رئیس جمهور باهوش و بافرهنگ داشتن چه حالی دارد!

دوستان! چه کسی بین ما هست که برای بیان احساسش در این لحظات دچار کمبود واژگان نشده باشد؟ احساس‌مان را اشک‌هایمان؛ اشک شادی، اشک رهایی، اشک شور و شوق برای امیدی شگرف در اوج ناامیدی‌مان بیان می‌کند. ‌ برای کشور ما که بر خونریزی بنا نهاده شد و آنگاه بر دوش بردگان ساخته شد، لحظه‌ای غیرمنتظره بود و در عین سادگی و سهولت، تکان‌دهنده. ‌باراک اوباما، یک مرد خوب، یک مرد سیاه‌پوست به ما گفت منشاء تغییراتی در واشنگتن خواهد شد و این اندیشه و نیت مورد علا‌قه اکثریت مردم قرار گرفت. نژادپرستان در طول مبارزات انتخاباتی و در محل اخذ آرا حضور داشتند؛ حضوری فعال. ولی آنها دیگر اکثریت نیستند و ما شاهد به خاموشی گراییدن شعله‌های نفرت‌شان در زمان حیات‌مان خواهیم بود. ‌ این هفته یک <اولین> مهم دیگر اتفاق افتاد. پیش از این هرگز در تاریخ ما یک نامزد ریاست‌جمهوری که آشکارا مخالف جنگ باشد - آن هم وقتی جنگی در جریان است - انتخاب نشده بود. من امیدوارم باراک اوباما، وقتی گسترش جنگ در افغانستان را مورد ملا‌حظه قرار می‌دهد، این موضوع را به خاطر بیاورد. اگر او موضوع اصلی را فراموش کند که به خاطر آن رقیب دموکرات خود را در انتخابات مقدماتی حزبی شکست داد و سپس قهرمان بزرگ جنگ را در انتخابات اصلی، اعتماد و ایمانی که اکنون به او داریم از بین خواهد رفت. مردم آمریکا از جنگ خسته شده‌اند و ناخشنود و بیزار. صدای آنها در رایی که دادند کاملا‌ رسا و روشن منعکس بود. ۴۴ سال بود که دموکرات‌ها هرگز به ۵۱ درصد آرا نرسیده بودند و این امر بسیار ناموجه و ناپذیرفتنی به نظر می‌رسد ولی باید در نظر داشت که بیشتر آمریکایی‌ها دموکرات‌ها را دوست ندارند. مردم آنها را افرادی می‌بینند که کمتر جسارت انجام کارهای مهم را دارند. ولی اکنون دموکرات‌ها چنین موقعیتی را یافته‌اند. حکومت به آنها سپرده شده است. از طریق آرای مردم به مردی که نه یک مزدور حزبی است و نه دارای یک نقش تشریفاتی در واشنگتن، آیا او اکنون یکی از آنها خواهد شد یا آنها را وادار خواهد کرد که شبیه او شوند؟ دعا می‌کنیم مورد دوم درست دربیاید. ‌
امروز ما پیروزی محبت و بزرگواری را بر عیب‌جویی‌های کوتاه‌بینانه فردی، پیروزی صلح را بر جنگ و هوشمندی و ذکاوت را بر اعتقادات خرافی جشن می‌گیریم. ‌ یک رئیس‌جمهور باهوش و بافرهنگ داشتن چه حالی دارد! دانش و علمی که ۸ سال بود فراموش شده و مطرح نبود، دوباره بازخواهد گشت. تصورش را بکنید، حمایت دولت ما از بزرگ‌ترین مغز‌هایی که به دنبال راه‌های درمان انواع بیماری‌ها هستند یا درصدد کشف انواع انرژی یا آنهایی که برای نجات سیاره ما کار می‌کنند! خواب می‌بینم؟ بیدارم کنید! ممکن است باز هم شاهد دوره‌ای از آزاداندیشی، روشنگری و خلا‌قیت باشیم؟ دوره‌ای که هنر و هنرمندان را به عنوان دشمن تلقی نکنند. شاید هم برای کشف حقایقی بزرگ‌تر درباره هنر تحقیق و بررسی شود. ‌ پس از پیروزی اوباما من یک هفته تمام آماج این پرسش رسانه‌ها بودم که <حالا‌ که بوش رفته است چه خواهی کرد؟> آیا آنها شوخی‌شان گرفته است؟ همان کار و خلا‌قیتی را که می‌شود در محیطی که از فیلم و هنر و دانش حمایت می‌کند و به آن پر و بال می‌دهد کرد؛ هزاران شکوفه گل را تماشا می‌کنم. محیطی آزاد آنچه را که می‌خواهی باشی ممکن می‌سازد، ما به عصر جدیدی پا گذاشته‌ایم و اگر من بتوانم افکارم را در این عصر جدید جمع‌بندی کنم، هر کاری برایم امکان دارد! یک فرد آفریقایی- آمریکایی به ریاست‌جمهوری ایالا‌ت متحده انتخاب شده است! هر چیزی ممکن است. می‌توانیم با کلنجار و زور اقتصادمان را از چنگ ثروتمندان بی‌ملا‌حظه در آوریم و آن را به مردم برگردانیم. هر کاری ممکن است! سلا‌مت هر شهروندی می‌تواند با خدمات درمانی تامین شود، می‌توانیم ذوب شدن پوشش برفی قطب را متوقف کنیم. هر کاری امکان دارد؛ می‌توانیم آنهایی را که جنگ به راه انداختند به عدالت بسپاریم.
بله هرکاری امکان دارد. ‌ در واقع ما وقت زیادی نداریم. کار‌های بزرگی باید انجام شود ولی اکنون برای همه ما وقت لذت بردن از این رویداد بزرگ است. فروتنانه رفتار کنیم با جمهوریخواهان. همان‌طور رفتار نکنیم که آنها این ۸ ساله با ما کردند. همان وقار و صفایی را که باراک اوباما طی مبارزات انتخاباتی از خود نشان داد، داشته باشیم. نام‌های زیادی به او دادند و او را آماج حمله‌هایی ناجوانمردانه قرار دادند ولی او سطح خود را پایین نیاورد و توهین‌هایشان را به آنها بر نگرداند. آیا می‌توانیم او را برای خود الگو قرار دهیم؟ می‌دانم که خیلی سخت است. ‌ می‌خواهم تشکر کنم از همه کسانی که وقت صرف کردند و امکان مالی فراهم کردند تا پیروزی اوباما امکان‌پذیر شود، راهی بس طولا‌نی بود. به این کشور خسارات عظیمی وارد شده است، اگر حتی از آنانی حرف نزنیم که شغل‌های خود را از دست داده‌اند یا به خاطر صورتحساب‌های بسیار سنگین پزشکی‌شان به خاک سیاه نشانده شده‌اند یا از کسانی که با فرستادن عزیزان‌شان به جنگ عراق رنج فراوانی برده‌اند.
ما اکنون باید تلا‌ش کنیم تا این خسارت‌ها را جبران کنیم. البته کار آسانی نخواهد بود. ‌ ولی از کجا باید شروع کرد، باراک حسین اوباما، چهل‌وچهارمین رئیس‌ جمهور آمریکا. باورکردنی نیست. واقعا باورم نمی‌شود! ‌ ‌ دوستدار شما: مایکل مور مایکل فرانسیس مور متولد ۱۹۵۴، کارگردان، مستندساز آمریکایی و برنده جایزه اسکار و نخل طلایی کن. ویژگی اصلی فیلم‌های او زبان تند و جسورانه‌اش علیه سیاستمداران به خصوص سیاستمداران آمریکا است.

سیدحسن الحسینی
ترجمه: پوراندخت مجلسی

منبع : روزنامه اعتماد ملی