ترمیم یک آسیب

در ایالات متحده همیشه طرفداری و مخالفت با سقط جنین همچون پاندول در نوسان بوده و بستگی زیادی به ترکیب اعضای دیوان عالی کشور و وزارت دادگستری در ایالات متحده دارد و هر از گاهی که محافظه کاران به قدرت می رسند احکام مربوط به سقط جنین سختگیرانه تر می شوند. هرچند که در ایالات متحده در سال ۱۹۷۳ قانونی موسوم به «رو دربرابر وید» حق انتخاب را برای زنان محفوظ گذاشت اکنون با محافظه کارتر شدن ترکیب دیوان عالی، ترس از این وجود دارد که این قانون کنار گذاشته شود. زمانی که چنین واهمه هایی قوت می گیرند طرفداران «رو» غطرفداران قانونی کردن سقط جنین و انجام آن در فضای کاملاً بهداشتی و به روش پزشکیف «آن روزهای بد قدیمی» را به یاد می آورند. شاید تعداد کمی از پزشکان امروزی در آمریکا آن دوره را به خاطر بیاورند اما من به خوبی به خاطر دارم.
من متخصص بازنشسته زنان و زایمان هستم که دوران ۸۰ سالگی خود را سپری می کنم. بیشتر زمان آموزش رسمی خود را در شهر نیویورک و در بین سال های ۱۹۴۸ تا ۱۹۵۳ در دو بیمارستان اصلی شهر گذراندم.
در آن سال ها با انواعی از پیچیدگی های ناشی از سقط جنین ناقص و غیرقانونی مواجه بودیم و با انواع وخیمی از حالت ها روبه رو می شدیم که تصورش هم دشوار است. گاهی خود بیمار دست به این کار می زد، گاهی به یک فردی مراجعه می کرد که سقط جنین را به شکل غیرقانونی انجام می داد به همین دلیل یا روش های بهداشتی و بیمارستانی را نمی دانست یا از مهارت کافی برخوردار نبود یا آنکه به سلامت بیمار اهمیت کافی نمی داد و چون کار غیرقانونی بود مراجعه به مراجع قانونی هم معنی نداشت چون خود آنها به انجام کاری غیرقانونی متهم بودند. بیمارانی هم که بعد از سقط جنین به بیمارستان آورده می شدند به هیچ وجه حاضر نبودند بگویند چه کسی، کجا و در چه شرایطی این عمل را انجام داده است. در اغلب موارد هم در وضعیت بسیار وخیمی بودند و نیاز به تکمیل فرآیند سقط جنین داشتند و در اکثر موارد نیاز به ترمیم آسیبی بود که وارد آمده بود.
این گونه بیماران هم هرگز توضیح نمی دادند که چرا دست به چنین کاری زده بودند ما هم به عنوان پزشک کنکاش نمی کردیم و فقط بازگرداندن سلامت بیمار را مهم ترین وظیفه خود می دانستیم. سقط جنین تصمیمی بود که خود این زنان گرفته بودند و دلایلش هم به خودشان ربط داشت اما یک نکته کاملاً شفاف و روشن بود؛ اینکه این زنان خودشان را در معرض ریسک بسیار بالا قرار داده بودند و به معنی واقعی کلمه اصلاً معلوم نبود که عاقبت کارشان به مرگ منجر می شد یا نه. یک نکته دیگر هم کاملاً واضح و روشن بود؛ احتیاج مبرم به پایان دادن بارداری، انگیزه اصلی انتخاب متدهایی بود که در آن زمان در دسترس قرار داشت.
روش دیگری که من خودم مشاهده نکردم اما از یکی از دوستان و همکارانم در یک بیمارستان دیگر شنیدم استفاده از محلول آب و صابون بود که به کمک سرنگ و با فشار زیاد به داخل کانال سرویکال تزریق می کردند. این روش بسیار هولناک و خطرناک بود که می توانست در دم بیمار را به کام مرگ فروبرد چون کافی بود که یکی از این حباب های صابون وارد رگ های خونی شده و از طریق عروق به قلب برسد.
بدترین موردی که من خودم مشاهده کردم و آرزو می کنم که این بلا سر هیچ بنده خدایی نیاید، پرستاری بود که به بیمارستان پذیرفته شده بود و به نظر می رسید بخشی از بند ناف از بدنش خارج شده است اما وقتی به درستی معاینه کردیم در کمال تعجب مشاهده کردیم که بند ناف نبوده بلکه بخشی از روده کوچکش بوده است. معلوم نبود از چه ابزاری شبیه به قلاب استفاده شده که از راه زهدان وارد حفره شکمی شده و به روده ها رسیده و به جای بیرون کشیدن جنین، روده وی را خارج کرده بود. شش ساعت عمل جراحی طول کشید تا زهدان و تخمدان های عفونی شده را خارج کنیم و آن بخش هایی از شکم را که هنوز سالم بود به فعالیت طبیعی خود بازگردانیم.
نکته مهمی که باید به خاطر داشته باشیم و هر بار یادآوری کنیم این است که وقتی موضوع مخالفت یا طرفداری از سقط جنین را مطرح می کنیم اصلاً منظور ما پزشکان این نیست که سقط جنین می تواند انجام شود یا نه یا آنکه پزشکان مخالفند یا موافق چون این عمل همیشه انجام شده و می شود از همان روزهای باستانی تمدن یونان گرفته تا به الان همیشه این اقدام صورت گرفته است. در این میان حرف طرفداران «رو» این است که چه بخواهید و چه نخواهید تعدادی از افراد اجتماع به هر دلیلی تصمیم می گیرند به بارداری پایان دهند چرا ما نباید اجازه بدهیم که این کار در حضور پرسنل پزشکی و با کمک تجهیزات و مواد پزشکی و تحت شرایط پذیرفته شده انجام شود تا آسیب های سقط غیربهداشتی کاهش یابد.

دکتر والدو ال. فیلدینگ
متخصص زنان و زایمان، ۳۸ سال در شهر بوستون آمریکا تجربه داشته و نویسنده کتاب: بارداری بهترین وضعیت اتحاد است.
منبع: نیویورک تایمز

منبع : روزنامه سرمایه