بهاری اگر نیست ...

اگر با نگاه غریبانه‏ات‏
غزل های باران گره خورده بود
و یك‌شب تو را انتظار
به سمتِ صفای سحر برده بود؛
اگر عاشقی‏
لبِ بام تنهایی‏ات لانه داشت‏
و در باغ دستانِ بی‏حاصلت‏
نفس های سبزِ صنوبر قدم می‏گذاشت،
به شوق تماشای آبی‏ترین لحظه‏ها،
به آغوش دریا نمی‏آمدی؟!
و در جستجوی نسیمی كه از دل ترا خوانده بود،
به دیدار آیینه آیا نمی‏آمدی؟!
***
در این فصلِ عریانیِ شاخه‏ها
كه امواج باد
تمام غزل‌های اندیشه را چیده است،
بهاری اگر نیست در یادمان،
بیا با نسیم اذان‏
و با عطر صبحی كه در كوچه پیچیده است،
دلت را ببر تا بهار...
واز دفتر خاطرات سپدارباغ
سرآغاز یک زندگی را برایم بخوان...

معصومه نجفی مطیعی

منبع : ماهنامه موعود