قابلیت" محک معتبر برای انتخاب است نه انگیزه . . .

عقل و خیال را زمانی می توان از هم جدا کرده و تفاوت آن ها را فهمید که هویدا شوند و به محک عمل می توان آن ها را از هم تمیز داد.
انگیزه و قابلیت با عقل و خیال در تعامل هستند یا به عبارتی سایه های هم، اما با این اختلاف که عقل بدون خیال کار آمد است ولی انگیزه با قابلیت قابل اجراست و محقق می گردد.
طبیعت آدمی است که خیال های بزرگ را در سر بپروراند یا به قول معروف بلند پروازی کند. انسان نیّات مختلفی را در ذهن دارد، مثلا جایگاه بزرگ و قابل احترام و مورد تایید دیگران البته در همان ذهن خود و با آن توجیهاتی که در آن صادق است، برای خود می سازد و آن را پرورش می دهد، گاه آنقدر غرق آن میگردد که امر برایش مشتبه می شود.
اما رکن و قالبی که به این نیّات مشروعیت می بخشد و آن را از هاله های ابر خارج کرده و در پازلی قابل دید و فهم می نشاند، " قابلیت " است، یعنی آنچه تحقق انگیزه ها و نیات را میسر می سازد قابلیت می باشد.
در هر انتخاب افراد متعدد با شعار ها و اهداف گوناگون در عرصه حاضر می شوند اما آنچه برای ملت مهم است انگیزه این افراد نیست بلکه قابلیت آنهاست. چرا که انگیزه امری فردی بوده ولی قابلیت شمولیت عام دارد.
لازمه شناخت این قابلیت و محک آن، رسیدن به پاسخ این مهم است که ما در کجا و در چه مرحله ای ایستاده ایم؟ مغتضیات زمان و جو حاکم بر آن چیست؟ شرایط موجود خواهان چیست؟ جو حاکم بر بین الملل چگونه است و سمت و سویش به کجاست؟ چگونه میتوان با حفظ ارزش ها و منافع ملی با آن انطباق ایجاد کرد و با تغییراتش روبرو شد؟
با کمی رصد افکار بین المللی هر چند سطحی می توان فهمید که ایران امروز، در ۳۰ سالگی انقلابش با قرار گرفتن در صف ده کشور دارای دانش هسته ای وارد شرایط جدیدی گردیده است و این پیشرفت های چشم گیر و سریع با عنایت به محدودیتها و فشار های بدخواهان انقلاب در جهان خارج مؤید ساختن بنای آن بر پایه های محکم و استوار است.
امروز ایفای نقش هماهنگ کننده برای ایجاد یک اعتلاف جهت رسیدن به یک انسجام ملی کارآمدتر است. چرا که از این رهگذر می توان با ایجاد آن هماهنگی که تعریفش رفت به یک اتحاد نظری و عملی، فراگیر در سطح گسترده و ملی رسید و از ثمر آن انتخاب شخصی متعادل و تعادل بخش را رغم زد، که مورد تایید اکثریت بوده و ایران امروز به آن نیازی مبرم دارد تا بتواند با دنیا و مشکلات و تحولات سریع آن ضمن حفظ ارش ها و منافع ملی انطباق ایجاد نموده و تعامل داشته باشد.
ریزش هواداران کاندیدا های رقیب و گرایش آنها بسوی دکتر محسن رضایی و مطالعه افکار و نظریه های توام با عملگرایی ایشان، طرح و تدوین سند ایران ۱۴۰۴ و نیز برنامه ایجاد دولتی اعتلافی و کارآمد در راس برنامه های ایشان، بهترین گواه بر این مدعاست که فرمانده روزهای سخت جنگ و اقتصاد دان دلسوز امروز قابلیت ایفای نقش تعادل بخش را دارد.
هماهنگی میان احزاب و جناح های سیاسی در داخل و هماهنگ ساختن سیاست های نظام ضمن حفظ ارزش ها و منافع ملت با جهان خارج با عنایت به این مهم که نظام بین الملل نو ظهور تا کنون تجربه نشده و یکی از پیچیده ترین نظام هایی است که تاریخ به یاد دارد و در صفحاتش مسطور است.
یکی از مبرم ترین نیازهای ایران امروز است و این میسر نیست مگر در سایه تشکیل دولتی فراجناحی و اعتلافی فراگیرکه هر ایرانی بقدر خود در اداره و تصمیمات آن سهیم باشد و این مهم اولین گام جناب آقای دکتر محسن رضایی در صورت انتخاب به عنوان خادم ملت در کسوت رییس جمهوری است.
امروز برای حفظ و تداوم نظام جمهوری اسلامی در چنین فضای پر طلاتم بین المللی باید قدرتمند بود ، اما نباید آن را طوری جلوه داد که موجب نا امنی منطقه گردد، با آنکه دنیا میداند که ایران متجاوز نیست و در تمام جنگ هایش در مقام دفاع برآمده که تاریخ بلند و دیرینه اش شاهدی گویا بر این مدعاست. امروز باید زمینه های رسیدن به یک اقصاد پویا را طرح ریزی کرد اما باید کوشید تا در روند این طرح و اجرا، ارزش ها معامله نشود.
همه و همه این موارد که مقداری کم از بی کران آن در سطور فوق از منظر نگاهتان گذشت، حساسیت و لزوم انتخابی مبتنی بر عقلانیت و مصلحت دور از تعصبات را در انتخابات آتی هویدا و برجسته تر می نماید، چرا که ایران امروز سکانداری برای ریاست جمهوری مطلبد که توان و علم خارج کردن آن از طوفان بحران های موجود را داشته باشد نه آنکه خود بحران ساز بوده و پس از پیروزی صحنه سیاسی کشور را به منازعات جناحی طولانی و مخرب ، تبدیل کند.
امروز برای رسیدن و عمل به فرمایشات رهبری معظم انقلاب مبنی بر با لابردن کارآمدی نظام باید قابلیت را در کار ها اولویت بخشید.
ایام انتخابات برای اثبات قابلیت از سوی کاندیداهای حاضر دیر است و دیگر سندی برای توانمندی و قابلیت آنها نیست و بیشتر جنبه تبلیغی دارد. بر سر هر امتحان یا در معرض انتخاب قرار گرفتن یک دو راهی سهمگین است خود یا خدا؟
بر سر این دو راهی چه های میشود خدا میداند، اثبات قابلیت ها دیگر خلوص خود را ندارد. اما برای رسیدن و اثبات، قابلیت این افراد باید کمی به گذشته برگشت، چرا که در آن زمان اقدامات، تلاش ها و خدمات این فراد به تاثیر از اثبات قابلیت برای انتخابشان نیست، آنجا نیت قرب است و خدمت به میهن، و با تکیه بر آنها امروز میتوان کاندیداهای حاضر را به محک قابلیت نشاند.
محسن رضایی سالها پیش بی آنکه بداند روزی خواهد رسید که برای خدمتی شایسته تر به میهن، کاندیداتوری ریاست جمهوری خواهد شد، در آن روزهای سخت جنگ که هنوز انقلاب به تثبیت کامل هم نرسیده بود نشان داد در بحرانی ترین زمان ها مدیریتی مدبرانه و کارآمد دارد. او به همراهی یارانش ایستاد تا امروز ایرانی سر افراز و مورد احترام از منظر بین الملل را شاهد باشیم.
شاید انتخاب هوشمندانه ایشان در این انتخابات، با عنایت به توانمدی و قابلیت ها، پاسخی شایسته از سر صدق به زحمات بی دریغ و رشادت های این فرزند انقلاب باشد.
امید که مردم عزیز بتوانند در انتخابات آتی دور از تعصبات با رصد اوضاع به تصمیم و انتخابی برسند که از ثمر آن شاهد حضور شایسته دکتر محسن رضایی در راس دولت، در دوره دهم باشیم و اینبار عمل به گفته ها را سر لوحه حرکت برای خدمت به ایران عزیز قرار دهیم و آنگاه بشینیم و خدا را و ملت شریف ایران را شکر بگوییم.

کاشنده آغمیونی

منبع : سایت تابناک