مروری بر مزایا و معایب اجراء سرشماری توأم با نمونه‌گیری در سرشماری‌های نفوس و مسکن

اجراء سرشماری نفوس و مسکن در فواصل زمانی پنج ساله یا ده ساله، حداکثر تلاشی است که به منظور گردآوری داده‌های جمعیتی و مسکن صورت می‌پذیرد. رشد جمعیت و افزایش نیازهای آماری و عرضهٔ نتایج در کوتاه‌ترین زمان ممکن، عواملی است که تلاش و کوشش بیش‌تر در هر سرشماری نسبت به سرشماری قبل را ایجاب می‌کند. از این‌رو برای پاسخ‌گوئی به نیازهای آماری کاربران، استفاده از روش‌هائی که با توجه به اقلام و تعداد جدول‌های مورد نیاز از یک طرف و محدودیت‌های هزینه‌ای و ماهیت منابع در دسترس از قبیل نیروی کار، امکانات و نظایر آنها از طرف دیگر ، نتا یج بهینه و
باکیفیتی از سرشماری را تهیه کند، ضروری است.
اشتباهات ناشی از خطاهای غیر نمونه‌گیری که در نتیجهٔ اشکالات ناشی از آموزش پرسنل برای آمارگیری، پردازش داده‌ها و سایر عوامل در سرشماری بروز می‌کند، از جملهٔ صفات ذاتی هر سرشماری محسوب می‌شود. به‌همین دلیل، نتایج حاصل از نمونه‌گیری‌ها با وجود دارا بودن خطای نمونه‌گیری که از تعمیم جزء به کل حاصل می‌شود، به سبب خطای غیر نمونه‌گیری کمتر نسبت به سرشماری، به اندازهٔ نتایج حاصل از سرشماری قابل اعتماد است.

علیرضا رضائی
محمدرضا اناری
صدرالدین بلادی موسوی
مهتاب کشاورز
محمدحسین نجاتیان
طه نوراللهی
مرجان نورینی

منبع : مرکز آمار ایران