پنجشنبه, ۱۳ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 2 May, 2024
مجله ویستا
امیر مسعود مسعود سعدسلمان
جنسیت: مرد
نام پدر: سعد سلمان
تولد و وفات: (۴۲۵/۴۳۸/۴۳۹/۴۴۰ -۵۱۵/۵۲۵) قمری
محل تولد: مشخص نیست.
شهرت علمی و فرهنگی: شاعر
اصل وی از همدان بود. پدرش سعد بن سلمان ، ملازمت سلاطین دورهٔ اول غزنوی را داشتو همراهامیر مجدود بن مسعود غزنوی به هندوستان رفت و از این زمان ساکن لاهور شد و سمت استیفاء دستگاه اول را یافت. بنابراین مسعود سعد در لاهور به دنیا آمد. وی از ابتدای جوانی و به توصیهٔ پدر به دربار غزنوی راه یافت. او ابتدا در خدمت سلطان ابراهیم غزنوی بود و سپس ملازم سیفالدوله محمود ، پسر سلطان ابراهیم شد و در شمار نزدیکان او به هند رفت و در آنجا شهرت یافت و در ردیف امراء بزرگ متعهد جنگها و فتحها بود. سیفالدوله در ۴۸۰ق مورد سوءظن پدر قرار گرفت و محبوس شد و همراه او عدهای از مقربانش از جمله مسعود سعد سلمان نیز به زندان افتادند. وی مدت هفتسال در قلعههای سو و دهک و سه سال در قلعهٔ نای زندانی بود و خود در اشعارش به این سه زندان اشاره میکند. او در زندان سو ، با شخصی به نام منجمی بهرامی آشنا شد و از او هیئت و نجوم را آموخت به قولی مسعود بر اثر تهمت حاسدان و خصوصاً ابوالفرج رونی به زندان افتاد. بالاخره پس از سالها با شفاعت عمیدالملک ابوالقاسم خاص ، از رجال دربار سلطان ابراهیم ، از زندان آزاد شد. و به لاهور بازگشت. وی در زمان سلطان مسعود بن ابراهیم غزنوی ، مدتی به حکومت چالندر رسید ولی دوباره مورد غضب قرار گرفت و مدت هشت سال در قلعهٔ مرنج محبوس گردید و آخرالامر به شفاعت ثقهالملک طاهر بن علی بن مشکان ، از رجال دربار مسعود ، آزاد و به کتابداری کتابخانهٔسلطنتی گماشته شد. بعد از مسعود ، وی همچنان کتابداری عضدالدولهٔ شیراز بن مسعود و ملکارسلان بن مسعود و بهرامشاه بن مسعود را به عهده داشت و آنان را مدح نیز کفته بود. بهطور کلی میتوان گفت مسعود سعد سلمان یکی از بزرگترین قصیدهسرایان ایران بود و بیشتر به سبک شاعران خراسان شعر میگفت. هنرش در قصاید شکوائی بود و در این قصاید از شداید زندان ، محنت غربت ، فراق پدر و مادر و فرزند ، بیگناهی خود و اغراض دشمنان و غیره سخن گفته است. در بیان از شعرائی مانند فردوسی ، منوچهری ، ناصرخسرو و عنصری پیروی میکرد. از شعرای معاصر او میتوان راشدی ، سیدمحمد بن ناصر علوی ، امیر معزی ، سنائی ، عثمان مختاری و ابوالفرج رونی را نام برد. وی از علوم ادبی عصر خود کاملاً بهرهمند بود. به عربی شعرهای عالی سروده که اندکی از آن باقی مانده است. عدهای به او اشعار هندی نیز نسبت میدهند. از آثارش: "دیوان" شعر ، به فارسی ، شامل قصیده و مثنوی و غزل و رباعیات و مسمط و ترجیعات و مقطعات. "حبسیات" او معروف است. محمد عوفی وی را صاحب سه "دیوان" فارسی ، عربی و هندی میداند. "تذکرهالشعراء" به اشتباه او را از شعرای دولت امیر عنصرالمعالی منوچهر بن قابوس میداند. بعضی از تذکرهها نیز آوردهاند که وی بعد از آزاد شدن از زندان مرنج از مشاغل دیوانی کنارهگیری کرده است.
نام پدر: سعد سلمان
تولد و وفات: (۴۲۵/۴۳۸/۴۳۹/۴۴۰ -۵۱۵/۵۲۵) قمری
محل تولد: مشخص نیست.
شهرت علمی و فرهنگی: شاعر
اصل وی از همدان بود. پدرش سعد بن سلمان ، ملازمت سلاطین دورهٔ اول غزنوی را داشتو همراهامیر مجدود بن مسعود غزنوی به هندوستان رفت و از این زمان ساکن لاهور شد و سمت استیفاء دستگاه اول را یافت. بنابراین مسعود سعد در لاهور به دنیا آمد. وی از ابتدای جوانی و به توصیهٔ پدر به دربار غزنوی راه یافت. او ابتدا در خدمت سلطان ابراهیم غزنوی بود و سپس ملازم سیفالدوله محمود ، پسر سلطان ابراهیم شد و در شمار نزدیکان او به هند رفت و در آنجا شهرت یافت و در ردیف امراء بزرگ متعهد جنگها و فتحها بود. سیفالدوله در ۴۸۰ق مورد سوءظن پدر قرار گرفت و محبوس شد و همراه او عدهای از مقربانش از جمله مسعود سعد سلمان نیز به زندان افتادند. وی مدت هفتسال در قلعههای سو و دهک و سه سال در قلعهٔ نای زندانی بود و خود در اشعارش به این سه زندان اشاره میکند. او در زندان سو ، با شخصی به نام منجمی بهرامی آشنا شد و از او هیئت و نجوم را آموخت به قولی مسعود بر اثر تهمت حاسدان و خصوصاً ابوالفرج رونی به زندان افتاد. بالاخره پس از سالها با شفاعت عمیدالملک ابوالقاسم خاص ، از رجال دربار سلطان ابراهیم ، از زندان آزاد شد. و به لاهور بازگشت. وی در زمان سلطان مسعود بن ابراهیم غزنوی ، مدتی به حکومت چالندر رسید ولی دوباره مورد غضب قرار گرفت و مدت هشت سال در قلعهٔ مرنج محبوس گردید و آخرالامر به شفاعت ثقهالملک طاهر بن علی بن مشکان ، از رجال دربار مسعود ، آزاد و به کتابداری کتابخانهٔسلطنتی گماشته شد. بعد از مسعود ، وی همچنان کتابداری عضدالدولهٔ شیراز بن مسعود و ملکارسلان بن مسعود و بهرامشاه بن مسعود را به عهده داشت و آنان را مدح نیز کفته بود. بهطور کلی میتوان گفت مسعود سعد سلمان یکی از بزرگترین قصیدهسرایان ایران بود و بیشتر به سبک شاعران خراسان شعر میگفت. هنرش در قصاید شکوائی بود و در این قصاید از شداید زندان ، محنت غربت ، فراق پدر و مادر و فرزند ، بیگناهی خود و اغراض دشمنان و غیره سخن گفته است. در بیان از شعرائی مانند فردوسی ، منوچهری ، ناصرخسرو و عنصری پیروی میکرد. از شعرای معاصر او میتوان راشدی ، سیدمحمد بن ناصر علوی ، امیر معزی ، سنائی ، عثمان مختاری و ابوالفرج رونی را نام برد. وی از علوم ادبی عصر خود کاملاً بهرهمند بود. به عربی شعرهای عالی سروده که اندکی از آن باقی مانده است. عدهای به او اشعار هندی نیز نسبت میدهند. از آثارش: "دیوان" شعر ، به فارسی ، شامل قصیده و مثنوی و غزل و رباعیات و مسمط و ترجیعات و مقطعات. "حبسیات" او معروف است. محمد عوفی وی را صاحب سه "دیوان" فارسی ، عربی و هندی میداند. "تذکرهالشعراء" به اشتباه او را از شعرای دولت امیر عنصرالمعالی منوچهر بن قابوس میداند. بعضی از تذکرهها نیز آوردهاند که وی بعد از آزاد شدن از زندان مرنج از مشاغل دیوانی کنارهگیری کرده است.
منبع : مطالب ارسالی
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
pameranian.com
پیچ و مهره پارس سهند
خرید بلیط هواپیما
ایران اسرائیل آمریکا روز معلم رهبر انقلاب معلمان مجلس شورای اسلامی بابک زنجانی مجلس خلیج فارس دولت دولت سیزدهم
تهران فضای مجازی هواشناسی شهرداری تهران سیل پلیس قوه قضاییه آموزش و پرورش بارش باران سلامت سازمان هواشناسی دستگیری
خودرو قیمت خودرو بازار خودرو قیمت دلار دلار قیمت طلا سایپا ایران خودرو بانک مرکزی کارگران تورم حقوق بازنشستگان
مسعود اسکویی تلویزیون رضا عطاران سریال سینمای ایران سینما دفاع مقدس تئاتر فیلم
دانشگاه علوم پزشکی مکزیک
رژیم صهیونیستی غزه جنگ غزه فلسطین چین روسیه حماس نوار غزه ترکیه عربستان اوکراین نتانیاهو
پرسپولیس فوتبال استقلال سپاهان تراکتور باشگاه استقلال لیگ برتر ایران رئال مادرید بایرن مونیخ لیگ قهرمانان اروپا لیگ برتر باشگاه پرسپولیس
هوش مصنوعی اینستاگرام همراه اول شبکه های اجتماعی اپل ناسا وزیر ارتباطات تبلیغات گوگل پهپاد
کبد چرب کاهش وزن دیابت قهوه فشار خون داروخانه