اعتماد، عنصر تعیین کننده انتخابات آمریکا

«کاندیدای انتخابات نهایی ریاست جمهوری آمریکا از حزب جمهوری خواه فاکتور تعیین کننده را در رقابت فعلی «اعتماد رای دهندگان» اعلام کرده است. به اعتقاد کهنه سرباز جنگ ویتنام، فردی چهل و چهارمین رئیس جمهور آمریکا خواهد شد که ساکنان ناامید این کشور بتوانند اعتمادی مداوم به وی داشته باشند.» به گزارش ایسنا روزنامه لنتا -چاپ روسیه- با نزدیک شدن به چهارم ماه نوامبر (سه شنبه ۱۴ آبان) ، زمان برگزاری انتخابات نهایی ریاست جمهوری آمریکا و مشخص شدن قطعی دو نامزد دموکرات و جمهوری خواه آن (باراک اوباما و جان مک کین) در گزارشی به بحث در این باره پرداخته است که اعتماد در این رقابت ها چه نقشی بر عهده دارد و این که به چه کسی باید اعتماد کرد و به چه کسی نباید. در این گزارش می خوانیم: «آمریکایی ها چندین بار از رئیس جمهور جدیدشان در هر دوره ناامید شده اند. برای نمونه، هربرت کلارک هوور، سی و یکمین رئیس جمهور آمریکا، در کنگره حزب جمهوری خواه در سال ۱۹۲۸ عنوان کرد آمریکا هیچ گاه تا کنون به این اندازه به ریشه کن کردن فقر نزدیک نبوده است اما اندکی بعد دوران «رکود بزرگ» آغاز شد. همچنین می توان از نمونه های اخیر، ریاست جمهوری بیل کلینتون را به یاد آورد که اعلام کرد دیگر مالیات نخواهد گرفت. اما در زمان ریاست جمهوری او، بار مالیاتی بر دوش نمایندگان طبقه متوسط آمریکا افزایش چشم گیری داشت. باید گفت که هیلاری کلینتون، کاندیدای دموکرات ها که رقابت های مقدماتی انتخابی ریاست جمهوری را ترک کرد، از کم ترین اعتماد رای دهندگان برخوردار بود. او مدام در اغراق اقدامات منحصر به فرد خود و دراماتیزه کردن چندین مورد از زندگی اش گیر می افتاد. به اعتقاد چندین تحلیلگر، دقیقا همان اعتماد ناکافی آمریکایی ها به هیلاری کلینتون با نخستین زنی که به انتخاب شدن به پست ریاست جمهوری بسیار نزدیک بود، شوخی بسیار بدی کرد (باعث حذف وی از رقابت ها شد!) شانس باراک اوباما و جان مک کین نیز برای از دست دادن اعتماد رای دهندگان بسیار زیاد است، زیرا بعضی وقت ها از بحث اصلی منحرف می شوند.
● نباید به اوباما اعتماد کرد
جان مک کین در یک سخنرانی در برابر رای دهندگان اعلام کرده است به «چندین دلیل» نباید حرف های اوباما را باور کرد. این جمهوریخواه اما در کل یک دلیل را اعلام کرد و آن این که اوباما بسیار با حرارت بر ضرورت حفظ سیستم تأمین منابع مالی رقابت های پیش از انتخابات اصلی تأکید می کند.
طرفه آن که کمی پس از این حرف، اوبامای دموکرات از پذیرش منابع بودجه امتناع کرد تا تمرکز خود را بر روی جمع آوری اهدایی های افراد خصوصی بگذارد. اما این فقط مک کین نیست که معتقد است نباید حرف های اوباما را باور کرد. رالف نیدر، کاندیدای دیگری که مستقل عمل می کرد و اصلا محبوبیت نداشت نیز روش های اوباما را غیرممکن و نامحتمل خوانده بود. نیدر معتقد بود اوباما می توانست توجه بیشتری به مشکلات ساکنان مناطق فقیر، مردمی که در مرز فقر زندگی می کنند و قربانیان تبعیض جنسیتی که باز هم به نظر این فعال حقوق بشر هنوز در آمریکا وجود دارند، داشته باشد. اوباما مدعی است که یک کاندیدای مردمی است و شعار فعالیت های پیش از انتخاباتی اش «تغییری که شما می توانید آن را باور کنید» است. اما در واقع این شعار به اعتقاد نیدر فعال حقوق بشر نشان می دهد که از مردم بسیار دور است و قصد ندارد در سیستم فعلی قدرت در کشور تغییری ایجاد کند و می خواهد به تجار بزرگ هم این تضمین را بدهد؛ تجاری که علاقه مندند مزیت ها و برتری های خود را حفظ کنند.» در ادامه می خوانیم: «فعالان اجتماعی مختلف نسبت به میهن پرستی اوباما و میشل اوباما (بانوی بالقوه اول که پس از یکی از پیروزی های همسرش در انتخابات مقدماتی به خود اجازه داد جمله بی دقتی بگوید مبنی بر این که هم اکنون برای نخستین بار به کشورش افتخار می کند) و همچنین ظاهر اخلاقی آموزگار روحانی اش شک و تردید دارند و از سوی دیگر بی رحم ترین رقبا و مخالفان اوباما در نشست های متعدد ادعا می کنند که او کاملا دروغ می گوید و همیشه نیز همین گونه بوده است (دروغ گو!) آن ها برای به چالش کشیدن وی بخشی را از خاطرات این سناتور سیاه پوست نقل می کنند که به هم کلاسی های خود گفته بود که پدرش تقریبا پادشاه یک کشور نه چندان بزرگ آفریقایی است و سپس هنگامی که فاش شد که اوبامای پدر یک فرد عادی بود، شاهد عصبانیت اوباما بودیم.
● مک کین را هم نباید باور کرد
اگر باراک اوباما با فصاحت و نیک خواهی خود که به نظر بسیاری مصنوعی است، باعث عدم اعتماد می شود، از آن سو اعتقاد بر این است که مک کین نیز بیش از اندازه مخفیانه عمل می کند. بعضی ها از لجبازی و اصرار مک کین برای منتشر نکردن اظهارنامه مالیاتی همسرش که وارث شرکتی تجاری است خوششان نمی آید. تعدادی نیز متوجه شده اند که بین سخنان این کاندیدا در مورد «سلامتی عالی اش» و حقوق مستمری که به خاطر «از کار افتادگی» دریافت می کند، انطباقی وجود ندارد.. شایع ترین دلیل عدم اعتماد رای دهندگان به کاندیدای جمهوری خواهان، منبع تأمین مالی فعالیت های انتخاباتی پیش از انتخابات نهایی اش است. داستان های ارتباط این کاندیدا با لابی کنندگان آن قدر زیاد بود که ستاد مک کین دیگر به تمام منتشرات در روزنامه های دموکرات واکنش نشان نداد. افزون بر این در پایان ماه ژوئن اخباری منتشر شد در مورد اعضای پیشین یک جنبش و معلوم شد که افرادی که پیشتر عضو این جنبش بوده اند به همراه اعضای خانواده هایشان ۷۰ هزار دلار به ستاد انتخابات مک کین اهدا کرده اند. تا این جا به نظر می رسد که هیچ چیز عجیبی اتفاق نیفتاده اما دقیقا چهار سال پیش (۲۰۰۴) مک کین فعالیت این جنبش را «قابل سرزنش» و «شرم آور» خوانده بود. از روی چنین رفتارهای ریاکارانه سناتور آریزونا یک ویدیویی تبلیغاتی ساخته شده که در آن عقیده مک کین، نه تنها باعث شرم جان کری، کاندیدای سابق انتخابات ریاست جمهوری آمریکا و بلکه تمام سربازان جنگ ویتنام شده است. خبرنگاران از ستاد انتخاباتی جان مک کین خواستار توضیح شدند و در پاسخ شنیدند که اهدایی تمام کسانی که با این کاندیدا هم عقیده باشند و از برنامه ها یش حمایت می کنند، پذیرفته خواهد شد.
جالب آن جاست که خود همین افراد عضو این گروه ظرف چهارده سال گذشته به ستاد انتخاباتی مک کین برای انتخابات سناتوری حتی یک چهارم این مقدار را هم اهدا نکرده اند. مک کین که از اوباما که عنوان داشته آماده است با حماس مذاکره کند، انتقاد می کند، خود در مصاحبه ای در سال ۲۰۰۶ گفته بود که انجام چنین مذاکراتی «امری غیر قابل اجتناب» است. ممکن است که این جمهوری خواه موضع خودش را در این باره تغییر داده باشد، اما این کار حرفهای خود را نقض می کند.» در پایان این گزارش همان نظریه ای آمده است که بیشتر سیاستمداران و صاحب نظران برجسته و مجرب جهان که شاهد چندین دوره انتخابات ریاست جمهوری آمریکا بوده اند، بر آن توافق دارند و آن این که «در کل، ارزش ندارد که بخواهیم حرفهای کاندیداهای انتخابات نهایی ریاست جمهوری آمریکا را باور کنیم و چه این کاندیدا انتخاب شود، چه آن یکی دیگر هیچ فرقی نخواهد کرد.»

منبع : روزنامه ابرار