این خانه از پای بست سست است

پدیده خانه های مجردی، چند سالی است بروز و ظهور زیادی یافته در حالی که خانواده ها از همسایگی بامجرد جماعت، پرهیز می کنند. به ویژه آنها که فرزندان جوان دارند. پدیده زندگی مجردی از خانه های دانشجویی پسران آغاز شد و کم کم دختران نیز به مشتریان خانه های دانشجویی پیوستند. خانه های مجردی تک ساکن هم ابتدا از آن پسران بود اما طولی نکشید دختران هم خواهان این نوع خانه ها شدند. مردان و زنان همسر از دست داده یا قربانیان طلاق از دیگر کسانی بودند که بازارخانه های مجردی را وسعت بخشیدند. با این حال عرف جامعه ایرانی، اجاره دادن یا فروختن خانه به مجرد را برنمی تافت و هنوز هم طیف وسیعی از جامعه، با این پدیده نوظهور مشکل اساسی دارند. تا مدت ها، صاحبخانه ها از اجاره دادن آپارتمان هایشان به مجردها، چه پسر چه دختر اجتناب می کردند. حتی به دانشجوها هم خانه اجاره نمی دادند، به ویژه دختران. اکنون اما نه تنها به راحتی این واحدها را دراختیار مجردها قرار می دهند بلکه برای آنها بازاریابی هم می کنند. نگاهی به آگهی های جراید به خوبی نشان می دهد که قبح واگذاری واحدهای مسکونی به مجردها تا حدود زیادی از بین رفته تا آنجا که در برخی از این تبلیغات به صراحت واژه «فقط به مجرد» یا «فقط به یک نفر مجرد» به چشم می خورد.
در نگاه اول اجاره دادن واحدهای مسکونی به مجردها، جرم نیست. مصونیت حریم خصوصی افراد هم، فضایی به وجود آورده تا کسی نتواند متعرض این عمل شود بنابراین راه باز می شود تا در همسایگی ۶ آپارتمان خانواده نشین صاحب دختران و پسران جوان، دو فرد مجرد هم در آپارتمان های دیگر، ساکن شوند. با این بهانه که چون ازدواج کاهش و طلاق افزایش یافته، تعداد مجردها زیاد شده و خانه مجردی، نیاز روز جامعه است.
● اجاره ای های دانشجویی
در میان آگهی های اجاره یک روزنامه ، بیش از ۵۰ مورد را پیدا می کنم که در متراژهای مختلف و قیمت های بالای ۲۰ میلیون تومان مجردها را برای سکونت در واحدهای مسکونی، دعوت کرده اند. با همه آنها تماس می گیرم. آپارتمان هایی که در مناطقی چون کارون، قصرالدشت، جیحون، هاشمی، آذربایجان و اطراف دانشگاه های صنعتی شریف و تهران برای مجردها درنظر گرفته شده اند، بیشتر مشتریان دانشجویی دارد. از محدوده های دانشگاهی که خارج می شویم اما انگیزه های اجاره آپارتمان ها به مجردها تغییر می کند. این البته به آن معنا نیست که در محدوده های دانشگاهی کسی با انگیزه غیردانشجویی، آپارتمان مجردی اجاره نمی کند یا همه آنهایی که خارج از محدوده دانشگاه ها واحد مسکونی اجاره می کنند، انگیزه های نادرست دارند. با این حال اغلب آپارتمان های اجاره ای محدوده های دانشگاهی و غیردانشگاهی باحال و هوای آن منطقه، تناسب دارد.
در میان آگهی ها به موردی برمی خورم که در زعفرانیه است. ساختمانی ۸ واحدی که ۵ واحد آن در اختیار خانواده ها و دو واحد دیگر هم در اختیار یک آقا و یک خانم مجرد است. آگهی مربوط به تنها مورد باقیمانده است که ۷۵ متر مساحت و یک اتاق خواب دارد. ۲۳ میلیون تومان پول رهن و ۲۰۰ هزار تومان هم اجاره برای آن درنظر گرفته شده است.
● مشتریان اصلی خانه های مجردی
آقای «م» که واسطه بین بنگاه املاک، موجر و مستأجر است ابتدا حاضر نمی شود درباره مشتریان این نوع فایل ها صحبت کند اما وقتی به او می گویم چگونه ممکن است یک جوان مجرد ۲۰ میلیون برای رهن یک خانه بپردازد ولی به بهانه نداشتن پول، ازدواج نکند، می گوید: «بعضی از کسانی که خانه مجردی اجاره می کنند مجرد نیستند یا اگر مجردند، مشکل مالی برای ازدواج ندارند فقط می خواهند رها باشند. دانشجوهای پول دار شهرستانی، برخی تاجرانی که ساکن شهرستان هستند اما دائما به تهران می آیند و می روند و عده بسیار کمی از جوان های مجرد با مقاصد ناپاک جز مشتریان اصلی این فایل ها هستند.»
او درباره خانم های مشتری این نوع واحدهای مسکونی می گوید: «خانم های میانسال مجرد یا جوان مطلقه هم جز مشتریان این نوع آپارتمان هایند ضمن اینکه مردان و زنان سالخورده هم از این نوع موارد اجاره ، استقبال می کنند. اکثر کسانی که آپارتمان مجردی می خواهند، آدم های خوبی هستند اما آنهایی که مقاصد سوء دارند خانه های مجردی را بدنام کرده اند.»
● بلای جان دختردارها
آگهی دیگری مربوط به خیابان بهار در محدوده مرکزی شهر است. وقتی به آنجا می رسم خانمی که از ساکنان ساختمان و مالک یکی از واحدها به حساب می آید در حال اعتراض به فردی است که می خواهد آپارتمانش را به فرد جوانی اجاره دهد. زن میانسال که مرا با جوان مستأجری که قرار است بیاید اشتباه گرفته به موجر می گوید: «من دو تا دختر دارم. شما با این کار، امنیت ما را به خطر می اندازید. از حالا به بعد نمی توانیم بچه ها را تنها بگذاریم.» مرد در پاسخ می گوید: «چهار دیواری اختیاری، خانه متعلق به من است اجاره دادن آن هم به مجرد جرم نیست اگر مستأجرم مزاحمت ایجاد کرد برو شکایت کن. من که نمی توانم با تأیید شما مستأجر بیاورم. برو مستأجر پیدا کن تا این جوان را رد کنم.»
ساکنان دو واحددیگر هم به زن میانسال می پیوندند اما فایده ای ندارد. آنها با هیچ مستمسک قانونی هم نمی توانند مرد را از تصمیم خود منصرف کنند. بنابراین باید همسایه جوان را بپذیرند مگر اینکه یک زوج جوان به جای آن برای مالک پیدا کنند.
وقتی مرد می رود به آنها می گویم من مشتری نیستم بلکه خبرنگارم. زن نفسی به راحتی می کشد اما بلافاصله با نگرانی می گوید: «گیریم که شما هم رفتی، بالاخره یکی دیگر می آورد. آقا بنویس آپارتمان های مجردی، بلای جان خانواده های دختردار است.»
● پانسیون پارتی های شبانه
آگهی دیگری درخیابان آفریقا (جردن) نظرم را جلب می کند. با دفتر املاک تماس می گیرم و شماره همراه واسطه را دریافت می کنم. آقای«س» بلافاصله پس از سؤال من درباره آگهی، می گوید: «۷۱ متر طبقه سوم ۳۷ میلیون رهن کامل که البته قابل تبدیل به رهن و اجاره است.»
می پرسم: «ما چند نفردانشجو هستیم.» می گوید: «اگر از دو نفربیشترنباشید چه بهتر، البته این مسئله قابل حل و فصل با مالک است.» می پرسم: «به خانم ها هم اجاره می دهید.» می گوید: «چرا که نه آنها تمیزتر و خوش حساب ترند» سؤال می کنم: «خانواده های همسایه اعتراض نمی کنند» پاسخ می دهد: «ساختمان چهارطبقه دوواحدی است که دو واحد آن در اختیار دو زوج جوان و باقی آنها در اختیار چهار خانم زیبا و یک آقای خوش تیپ قرار دارد و تنها واحد خالی، همین موردی است که شما برای آن تماس گرفته اید.» با شیطنت از او می پرسم: «پس شرایط سوروسات مهیاست.» و او با خنده می گوید: «توپ توپ».
آدرس رامی گیرم و خارج از قرار با واسطه می روم آنجا. آن آقای خوش تیپ، آپارتمانش را تبدیل کرده به محلی برای پارتی های شبانه. این مسئله را مرد جوانی می گوید که همراه با همسرش در این ساختمان زندگی می کنند. واسطه اما می گوید: «زوج های جوان ساکن در این ساختمان، خودشان پای ثابت این مهمانی ها هستند. اینجا یک پانسیون عالی(!) برای برگزاری پارتی های شبانه است.»
● یک پیشنهاد قابل طرح
افزایش خانه های مجردی و ظهور پدیده آگهی های خانه مجردی، آنچنان ربطی به کاهش ازدواج و افزایش طلاق ندارد. حدود ۲۰ آگهی خانه های مجردی، مربوط به واحدهای بالای ۱۰۰ متر است گاه با پول رهن یکی از این واحدها که عمدتاً در شمال شهر تهران واقع شده اند، می توان چهار زوج جوان را راهی خانه بخت کرد. به قول یک بنگاه دار، دسته ای از مشتریان خانه های مجردی،مردان متأهلی هستند که ازدواج مجدد کرده اند و آپارتمان را برای یک زن اجاره می کنند. این بنگاه دار اشاره می کند که مواردی از مسائل اخلاقی به وجود آمده که از سوی همسایگان به بنگاه و کلانتری اطلاع داده شده است.»
اکثرمردم نسبت به فروش یا اجاره دادن واحدهای مسکونی به افراد مجرد، نظر خوبی ندارند به ویژه اگر در سنین جوانی باشند. در میان پیشنهاداتی که شهروندان برای مدیریت این پدیده می دهند، بحث مجوز گرفتن از پلیس، هم بود. یک شهروند که خود را صالحی و افسر بازنشسته پلیس معرفی می کند می گوید: «باید برای فروش یا اجاره دادن واحدهای مسکونی به افراد مجرد، مقرراتی وضع شود تا فروشنده یا موجر برای این کار از پلیس مجوز بگیرند. مشخصات کامل مستأجر یا خریدار مجرد در اختیار کلانتری محل قرار داده شود تا سوءاستفاده کنندگان احتمالی بدانند که زیر ذره بین پلیس هستند. حتی شاید لازم باشد که مجوز دریافتی از پلیس را به مدیر ساختمان نشان بدهند. به این ترتیب مردم با امنیت خاطر می توانند خانه خود را به مجردها اجاره دهند یا بفروشند و همسایگان هم می دانند که قانون از آنها در برابر خطرات احتمالی، حمایت می کند.»
پیشنهاد این افسربازنشسته می تواند برای پلیس پیشگیری، قابل تأمل باشد. به ویژه آن که نیروی انتظامی در حال حاضر مشغول اجرای طرح هایی چون ارتقا امنیت و انضباط اجتماعی است.این مسئله را یک همکار روزنامه نگار گوشزد می کند.

قاسم حداد اصفهانی

منبع : روزنامه کیهان