آیینه‌ای تمام قد از نیازهای جامعه نقش و جایگاه رسانه‌های گروهی را بازتعریف کنیم

شرح تعریف حرفه خبرنگاری مثل نوشتن و توضیح جزئیات درباره کارکرد و مسئولیت های ظریف او، سخت نیست؛ نمایندگی افکار عمومی و مهندسی پل ارتباطی بین اضلاع هندسی مدیریتی و لایه های متعدد جامعه از وظایف تعریف شده، با اهمیت و حساس حرفه روزنامه نگاری به ویژه گزارش نویسی است. وسعت اطلاع رسانی انبوه موضوعات و تودرتویی رویدادهای بعضا غیرمنتظره و... به متن و حواشی امکانات زندگی از یک سو و ضرورت سرعت، دقت و درستی در کسب و مبادله اخبار و اتفاقات گوناگون و متنوع از دیگر سو، اگرچه کاری روزمره است اما در عین حال، پاسخگویی به انتظارات مخاطبان- به عنوان موکلان جامعه- از جمله انتظارات حرفه خبرنگاری متعهدانه است. خبرنگاران علاوه بر استمرار کار می بایست به ایجاد روح مساعدت و رغبت هرچه بیشتر عمومی برای مشارکت در توسعه و ترقیات مولفه های فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی، تربیتی، سیاسی و... کشور و جامعه کمک کنند.
گمانه زنی ها در پروسه اطلاع رسانی و ملموس بودن نقش و به نوعی مشارکت تاثیرگذار خبرنگاران و گزارشگران کوشا همواره در چرخه های مذکور این حس و اندیشه را برمی تاباند که عاملان این حرفه سخت و زیان آور با غواصی در بودن ها و نیازها و تولید خبر در هر بخش به واقع، مورخان روزمره کشور هستند. به عبارت دیگر می توان نوشت داده ها و آثارشان، شناسنامه ای ماندگار برای نسل های آینده بوده و خواهد بود.
بر این باور، روزنامه نگاران از یکسو باید موقعیت حرفه ای و مسئولیت ویژه خود در قبال مردم و کشور را درک کنند و از دیگر سو با تکنولوژی نوین ارتباطی برای صید خبر در دریای مواج اخبار و اطلاعات آشنا باشند. بدیهی است که با پشت میزنشینی و استفاده صرف از تلکس های خبری و فاکس های سازمانی- که بعضا کلیشه ای شده اند- دانش و پویایی ویژه یک خبرنگار یا گزارشگر جسور حاصل نمی شود و در این حالت نمی توان درون جامعه را به صورت حقیقی، شفاف و شایسته به تصویر کشید. خبرنگار یا گزارشگر تا زمانی که در میدان اطلاعات و اخبار حضوری رو در رو نداشته باشد کمتر می تواند جزئیات، واقعیات، دیدنی ها و شنیدنی ها را برای مخاطبان خود تصویرسازی و به آنان تفهیم کند.
● سخت کوش و جامعه شناس
روی نیمکت پارک نشسته و مشغول مطالعه روزنامه‌ای است. آرام کنارش می نشینم. «محمود بختیاری» شغل آزاد دارد. از او درباره عملکرد خبرنگاران و موقعیت حرفه ای آنان می پرسم، به وظیفه خبرنگاری اشاره می کند و می گوید: «وظیفه خبرنگار آگاه کردن مردم از رویدادها در عرصه زندگی از جمله تازه های علمی و پیشرفت ها در زمینه های گوناگون است چرا که او مسئولیت نمایندگی ارتقای ذهنیت ها و آگاهی های مردم را عهده دار شده است.»
او نگاه خود را درباره این شغل انتقال می دهد و بر این باور است: «شغل خبرنگاری سخت است و مسئولیت سنگینی دارد. باید جامعه شناس باشد. نیازهای مردم و کشور را بشناسد. بنابراین لازم است سخت کوش و صادقانه در سطوح جامعه حضوری فعالانه داشته باشد. با اطلاع رسانی به موقع پیشرفت در زمینه های مختلف را مطرح کند و افکار مردم را تحت تاثیر آگاه سازی های خود قرار بدهد.» این شهروند تاکید می کند که اظهارنظر و تحلیل های خبری در اطلاع رسانی حتما بی طرفانه باشد.
● نه فرصت دارم نه علاقه
چند جوان که می نمایند دانشجو هستند روی دو نیمکت روبروی هم نشسته اند و گپ می زنند. کنار «کوشا» می نشینم. او دانشجوی هنر دانشگاه تهران است. رشته اش سینماست اما می گوید که علاقه ای به پیگیری اخبار در مطبوعات ندارد. می پرسم شما که سینما می خوانید چگونه لااقل از خبرهای هنری و یا نقدهای مربوط به یک پیس که مثلا در تئاتر سنگلج روی صحنه می رود باخبر می شوید؟ می گوید: «اطلاعات را از دوستان و یا مطالعه کتاب ها می گیرم.» می گویم که اطلاعات شنیداری با دیدن فیلم و مطالعه روزنامه ها توفیر غیرقابل سنجش دارد. مطالعه تفهیم ماندگاری و جامع به دست می دهد. لبخندی می زند. می گوید: «فرصت زیاد برای روزنامه خواندن ندارم. اطلاعات را معمولا از اینترنت و گاه از مجلات می گیرم.»
● تحلیل خبر؛ کمک به درک بیشتر مخاطب
اما دوست هم دانشکده ای «کوشا» که خود را با اسم کوچکش «مصطفی» معرفی می کند، از ویژگی های خبرنگاران و خبر می گوید: «خبرنگار باید اخلاق حرفه ای داشته باشد و در خبررسانی خود درست عمل کند. از طرف دیگر معتقدم خبرنگار که افکار و خواسته های مردم را جهت دهی می کند، در اطلاع رسانی و قاعدتا برای خبررسانی می باید لزوم کنکاش در خبر را رعایت کند. خبرنگار باید اطلاع رسانی را با دید تحلیلی خود توامان کند. این به تعمیق جامعیت و توانمندی او در نقد خبر و در نهایت درک و دانش بیشتر مخاطب کمک خواهد کرد.»
● پیشداوری نکنند
«زهرا» هم خود را دانشجو معرفی می کند. او این اعتقاد را دارد که خبرنگار خبر را با صداقت و عین واقعیت و بدون اعمال نظر خود، مطرح و اطلاع رسانی کند و خواست خودش را در متن خبر به تحلیل نیاورد و یا پیشداوری نکند. وی با این نگاه به پروسه اطلاع رسانی، می افزاید: «بنابراین، زیاد اعتقاد به رسانه ها ندارم یا کمتر باورشان می کنم. کاملا راضی کننده نیستند. تاکیدم این است که خبرنگار می تواند در ذیل خبر- اطلاع رسانی- تحلیل سنجیده و جامع مربوط به خبر را هم ارائه دهد.»
● لزوم تعیین تکلیف
▪ نارسایی های اطلاع رسانی
«بهمن امامی» پژوهشگر علوم ارتباطات، مهندسی دانش اطلاعات و پوشش افکار عمومی را یکی از وظایف سنگین خبرنگار قلمداد می کند تا به واسطه این مولفه ها بتواند عملکرد وسایل ارتباط جمعی مبتنی بر اطلاع رسانی در حوزه های فرهنگی، اقتصادی، سیاسی و اجتماعی را در جامعه نهادینه کند.
وی درباره تعیین و تعمیم نارسایی ها در عرصه اطلاع رسانی، تدوین ادبیاتی فراگیر در سطوح فردی، جامعه شناسی و فرهنگی با اعتنا به حوزه انسان شناسی و نقد ادبی از طریق آموزه های دانشگاهی را پیشنهاد می کند تا به زعم وی بدین روش تکلیف نارسایی های اطلاع رسانی جامعه مشخص شود.
این مدرس ارتباطات، در تعریف شخصیت حرفه ای خبرنگار کنجکاوی و ضریب دقت، نکته سنجی و باریک بینی را از ویژگی های آن برمی شمرد و می افزاید: «خبرنگار هیچ یک از نکات و موضوعات جامعه را سرسری نمی گیرد، بدون تعمق نمی شنود و بدون تامل نمی نویسد. روزنامه نگار حرفه ای صاحب اخلاق حرفه ای و مسئولیت پذیر است. این اخلاق حکم می کند که پایبندی های زیبنده حرفه ای اش را حفظ و همواره حدود اخلاقی را رعایت می کند» وی با اشاره به برخی دیدگاه های دانشمندان علوم ارتباطات می گوید: «تعریف «هارولد لاسون» در این باره شامل خبررسانی (اطلاع رسانی)، انتقال میراث فرهنگی و بعضاً - فرار از واقعیت (به عنوان مثال: کاری که در فیلم های خیلی تخیلی صورت می گیرد) می باشد. در خصوص این نظریه، برخی از روان شناسان چنین پدیده ای را خوب و بعضی بد می دانند زیرا فرار از واقعیت و عدم درک آن، جامعه را به حالت تخدیر سوق می دهد.»
وی کارکرد مختلف وسایل ارتباط جمعی را یادآور می شود و می گوید: «در این باره نیز می توان گفت رسانه های سرگرم کننده، کارکرد فرار از حقیقت را در نظر می گیرند اما کارکرد ارتباطات جمعی، کنترل و مدیریت جامعه است.» «امامی» می گوید: «خبرنگار می باید در آموزش خود و هم آموزش- ارتقاء سطح اندیشمندی - و اطلاع رسانی جامعه به عنوان یکی از وظایف مهم در حوزه های فرهنگ، اقتصاد، اجتماع و سیاست بکوشد تا بتواند در این حوزه ها نیازهای افکار عمومی را پوشش بدهد و مهندسی اطلاعات و دانش اطلاعات را در جامعه نیز نهادینه کند.»
● تیترهای ناهمخوان با متن
«بختیاری» یکی از شهروندان، در ارزیابی اش از مطبوعات، این باور را دارد که با مطالعه دقیق مطالب مندرج در برخی نشریات جای پای کم سوادی دیده می شود! در بعضی مطالب هم جبهه گیری های حاد و شدید استنباط می شود. اگر چه بعضی خبرها تیترهای کششی دارند ولی در متن مطالب متوجه می شویم بلوف ها و بزرگنمایی ها که در تیتر وجود دارد در متن مطلب نیست. وی اما این اعتقاد خود را برمی تاباند که «روزنامه نگاری، اطلاع رسانی در سطح وسیع و سریع به مردم صورت می گیرد که در هر جنبه مفید به حال جامعه است.»
وی در مورد کارکرد رادیو و تلویزیون روی تلفظ نادرست برخی از کلمات و اسامی انگشت می گذارد. به گفته او در رادیو و تلویزیون که انتظار می رود سواد کاملاً بر واژگان حاکم باشد و در وهله نخست با ادبیات بیانی، صحیح کلمات و اسامی ادا شوند، این اتفاق بعضاً نمی افتد و گاه اسامی و کلمات، درست و صحیح گفته و یا خوانده نمی شوند.»
● مطالب کم عمق و کم اثر
«مصطفی» دانشجوی سینما، ادامه بیان نظرات خود را به محتوای برخی مطالب مطبوعات منتهی می کند این که از مرور برخی مطالب بعضی از مطبوعات دست آخر نکته ای دستگیر خواننده نمی شود. او می افزاید: «انتظار مخاطب این است که عمق مطالب بیشتر باشند. در حالی که چنین نیستند. به همین خاطر، مطالب منتشر شده، در مخاطبان و مسئولان تاثیری اقناع کننده نمی گذارند.»
● غفلت از پرورش استعدادها
«بهمن امامی» مدرس و پژوهشگر علوم ارتباطات، معتقد است که روزنامه نگاری همیشه در هاله ای از رمز و راز و پیچیده است. وی می گوید: «بسیاری از روزنامه نگاران خود از گفت وگو در این باره پرهیز می کنند. علتش این است که مسایل بسیار پیچیده در حوزه روزنامه نگاری وجود دارد.»
او با چنین نگره ای فضای دیگری را می گستراند که سمت و سوی آن تنگنا و یا کم و کاستی های این حوزه در بستر جامعه است. بر این مبنا، شیوه سازی آموزشی را از زاویه ای دیگر نیز مورد تاکید قرار می دهد: «جهت مشخص کردن تکلیف نارسایی های جامعه کادرسازی برای رسانه ها به عنوان یکی از وظایف دانشکده ها به لحاظ جنبه آموزشی است که می باید ادبیاتی در سه سطح عمل فردی، عمل جامعه شناختی و عمل فرهنگی به اضافه دو شاخه انسان شناسی و نقد ادبی تدوین شود. » امامی در عین حال می افزاید: «متأسفانه هنوز ما به سیاست های ملی در حوزه روزنامه نگاری دست نیافته ایم در حقیقت ما از ابتدای روزنامه نگاری در ایران یعنی چاپ روزنامه کاغذ اخبار توسط میرزاصالح شیرازی متأسفانه روزنامه نگاری به شدت دولتی بود. بعد از انقلاب مشروطه فضایی تازه به وجود آمد اما روزنامه نگاری بیشتر با دیدگاه های انتقادی شروع شد و بحث ها و موضوعات منتشره اکثر و غالباً در قالب مسایل سیاسی روز بود به گونه ای که به جای آن که جامعه برای توسعه فراگیر و هوشیارسازی اجتماعی به حرکت درآید، دچار همان قبیل مباحث زمان بود. لذا روزنامه نگاری با دوران فترت اجتماعی مواجه و ارتباطش با لایه های مردمی قطع بود.
روزنامه نگاری بدون هیچ تعارف یک حرفه پرتنوع و تحرک است. همین دو مشخصه ذاتی این شغل شاید در کمتر حرفه دیگری وجود داشته باشد و همین مشخصات هم در اذهان مردمی متبادر می شود و این که کارمان خلاصه و کلاسه شده در همین کادرهای خبری و گزارشی است. در حالی که ممکن است بطور مثال برای یک خبر یا تهیه یک شماره گزارش، روزها و هفته ها و ساعت ها وقت صرف شود چرا که دسترسی به برخی منابع خبری چندان سهل و سریع نیست و این شرایط استرس بار همواره وجود داشته و دارد. پر کردن یک منبع خبری از نوع اداری و فرصت گفت وگوی نیم ساعته یک مقام و مدیر ذیربط با موضوع مورد پیگیری، گاه چنان وقت می برد که فرصت بهره مند شدن آن به لحاظ سرعت کار و چاپ، سوخت می شود... همکاری تنگاتنگ مسئولان در هر حوزه با خبرنگاران و گزارشگران، پیش از آن که راه اندازی کار و تحقق پاسخگویی به ما باشد، راه بندان جریان خبرهای غیرموثق می شود. دستیابی به منابع خبری و انعکاس آن در مطبوعات، ادای وظیفه نسبت به پرسش و نیازهای مردم است...
یک خبرنگار یا گزارشگر به تنهایی یک کار خبری و گزارشی را که تشکل کارش از انشعابات گوناگون شکل می گیرد، انجام می دهد اما هنگامی که ماحصل تلاششان چاپ و در سطح جامعه توزیع می شود، با انواع افکار و سلایق روبرو می شود. این اتفاق در ذات کارمان است و یک تفاوت شاخص با سایر مشاغل است. اما سویه دیگر و مهم محصول کار، دستیافت به منابع خبری علی الخصوص برای گزارشگر است...
● وحدت جامعه و مصلحت کشور را حفظ کنند
«حسن اسناوندی» کنار اتاقک نزدیک در پارک نشسته و روزنامه می خواند. پهلویش می نشینم روی زمین. سر می گرداند با نگاهی که انگار غافلگیر شده باشد. درباره وظایف خبرنگار و مطبوعات از او می پرسم، درخشش دیدگانش آن نگاه اولیه را می شوید. می گوید:«وظیفه اول خبرنگار اطلاع رسانی، و بعد پیگیری موضوعات و مسائل است تا در اثر انعکاس آن، وضعیت مثلا بخش صنعت، اقتصاد، فرهنگ، بیکاری و... را مسئولان بدانند و شیوه های رفع مشکلات به کار گرفته شوند.» او اما درباره نوشتن و قلم زدن، حرف هایی دارد: «کسی که قلم در دست می گیرد، کار بسیار سنگین و مهمی دارد. این قلم همان «نون و القلم و...» کلام الله است که رسول اکرم«ص» فرمودند که خیلی مهم است به نفع مردم مستضعف، زحمت کشان و قشرهای پایین قلم زده شود. قلم نباید در اختیار سرمایه دار باشد، برای حفظ آزادی، پیشرفت و جاذبه های کشور و تاریخ است. این که چه بسا افراد خون دل ها خوردند و زحمت ها برای آبادانی و آزادی کشور کشیده اند، قلم بایست نیز این موارد را تحریر کند. در هر رشته و موضوعی، قلم اولین حرف را می زند. این همه روزنامه داریم به شرطی که کار و قدر و حریت شان برخلاف جهت ملت و کشور بنا شد و خواست اکثر ملت را مورد توجه قرار بدهند.» شور و هیجان گفتارش هر لحظه بیشتر از پیش می شود. روزی ۵-۴ تا روزنامه می خواند. تقریبا می شود گفت کهنسال است اما خیلی شفاف از کلیات مباحث روز می گوید و همینطور توصیه گونه حرفش را ادامه می دهد: «خبرنگار یک طرفه به جامعه نگاه نکند. اگر عیب و ایرادی در کارها باشد، باز باید مصلحت وحدت کشور و جامعه را حفظ کند. وحدت جامعه خیلی مهم است. ما خیلی بها و خون برای حفظ این کشور دادیم.»
● فعالیت متعهدانه
«خبرنگاران امروزه نسبت به فهم موقعیت و مسئولیت حساس خود، جامعه و کشور الزاما می باید شناخت دقیق و شم قوی و کامل اطلاع رسانی داشته باشند. بر این مبنای ضروری در اطلاع رسانی و انتقال اخبار و گزارشات هم باید حساسیت های لازم را مدنظر داشته باشند به خصوص در مقاطعی که کشور مورد هجمه های سیاسی تنگ نظران خود محور عوامل خارجی قرار می گیرد بسیار کاربرد موثر در ساختارهای مدنی، یگانگی اهداف ملی و مناسبات محق کشور بر می تابانند و به رغم وجود افکار متفاوت در جامعه- که طبیعی است- حول محور خاستگاه مردم و نظام گام برداشته شود.»
این روایت گونه ای از بخشی از نظرات «رضا جعفرزاده» مدیر روابط عمومی سازمان هواپیمایی کشوری درباره ارزیابی او از موقعیت کنونی مطبوعات است.
وی خبرنگاران و نمایندگان رسانه های خبری را وکلای مردم و افکار عمومی می خواند و آنان را نیز تریبون های خوانا و پرقدرت ترین پیام رسانان جامعه و اقشار مردم تلقی می کند که قادرند حلقه واسط بین مردم و دستگاه های اجرایی باشند.
وی خبرنگاران را همچنین نیروهای مخلص ذکر می کند که در مقاطع مختلف توانسته اند امانتداران واقعی رسانه ها باشند. به گفته این مدیر، خبرنگاران رسالت بسیار سنگینی بر دوش خود دارند. به این لحاظ در مقاطعی می توانند مسائل کتمان شده جامعه را شفاف سازی و مطرح کنند. همین طور در برهه هایی جزو پیشکسوتان عرصه مقاومت، معنویت و مبارز همچون شهید صارمی بوده و هستند. از سوی دیگر در عرصه های خارجی به عنوان سفیران فرهنگی جامعه خود بوده و باشند.
«جعفرزاده» همچنین با بیان این که خبرنگاران در طول تاریخ- روزنامه نگاری- هویت اطلاع رسانی را به نام خود ثبت کرده اند و همواره نیز توانسته اند در عرصه های مختلف جزو بیدارترین و مطلع ترین افراد در متن مسائل جاری جامعه تلقی شوند، می افزاید: «یک خبرنگار متعهد علاوه بر این که می باید در بعد معنوی اصیل ترین پیام ها را به عنوان واقعیات به افکار عمومی منتقل کند، در ابعاد اقتصادی، سیاسی و... هم می بایست با نگاهی کارشناسی، تحلیلگر سیاستمداران و دولتمردان به واسطه نمایندگی بحق مردم، باشند. خبرنگار متعهد کسی است که نسبت به انتشار اخبار غیرواقعی، حساسیت و واکنش داشته باشد و رسالت اطلاع رسانی خود را در جهت پویایی و بیداری افکار جامعه در ابعاد گوناگون برتاباند.»
فکر هر انسان متاثر از بازتاب محیط است که به صورت بیان و ادراک متظاهر و سپس به صور گوناگون متجلی می شود. آثار هنری، ادبی، تصویری، کتاب و... و روزنامه ها و... این پدیده ها که فرایند انعکاس حول و اطراف انسان است از رهگذر منابع و وسایل مورد نیاز به ظهور می رسند. روزنامه نگاری هم نیاز به منابع تولیدی خبری دارد. از سر خیال و رویا که نمی شود پاسخگوی جامعه شد. ناچار و طبیعتا باید سراغ منابع موثق رفت تا خرد خرد خبر و گزارش جمع آوری کرد اما کار پرمسئولیت و سرشار از استرس و التهاب و سریع کاری روزنامه نگاری و دسترسی سریع به منبع خبری ظاهرا در جامعه ما- شاید- اغلب زمان مثل دو قطب ناهمخوان بوده است. منابع خبری چندان روی خوش و قول عمل کارساز برنمی تابانند. کانال های زیاد هم که زده بشود و روزنه ای گشوده بشود، جناب مدیرکل، رئیس، معاون و... بیشتر جلسه دارند... خلأ ابزارها و منابع را باید پذیرفت نتیجه اش نفوذ حرف و حدیث های بی مایه و قاعده در جامعه می شود... یادم رفت که قرار ندارم در این سری گزارش از مشکلات حرفه مان چیزی بنویسم...
● سد منابع خبری، نفوذ اخبار نادرست
«اطلاع رسانی صحیح مانع از انتشار بسیاری از شایعات در جامعه می شود در این حال به منظور استمرار جریان و هدایت آگاه سازی جامعه لزوما می باید منابع خبری روابطی تنگاتنگ با مطبوعات داشته باشند لیکن اغلب اوقات چنین ارتباطی از سوی دستگاه های اجرایی و پاسخگو، اتفاق نمی افتد. این مسئله اما در موقعیتی از زمان همچنان لاینحل مانده است که عصر ارتباطات در همه جوامع این فرصت را از منابع خبری در بلوکه کردن خبرهاشان گرفته است...» از «برات الله صمدی راد» مدرس علوم ارتباطات اجتماعی، درباره موقعیت کنونی مطبوعات در زمینه اطلاع رسانی می پرسم. او پاسخ می دهد: «یکی از مشکلاتی که با آن مواجه هستیم، این است که بعضی از روابط عمومی و سازمان ها خیلی اطلاع مدار نیستند و معمولا اگر تلاشی برای گرفتن اطلاعاتی از سایه روشن های کارکرد تشکیلات متبوع شان از آن ها صورت نگیرد، آنان زیاد تمایل به ارائه خبر ندارند و حتی مانع توزیع خبر و پذیرش خبرنگاران می شوند. این خلأ باعث می شود برخی اخبار نادرست و ناصحیح در جامعه و افکار عمومی رواج پیدا کند و لذا تحقق آن جریان آگاهی موثق و اطلاع مداری لازم صورت نمی گیرد. این اتفاق در شرایطی است که با ظهور و گسترش ابزارهای نوین اطلاع رسانی، دیگر چیزی به نام اطلاعات مکتوب- همچون چند دهه های پیش- نمی ماند و نمی شود اطلاع رسانی را بلوکه کرد.- هر آن اراده شود- جریان آزاد اطلاعات در دسترس همگانی قرار می گیرد. بنا به این واقعیت، بهتر است وزارتخانه ها، سازمان ها و به طور کلی تشکیلات دولتی و غیردولتی به عنوان منابع خبری، همکاری نزدیک تر با خبرنگاران و گزارشگران در جهت اطلاع رسانی به موقع، صحیح و جامع داشته باشند تا از شکل گیری اخبار غیررسمی در جامعه جلوگیری شود و اطلاع رسانی شفاف انجام شود.»
«صمدی راد» در تعریف خود از خبرنگار، می گوید :خبرنگاران به نوعی عوامل آگاهی بخش در جامعه هستند. آن ها می توانند با تلاش های تولیدی- خبری شان اخبار لازم را به افکار عمومی منتقل کنند. این تلاش مانع از شکل گیری خیلی از شایعات می شود و اخبار درست در جامعه رواج پیدا می کند. به خاطر همین شیوه اطلاع رسانی و تبعات مثبت آن، ضروری است شرکت ها، وزارتخانه ها، دولتمردان ، مؤسسات و... به عنوان منابع خبری با خبرنگاران ارتباط تنگاتنگ داشته باشند و با ارائه اخبار و پاسخ دادن به سؤالات محور چند و چون کارهای زیرمجموعه شان با مطبوعات همکاری کنند تا خبرنگاران به سهل و در یک فضای صمیمانه جریان اطلاع رسانی به جامعه را بهتر و بیشتر هدایت کنند.
● محوریت خبر خاستگاه مردم و نظام
«جعفرزاده» در ارزیابی خود از جامعه مطبوعات، چنین می گوید: «به اعتقاد من خبرنگاران در جوامع امروزی باید نسبت به درک موقعیت خود، جامعه و کشورشان اطلاع کافی و جامع داشته باشند. با این توضیح، خبرنگاران جامعه ما لازم است در انتقال مطالب، اخبار و گزارش ها نسبت به مصالح کلی کشور حساسیت ویژه ای را خرج کنند به خصوص در مقاطعی که کشور مورد تهدیدهای عوامل خارجی قرار گرفته و می گیرد، حساسیت هاشان بسیار کاربرد دارد.
لذا توجه و پویایی خبرنگاران باید به گونه ای تعریف شود که علی رغم وجود افکار متفاوت در جامعه، حول محور خاستگاه مردم و نظام باشد و باتوجه به توانایی هاشان که وصف آن رفت، می باید در انسجام وحدت همگانی نقش مؤثری ایفا کنند تا کشور و مردم براساس لازمه حفظ موقعیت و مسئولیت، در برابر ناملایمات و تنش ها، مقاومت کنند.»

حسن آقایی

منبع : روزنامه کیهان