دوشنبه, ۱۷ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 6 May, 2024
مجله ویستا


نسخه ماشین‌سازان‌


نسخه ماشین‌سازان‌
وقتی‌ صحبت‌ از‌ تولید‌ به‌ میان‌ می‌‌آید،‌ صدای‌ گلایه‌ و‌ شكایت‌ همیشه‌ باید‌ بلندتر‌ از‌ عزم‌ و‌ اراده‌ و‌ امیدواری‌ به‌ گوش‌ برسد.
تولیدكنندگان‌ ابتدا‌ وضعیت‌ تولید‌ دستگاه‌های‌ پیش‌از‌چاپ،‌ برخی‌ ماشین‌آلات‌ چاپ‌ سیلك‌اسكرین‌ و‌ پد‌ پرینتر‌ و‌ یووی‌ و‌ سیستم‌های‌ پس‌ از‌ چاپ‌ را‌ تشریح‌ می‌‌كنند‌ و‌ از‌ مشكلات‌ تولید‌ می‌‌گویند.
علی‌ الباقر‌ مدیرعامل‌ ماشین‌سازی‌ الباقر‌ نوسان‌ قیمت‌ مواد‌ اولیه‌ را‌ از‌ مهم‌ترین‌ مشكلات‌ تولید‌ نام‌ می‌‌برد:‌ <با‌ وجود‌ آنكه‌ منابع‌ زیرزمینی‌ مثل‌ زغال‌سنگ‌ و‌ آهن‌ و‌ مس‌ و‌ ...‌ به‌ وفور‌ در‌ ایران‌ یافت‌ می‌‌شود،‌ تولیدكننده‌ ایرانی‌ برای‌ بهره‌مندی‌ از‌ این‌ مواد‌ اولیه‌ مجبور‌ است‌ قیمتی‌ را‌ بپردازد‌ كه‌ مصرف‌كننده‌ خارجی‌ می‌‌پردازد!‌ متاسفانه‌ قیمت‌ مواد‌ اولیه‌ اصلا‌ ثبات‌ ندارد.‌ قیمت‌ مواد‌ اولیه‌ به‌ نسبت‌ قیمت‌ نفت‌ تغییر‌ می‌‌كند،‌ طی‌ مدت‌ اخیر‌ قیمت‌ آهن،‌ مانند‌ دلار‌ به‌طور‌ دائم‌ در‌ نوسان‌ بوده‌ است.‌ قیمت‌‌ در‌ آهن‌فروشی‌ها‌ مانند‌ صرافی‌ها‌ شده‌ است.‌ با‌ افزایش‌ قیمت‌ آهن‌ و‌ تورم‌ ۲۵‌ درصدی‌ دینام،‌ فكر‌ می‌‌كنید‌ چه‌ قیمتی‌ می‌‌توانیم‌ برای‌ دستگاه‌ها‌ اعلام‌ كنیم؟‌ سال‌ گذشته‌ دینام‌ گیربكس‌ در‌ بازار‌ سعدی‌ به‌ وفور‌ یافت‌ می‌‌شد،‌ اما‌ امسال‌ به‌طور‌ ناگهانی‌ در‌ بازار‌ ناپدید‌ شد.‌ ما‌ مجبور‌ شدیم‌ دستگاه‌ سفارش‌ داده‌ شده‌ را‌ بسازیم‌ و‌ حتی‌ رنگ‌ هم‌ بزنیم‌ و‌ بعد‌ از‌ آن‌ گیربكس‌ را‌ اضافه‌ كنیم.
به‌طور‌ كلی‌ قیمت‌‌ مواد‌ مصرفی‌ و‌ مواد‌ اولیه‌ در‌ صنایع‌ ایران‌ ثبات‌ ندارد.‌ خاطرم‌ هست‌ كه‌ چند‌ سال‌ پیش‌ كه‌ یك‌ بطری‌ نوشابه‌ در‌ ایران‌ ۱۵۰‌ تومان‌ قیمت‌ داشت،‌ قیمت‌ یك‌ بطری‌ نوشابه‌ در‌ عربستان‌ یك‌ ریال‌ بود.‌ هم‌ اكنون‌ قیمت‌ نوشابه‌ در‌ ایران‌ به‌ ۵۰۰‌ تومان‌ رسیده،‌ اما‌ همچنان‌ در‌ عربستان‌ یك‌ ریال‌ ثابت‌ مانده‌ است.‌ تصور‌ كنید‌ كه‌ این‌ عدم‌ ثبات‌ قیمت‌ها‌ چه‌ صدماتی‌ به‌ صنعت‌ واردكرده‌ است.
دلمان‌ از‌ این‌ می‌‌سوزد‌ كه‌ از‌ نظر‌ منابع‌ مواد‌ اولیه‌ ایران‌ كشوری‌ غنی‌ محسوب‌ می‌‌شود.‌ این‌كه‌ قیمت‌ مواد‌ اولیه‌ صادراتی‌ ایران‌ برای‌ مصرف‌كننده‌ خارجی‌ گران‌ باشد،‌ منطقی‌ است،‌ اما‌ چرا‌ با‌ آن‌ قیمت‌های‌ گران‌ باید‌ به‌دست‌ تولیدكننده‌ ایرانی‌ برسد؟‌ یكی‌ از‌ دلایل‌ پایین‌ بودن‌ قیمت‌ اجناس‌ چینی‌ این‌ است‌ كه‌ همه‌ مواد‌ اولیه‌ به‌ كشور‌ چین‌ وارد‌ و‌ پس‌ از‌ تولید‌ خارج‌ می‌‌شود.
در‌ ماشین‌سازی‌ الباقر‌ حدود‌ ۷۰‌ درصد‌ از‌ قطعات‌ برقی‌ اولیه‌ برای‌ ساخت‌ دستگاه‌های‌ صحافی‌ و‌ حدود‌ ۷۵‌ درصد‌ از‌ قطعات‌ هیدرولیك‌ آن‌ از‌ خارج‌ تهیه‌ می‌‌شود.‌ آهن‌ و‌ چدن‌ برای‌ بدنه‌ دستگاه‌ و‌ میلگرد،‌ پمپ،‌ شیر‌ فشار‌ شكن‌ و‌ ...‌ از‌ تولیدات‌ داخل‌ تهیه‌ می‌‌شود.
قیمت‌ قطعات‌ برقی‌ در‌ خیابان‌ لاله‌زار‌ با‌ نرخ‌ دلار‌ تغییر‌ می‌‌كند.‌ در‌ همه‌ دنیا‌ وقتی‌ مدل‌ جدید‌ یك‌ قطعه‌ صنعتی‌ وارد‌ بازار‌ می‌‌شود،‌ قیمت‌ مدل‌ قدیمی‌ پایین‌ می‌‌آید.‌ جالب‌ اینجاست‌ كه‌ این‌ اتفاق‌ در‌ ایران‌ روی‌ نمی‌دهد.‌ به‌ عنوان‌ مثال‌ یك‌ قطعه‌ برقی‌ با‌ قیمت‌ یك‌ دلار‌ از‌ تایوان‌ وارد‌ ایران‌ می‌‌شود‌ و‌ با‌ قیمت‌ ۱۰-۹‌ دلار‌ در‌ بازار‌ عرضه‌ می‌‌شود.‌ اما‌ پس‌ از‌ یك‌ سال‌ قیمت‌ آن‌ درایران‌ به‌ ۱۳-۱۲‌ دلار‌ می‌‌رسد‌ در‌ حالی‌ كه‌ قیمت‌ اصلی‌ آن‌ كمترشده‌ و‌ شاید‌ به‌ هشتاد‌ سنت‌ رسیده‌ باشد.>
الباقر‌ مشكل‌ نقدینگی‌ را‌ از‌ دیگر‌ مسایل‌ مبتلابه‌ تولیدكنندگان‌ می‌‌داند‌ و‌ می‌‌گوید:‌ <در‌ ایران‌ سیستم‌ مشخص‌ و‌ تعریف‌شده‌ای‌ برای‌ خرید‌ و‌ فروش‌ تعریف‌ نشده‌ است.‌ اگر‌ امكان‌ خرید‌ نقد‌ نباشد‌ -‌كه‌ اكثر‌ اوقات‌ هم‌ این‌گونه‌ است‌-‌ ‌سیستم‌ چك‌ حاكم‌ می‌‌شود.‌ صحاف‌ برای‌ خرید‌ دستگاه‌ چك‌ می‌‌پردازد‌ و‌ عنوان‌ می‌‌كند‌ كه‌ ناشر‌ هم‌ در‌ قبال‌ صحافی‌ كتاب‌ به‌ او‌ چك‌ پرداخت‌ كرده‌ است.‌ اما‌ آهن‌فروش‌ از‌ تولیدكننده‌ای‌ مانند‌ ما‌ چك‌ قبول‌ نمی‌‌كند‌ و‌ استدلالش‌ این‌ است‌ كه‌ قیمت‌ آهن‌ روز‌ به‌ روز‌ تغییر‌ می‌‌كند،‌ پس‌ قیمت‌ خرید‌ آن‌ هم‌ به‌ روز‌ و‌ نقد‌ است.‌ سیستم‌ چك‌ به‌ قدری‌ مشكل‌ساز‌ است‌ كه‌ حتی‌ در‌ عراق‌ هم‌ رایج‌ نیست.>‌
محمد‌ كیامرثی‌ مدیر‌ ماشین‌سازی‌ كیامرثی‌ با‌ دیدی‌ انتقادی‌تر‌ شرایط‌ و‌ مسایل‌ حاكم‌ بر‌ ماشین‌سازی‌ در‌ صنعت‌ چاپ‌ را‌ تشریح‌ می‌‌كند:‌ <اگر‌ بخواهم‌ در‌ یك‌ جمله‌ ماشین‌سازی‌ را‌ تشریح‌ كنم،‌ باید‌ بگویم‌ روند‌ آن‌ منفی‌ است.‌ روزگاری‌ ماشین‌سازان‌ صنعت‌ چاپ،‌ از‌ جایگاه‌ خوبی‌ در‌ تولید‌ برخوردار‌ بودند،‌ در‌ حالی‌ كه‌ امروز‌ صنعتگران‌ با‌ سیلی‌ صورت‌ خود‌ را‌ سرخ‌ نگه‌ می‌‌دارند.‌ در‌ حالی‌ كه‌ شركت‌ اشتال‌ روزی‌ ۵-۴‌ دستگاه‌ ورق‌تاكنی‌ كتاب‌ تولید‌ می‌‌كند،‌ من‌ به‌ عنوان‌ یك‌ تولیدكننده‌ هر‌ دو‌ ماه‌ یك‌ بار‌ این‌ تعداد‌ دستگاه‌ را‌ تولید‌ می‌‌كنم‌ كه‌ البته‌ نام‌ این‌ روند‌ را‌ نمی‌‌توان‌ تولید‌ گذاشت.‌
در‌ تمام‌ كشورها‌ مواد‌ اولیه‌ كشور‌ به‌ خارج‌ گران‌تر‌ از‌ داخل‌ كشور‌ عرضه‌ می‌‌شود.‌ چون‌ مواد‌ اولیه‌ به‌ نوعی‌ اشتغال‌زاست.‌ آهن‌ و‌ آلومینیوم‌ و‌ ...‌ به‌ دستگاه‌ تبدیل‌ می‌‌شود.‌ اما‌ در‌ ایران‌ عكس‌ این‌ قضیه‌ اتفاق‌ می‌‌افتد.‌ مواد‌ اولیه‌ ارزان‌ از‌ كشور‌ خارج‌ شده‌ و‌ به‌ ماشین‌ و‌ ابزارآلات‌ گران‌قیمت‌ تبدیل‌ می‌‌شود‌ و‌ با‌ قیمت‌ بالا‌ به‌ مصرف‌كننده‌ داخلی‌ فروخته‌ می‌‌شود.‌ آلومینیومی‌ كه‌ از‌ ایران‌ به‌ چین‌ فرستاده‌ می‌‌شود،‌ ارزان‌تر‌ از‌ آلومینیوم‌ در‌ داخل‌ كشور‌ است!
متاسفانه‌ در‌ ماشین‌سازی‌ ایران،‌ انبوه‌سازی‌ مفهوم‌ ندارد‌ و‌ بودجه‌ جداگانه‌ای‌ جهت‌ تحقیقات‌ و‌ كسب‌ تخصص‌ در‌ نظر‌ گرفته‌ نمی‌‌شود،‌ چون‌ اصلا‌ سرمایه‌ شخصی‌ برای‌ این‌گونه‌‌ كارها‌ تعریف‌ نشده‌ است‌ و‌ در‌ شرایطی‌ كه‌ انبوه‌سازی‌ امكان‌پذیر‌ نیست،‌ نه‌ تولیدكننده‌ راضی‌ است‌ و‌ نه‌ مصرف‌كننده.‌ در‌ دنیا‌ سیستم‌ تولید‌ دستگاه‌ بر‌ اساس‌ تقاضا‌ محكوم‌ به‌ فناست.
از‌ طرفی‌ تولیدكننده‌ به‌ قدری‌ درگیر‌ جور‌ كردن‌ پول‌ برای‌ خرید‌ مواد‌ اولیه‌ و‌ پرداخت‌ وام‌ها‌ است‌ كه‌ فرصتی‌ برای‌ این‌ كار‌ باقی‌ نمی‌‌ماند.‌ اگر‌ اوضاع‌ به‌ همین‌ منوال‌ پیش‌ برود،‌ تولید‌ به‌ سمت‌ واسطه‌گری‌ پیش‌ می‌‌رود،‌ یعنی‌ كاری‌ كه‌ در‌ شأن‌ تولیدكننده‌ ایرانی‌ نیست.>‌
امیر‌ طهماسبی‌ (مدیر‌ ماشین‌سازی‌ تامپیران)‌ مشكل‌ عدم‌ نظارت‌ دولت‌ را‌ بر‌ واردات‌ دستگاه‌ها‌ مطرح‌ می‌‌كند:‌ <وزارت‌ صنایع‌ و‌ معادن‌ در‌ مورد‌ تولیدات‌ داخل،‌ بحث‌ استاندارد‌ و‌ كیفیت‌ را‌ مطرح‌ می‌‌كند.‌ دستگاه‌های‌ تامپوپرینت‌ مكمل‌ تولیدات‌ صنعتی‌ است‌ و‌ وزارت‌ صنایع‌ از‌ طریق‌ ارگان‌های‌ وابسته‌ مثل‌ سازمان‌ پژوهش‌های‌ علمی‌ و‌ صنعتی‌ ایران،‌ سازمان‌ مخترعین‌ و‌ مبتكرین،‌ موسسه‌ استاندارد‌ و‌ ...‌ مسایل‌ ایمنی‌ مكانیكی‌ و‌ الكترونیكی‌ تولیدات‌ را‌ كنترل‌ می‌‌كند،‌ ولی‌ بر‌ كیفیت‌ دستگاه‌هایی‌ كه‌ وارد‌ می‌‌شود،‌ نظارت‌ ندارد.‌ دستگاه‌های‌ چینی‌ با‌ قیمت‌ و‌ كیفیت‌ پایین‌ به‌ راحتی‌ وارد‌ كشور‌ می‌‌شوند.‌ در‌ حالی‌ كه‌ مصرف‌ سالیانه‌ پدپرینت‌ در‌ كشور‌ ۵۰۰‌ عدد‌ است،‌ به‌ راحتی‌ امكان‌ تولید‌ دستگاه‌های‌ پد‌ پرینت‌ در‌ داخل‌ كشور‌ وجود‌ دارد‌ و‌ نیازی‌ به‌ واردات‌ آن‌ نیست.>‌
از‌ نظر‌ محمدجعفر‌ سیدمرتضایی‌ مدیر‌ شركت‌ نگارپردازان‌ تصویر‌ -‌تولیدكننده‌ دستگاه‌های‌ چاپ‌ سیلك‌ اسكرین‌ -‌ ‌به‌ تدریج‌ شرایط‌ اقتصادی‌ رو‌ به‌ ثبات‌ و‌ پایداری‌ می‌‌رود‌ و‌ او‌ افق‌ روشنی‌ را‌ برای‌ وضعیت‌ تولید‌ و‌ فروش‌ دستگاه‌های‌ ایرانی‌ پیش‌بینی‌ می‌‌كند.‌ او‌ دستگاه‌های‌ چاپ‌ را‌ از‌ نظر‌ تولید‌ این‌گونه‌ تقسیم‌بندی‌ می‌‌كند:‌ <یكسری‌ از‌ دستگاه‌های‌ چاپ‌ مانند‌ سیلك‌ اسكرین‌ به‌طور‌ كامل‌ در‌ داخل‌ كشور‌ امكان‌ تولید‌ دارد،‌ البته‌ با‌ قطعات‌ وارداتی.‌ در‌ مورد‌ دستگاه‌ چاپ‌ افست،‌ هنوز‌ تولیدكننده‌ای‌ انگیزه‌ لازم‌ را‌ برای‌ تولید‌ این‌ دستگاه‌ها‌ پیدا‌ نكرده‌ است.‌ شاید‌ تكنولوژی‌ پیشرفته‌‌ و‌ تخصصی‌ دستگاه‌های‌ افست‌ یكی‌ از‌ علل‌ نبود‌ انگیزه‌ برای‌ تولید‌ آن‌ باشد.‌ با‌ این‌ حال‌ خلا‌ تولید‌ دستگاه‌ افست‌ در‌ ایران‌ به‌ خوبی‌ احساس‌ می‌‌شود.>‌
جنبه‌های‌ مدیریتی‌ و‌ بازاریابی‌ و‌ به‌ویژه‌ قابلیت‌ حضور‌ در‌ بازارهای‌ جهانی‌ و‌ رعایت‌ استانداردهای‌ بین‌المللی‌ را‌ نیز‌ نباید‌ نادیده‌ گرفت.‌ بهرام‌ وحدت‌ ضمن‌ بیان‌ مسایل‌ مختلف‌ به‌ این‌ جنبه‌ تاكید‌ ویژه‌ای‌ دارد.
بهرام‌ وحدت‌ مدیر‌ ماشین‌سازی‌ فوژان‌ ارغوان‌ از‌ تاثیر‌ عدم‌ نقدینگی‌ تولیدكنندگان‌ بر‌ وضعیت‌ تولید‌ یاد‌ می‌‌كند:‌‌ <وجود‌ مشكلات‌ اقتصادی‌ و‌ عدم‌ حمایت‌های‌ مالی‌ از‌ سوی‌ دولت‌ و‌ بانك‌ها،‌ سبب‌ می‌‌شود‌ كه‌ ماشین‌ساز‌ برای‌ ساخت‌ ماشین‌آلات‌ و‌ فراهم‌ آوردن‌ قطعات‌ و‌ لوازم‌ مورد‌ نیاز‌ دستگاه‌ها،‌ وقت‌ و‌ ذهن‌ خود‌ را‌ معطوف‌ به‌ ساخت‌ دستگاهی‌ كند‌ كه‌ كیفیت‌ مطلوب‌ دستگاه‌های‌ خارجی‌ را‌ نداشته‌ باشد.‌ در‌ این‌ میان‌ تولیدكننده‌ باید‌ به‌ تنهایی‌ راهی‌ پیدا‌ كند‌ تا‌ به‌ تولید‌ و‌ بقا‌ ادامه‌ دهد.
از‌ آنجایی‌ كه‌ اصولا‌ ماشین‌آلات‌ چاپ‌ و‌ بسته‌بندی‌ كالاهایی‌ سرمایه‌ای‌ محسوب‌ می‌‌شوند،‌ تولیدكنندگان‌ نیازمند‌ مساعدت‌های‌ مالی‌ بیشتری‌ از‌ سوی‌ بانك‌ها‌ هستند.‌ ولی‌ متاسفانه‌ عدم‌ وجود‌ حمایت‌ها‌ باعث‌ شده‌ تا‌ كشورهای‌ منطقه‌ از‌ قبیل‌ تركیه،‌ چین،‌ تایوان،‌ كره‌ و‌ هندوستان‌ سهم‌ قابل‌ توجهی‌ از‌ بازار‌ ماشین‌آلات‌ چاپ‌ و‌ بسته‌بندی‌ ایران‌ را‌ به‌ خود‌ اختصاص‌ دهند‌ و‌ مبلغ‌ قابل‌ توجهی‌ ارز‌ برای‌ خرید‌ این‌ دستگاه‌ از‌ كشور‌ خارج‌ می‌شود.‌ اگر‌ فقط‌ قسمت‌ اندكی‌ از‌ این‌ ارز‌ در‌ اختیار‌ واحدهای‌ تولیدی‌ و‌ ماشین‌سازی‌ قرارگیرد،‌ قدرت‌ ساخت‌ دستگاه‌های‌ مورد‌ نیاز‌ مشتری‌ به‌ چند‌ برابر‌ می‌‌رسد.
وجود‌ فاصله‌ بسیار‌ زیاد‌ میان‌ استانداردهای‌ صنعت‌ چاپ‌ داخل‌ كشور‌ نسبت‌ به‌ استانداردهای‌ جهانی‌ بسیار‌ واضح‌ است.‌ از‌ طرفی‌ تولیدكنندگان‌ تمایل‌ و‌ انگیزه‌ای‌ جهت‌ دریافت‌ استانداردهای‌ صنعتی‌ چاپ‌ به‌خصوص‌‌CE و‌‌ISO از‌ خود‌ نشان‌ نمی‌‌دهند،‌ چون‌ به‌ مزایای‌ آن‌ در‌ ایجاد‌ سفارشات‌ چاپی‌ و‌ بهینه‌سازی‌ فرآیند‌ تولید‌ آگاه‌ نیستند.‌ در‌ مجموع‌ می‌‌توان‌ گفت‌ عدم‌ توجه‌ بخش‌ دولتی‌ در‌ این‌ زمینه‌ باعث‌ شده‌ تا‌ صنعت‌ ماشین‌سازی‌ چاپ‌ و‌ بسته‌بندی‌ به‌ خواب‌ فرو‌ رفته‌ و‌ پا‌ به‌ پای‌ صنعت‌ چاپ‌ جهان‌ پیش‌ نرود.
امروز‌ دانش‌ فنی‌ تولیدكنندگان،‌ اپراتورها‌ و‌ چاپكاران‌ در‌ بخش‌های‌ مختلف‌ صنعت‌ چاپ‌ به‌صورت‌ تجربی‌ كسب‌ شده‌ است.‌ این‌ تجربیات‌ با‌ استعداد‌ فعالان‌ صنف،‌ به‌ صورت‌ بالفعل‌ درآمده‌ كه‌ در‌ حد‌ خود‌ جای‌ تحسین‌ هم‌ دارد،‌ اما‌ با‌ تخصیص‌ دادن‌ مراكز‌ خاص‌ آموزش‌ فنی،‌ علمی‌ و‌ تئوری‌ می‌‌توان‌ تجربه‌ ماشین‌سازان‌ ایرانی‌ را‌ با‌ دانش‌ مهندسی‌ جهان‌ انطباق‌ داد‌ و‌ كاربرد‌ نرم‌افزاری‌ مناسب‌ مكانیك‌ و‌ ماشین‌سازی‌ را‌ بیشتر‌ كرد‌ و‌ هماهنگی‌ لازم‌‌ را‌ میان‌ چاپكار‌ و‌ سازنده‌ دستگاه‌ برای‌ به‌دست‌ آوردن‌ كیفیت‌ و‌ بالا‌ برقرار‌ كرد.‌ متاسفانه‌ تا‌ به‌ حال‌ هیچ‌ ارگان‌ رسمی‌ و‌ صلاحیت‌داری،‌ نسبت‌ به‌ این‌ امر‌ مهم‌ اقدامی‌ صورت‌ نداده‌ است.‌ در‌ صنعت‌ ایران‌ آن‌چه‌ خلا‌ آن‌ بسیار‌ احساس‌ می‌‌شود،‌ نظارت‌ بر‌ كار‌ سازندگان‌ است.‌ ما‌ به‌ عنوان‌ ماشین‌ساز‌ اعلام‌ می‌‌كنیم‌ كه‌ یك‌ تشكل‌ بازرسی‌ باید‌ از‌ اعتبار‌ پلاك‌ ایرانی‌ دفاع‌ كند.‌ چون‌ به‌ عنوان‌ مثال‌ ما‌ با‌ رعایت‌ قوانین‌ كارگری‌ و‌ پرداخت‌ ضرایب‌ قانونی‌ فروش‌ و‌ ...‌ مراحل‌ تولید‌ و‌ فروش‌ را‌ به‌ انجام‌ می‌‌رسانیم،‌ همین‌ مساله‌ قیمت‌ تمام‌ شده‌ را‌ اندكی‌ افزایش‌ می‌‌دهد.
گاهی‌ مشتریان‌ به‌ علت‌ عدم‌ تحقیق‌ و‌ آشنایی‌ كافی‌ با‌ روند‌ تولید‌ با‌ ماشین‌هایی‌ با‌ قیمت‌ پایین‌تر‌ مواجه‌ می‌‌شوند،‌ بدون‌ آن‌كه‌ به‌ شرایط‌ تولید‌ آن‌ توجه‌ داشته‌ باشند،‌ همین‌ مساله‌ یك‌ ناامنی‌ را‌ در‌ ذهن‌ خریدار‌ محصولات‌ ایرانی‌ ایجاد‌ می‌‌كند.‌ كنترل‌ و‌ نظارت‌ بر‌ تولیدات‌ از‌ سوی‌ یك‌ ارگان‌ مشخص،‌ اطمینان‌ خرید‌ را‌ برای‌ مشتری‌ بیشتر‌ می‌‌كند.>
مهندس‌ سیدحسن‌ مقدم‌پور‌ مدیرعامل‌ شركت‌ آداك‌ و‌ مدیر‌ فنی‌ شركت‌ سیستم‌های‌ تجارتی‌ ایران‌ برنامه‌ تولید‌ شركت‌ را‌ با‌ شرایط‌ بازار‌ هماهنگ‌ می‌‌كند،‌ از‌ نظر‌ او‌ سال‌ گذشته‌ تولید‌ با‌ ركود‌ مواجه‌ شده‌ بود.مقدم‌پور‌ مشكلات‌ تولید‌ تك‌ دستگاه‌ها‌ را‌ این‌گونه‌ بیان‌ می‌‌كند:‌ <بخش‌ اعظمی‌ از‌ قطعات‌ حساس‌ مورد‌ نیاز‌ برای‌ ساخت‌ دستگاه‌ها‌ خارجی‌ هستند،‌ هرچند‌ كه‌ آهن‌آلات‌ دستگاه‌ها‌ ایرانی‌ است.‌ در‌ دستگاه‌های‌ تولید‌ شده‌ تلفیقی‌ از‌ طراحی‌ صنعتی‌ و‌ كپی‌برداری‌ به‌كار‌ می‌‌رود.‌ ادعا‌ نمی‌‌كنیم‌ كه‌ دستگاه‌ را‌ خودمان‌ طراحی‌ می‌‌كنیم،‌ چون‌ اجزای‌ یك‌ دستگاه‌ چارچوب‌ تعریف‌ شده‌ای‌ دارد،‌ فقط‌ برخی‌ قسمت‌ها‌ تفاوت‌های‌ جزئی‌ با‌ هم‌ دارند.‌ از‌ طرفی‌ تولید‌ محدود‌ دستگاه‌ باعث‌ شده‌ تا‌ ما‌ خودمان‌ را‌ با‌ قطعات‌ تولید‌ شده‌ یا‌ موجود‌ در‌ بازار‌ هماهنگ‌ كنیم.‌ ممكن‌ است‌ امروز‌ برای‌ تولید‌ یك‌ دستگاه‌ قطعه‌ مورد‌ نظر‌ در‌ بازار‌ موجود‌ باشد،‌ اما‌ فردا‌ برای‌ تولید‌ همان‌ دستگاه‌ مجبور‌ باشیم‌ از‌ یك‌ قطعه‌ دیگر‌ استفاده‌ كنیم،‌ چون‌ نمونه‌ مورد‌ نظر‌ ما‌ در‌ بازار‌ موجود‌ نباشد.
این‌ مساله‌ هم‌ جای‌ بحث‌ دارد‌ كه‌ وقتی‌ منابع‌ نفتی‌ و‌ معدنی‌ در‌ كشور‌ داریم‌ و‌ در‌ صحبت‌ مسوولان‌ از‌ صنایع‌ و‌ كشاورزی‌ بسیار‌ حمایت‌ می‌‌شود،‌ اما‌ در‌ عمل‌ می‌‌بینیم‌ قطعات‌ مورد‌ نیاز‌ ما‌ از‌ خارج‌ كشور‌ وارد‌ می‌‌شود!
علاوه‌ بر‌ موجود‌ بودن‌ قطعات‌ در‌ بازار،‌ نوسان‌ قیمت‌‌ آن‌ها‌ نیز‌ مطرح‌ است‌ كه‌ كم‌كم‌ داریم‌ به‌ آن‌ عادت‌ می‌‌كنیم.‌ نوسان‌ قیمت‌ باعث‌ می‌‌شود‌ تا‌ هر‌ شش‌ ماه‌ یكبار‌ قیمت‌ دستگاه‌ها‌ را‌ تنظیم‌ كنیم.‌ تولید‌ محدود،‌‌ هزینه‌ تمام‌ شده‌ تولید‌ دستگاه‌ را‌ افزایش‌ می‌‌دهد.‌ تهیه‌ مواد‌ اولیه‌ و‌ پرداخت‌ اجرت‌ كار‌ پرسنل‌ از‌ جمله‌ هزینه‌های‌ بالای‌ واحد‌ تولیدی‌ است.‌ گذشته‌ از‌ این‌ها‌ تولیدكننده‌ باید‌ تحمل‌ این‌ را‌ داشته‌ باشد‌ كه‌ تا‌ زمان‌ وصول‌ چك‌ها،‌ كارگاه‌ را‌ سر‌ پا‌ نگاه‌ دارد.>‌
غلامرضا‌ حضرتی‌ مدیر‌ شركت‌ صباسیستم‌ (قم)‌ تولیدكننده‌ دستگاه‌ چاپ‌ یووی‌ بر‌ ساخت‌ دستگاه‌ها‌ مطابق‌ باشرایط‌ و‌ امكانات‌ ایران‌ تاكید‌ می‌‌كند:‌ <برای‌ ساخت‌ دستگاه‌ حدود‌ دو‌ سال‌ مشغول‌ تحقیق‌ بودیم.‌ نیمی‌ از‌ قطعات‌ مربوط‌ به‌ ساخت‌ دستگاه‌ چاپ‌ یووی‌ در‌ داخل‌ تولید‌ و‌ بقیه‌ از‌ خارج‌ تهیه‌ می‌‌شود.‌ سیستم‌هایی‌ مثل‌ ترانس‌ را‌ خودمان‌ بر‌ اساس‌ نوسانات‌ برقی‌ ایران‌ می‌‌سازیم.‌ البته‌ این‌ نكته‌ نیز‌ حایز‌ اهمیت‌ است‌ كه‌ این‌ ترانسی‌ كه‌ تولید‌ كرده‌ایم‌ عمر‌ لامپ‌ را‌ سه‌ هزار‌ ساعت‌ افزایش‌ می‌‌دهد.
برای‌ تهیه‌ مواد‌ اولیه‌ مجبوریم‌ شرایط‌ بازار‌ را‌ بپذیریم.‌ قیمت‌ آهن‌ و‌ سیم‌ این‌ روزها‌ به‌طور‌ سرسام‌آوری‌ افزایش‌ داشته‌ است.‌ قیمت‌ سیم‌ از‌ كیلویی‌ هفت‌ هزار‌ تومان‌ به‌ بیست‌ هزار‌ تومان‌ رسیده‌ و‌ قیمت‌ تیرآهن‌ هم‌ از‌ ۸۰‌ هزار‌ تومان‌ به‌ ۱۸۰‌ هزار‌ تومان‌ صعود‌ كرده‌ است.‌ یعنی‌ قیمت‌ها‌ از‌ بیست‌ درصد‌ تورم‌ هم‌ بالاتر‌ رفته‌ است.‌ در‌ حالی‌ كه‌ ما‌ نمی‌‌توانیم‌ این‌ نوسان‌ قیمت‌ را‌ به‌طور‌ مستقیم‌ بر‌ قیمت‌ دستگاه‌ها‌ اعمال‌ كنیم.
دستگاه‌هایی‌ كه‌ در‌ ماشین‌سازی‌ صباسیستم‌ تولید‌ می‌‌شود‌ از‌ روی‌ نمونه‌ خارجی‌ كپی‌ شده،‌ اما‌ تغییراتی‌ هم‌ بر‌ روی‌ آن‌ اعمال‌ شده‌ است.‌ از‌ جمله‌ تغییر‌ در‌ سیستم‌ تخلیه‌ گاز‌ ازن‌ دستگاه‌ چاپ‌ یووی‌ و‌ دیگری‌ افزایش‌ طول‌ عمر‌ لامپ.>
●تولید‌ در‌ شرایط‌ تحریم‌
مشكلاتی‌ عمومی‌ مربوط‌ به‌ تولید،‌ زخم‌هایی‌ كهنه‌اند‌ كه‌ همیشه‌ پیكر‌ تولید‌ را‌ آزرده‌اند،‌ اما‌ در‌ صورت‌ اعمال‌ تحریم‌های‌ احتمالی،‌ چه‌ خواهد‌ شد،‌ آیا‌ این‌ زخم‌ها‌ التیام‌ می‌‌یابند‌ یا‌ دردناك‌تر‌ می‌‌شوند؟‌
طهماسبی‌ (تامپیران)‌ در‌ شرایط‌ تحریم‌ چاپ‌ افست‌ را‌ بسیار‌ متضرر‌ می‌‌داند،‌ چون‌ تكنولوژی‌ و‌ امكان‌ ساخت‌ دستگاه‌های‌ چاپ‌ افست‌ در‌ ایران‌ موجود‌ نیست:‌ <شاید‌ در‌ شرایط‌ تحریم‌ شاهد‌ رشد‌ صنایع‌ تولید‌ دستگاه‌های‌ چاپ‌ سیلك،‌ تامپو‌ و‌ فلكسوگراف‌ باشیم.‌ البته‌ خطر‌ شدت‌ گرفتن‌ مشكل‌ ورود‌ قطعات‌ و‌ مواد‌ اولیه‌ برای‌ ساخت‌ دستگاه‌ها‌ دور‌ از‌ ذهن‌ نیست.>
كیامرثی‌ در‌ توصیف‌ شرایط‌ تحریم‌ ایران‌ می‌‌گوید:‌ <وضعیت‌ تولید‌ مانند‌ یك‌ بچه‌ بازیگوش‌ است‌ كه‌ قابلیت‌ ادب‌پذیری‌ را‌ هم‌ دارد،‌ اما‌ پدر‌ و‌ مادر‌ كودك‌ چیزی‌ به‌ او‌ نیاموخته‌اند‌ و‌ به‌طور‌ ناگهانی‌ در‌ شرایطی‌ خاص‌ مثلا‌ در‌ یك‌ مهمانی‌ از‌ كودك‌ می‌‌خواهند‌ كه‌ درست‌ رفتار‌ كند.‌ ماشین‌سازان‌ ایرانی‌ هم‌ به‌ یكباره‌ آمادگی‌ تولید‌ ندارند.‌ وقتی‌ به‌ تولیدكنندگان‌ بها‌ داده‌ نشود‌ و‌ روند‌ تولید‌ به‌ گونه‌ای‌ پیش‌ می‌‌رود‌ كه‌ تولیدكننده‌ به‌ واسطه‌ تبدیل‌ می‌‌شود،‌ چطور‌ می‌‌توان‌ از‌ آن‌ انتظار‌ داشت‌ كه‌ در‌ شرایط‌ تحریم،‌ كشور‌ را‌ از‌ بحران‌ خارج‌ كند.>
حضرتی‌ (صباسیستم)‌ عدم‌ ورود‌ برخی‌ دستگاه‌ها‌ را‌ در‌ شرایط‌ تحریم،‌ برای‌ صنعت‌ چاپ‌ آسیب‌زا‌ می‌‌داند‌ و‌ می‌‌گوید:‌ <دستگاه‌های‌ چاپ‌ یووی‌ ایرانی‌ در‌ مقابل‌ دستگاه‌هایی‌ مانند‌ ساكورایی‌ سرعت‌ پایینی‌ دارد،‌ سرعت‌ بالای‌ دستگاه‌ در‌ مصرف‌ برق‌ و‌ كاهش‌ استهلاك‌ نقش‌ به‌سزایی‌ دارد.‌ اما‌ جلوگیری‌ از‌ ورود‌ دستگاه‌های‌ چینی‌ خوب‌ هم‌ هست،‌ چون‌ كالای‌ چینی‌ فقط‌ هزینه‌بر‌ است.‌ متاسفانه‌ درهای‌ ایران‌ به‌ راحتی‌ بر‌ روی‌ بازار‌ چین‌ گشوده‌ شده‌ است.>‌
●پیشنهاد‌ ماشین‌سازان‌
طبق‌ معمول‌ اولین‌ پیشنهاد‌ ماشین‌سازان‌ در‌ رویارویی‌ با‌ مشكلات،‌ افزایش‌ حمایت‌ دولتی‌ است،‌ هر‌ چند‌ كه‌ سابقه‌ خوبی‌ را‌ در‌ این‌ زمینه‌ به‌ یاد‌ نمی‌‌آورند.
كیامرثی‌ مهم‌ترین‌ راه‌حل‌ مشكل‌ تولیدكنندگان‌ صنعت‌ چاپ‌ را‌ حضور‌ پررنگ‌ یك‌ حامی‌ مانند‌ دولت‌ می‌‌داند‌ و‌ تجربه‌ حمایت‌ وزارت‌ ارشاد‌ از‌ تولیدكنندگان‌ را‌ مثال‌ می‌‌زند:‌ <‌ آقای‌ جامی‌ در‌ زمان‌ مدیریت‌ خود‌ و‌ طی‌ یك‌ حركت‌ مثبت‌ به‌ دنبال‌ مشاوران‌ بود‌ تا‌ برای‌ تمام‌ مشاغل‌ صنعت‌ چاپ،‌ انجمن‌های‌ جداگانه‌ای‌ تشكیل‌ شود.‌ ما‌ هم‌ به‌ عنوان‌ ماشین‌سازان‌ صنعت‌ چاپ‌ به‌ دفعات‌ مختلف‌ جلساتی‌ تشكیل‌ دادیم‌ و‌ انجمن‌ ماشین‌سازان‌ صنعت‌ چاپ‌ در‌ حال‌ شكل‌گیری‌ بود.‌ حتی‌ محلی‌ در‌ چاپخانه‌ وزارت‌ ارشاد‌ در‌ اختیار‌ انجمن‌ قرار‌ گرفت‌ و‌ ...
تا‌ این‌كه‌ وقتی‌ برای‌ حضور‌ در‌ جلسه‌ هفتگی‌ مراجعه‌ كردیم،‌ عنوان‌ كردند‌ كه‌ مدیركل‌ چاپ‌ و‌ نشر‌ تغییركرده‌ و‌ جلسات‌ كنسل‌ شده‌ است‌ و‌ به‌طور‌ كلی‌ برنامه‌های‌ مدیركل‌ قبلی‌ از‌ بین‌ رفته‌ است.
جمعی‌ از‌ پیشكسوتان‌ صنعت‌ چاپ‌ گرد‌ هم‌ آمده‌ بودند‌ تا‌ نقاط‌ ضعف‌ و‌ قدرت‌ این‌ صنعت‌ را‌ بررسی‌ كنند‌ و‌ به‌ راه‌حل‌ واحدی‌ دست‌ یابند،‌ اما‌ به‌ راحتی‌ با‌ تغییر‌ مدیریت‌ مورد‌ بازی‌ قرار‌ گرفتند!
اگر‌ به‌ عنوان‌ مثال‌ یك‌ متولی‌ در‌ جهت‌ حمایت‌ از‌ تولیدكنندگان‌ وجود‌ داشته‌ باشد،‌ می‌‌تواند‌ بازاریابی‌ داشته‌ باشد‌ و‌ كیفیت‌ فنی‌ و‌ مهندسی‌ مشخصی‌ را‌ برای‌ دستگاه‌های‌ مورد‌ نظر‌ تعریف‌ كند‌ و‌ به‌ تولیدكنندگان‌ سفارش‌ دهد‌ تا‌ تعداد‌ مشخص‌ دستگاه‌ در‌ ماه‌ یا‌ سال‌ از‌ تولیدكنندگان‌ خریداری‌ كنند‌ و‌ به‌فروش‌ برسانند.
هم‌ اكنون‌ دستگاه‌ ورق‌تاكنی‌ كتاب،‌ پمپ‌ وكیوم،‌ دستگاه‌ وكیت‌ درایر‌ (چاپ‌ كاغذهای‌ عكس‌برگردان‌ و‌ گل‌ چینی)،‌ دستگاه‌ یووی‌ سیلندری‌ تمام‌ اتوماتیك‌ و‌ درایر‌ یووی‌ و‌ ...‌ در‌ ماشین‌سازی‌ كیامرثی‌ ساخته‌ می‌‌شود‌ كه‌ حدود‌ ۹۵‌ درصد‌ از‌ قطعات‌ این‌ دستگاه‌ها‌ در‌ ایران‌ ساخته‌ می‌شود‌ و‌ بقیه‌ از‌ كشورهایی‌ مانند‌ آلمان،‌ ژاپن،‌ چین‌ و‌ ...‌ وارد‌ كشور‌ می‌‌شود.‌ قیمت‌ دستگاه‌های‌ ساخت‌ داخل‌ هم‌ حدود‌ یك‌ چهارم‌ مشابه‌ خارجی‌ آن‌ است.‌ اما‌ بودجه‌ای‌ برای‌ تحقیقات‌ و‌ بازاریابی‌ و‌ تبلیغات‌ ندارد،‌ تا‌ شرایط‌ تولید‌ بهبود‌ یابد.‌ با‌ این‌ شرایط‌ چرا‌ تولیدكننده‌ حمایت‌ نمی‌‌شود‌ تا‌ با‌ خیال‌ راحت‌ به‌ تولید‌ بپردازد.‌ دولت‌ در‌ بخش‌ اتومبیل‌سازی‌ ثابت‌ كرده‌ كه‌ توانایی‌ حمایت‌ را‌ دارد.‌ طی‌ سال‌های‌ اخیر‌ می‌‌بینیم‌ كه‌ تولید‌ اتومبیل‌ از‌ پیكان‌ به‌ كجا‌ رسیده‌ است.
تعرفه‌ حمایتی‌ گمرك‌ را‌ برای‌ ورود‌ یك‌ مرسدس‌ بنز‌ در‌ نظر‌ بگیرید‌ و‌ با‌ تعرفه‌ ماشین‌آلات‌ چاپ‌ تولید‌ داخل‌ مقایسه‌ كنید.‌ مشابه‌ این‌ سرمایه‌گذاری‌ در‌ صنعت‌ چاپ‌ ایران‌ هم‌ می‌‌تواند‌ صورت‌ بگیرد.‌ متاسفانه‌ تاكنون‌ كه‌ ازسوی‌ دولت‌ اقدامی‌ صورت‌ نگرفته‌ و‌ اعمال‌ و‌ رفتار‌ دولت‌ برخلاف‌ ادعاهایش‌ بوده‌ است،‌ چون‌ اصل‌ را‌ فراموش‌ كرده‌ و‌ به‌ فرع‌ توجه‌ دارد.‌ اما‌ من‌ همچنان‌ با‌ افتخار‌ می‌گویم‌ كه‌ تولید‌ صنعتی‌ را‌ ادامه‌ می‌‌دهیم،‌ چون‌ ما‌ زنده‌ به‌ آنیم‌ كه‌ آرام‌ نگیریم،‌ موجیم‌ كه‌ آسودگی‌ ما‌ عدم‌ ماست.>
در‌ كنار‌ پیشنهاد‌ افزایش‌ حمایت‌ دولتی،‌ چاره‌جویی‌ برای‌ تقویت‌ امكانات‌ و‌ حل‌ مشكلات‌ توسط‌ خود‌ تولیدكنندگان‌ نیز‌ مطرح‌ می‌‌شود.‌ از‌ جمله‌ قدرت‌ تشكل‌های‌ صنفی‌ یا‌ ضرورت‌ آن‌ها‌ گوشزد‌ می‌‌شود:‌ نیاز‌ به‌ تشكیل‌ انجمن‌ سازندگان‌ ماشین‌آلات‌ چاپ‌ یكی‌ از‌ مسایلی‌ است‌ كه‌ وحدت‌ (ماشین‌سازی‌ فوژان‌ ارغوان)‌ توجه‌ ما‌ را‌ به‌ آن‌ جلب‌ می‌‌كند:‌ <عدم‌ وجود‌ یك‌ انجمن‌ یا‌ تشكل‌ هماهنگ‌كننده‌ صنف‌ سازندگان‌ ماشین‌آلات‌ چاپ‌ و‌ فقدان‌ مراكز‌ صنعتی‌ چاپ‌ از‌ جمله‌ مسایلی‌ است‌ كه‌ جای‌ خالی‌ آن‌ محسوس‌ است.‌ این‌ انجمن‌ها‌ برای‌ پوشش‌ دادن‌ نیازهای‌ مادی‌ و‌ معنوی‌ تولیدكنندگان‌ و‌ یكپارچه‌ كردن‌ و‌ تشویق‌ آن‌ به‌ استفاده‌ از‌ دانش‌ و‌ قابلیت‌های‌ یكدیگر‌ ضروری‌ است.>
ماشین‌سازی‌ فوژان‌ ارغوان‌ سازنده‌ دستگاه‌های‌ فلكسو‌ و‌ سیلك‌اسكرین‌ و‌ ...‌ نیز‌ مانند‌ سایر‌ همكاران‌ طبق‌ سفارش‌ خریدار‌ در‌ هر‌ ۱۷‌ روز،‌ یك‌ دستگاه‌ ساخته‌ و‌ به‌ خریداران‌ تحویل‌ می‌‌دهد.‌ با‌ این‌كه‌ وحدت‌ این‌ روند‌ را‌ مثبت‌ ارزیابی‌ می‌‌كند،‌ در‌ مورد‌ راهكارهای‌ افزایش‌ تولید‌ می‌‌گوید:‌ <كار‌ كردن‌ در‌ بازار‌ ایران‌ مانند‌ برگزاری‌ مسابقه‌ شنا‌ در‌ یك‌ رودخانه‌ متلاطم‌ است.‌ این‌كه‌ با‌ وجود‌ تصویب‌ قانون‌های‌ روزانه،‌ تورم‌ غیرقابل‌ مهار‌ و‌ تغییرات‌ روزانه‌ قیمت‌ها،‌ بتوان‌ قراردادی‌ را‌ به‌ اتمام‌ رساند‌ و‌ به‌ آن‌ افتخار‌ كرد،‌ واقعا‌ یك‌ هنر‌ است.
هزینه‌های‌ تولید‌ شامل‌ هزینه‌های‌ ثابت‌ و‌ متغیر‌ می‌‌شود.‌ هزینه‌های‌ ثابت‌ در‌ صورت‌ افزایش‌ و‌ كاهش‌ تولید،‌ در‌ میزان‌ تقاضا‌ و‌ عرضه‌ محصول‌ به‌ بازار‌ نقشی‌ نخواهد‌ داشت.
اما‌ هر‌ چقدر‌ میزان‌ تقاضا‌ و‌ تولید‌ افزایش‌ پیدا‌ كند،‌ هزینه‌های‌ متغیر‌ به‌ همان‌ نسبت‌ بالا‌ رفته‌ و‌ به‌ علت‌ تولید‌ و‌ فروش‌ بالا،‌ هزینه‌های‌ متغیر‌ به‌ صورت‌ بارز‌ سرشكن‌ می‌‌شود.‌ این‌ همان‌ اقتصاد‌ كلان‌ (صرفه‌جویی‌ ناشی‌ از‌ مقیاس)‌ معنا‌ می‌‌شود‌ كه‌ هنوز‌ در‌ ماشین‌سازی‌ ایران‌ پیاده‌ نشده‌ است.>‌
مقدم‌پور‌ (آداك)‌ كاهش‌ سود‌ وام‌ها‌ و‌ تعرفه‌های‌ حمایتی‌ جهت‌ ورود‌ دستگاه‌های‌ خارجی‌ را‌ برای‌ رویارویی‌ با‌ مشكلات‌ تحریم‌ و‌ رشد‌ صنعت‌ ماشین‌سازی‌ كافی‌ نمی‌‌داند:‌ <وزارت‌ صنایع‌ ورود‌ اكثر‌ دستگاه‌هایی‌ را‌ كه‌ در‌ داخل‌ هم‌ تولید‌ می‌‌شود،‌ ممنوع‌ اعلام‌ كرده‌ است،‌ اما‌ می‌‌بینیم‌ كه‌ ارگان‌های‌ دولتی‌ دستگاه‌های‌ خارجی‌ را‌ به‌ راحتی‌ وارد‌ كشور‌ می‌‌كنند،‌ با‌ وجود‌ آن‌ كه‌ نمونه‌ ایرانی‌ دستگاه‌ها‌ در‌ داخل‌ كشور‌ تولید‌ می‌‌شود‌ مثل‌ قید‌ كپی‌ و‌ زینك‌ سوز‌ و‌ ...‌ از‌ طرفی‌ افزایش‌ تعرفه‌ گمركی‌ شامل‌ قطعات‌ مورد‌ نیاز‌ تولید‌ دستگاه‌ هم‌ می‌‌شود.‌ تولیدكننده‌ هم‌ مجبور‌ می‌‌شود‌ قطعه‌ مورد‌ نیاز‌ را‌ با‌ قیمت‌ بالا‌ وارد‌ كند‌ و‌ طبیعی‌ است‌ قیمت‌ دستگاه‌ بالا‌ می‌رود.
بانك‌ها‌ هم‌ تنها‌ با‌ كاهش‌ بهره‌های‌ بانكی‌ نمی‌‌توانند‌ صنعت‌ را‌ رشد‌ دهند،‌ چون‌ برخی‌ افراد‌ تسهیلات‌ را‌ دریافت‌ می‌‌كنند‌ و‌ در‌ بخش‌های‌ غیرصنعتی‌ به‌كار‌ می‌‌برند‌ كه‌ هم‌ برای‌ بانك‌ مشكل‌ ایجاد‌ می‌‌كند‌ و‌ هم‌ به‌ بهانه‌ رشد‌ اقتصادی‌ یك‌ بخش،‌ به‌ بدنه‌ صنعت‌ صدمه‌ وارد‌ می‌‌شود.
پیدا‌ كردن‌ راه‌حل‌ برای‌ خروج‌ ایران‌ از‌ بحران‌ اقتصادی‌ بر‌ عهده‌ دولتمردان‌ است.‌ مسوولان‌ وزارت‌ صنایع‌ می‌‌توانند‌ بازدید‌ كوتاهی‌ از‌ صنعت‌ تایوان‌ داشته‌ باشند.‌ این‌ كشور‌ با‌ این‌كه‌ از‌ نظر‌ مساحت‌ به‌ اندازه‌ یكی‌ از‌ استان‌های‌ كشور‌ ایران‌ است،‌ در‌ ماشین‌سازی‌ آسیا،‌ حرف‌ اول‌ را‌ می‌‌زند.‌ از‌ سیاست‌ صنعتی‌ این‌ كشور‌ اطلاع‌ ندارم،‌ اما‌ وزارت‌ صنایع‌ می‌‌تواند‌ این‌ كار‌ را‌ به‌ عنوان‌ یك‌ پروژه‌ تحقیقاتی‌ دنبال‌ كند.>
منبع : مجله صنعت چاپ