم زیست جمعی انسان هاست. اقلیت و اکثریت در یک نظام دموکراتیک، حقوقی دارند که این حقوق مانع از طغیان یکی علیه دیگری و برهم خوردن نظم اجتماعی می شود. اظهارنظر آقای باهنر دایر بر این است که ایشان برای پاره یی مخالفان خود حق حیات قائل نیست. سهل است که چنین اندیشه یی با اقتضائات اندیشه دموکراسی بیگانه است و نقطه عزیمت خود را بر مبنای دیگری قرار داده است. به عبارت دیگر می توان اینگونه گفت که اصولاً ادبیات دموکراسی با خشونت نسبتی ندارد. در نتیجه فردی که خشونت را تجویز می کند در حکم این است که از سوی دیگر دموکراسی و لوازم آن را نفی و نهی کرده است.
۲) اظهارنظر آقای باهنر بسیار تند است. سوال اینجاست که چه ضرورتی ایشان را به چنین اظهارنظر تندی کشانده است؟ واقعیت این است که هیات های اجرایی و شورای نگهبان به عنوان بازوهای مکمل هم، اکثریت قریب به اتفاق اصلاح طلبان را ردصلاحیت کرده اند. شورای نگهبان هم که مرجع نهایی است قاعدتاً از آنها حمایت خواهد کرد پس عزمی برای وارونه کردن این روند دیده نمی شود.
پس نگرانی آقای باهنر و پاره یی همفکران ایشان از کجاست؟ چه چیزی ذهن آقای باهنر را مشوش ساخته و او را به چنین اظهارنظر شدیدی واداشته است؟ به نظر می رسد با توجه به ردصلاحیت های گسترده اصلاح طلبان، آقای باهنر و پاره یی دوستان ایشان با اظهار این جملات بیش از آنکه نگران پیروزی اصلاح طلبان باشند فرار به جلو کرده اند و در پی حمایت تبلیغاتی از ردصلاحیت های گسترده و روندی هستند که نه فقط فریاد یک جناح سیاسی را به درآورده بلکه اعتراض برخی مراجع تقلید و علمای بلاد را نیز برانگیخته است. آنچه صورت گرفته نه فقط در شعاع متحصنین مجلس ششم و حامیان آنها بلکه هر آن کس که در دایره اصلاح طلبی جای داشته و احتمال اقبال مردمی داشته را نیز در برگرفته است. در نتیجه شعاع ردصلاحیت ها به قدری گسترده است که با تسامح می توان گفت جز نیروهای همفکر و همسو با آقای باهنر و دولت نهم باقی نگذاشته است. این شرایط وضعیت بی رقیبی برای جناح اصولگرا فراهم کرده که نتیجه اش پیشاپیش معلوم است.
۳) آقای باهنر فقط فردای نزدیک را می بیند. ولی روزی که نتیجه انتخابات مجلس هشتم اعلام شود و دوستان ایشان بر کرسی های آن تکیه کنند که دنیا به پایان نمی رسد. اولاً اظهارنظر خشونت بار آقای باهنر- به عنوان فردی از راس جناح اصولگرا- و سایر افاضات مشابه از ناحیه دوستان ایشان در حافظه تاریخی این مردم باقی خواهد ماند. ثانیاً ایشان و همفکران شان از آن پس در برابر انشعابات داخلی جناح خود خواهند بود. اصولاً منطق حذف تشدیدشونده و گسترش یابنده است. سهل است کسی که در جایگاه قدرت برای رقیب نجیبش چنین اظهارنظری کرده، خود او فردا روز نمونه اش را از جای دیگر دریافت خواهد کرد و این رسم تاریخ است. از همین منظر واقعاً چندان عجیب نیست که در انتخابات بعد صلاحیت خود ایشان رد و به عناوین مختلفی از صحنه رقابت حذف شود. کمااینکه دامنه ردصلاحیت ها در همین دوره هم معدودی از اصولگرایان را دربرگرفته است.
۴) آیا اظهارنظرهای خشن در انتخاباتی که قریب به اتفاق رقبا ردصلاحیت شده اند نشانه قدرت است یا ضعف؟ پاسخ این پرسش را به خوانندگان گرامی وا می گذارم،
۵) سوال دیگر این است که اگر جرم نمایندگان مجلس ششم تا این حد سنگین است چرا دستگاه قضایی در برابر آن سکوت کرده است؟ به عبارت دیگر دلیل رافت نظام در برابر گناهان نابخشودنی نمایندگان مجلس ششم چیست؟ واقعیت این است که کارنامه اعمال نمایندگان مجلس ششم چیز پنهانی نیست و همه آن با تمامی جزئیات بر پرده است. مهم ترین جرم آنان این است که پیگیر تحقق اصلاحات با قرائت خاتمی بوده اند که چیزی جز تحقق شعارهای اصیل انقلاب نظیر استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی نبوده است. برای این منظور اصلاحات تلاش داشت دموکراسی و حقوق شهروندی و کرامت انسانی با ایجاد جامعه مدنی، دولت پاسخگو، مطبوعات آزاد و مستقل و برگزاری انتخابات آزاد و عادلانه تحقق پیدا کند. همه حرف اصلاح طلبان و از جمله نمایندگان مجلس ششم حاکمیت قانون و محوریت قانون اساسی بوده و هست. و در این راه تنها از بخشی از حقوق قانونی خود بهره گرفتند و از بسیاری روش های اعتراضی استنکاف کردند که به همین دلیل هم از سوی بدنه خود مورد انتقادهای شدید قرار گرفتند. آیا در این کشور اگر نماینده یی به دنبال تحقق شعارهایی باشد که به موکلانش وعده داده و تمام شعارها هم کاملاً منطبق با قانون و بلکه در جهت حاکمیت آن باشد باید زندگی خود را از رافت نظام بداند؟، اگر وضع نماینده مجلس این است پس تکلیف سایرین مشخص است. با این تفصیل معلوم می شود که گناه نابخشودنی نمایندگان مجلس ششم پیگیری اصلاحات بوده است. در این صورت علت عصبانیت آقایان و نشان دادن چهره خشن در برابر آن قابل درک تر می شود. متاسفانه این تنگ نظری ها جز متوقف کردن کشور در نقطه یی آسیب پذیر ثمر دیگری ندارد. امیدواریم به سمت و سویی حرکت کنیم که وسعت نظر جای تنگ نظری را بگیرد و به جای آنکه منافع امروزمان را با روش های نابایست جست وجو کنیم به آینده یی کمی دورتر بیندیشیم و بدانیم که طریق ناصواب باقی نخواهد ماند.
به قول حافظ؛
فی الجمله اعتبار مکن بر ثبات دهر
کاین کارخانه یی است که تغییر می کند

کریم ارغنده پور

منبع : روزنامه اعتماد