پشتوانه‌ شجاعت

قدرت و شجاعت ما در کجا نهفته است؟ راستی پشتوانه‌ی شجاعت ما کدام قدرت عظیم است که اینچنین بی‌پروا و از سر یقین و اطمینان سخن می‌گوییم؟ می‌گفت: “ما خلیج‌فارس را گورستان آمریکایی‌های متجاوز خواهیم کرد.” و اگر کسی ما را نشناسد، از خود می‌پرسد: “مگر آنها به منبع لایزال کدام نیروی عظیم دست یافته‌اند که اینچنین سخن می‌گویند؟” آمریکا را تا امروز در عرف سیاست بین‌المللی بزرگ‌ترین قدرت دنیا می‌شناخته‌اند و کسی نبوده است که در این اعتبار شک کند، چه برسد به اینکه آن را به مسخره بگیرد.
شجاعت غالبا از احساس قدرت است که ریشه می‌گیرد. ریشه‌ی شجاعتی که ما را اینچنین دلاورانه به صحنه‌ی نبرد کشانده است در کدام قدرت است؟ آیا این قدرت بر سلاح‌های پیشرفته‌ای که در اختیار داریم متکی است؟
تسلیحات نظامی ما عمدتا از ساده‌ترین تجهیزاتی است که در ارتش‌های دنیا موجود است، حال آنکه موازنه‌ی قدرت در دنیای امروز بر سلاح‌های اتمی استوار شده است. آنها مثل گرگ‌هایی متخاصم رو در روی یکدیگر ایستاده‌اند و چشم به دندان‌های هم دوخته‌اند. آنچه که این گرگ‌ها را از تهاجم باز داشته است، رحم و عطوفت و بشردوستی و جوانمردی و عدالت نیست؛ آنها از دندان‌های یکدیگر می‌ترسند. معیار قدرت در جهان امروز ابزار است و آن که ابزارهای نظامی مهلک‌تری در اختیار دارد قدرتمندتر است. صلح و امنیت در دنیایی اینچنین، بر این موازنه است که متکی است؛ موازنه‌ی قدرت در میان گرگ‌های متخاصمی که از ترس دندان‌های تیز یکدیگر، هر چند رو در روی هم ایستاده‌اند و می‌غرند، اما حمله نمی‌کنند. این انگار که در جهان وارونه‌ی امروز برای حفظ صلح و امنیت باید تسلیحات نظامی پیشرفته‌تری ساخت تا دشمن را از حمله باز دارد، یعنی بمب‌های اتمی حافظ صلح و امنیت و آرامش هستند. آیا به‌راستی در این دنیای وارونه که منطق دیوانگان حکمفرماست، ما نیز با همین معیارها پای به میدان نهاده‌ایم؟ آیا به‌راستی قدرت و شجاعت ما بر موشک‌های استینگر و سلاح‌های پیشرفته‌ی دیگری که در اختیار داریم متکی است؟ جواب این است: خیر، ما به حول و قوه‌ی خدا بر قوه‌ی اتم نیز دست خواهیم یافت، اما هرگز بر آن تکیه نخواهیم کرد. و اگر راستش را بخواهید، اصلا موشک استینگر برازنده‌ی دستان ماست، چرا که ما علمدار استمرار نهضت انبیا هستیم و برای تحقق حاکمیت احکام خدا در کره‌ی زمین قیام کرده‌ایم. آن‌گاه که موشک استینگر بر شانه‌ی یک پاسدار مو‌من قرار گیرد، ابزار درست در خدمت آنچه که باید، یعنی در خدمت اشاعه‌ی توحید بر سراسر سیاره‌ی زمین، به کار رفته است. و لیکن ما هرگز بر قدرت ابزار تکیه نخواهیم کرد؛ قدرت حقیقی در جایی دیگر است...
جهان در آستانه‌ی تحولی عظیم قرار گرفته است. وقتی مو‌منین بر محور ولایت اجتماع کنند، به آنچنان منبعی عظیم از قدرت دست خواهند یافت که هیچ نیروی دیگری در سراسر جهان با آن یارای رو در رویی ندارد. سحر با معجزه پهلو نزند، دل خوش‌دار! اگر سحر فرعونی توانست بر معجزه‌ی موسوی غلبه کند، آمریکا نیز خواهد توانست با تسلیحات پیشرفته‌ی خویش بر ایمان ما چیره شود. قدرت حقیقی اینجاست، چرا که دست خدا با جماعتی است که بر محور حق گرد آمده‌اند. با این معیار، بسیج قدرتمندترین ارتش دنیاست. اگر کسی در جست‌وجوی مصادیق کاذب قدرت باشد، آن را در میان بسیجیان نخواهد یافت. آنها آرتیست‌های دروغین سینما، هرکول و سامسون و یا جیمز باند و سوپرمن نیستند. آنها هم مثل من و تو، کارگر و کارمند، دانشجو و دکاندار هستند و قدرتشان نه در موهای بلند و بازوهای کلفت است و نه در بال‌های آهنین و پاهای الکترونیکی؛ در ایمان است. چیزی نخواهد گذشت که مستضعفین سراسر عالم در خواهند یافت که قدرت حقیقی تنها در وحدت ایمانی نهفته است و راهی جز جهاد مسلحانه برای دست یافتن به عدالت وجود ندارد. آن‌گاه حقیقتی که در نام بسیج مستضعفین نهفته است به تحقق خواهد پیوست و همه‌ی مظلومان برای مبارزه با ظلم، لباس رزم خواهند پوشید و به صحنه‌ی نبرد خواهند آمد.
آنچه خواندید تنظیم بخشهایی از متن فیلم مستند “سحر یا معجزه؟” از مجموعه چهارم روایت فتح نوشته سید شهیدان اهل قلم سید مرتضی آوینی بود که به بهانه سالروز صدورفرمان تاریخی امام خمینی (ره) مبنی برتشکیل بسیج مشتضعفین از نظرتان گذشت . روحش شاد و یادش برای همیشه تاریخ گرامی باد .

منبع : روزنامه رسالت