بشارت ظهور حضرت مهدی(علیه السلام) در منابع «زرتشتیان»

●در منابع زرتشتیان تصریحات زیادی به ظهور حضرت مهدی(علیه السلام) شده است كه قسمتی از آنها را در اینجا می آوریم:
۱ ـ در كتاب «زند» كه از كتب مقدّسه زرتشتیان است در باره انقراض اشرار و وراثت «صلحا» كه پس از درهم شكستن شوكت جبّاران و بیدادگران، زمام اُمور جامعه بشری را به دست خواهند گرفت، چنین می گوید:
«لشكر اهریمنان با ایزدان دایم در روی خاكدان محاربه و كشمكش دارند، و غالباً پیروزی با اهریمنان باشد، امّا نه به طوری كه بتوانند ایزدان را محو و منقرض سازند; چه، در هنگام تنگی از جانب اورمزد كه خدای آسمان است به ایزدان كه فرزندان اویند یاری می رسد و محاربه ایشان نه هزار سال طول می كشد، آنگاه فیروزی بزرگ از طرف ایزدان می شود و اهریمنان را منقرض می سازند، و تمام اقتدار اهریمنان در زمین است و در آسمان راه ندارند، و بعد از پیروزی ایزدان و برانداختن تبار اهریمنان عالم كیهان به سعادت اصلی خود رسیده، بنی آدم بر تخت نیكبختی خواهند نشست».
۲ ـ در بخش «گاتها» كه یكی از بخشهای چهارگانه «اوستا» است (بندهای ۸ و ۹) نویدهائی در مورد ظهور حضرت مهدی(علیه السلام)و سیطره جهانی آن حضرت كه قیام شكوهمند او طبق وعده های أنبیاء در آخر الزمان به وقوع خواهد پیوست، چنین آمده است:
«و هنگامی كه سزای این گناهكاران فرا رسد پس آنگاه ای «مزدا» ! كشورت را «بهمن» در پایان برپا كند، از برای كسانی كه دروغ را به دستهای راستی سپرند، و خواستاریم از آنانی باشیم كه زندگی تازه كنند».
۳ ـ باز در همان بخش «گاتها» تحت عنوان «بامداد روز» نوید ظهور یگانه منجی بشریّت كه در پایان جهان خواهد آمد، چنین آمده است:
«كی ای «مزدا» ! بامداد روز فراز آید، جهان دین راستین فرا گیرد، با آموزشهای فزایش بخش پرخرد رهانندگان، كیانند آنانی كه «بهمن» به یاریشان خواهد آمد، از برای آگاه ساختن، من تو را بر گزیدم ای أهورا».
نویسنده كتاب «بشارات عهدین» پس از آن كه این دو بشارت را از «گاتها» نقل كرده است چنین می نویسد:
«مترجمِ «گاتها»، در پاورقی، «بهمن» را ـ كه در این دو بشارت پرچمدار نهضت آخرین معرفی شده ـ نماینده توانایی و منش نیك و راستی و پارسایی دادار اهور مزدا، تفسیر كرده، و روی این اصل، توضیح این دو فراز از «گاتهای زرتشت» از این قرار است:
در پایان جهان پیش از رستاخیز عمومی آغاز سزای گناهكاران است كه به دست توانای نماینده قدرت و راستی و قدس و عدالت الهی ـ به سزای این جهانی خود خواهند رسید ـ این دولت با سعادت تنها برای كسانی است كه دروغ را به دستهای راستی سپرده، و منش زشت را در بوته فراموشی نهاده اند.
حقّاً آن زمان درخشان بامداد روز است كه صبح دولت حقّه الهیّه دمیدن گیرد و دین راستین ـ آیین ابدی آخرین ـ سراسر جهان را فرا گیرد، آیینی كه تمامی آموزشهای پیامبران الهی در آن نمودار است، و آن یگانه نماینده قدرت و عدالت الهی، تمامی آموزشهای صالح و پسندیده رهبران عالیقدر بشریّت را در سراسر جهان منتشر و عملی سازد.
چنان كه روشن است این دو جمله، بشارت از ظهور موعود اسلام حضرت قائم آل محمّد(علیهم السلام) است، گر چه نامی از آن حضرت به میان نیاورده; ولی سلطنت عمومی و عدالت كلّی جهانی كه پیشگویی كرده بهترین نشانه آن بزرگمرد الهی است».
۴ ـ جاماسب، در كتاب معروف خود «جاماسب نامه» كه حوادث گذشته و آینده جهان در آن ثبت شده، و احوالات پادشاهان، انبیا، اوصیا و اولیا را بیان می كند ضمن مطالبی كه از قول زرتشت راجع به پیامبران بازگو می نماید، در مورد پیامبر گرامی اسلام و دولت جاودانه حضرت مهدی(علیه السلام) و رجعت گروهی از اموات ... چنین می گوید:
«پیغمبر عرب، آخر پیغمبران باشد كه در میان كوههای مكّه پیدا شود، و شتر سوار شود، و قوم او شتر سواران خواهند بود، و با بندگان خود چیز خورد، و به روش بندگان نشیند، و او را سایه نباشد و از پشت سر، مثل پیش رو ببیند. و دین او اشرف ادیان باشد، و كتاب او باطل گرداند همه كتابها را، و دولت او تازیك ـ یعنی پادشاهی ـ عجم را بر باد دهد، و دین مجوس و پهلوی را بر طرف كند، و نار سدیر و آتش كده ها را خراب كند، و تمام شود روزگار پیشدادیان و كیانیان و ساسانیان و اشكانیان».
آنگاه در باره ظهور مبارك حضرت مهدی(علیه السلام) چنین می گوید:
«و از فرزندان دختر آن پیغمبر كه خورشید جهان و شاه زنان نام دارد كسی پادشاه شود در دنیا به حكم یزدان كه جانشین آخر آن پیغمبر باشد در میان دنیا كه مكّه باشد، و دولت او تا به قیامت متّصل باشد، و بعد از پادشاهی او دنیا تمام شود، و آسمان جفت گردد و زمین به آب فرو رود و كوهها برطرف شود، و اهریمن كلان را كه ضدّ یزدان و بنده عاصی او باشد بگیرد و در حبس كند و او را بكشد.
و نام مذهب او برهان قاطع باشد و حق باشد و خلایق را به یزدان بخواند، و زنده گرداند خلق را از بدان و نیكان، و نیكان را جزا دهد، و بدان را سزا دهد و بسیاری از خوبان و پیغمبران زنده شوند، و از بدان گیتی و دشمنان خدا و كافران را زنده گرداند، و از پادشاهان اقوام خود را زنده كند كه فتنه ها در دین كرده باشند و خوبان بندگان یزدان را كشته باشند، و همه متابعان اهریمن و تبه كاران را بكشد و نام این پادشاه بهرام باشد . . .
و ظهور او در آخر دنیا باشد . . . و خروج او در آن زمان شود كه تازیان بر فارسیان غالب شوند، و شهرهای عمّان خراب شود به دست سلطان تازیك، پس او خروج كند و جنگ كند و دجّال را ... بكشد.
و برود و قسطنطنیّه را بگیرد و علمهای ایمان و مسلمانی در آنجا برپا كند، و عصای سرخ شبانان با هودار (كه موسی(علیه السلام)باشد) با او باشد، و انگشتر و دیهیم سلیمان با او باشد، و جنّ و انس و دیوان و مرغان و درندگان در فرمان او خواهند بود . . .
و همه جهان را یك دین كند، و دین گبری و زرتشتی نماند، و پیغمبران خدا و حكیمان و پری زادان و دیوان و مرغان و همه اصناف جانوران و ابرها و بادها و مردان سفید رویان در خدمت او باشند . . .»
«جاماسب» در ادبیات ایران و عرب به لقب «فرزانه» و «حكیم» خوانده شده است، و پیش گویی هایی نیز به او نسبت داده اند، و ظاهراً حكیمی ستاره شناس بوده است، و به قول مؤلّف كتاب «حبیب السیر»: وی شاگرد لقمان و برادر «گشتاسب» است، و در علم نجوم مهارت كامل داشته است.
علاّمه دهخدا در كتاب «لغت نامه» راجع به وی می نویسد:
«نامه ای از او دیده شده كه به پارسی قدیم است و نام آن فرهنگ ملوك و اسرار عجم است، و عنوان آن به نام گشتاسب شاه است، و نظرات كواكب را به رمز بیان نموده و مقارنات اختران را طالع وقت نهاده و بر آن زایچه حكم نموده.
گویند: پنج هزار سال از روزگار آینده را باز نموده، از سلاطین و انبیا خبر داده، در آنجا حضرت موسی(علیه السلام) سرخ شبان با هودار و حضرت مسیح(علیه السلام) را پیغمبر خرنشین كه او را به نام مادر، باز خوانند. و از حضرت رسول عربی به «مهرآزما» تعبیر كرده، و بعضی سخنان وی موافق روزگار گذشته است و برخی مخالف، والله أعلم بالصواب».
مؤلّف كتاب «بشارات عهدین» پس از آن كه بشارتی را از كتاب «جاماسب» نقل می كند ذیل كلمه جاماسب در پاورقی چنین می نویسد:
«صاحبان سِیَر و تواریخ می نویسند: ظهور جاماسب برادر گشتاسب بن سهراب به سال ۴۹۹۶ پس از هبوط ]حضرت[ آدم(علیه السلام) بوده، وی مدّتی در نزد زرتشت كسب معارف نموده و مدّتی هم شاگرد (چنكرمكهاجه) هندی بوده است.
وی در كتاب «جاماسب نامه» از زمان خود تا پنج هزار سال ]آینده را [پیش بینی نموده و قبرش در خفرك فارس است».
۵ ـ باز در كتاب جاماسب، موافق برخی از مضامین بشارات گذشته در مورد دولت با سعادت حضرت مهدی(علیه السلام) و صلح بهائم و برافكندن ریشه ظلم و فساد، و همچنین حكومت واحد جهانی و اجتماع عموم بشریّت بر دین مبین اسلام، و این كه حضرت مهدی(علیه السلام)پیرو اسلام و تابع دین جدّش پیامبر اكرم می باشد، چنین می گوید:
«مردی بیرون آید از زمین تازیان از فرزندان هاشم، مردی بزرگ سر و بزرگ تن و بزرگ ساق، و بر دین جدّ خویش بود، با سپاه بسیار، روی به ایران نهد و آبادانی كند، و زمین پر داد كند، و از داد وی باشد كه گرگ با میش آب خورد.
و مردم بسیار شوند، و عمر دیگر باز، به درازی كشد و باز گردد چنان كه مردی بود كه او را پنجاه فرزند بود نر و ماده، و كوه و دشت پر از مردم شود، و پر از حیوان شود، و همچون عروسی شود.
و همه كس به دین مهر آزمای (یعنی دین حضرت محمّد(صلی الله علیه وآله وسلم)) باز آیند، و جور و آشوب از جهان برخیزد، چنان كه فراموش كنند كه چون سلاح باید داشتن، و اگر وصف نیكویی آن كنم تلخ گردد این زندگانی كه ما بدو اندریم».
۶ ـ در «زند و هومن یسن» از ظهور شخصیّت فوق العاده ای بنام «سوشیانس» (نجات دهنده بزرگ) خبر داده و در باره نشانه های ظهور وی چنین می گوید:
«نشانه های شگفت انگیزی در آسمان پدید آید كه به ظهور منجی جهان دلالت می كند، و فرشتگانی از شرق و غرب به فرمان او فرستاده می شوند، و به همه دنیا پیام می فرستند».
آنگاه به مقاومت شریران در برابر او اشاره كرده و نوید می دهد كه سرانجام همگی در برابر او سر تعظیم فرود می آورند.
۷ ـ هنگامی كه «گشتاسب» در مورد كیفیت ظهور «سوشیانس» و چگونگی اداره جهان می پرسد، جاماسب حكیم، شاگرد زرتشت توضیح می دهد:
«سوشیانس (نجات دهنده بزرگ جهان) دین را به جهان رواج دهد، فقر و تنگدستی را ریشه كن سازد، ایزدان را از دست اهریمن نجات داده، مردم جهان را همفكر و همگفتار و همكردار گرداند».
در اینجا لازم است این نكته را یادآور شویم كه، اعتقاد به ظهور «سوشیانس» در میان ملّت ایران باستان به اندازه ای رایج بوده است كه حتّی در موقع شكستهای جنگی و فراز و نشیبهای زندگی با یادآوری ظهور چنین نجات دهنده مقتدری، خود را از یأس و نا امیدی نجات می دادند.
شاهد صادق این گفتار این كه، در جنگ قادسیّه پس از درگذشت رستم فرّخ زاد، سردار نامی ایران، هنگامی كه یزدگرد، آخرین پادشاه ساسانی، با افراد خانواده خود آماده فرار می شد، بهنگام خارج شدن از كاخ پرشكوه مدائن، ایوان مجلّل خود را مورد خطاب قرار داده و گفت:
«هان ای ایوان! درود من بر تو باد، من هم اكنون از تو روی برمی تابم تا آنگاه كه با یكی از فرزندان خود كه هنوز زمان ظهور او نرسیده است به سوی تو برگردم».
سلیمان دیلمی می گوید: من به محضر امام صادق(علیه السلام) شرفیاب شدم و مقصود یزدگرد را از جمله «یكی از فرزندان خود» از آن حضرت پرسیدم، حضرت فرمود:
«او مهدی موعود(علیه السلام) و قائم آل محمّد(علیهم السلام) است كه به فرمان خداوند در آخر زمان ظهور می كند. او ششمین فرزند من، و فرزند دختری یزدگرد است و یزدگرد نیز پدر او می باشد».
با توجّه به این كه «شاه زنان» معروف به «شهربانو»، مادر امام سجّاد(علیه السلام) ـ بنابر مشهور ـ دختر یزدگرد آخرین پادشاه ساسانی است، روشن می شود كه او واقعاً پدر حضرت ولی عصر(علیه السلام) می باشد.
آنچه تا بدینجا گذشت نمونه هایی از نویدها و بشارتهای جاوید كتب مقدّسه اهل ادیان بود كه همه آنها با مضامین مختلف خود، آمدن یك مصلح بزرگ جهانی را به نام (مهدی موعود(علیه السلام)) در آخر الزّمان نوید داده، و به روشنی گواهی می دادند كه مسأله ظهور حضرت مهدی(علیه السلام) اختصاص به اسلام ندارد، بلكه از نظر همه اُمّتها و ملّتها یك امر قطعی و مسلّم است كه بدون تردید تحقّق خواهد یافت.
آری ! مطابق وعده های انبیا و نویدهای كتب مقدّسه آسمانی، سرانجام روزی فرا خواهد رسید كه نماینده قدرت و قدس و عدالت الهی، آخرین جانشین رسول گرامی بنیانگذار حكومت واحد جهانی مهدی موعود منتظر ـ عجّل اللّه تعالی فرجه ـ از پشت پرده غیبت ظهور خواهد فرمود، و با ظهور مبارك آن ولیّ مطلق الهی، همه پرده های ظلمت به كنار خواهد رفت، تاریكیها برچیده خواهد شد، از پلیدیها و ناپاكیها اثری نخواهد ماند، و جهان یكسره نورانی خواهد گشت.
بدان امید كه در سایه سار پرچم ظفر بخش او نظاره گر تلألوژمین از پرتو انوار پروردگارش باشیم و دیده بجمال عدل مجسم روشن داریم و خدای را بر تحقق وعده هایش سپاس گوییم - انشاء الله -

منبع : وبلاگ مهدویت

منبع : مجمع جهانی شیعه شناس