اجلاس دوربان۲ و پیامدهای آن یک بام و دو هوا

اجلاس سوییس که در جهت مبارزه با نژادپرستی چندی پیش در کشور سوییس برگزار شد و به نام اجلاس دوربان ۲ مشهور گردید با دعوت از سران و نمایندگان اکثر کشورهای جهان به بررسی مسئله نژادپرستی و مبارزه با آن و نقض حقوق بشر در جهان پرداخت. اما برخی از کشورها از جمله آمریکا و اسرائیل و چند کشور هم پیمان آنان در این اجلاس شرکت ننمودند چون از قبل خود به هدف کنفرانس آگاه بودند. از جمله شخصیت های شرکت کننده در این اجلاس رئیس جمهوری اسلامی ایران بود. سخنان رئیس جمهور در اجلاس دوربان۲ که در جهت نقض حقوق بشر و نژادپرستی و نسل کشی رژیم اسرائیل در سرزمین های اشغالی بود با واکنش های متفاوتی از سوی کشورها و رسانه های مختلف مواجهه شد. اما آنچه بیشتر مهم بود اصل سخنرانی ایشان بود که در این کنفرانس باعث روشن شدن چهره مدعیان آزادی بیان و حقوق بشر شد که تحمل شنیدن صدای مخالف خود را نداشتند. آنان که خود را مدعی آزادی بیان و دموکراسی قلمداد می کنند، تحمل شنیدن سخنانی که در دفاع از مردم مظلوم فلسطین و نقض حقوق بشر توسط رژیم صهیونیستی و اعتراض به اعمال ددمنشانه و وحشیانه رژیم صهیونیستی ابراز شد را نداشتند و به هیاهو و جنجال تبلیغاتی پرداختند.
سخنرانی رئیس جمهور در این کنفرانس باعث نمایان شدن چهره واقعی برخی دولت های غربی که خود را همواره پشت نقاب دموکراسی و حقوق بشر پنهان می کردند و همواره ابزار حقوق بشر را علیه کشورهای دیگر (در جهت منافع خود) بکار می بردند؛ شد خروج نمایندگان تعدادی از این کشورها از سالن کنفرانس بود که چهره واقعی و فریبکارانه آنان را که مدعی آزادی بیان هستند را آشکار کرد و به جهانیان نشان داد که آنان طرفداران واقعی رفتار نژادپرستانه رژیم اسراییل و خود نیز گرفتار گرداب نژادپرستی هستند. آنان با اعتراض به سخنان رئیس جمهوری ایران که نقض حقوق بشر را در فلسطین بیان می کرد، از رژیمی که باعث نقض حقوق بشر شده و جنایت های بیشماری را در فلسطین بوجود آورده است، حمایت کردند. اقدام کشورهای غربی در ارتباط با اجلاس ضد نژادپرستی سوییس چند پیامد مهم داشت.
۱) کشورهای غربی که همواره مدعی آزادی بیان و حقوق بشر هستند خود عملاً آنرا با اقدامات نژادپرستانه زیر پا نهادند و نشان دادند که چندان هم پایبند آزادی بیان و عقیده نیستند و فقط آنرا به عنوان ابزاری جهت بهره برداری های سیاسی و اقتصادی و... علیه کشورهای دیگر بکار می برند.
۲) این کشورها با عدم شرکت در اجلاس ضدنژادپرستی عملاً نشان دادند مسأله نژادپرستی برای آنان چندان مهم نیست بلکه مهم آن است که کدام کشور نقض کننده حقوق بشر و نژادپرستی هستند، تا در حمایت یا علیه آن وارد عمل شوند و تبلیغات رسانه ای خود را بکار گیرند.
۳) آنان با این اقدام خود از رفتار رژیم نژادپرست اسرائیل که به قتل عام زنان و کودکان و نسل کشی فلسطینیان پرداخت، حمایت کردند و خود را در مظان نژادپرستی قرار دادند.
۴) این اجلاس به خوبی نشان داد که کشورهای غربی از آزادی بیان و حقوق بشر در راستای منافع خود استفاده می کنند و هرگاه منافع آنان در معرض خطر و تهدید قرار بگیرد به راحتی آنرا زیر پا می گذارند و گاه از این ابزار قدیمی و لوکس علیه کشورهای دیگر و فشار آوردن به کشورهای مستقل استفاده می کنند.
اما جنجال تبلیغاتی و هیاهوی آنان پس از اجلاس و همچنین در ارتباط با سخنان رئیس جمهور نیز از چند جهت قابل تأمل است:
۱) آزادی بیان و حقوق بشر تنها باید به رأی و نظر آنان تفسیر شود و هیچکس دیگر قادر نیست درمورد آن ابراز نظر کند و یا آنان را به نقض حقوق بشر متهم کند. گویا غربی ها بر این باور هستند که نوع نگاه آنان به مسئله حقوق بشر و دموکراسی و مسئله نژادپرستی تنها رأی و تفسیر در این زمینه است و سایر دیدگاه ها در ارتباط با آزادی بیان و حقوق بشر باید براساس نگاه و دیدگاه آنان و در راستای منافع آنان تفسیر شود و هیچ کس نمی تواند از این ابزار در جهت خلاف منافع آنان استفاده کند؛ حتی اگر حقیقت داشته باشد. اما غافل از اینکه خود با این اعمال باعث نقض آزادی بیان که مدعیان سرسخت آن هستند شدند و با این اقدام و حمایت یک جانبه از اقدامات رژیم صهیونیستی خود گرفتار نژادپرستی شدند. اگرچه برای بسیاری از جهانیان این حقیقت اثبات شده است که مسئله حقوق بشر به ابزارهای سیاسی و دیپلماتیک کشورهای غربی تبدیل شده است تا از طریق آن به تحریم و قطع روابط و فشار بر کشورهایی که تابع سیاست های منفعت طلبانه آنان نیستند؛ اقدام کنند.
۲ ) آنان با تمسک به سخنان رئیس جمهور ایران که در جهت دفاع از مردم فلسطین و در تقبیح نژادپرستی اسرائیل بود با تبلیغات رسانه ای و هیاهوی بسیار سعی داشتند تا اصل اجلاس را تحت تأثیر قرار دهند و اذهان جهانیان را از موضوع اصلی کنفرانس که محکومیت نژادپرستی رژیم اسرائیل است را منحرف کنند.
۳) آنان با تبلیغات رسانه ای خود سعی کردند کشور ایران و رئیس جمهور آنرا که یکی از مخالفان اصلی جنایات رژیم صهیونیستی است، به زعم خویش به انزوا بکشانند و به جهانیان القاء کنند که اسرائیل دشمنان زیادی دارد که باید در برابر این دشمنان از خود دفاع کند و اسرائیل را مظلوم جلوه دهند و باعث سرپوش گذاشتن بر جنایتهای این رژیم در فلسطین شوند.
با نگاهی به برخورد غربی ها به مسئله آزادی بیان و حقوق بشر در چند سال اخیر برخورد دوگانه و نژادپرستانه غربی ها به وضوح قابل مشاهده است که در ادامه به چند مورد اشاره می شود؛
۱) در چند سال اخیر توهین به مقدسات مسلمانان و به خصوص پیامبراعظم(ص) در برخی از کشورهای اروپایی دیده شده است در چند سال گذشته کاریکاتوریست دانمارکی به پیامبراعظم(ص) توهین کرد که با اعتراض شدید مسلمانان مواجهه شد. اما اکثر کشورهای غربی و دانمارک به عنوان آزادی بیان و عقیده از آن دفاع کردند. در قاموس غرب نوشتن کتاب آیات شیطانی که به مقدسات مسلمانان توهین نمود مصداق آزادی بیان است. اما انکار هولوکاست جرم محسوب شده و مجازات آن زندان است.
۲) کشور فرانسه که خود را مهد دموکراسی و آزادی بیان و عقیده می داند در مخالفت با حجاب که از اعتقادات مسلمانان است قانونی مبنی بر ممنوعیت حجاب در دانشگاه ها و مدارس این کشور تصویب کرد و عملاً باعث تحمیل عقیده خود و نادیده گرفتن عقاید و جهان بینی گروه دیگری شد. آیا تحمیل عقیده مغایر با اصل آزادی عقیده و نادیده گرفتن حقوق بشر نیست؟
اگر با دیدی منصفانه به قضاوت بنشینیم می بینیم که کشورهای غربی خود را برتر از سایر کشورها دانسته و هیچگاه خود را برابر با سایر ملت ها نمی دانند، چه در گذشته با قانون کاپیتولاسیون و چه امروزه با داشتن حق وتو در سازمان ملل و چه حق عدم محاکمه افراد و نیروهای نظامی آنان در کشورهای دیگر که با انواع ترفندها به کشورها تحمیل می شود.
۳) آیا آنان که در اعتراض به سخنان دکتر احمدی نژاد کنفرانس را ترک کردند خود مرتکب نژادپرستی و نقض آزادی بیان و عقیده نشدند؟ آیا اعتراض به اعمال ددمنشانه و غیرانسانی رژیم صهیونیستی و فجایعی که در گذشته در صبرا و شتیلا و امروز در غزه به بار آورد و سران آن هیچ محاکمه ای نشدند. جای اعتراض دارد؟ اعتراض به کاریکاتوریست دانمارکی و سلمان رشدی که به مقدسات مسلمانان توهین کردند. پاسخش از طرف غربی ها آزادی بیان است؟ اما انکار هولوکاست واقعی یا افسانه ای جرم است و شامل آزادی بیان نیست؟
۴) به فرض، هولوکاست اگر هم واقعیت داشته باشد به گذشته مربوط است و دیکتاتورهای تاریخ همچون چنگیز و نرون و هیتلر و... به جنایت های فجیعی اقدام نموده اند اما آنچه مهم است جلوگیری از قتل عام انسان های بی گناه و زنان و کودکان در غزه است که رژیم اسرائیل مرتکب آن می شود. اما آنچه تأسف بار است اینکه هولوکاست افسانه ای را رها نمی کنند و انکار آن را جرم و کشتار فلسطینیان را دفاع مشروع می دانند.
۵)رژیم صهیونیستی با نفوذ در دولتمردان اروپایی و آمریکایی در پارلمان های غربی قانون را به تصویب رسانده که هرکس هولوکاست را انکار کند به حبس محکوم می شود. آیا رژیم صهیونیستی که خود خالق جنایت های متعدد در غزه شده است و ایجادکننده هولوکاست واقعی است نباید محاکمه شود؟
۶) غربی ها که در حمایت از رژیم صهیونیستی انکار هولوکاست را جرم می دانند و کشتار مردم غزه را جرم و جنایت نمی دانند؛ آیا خود در گرداب نژادپرستی گرفتار نیستند؟ آیا جوامع غربی که به طرفداری از رژیم صهیونیستی یک نگهبان اردوگاههای حکومت نازی در جنگ جهانی دوم را با کهولت سن بالا از روی تخت بیمارستان به پای میز محاکمه می کشانند. اما قاتلان کودکان و زنان غزه را محاکمه نمی کنند؛ مصداق نژادپرستی نیستند؟ آنان به خود اجازه می دهند رهبر یک کشور (عمر البشیر) را به بهانه نقض حقوق بشر مورد تعقیب قرار دهند اما سران رژیم صهیونیستی که جنایت می آفرینند قابل تعقیب و پیگرد نیستند؟
با نگاهی به تحولات بین الملل دیده می شود که کشورها براساس منافع خود و یا منافع مشترک اقدام به گروه بندی و بلوک بندی جهت بدست آوردن منافع بیشتر در عرصه بین الملل می نمایند. این تقسیم بندی پنهان و آشکار در قالب سازمان ها و نهادهای سیاسی و اقتصادی و نظامی در راستای اهداف مشترک و تقویت این کشورهاست. در میان کشورهای اروپایی و آمریکایی نیز رژیم اسرائیل با نفوذ لابی خویش در هیئت محاکمه این کشورها از بدو تأسیس تاکنون توانسته است از حمایت گسترده آنان برخوردار باشد و کشورهای غربی را حامی و تابع سیاست های خاورمیانه ای خویش کند و حتی کشورهای غربی تاکنون نسبت به جنایت های متعدد اسرائیل در سرزمینهای اشغالی واکنشی در مخالفت با اقدامات صهیونیستها نشان نداده اند و هیچگاه این رژیم را محکوم نکرده و تاکنون قطعنامه ای علیه این رژیم صادر نکرده اند، اما همواره صدای دموکراسی و آزادی بیان و حقوق بشر قدرت های بزرگ علیه کشورهای مستقل و غیرتابع بلند است.

محمدرضا روشنی

منبع : روزنامه کیهان