کنتاکت کاراته رشته‌ای که این روزها بر سر زبان‌هاست!

سال ۲۰۰۱ توسط دومینیک والرا بازبینی شد و از آن پس روز به روز طرفداران بیشتری پیدا کرد، هم در فرانسه و هم در خارج از فرانسه. به همین بهانه با ”سلطان“ به گفت‌وگو نشستیم.
به لحاظ تاریخ از ۱۹۸۰ وقتی دومینیک والرا و فرانسیس دیدیه تصمیم گرفتند فرم جدید از کاراته که کمتر حال و هوای سنتی داشته باشد بیافرینند، این رشته به وجود آمد و نامش را کنتاکت کاراته گذاشتند. که این تجربه سال‌های ۸۰ همان مبارزات آزاد فول کنتاکت بود. ۲۰ سال بعد دو قهرمان سال ۱۹۷۲ جهان با قواعد مشخصی تیم ویژه تشکیل دادند و این‌بار موفقیتی تکرار نشدنی آفریدند.
▪ آیا کنتاکت کاراته همان فول کنتاکت است؟
ـ خب نه. فول که نیست. والا به آن فول گفتیم دیگر. ترکیبی از بوکس انگلیسی و کاراته است. مقایسه کردنش آسان است. وقتی فول کار می‌کردم مردم می‌گفتند بوکس فرانسوی است! در مجموع جو لوئیس از بوکس انگلیسی سررشته داشت و من از کاراته و هر آن‌چه که می‌دانستیم و از بیل والاس از تانگ‌سو دو به یاد داشت.
کنتاکت کاراته قبل از هر چیز کاراته است، خصوصاً در مورد تکنیک‌های پا. اما در مورد تکنیک‌های دست از بوکس انگلیسی الهام گرفته است مثل اپرکات (اورازوکی) و کروشه (ماواشی زوکی) که هم‌چنان در کاراته سنتی وجود دارد. در کنتاکت ضربات کروشه‌ها کوتاه‌تر از بوکس انگلیسی است.
▪ ترادی یا کنتاکت همان مبارزه است؟
ـ هم بله هم نه. در ترادی، کنتاکت نداریم چون ضربات کنترل‌شده هستند. ما با کنتاکت زندگی می‌کنیم به آن عادت کرده‌ایم. نمی‌خواهیم بگوئیم چون جاخالی می‌دهیم و بلوکه می‌کنیم چیز دیگری است. در ضربات بالای بدن تفاوت هست. در سنتی، زوکی از پشت نیرو می‌گیرد، گاهی وقتی گیاکو می‌زنند، نفوذ کردن را فراموش می‌کنند. ما وقتی این ضربه را می‌زنیم عضلات پشت شانه‌ها درگیر می‌شوند. سرعت چرخش شانه‌ها و عکس‌العمل است که به ما قدرت می‌دهد. این دو موتور حرکتی ما هستند.
▪ امکان ناک‌اوت کردن در هر سنی وجود دارد؟
ـ مطمئناً خیر. من نمی‌خواهم ورزشکاران را این‌طور و برای این مورد بسازم، بلکه می‌خواهم شاهد شکوفائی آنها باشم. محدودیت‌هائی هم هست. من برای انسان‌ها احترام زیادی قائلم.
من در رشته خودم دوبار ناک‌اوت شدم و باور کنید تا جائی‌که بتوانم از ناک‌اوت کردن دیگران خودداری می‌کنم. می‌خواهیم آمادگی‌ها را بالاتر ببریم و تا جائی‌که می‌شود از ضربه فنی خودداری کنیم. کنتاکت کاراته یک رشته رزمی است. یک وسیله برای آموزش. تمرین مبارزه است نه مبارزه به‌عنوان تنبیه. عموماً دو فرم مبارزه داریم. برای نونهالان و نوجوانان که تماس در حد خیلی سبک وجود دارد اما هست تا آمادگی کنتاکت را پیدا کنند و کنتاکت کاراته برای امید و جوانان که حمایتی است. برای نونهال و نوجوان ”اسکین تاج“ نامیده می‌شود. وقتی زنگ زده می‌شود داور تا شماره هفت می‌شمارد اگر بچه‌ها از پس کار برنیامدند، متوقف می‌کند.
▪ کاتا که نداریم، تنها مبارزه است و مبارزه، بدون هیچ وقفه؟
ـ کاتا نداریم اما من پنج سری تکنیک در نظر گرفته‌ام که قبل از گرفتن درجه باید بدانند و توسط ممتحنین از آنها امتحان گرفته می‌شود. در مبارزه هم عموماً دو راند داریم که در هر کدام دو دقیقه طول می‌کشد مگر دور فینال که سه راند داریم. هر مبارز باید حداقل در هر راند شش ضربه پا زده باشد وگرنه از او امتیاز کم می‌شود. مبارزه قطع نمی‌شود مگر زمانی که امتیازی نشان داده شود. بعد امتیازات هر راند توسط داورها شمرده می‌شود. ضربه مشت به بدن یا خالی کردن زیر پا یک امتیاز محسوب می‌شود. ضربه مشت به‌صورت یا ضربه پا به بدن دو امتیاز دارند. اگر تکنیک پا روی سر زده شود یا حمله روی زمین در صورتی‌که کنترل‌شده باشد سه امتیاز را به خود اختصاص می‌دهند.
▪ بیشتر چه کسانی به این سمت کشیده می‌شوند؟
ـ خوب فرق می‌کند. کاراته‌کاهای سنتی مبارزه را دوست دارند. بوکسورهای دست و پا، فول‌ کارها و به‌خصوص کیک‌بوکسورهای تای که هرگز ”گی“ به تن نکرده‌اند، لباس می‌پوشند و تمرین می‌کنند.
امتیازش این است که با یک مدرک به واقع پنج نوع تمرین را با هم انجام داده‌اید. سنتی (کاتا و مبارزه)، کنتاکت، جوتسو و بادی کاراته. برای خانواده‌ای که دو یا سه فرزند دارد رشته خوبی است.
از سپتامبر گذشته ما یک مدرک ویژه کنتاکت کاراته هم در نظر گرفته‌ایم. امروز حدوداً چهار هزار نفریم و روز به روز بیشتر می‌شویم. من حدوداً سالی ۶۵ استاژ دارم. سه چهار سال است که برنامه‌ام این است. حدوداً ۳۰ نفر در خدمت این کارند. امروز حدوداً ۱۰۰ نفر خبره داریم که برای یک مقایسه کافی‌اند.
▪ فرم واحدی دارید؟
ـ دوست دارم ابتدا همه جوانب درست سنجیده شود بعد اعلام کنیم. دستکش‌های کنتاکت کاراته با بوکس تفاوت دارد چون باید طوری باشد که دست‌ها باز شوند. باند دور مچ‌ها باید طوری باشد که از هر آسیب‌دیدگی جلوگیری شود.
در مورد پاها و ساق پاها یک محافظ یک‌سره باید باشد و نباید دو تکه شوند. در ضمن پاها از پشت هم باید محافظ داشته باشند تا از خطر ضربه پشت پا جلوگیری شود.
برای کلاه هم سه بحث است: تا زیر چانه باشد، بالای چانه باشد یا تا پشت سر؟ وقتی کلاه سرم می‌گذارم باید این را در نظر داشته باشم که ضربه ممکن است از پهلو بیاید و باعث شود جلوی دید حریف نباشد. با این اوصاف نه هنوز برای داشتن فرم واحد به نتیجه نرسیده‌ایم.

گفت‌وگو از: لودویک موچیان
مترجم: نگار نباتی

منبع : مجله‌رزم‌آور