لباس هایی که جاسوسی می کنند

مرد سوار بر اسب، با چکمه های بلند، شلوار راسته قهوه ای رنگ، کمربند ستاره دار و نیم تنه مشکی پشت به بیننده در حال رفتن است.
هفت تیرها، یکی بالاتر و دیگری آویزان و پره های دستمال گردنی که در هوا مواج بود، حرکت رو به جلو یورتمه اسب را القا می کرد. اسب و مرد همه تصویر را پوشانده بودند و غیر از آسمان و چند تایی کاکتوس معروف آمریکایی، چیزی دیده نمی شد. در حقیقت افق در مرد محصور شده بود و ناکجا را به ذهن متبادر می کرد. مرد، گاوباز بود.
طناب دور کتف اش هم این را گواهی می داد. کابوی اصیل آمریکایی با کلاهی لب برگشته و روی کلاه مرد نوشته شده بود: «made in china»
اصیل آمریکایی، این روزها در قیل و قال جهانی شدن، استحاله فرهنگی را احساس می کند و چنین کاریکاتوری را طرح می زند. در ایران نیز چنین اضمحلالی نه به وضوح، اما دیده می شود. آنجا که جانمازهای ساخت چین با اسمای متبرک الهی در بازار به فروش می رسد. سخن البته چینی شدن اقتصاد جهانی نیست. بلکه خبر ورود برند جهانی بنتون (Benetton) به بازارهای ایران است. این تولیدکننده جهانی پوشاک، در اصل ایتالیایی است و سرمایه گذارش (لوسیانو بنتون، عضو لابی بین المللی صهیونیست)، در تهران به سر می برد تا برای افتتاح فروشگاه های زنجیره ای خود جانمایی کند. او با تجار ایرانی وارد مذاکره شده و حتی آنها را برای جشن ۴۰ سالگی بنتون در ایتالیا دعوت کرده است. این مولتی میلیونر غربی این روزها شعبه های جدیدی را در ایران افتتاح می کند.
در سایت رسمی این شرکت بزرگ پوشاک، تاکنون آدرس ۴ شعبه در تهران (خیابان آفریقا، خیابان ظفر، برج کاج در سعادت آباد، خیابان دولت و برج نگار در خیابان ولی عصر)، ۲ شعبه در مشهد (احمدآباد و بلوار سجاد) و یک شعبه در یزد (صفاییه، بلوار دانشگاه) درج شده است و قرار است شعبه های جدیدی نیز افتتاح کند.
لوسیانوی ۷۲ ساله، ایران را با هیأت همراه اش گز می کند که موقعیت های ایده آلی پیدا و جای خالی تولید داخلی را پر کند. به سخن دیگر او آمده است تا همه فرزندان سرزمینم را مسحور رنگ های متحدش کند. رنگ های متحد لوسیانو در ایران وقتی مخاطب پیدا می کند که رنگ های زیبا اما ناهمگن و غیرمتحد ایرانی قادر به ارضای مخاطب نباشد. آنگاه که در ایران فقط به سخن پراکنی پیرامون مد و لباس می پرداختیم، لوسیانو خود را «امپراتور آرمان شهر» می نامید و با فرض اینکه فروشگاه های زنجیره ای بنتون در ایران افتتاح نمی شد، آرمان شهر این دستفروش ۲۰ ساله - پیش از این - چنان جهانی شده بود که مخاطبان خود را در همه جای جهان حتی ایران پیدا کند. آنچنان امپراتوری بزرگی که طرفداران ایرانی اش کلوپ راه بیندازند و به یکدیگر آدرس فروشگاه های بنتون را بدهند. هر چند نیروهای بالقوه ما، رقابت با چون بنتونی را دور از دسترس ندارند. اما بالفعل کردن اش کاری صعب می نماید.
به هر روی مخالفت ساکنان هرم سبز بهارستان، با افتتاح و گسترش شعبه های بنتون در ایران نمی تواند ذره ای از علاقه هواداران این برند بکاهد و حتی می توان گفت که او را موفق تر از پیش خواهد کرد. بنتون پیر، از قضا استاد بازی با افکار عمومی است. او هر از گاهی با نوع تبلیغات عجیب خود چنان جنجالی در جهان به راه انداخته که شبکه های گسترده تلویزیونی و رسانه ای هم قادر به خلق چنین صحنه عظیمی نیستند. معاشقه با راهبه جوان مسیحی، کودکی در حال تولد، مبتلایان به ایدز، بازسازی نقاشی معروف شام آخر با مانکن های مؤنث و مذکر نیمه عریان و تصاویر پورنوگرافی از جمله سوژه هایی است که بنتون به کار بسته تا افکار عمومی را به خود مشغول کند و کس نمی داند که او در ایران بازی اش را چطور پیش می برد. لوسیانوی پیر که دیگر پادوی بازار و دست فروش نیست، حالا با چراغ های خاموش در خیابان های تهران حرکت می کند. اما بیرون از مرزهای ایران، مانور تبلیغاتی علیه تصمیم پارلمان برای تعطیلی فروشگاه های بنتون شروع شده است.
جالب است بدانید که این شرکت، متهم به استفاده از چیپ های جاسوس در لباس های تولیدی اش است. به گفته دیگر، بنتون با طراحی لباس هایی که مجهز به فناوری RFID هستند، قادر به جاسوسی است. هر چند تولید صنعتی و انبوه چنین لباس هایی را تکذیب کرده اما بر تولید آزمایشگاهی آن صحه گذاشته است. فناوری مدرن RFID به تولیدکننده اجازه می دهد تا مصرف کننده را به وسیله امواج رادیویی رصد کرده و با تولید انبوه چنین لباس هایی، اطلاعات ذی قیمتی از مصرف کننده در اختیار تولیدکننده قرار دهد.
با این همه نگارنده معتقد است که می توان از حضور چنین تولیدکننده قهاری در ایران بهره مثبت گرفته، فرهنگ ایرانی را جهانی کرد. به بیان دیگر طرف ایرانی می تواند فروش محصولات بنتون را مشروط به وارد کردن فناوری، آموزش طراح و فروش تولیدات ایرانی نماید. لذا باید بنتون را نماینده ایران در بیش از ۵ هزار نمایندگی آن شرکت در کشورهای مختلف جهان دانست. چه آن که بدون شک فرهنگ ایرانی - اسلامی قابلیت های بسیاری برای عرضه به مخاطب جهانی دارد. دانشجویان ایرانی طراحی لباس می توانند از سوی بنتون بورسیه شده، با مبانی طراحی لباس در جهان آشنا شوند و لباس هایی با هویت ایرانی و در سطح جهانی طراحی کنند. حتی می توان امید داشت که دانشگاه های ما با استفاده از منابع و اساتید غربی این هنر، غنی سازی شوند. البته طرف ایتالیایی را می توان مجبور به تولید محصولاتی هماهنگ با فرهنگ خودی کرد. به طوری که برند بنتون اصول اخلاقی و فرهنگی ما را رعایت کند.
این البته نیازمند تدبیر صحیح و حساب شده است تا بتوان به نتیجه مثبت این حضور ترسناک امید داشت. همه چیز بستگی به طرف ایرانی دارد. چه آن که دولت ها وظیفه ای جز حفظ منافع ملی ندارند و در این مورد خاص، منافع ملی ما حفظ فرهنگ ایرانی و گسترش آن به جهان است.

علی اردستانی

منبع : روزنامه ایران