رشد اقتصادی در سراسر جهان

مقاله استراتژی های رشد دنی رودریک را از دست ندهید. بخشی از مقدمه این مقاله:
درآمد سرانه واقعی در کشورهای در حال توسعه در فاصله چهار دهه ۱۹۶۰ تا ۲۰۰۰ به طور متوسط سالانه ۲.۳ درصد رشد کرده است. با هر معیار استانداری این رقم یک نرخ رشد بالا است. با این سرعت هر ۳۰ سال یکبار درآمدها دو برابر می شوند، یعنی به هر نسل اجازه داده می شود که از سطحی معدل دوبرابر استانداردهای زندگی نسل پیشین برخوردار بوده و لذت ببرد. برای ارائه برخی از چشم اندازهای تاریخی در این مورد ذکر این نکته ضروری است که تولید ناخالص داخلی بریتانیا در طی دوره برتری اقتصادی این کشور در اواسط قرن نوزدهم (۱۸۷۰-۱۸۲۰) به طور متوسط سالانه ۱.۳ درصد و رشد ایالات متحده امریکا در نیم قرن قبل از جنگ جهانی اول ۱.۸ درصد بود (مدیسون، جدول ب-۲۲، ۲۶۵). علاوه بر این با وجود چند استثنا، رشد اقتصادی در چند دهه گذشته با پیشرفتهای چشمگیر در شاخصهای اجتماعی مانند سوادآموزی، مرگ و میر کودکان، امید به زندگی و مانند آن همراه بوده است. بنابراین در کل رشد اخیر کاملا جالب توجه به نظر می رسد.
با این حال، کشورهای ثروتمند در طی دوره ۱۹۶۰ تا ۲۰۰۰ رشد ۲.۷ درصدی را تجربه کردند، برخی کشورهای در حال توسعه نیز به منظور کاهش شکاف اقتصادی میان خود و کشورهای پیشرفته مدیریت شده اند. همانطور که نمودار ۱ نشان می هد کشورهای شرقی و جنوب شرقی آسیا استثنای محض می باشند. به جز چین این منطقه رشد تولید ناخالص داخلی سرانه ۴.۴ درصدی را در دوره ۱۹۶۰ تا ۲۰۰۰ تجربه نموده است. علی رغم بحران مالی سالهای ۱۹۹۸-۱۹۹۷ آسیا ( که به عنوان یک کاهش چشمگیر در نمودار ۱ نشان داده شده)، کشورهایی مانند کره جنوبی، تایلند و مالزی قرن را در حالی به پایان رساندند که سطوح بهره وری آنها به طور قابل توجهی نزدیک به کشورهای پیشرفته بود.
روند عملکرد اقتصادی در دوره های زمانی مختلف کاملا متنوع بوده است. چین یک داستان موفق مهم از اواخر دهه ۱۹۷۰ بوده، که نرخ رشد حیرت آور ۸ درصدی را تجربه کرده است (در مقایسه با رشد ۲ درصدی در دوره ۱۹۸۰-۱۹۶۰). هند نیز نرخ رشد خود را از اوایل دهه ۱۹۸۰ دو برابر کرده است، نرخ رشد جنوب آسیا از ۱.۲ درصد در فاصله ۱۹۸۰-۱۹۶۰ به ۳.۳ درصد در فاصله ۲۰۰۰-۱۹۸۰ رسیده است. تجربه سایر نقاط جهان نیز منعکس کننده تصویر مشابهی از این جهش در رشد آسیا بود. آمریکای لاتین و صحرای جنوبی افریقا تا اواخر دهه ۱۹۷۰ رشد اقتصادی پایداری را تجربه کردند، ۲.۹ درصد و ۲.۳ درصد. اماپس از آن در یک الگوی دراماتیک زمین گیر شدند. نرخ رشد آمریکای لاتین در "دهه زیان" ۱۹۸۰ فروپاشید و علی رغم برخی بهبودها در دهه ۱۹۹۰ ضعیف باقی ماند. کاهش رشد اقتصادی آفریقا که در نیمه دوم دهه ۱۹۷۰ شروع شد در سرتاسر دهه ۱۹۹۰ همینطور ضعیف باقی ماند و با بروز چالشهایی همچون اچ آی وی و ایدز و خطر سلامت عمومی وخیم تر شد. شاخص های بهره وری کل نیز به موازات روند تولید سرانه به پیش می رفت (به جدول یک نگاه کنید).

http://farhady.blogfa.com
نوشته شده توسط محمد فرهاد